เรื่องที่ 10
น้ำท่วมใหญ่
ภายนอกหีบนั้นผู้คนก็ยังดำเนินชีวิตเหมือนอย่างเดิม. เขายังไม่เชื่อว่าจะเกิดน้ำท่วมใหญ่. เขาคงพากันหัวเราะเยาะยิ่งเสียกว่าแต่ก่อน. แต่ในไม่ช้า เขาก็หยุดหัวเราะ.
โดยกะทันหันน้ำก็เริ่มตกลงมา. น้ำหลั่งลงมาจากท้องฟ้า เหมือนเมื่อเธอเทน้ำออกจากถัง. โนฮาพูดถูกทีเดียว! แต่ตอนนี้นับว่าสายเกินไปที่ใคร ๆ จะเข้ามาอยู่ในหีบนั้นได้. พระยะโฮวาทรงปิดประตูไว้แน่นเสียแล้ว.
ไม่ช้าน้ำก็ปิดคลุมไปทั่วพื้นแผ่นดินต่ำ. น้ำจึงเลยกลายเป็นเหมือนแม่น้ำกว้างใหญ่. น้ำนั้นไหลพัดผลักดันต้นไม้และทำให้หินก้อนใหญ่ ๆ กลิ้งไปมาทำให้เกิดเสียงดังสนั่น. ผู้คนต่างก็รู้สึกหวาดกลัว. เขาพากันปีนป่ายขึ้นไปยังพื้นดินสูง ๆ เขาคงนึกว่าถ้าตนได้ยอมฟังโนฮาและเข้าไปในหีบใหญ่ขณะที่ประตูยังเปิดรับอยู่นั้นจะเป็นการดีสักเพียงไร! แต่ว่าเวลานี้สายเกินไปเสียแล้ว.
น้ำทวีสูงขึ้น ๆ อยู่เรื่อย ๆ เทลงมาจากท้องฟ้าเป็นเวลาสี่สิบวันสี่สิบคืน. ระดับน้ำสูงขึ้นถึงชายเขาและมิช้าก็ท่วมแม้กระทั่งภูเขาสูงที่สุดเสียด้วยซ้ำ. ผู้คนและสัตว์ทั้งปวงที่อยู่ข้างนอกหีบจึงตายไปสิ้นดังที่พระเจ้าได้ตรัสไว้นั้น. แต่ว่าทุกคนที่อยู่ข้างในนั้นปลอดภัย.
โนฮาและลูกชายของเขาได้สร้างหีบใหญ่ใบนั้นอย่างดี. น้ำก็หนุนหีบนั้นขึ้นและหีบจึงลอยอยู่บนพื้นน้ำ. แล้ววันหนึ่งหลังจากที่ฝนหยุดแล้ว ดวงอาทิตย์ก็เริ่มส่องแสง.ช่างเป็นภาพน่าประหลาดอะไรอย่างนั้น. มีแต่ทะเลใหญ่ทุกทิศ สิ่งที่แลเห็นได้คือหีบใหญ่ซึ่งลอยเคว้งคว้างอยู่เท่านั้น.
ตอนนั้นชนขนาดยักษ์ไม่มีแล้ว. เขาจะไม่กลับมาทำความเสียหายแก่ผู้คนอีกเลย.พวกเหล่านี้พร้อมด้วยแม่ ๆ ของเขาและผู้คนที่ชั่วร้ายนอกนั้นทั้งหมดตายไปแล้ว. แต่ก็พวกพ่อ ๆ ของเขาล่ะเป็นอย่างไร?
พ่อของชนขนาดยักษ์เหล่านั้นไม่ใช่มนุษย์จริง ๆ เหมือนอย่างเรา. พวกเขาคือทูตสวรรค์ที่ลงมาดำเนินชีวิตอย่างมนุษย์บนแผ่นดินโลก. ครั้นเกิดน้ำท่วมใหญ่เขาจึงไม่ได้ตายไปพร้อมกับผู้คนนอกนั้น. เขาเลิกใช้ร่างกายแบบมนุษย์เสียและกลับไปยังสวรรค์ในฐานะเป็นทูตสวรรค์. หากแต่เขาไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นส่วนประกอบในครอบครัวทูตสวรรค์ของพระเจ้าอีกต่อไป. เขาจึงได้กลายเป็นทูตของซาตาน. พระคัมภีร์ไบเบิ้ลเรียกพวกเหล่านี้ว่าพวกปิศาจ.
ตอนนี้พระเจ้าทรงบันดาลให้ลมพัดมาและน้ำก็เริ่มลดลง. ห้าเดือนต่อมาหีบก็ค้างอยู่บนยอดเขาลูกหนึ่ง. อีกหลายวันผ่านไป คนที่อยู่ในหีบก็สามารถมองเห็นยอดภูเขาต่าง ๆ ได้. น้ำก็ลดลงอยู่เรื่อย ๆ.
ครั้นแล้วโนฮาจึงปล่อยกาตัวหนึ่งออกไป. มันบินไปสักครู่หนึ่ง แล้วก็บินกลับมาเพราะไม่พบที่ซึ่งจะเกาะได้. มันทำเช่นนี้อยู่เรื่อย และแต่ละครั้งที่กลับมาก็จะเกาะอยู่บนหีบนั้น.
โนฮาอยากรู้ว่าน้ำลดลงจากแผ่นดินแล้วหรือยัง ดังนั้น ต่อไปจึงได้ปล่อยนกพิราบออกจากหีบ. นกพิราบก็บินกลับมาเช่นกัน เพราะไม่พบที่ซึ่งจะเกาะอาศัยอยู่ได้. โนฮาปล่อยออกไปอีกครั้งที่สอง และมันก็คาบเอาใบมะกอกเทศมา. โนฮาจึงรู้ว่า น้ำลดจากแผ่นดินแล้ว. โนฮาปล่อยนกพิราบออกไปอีก ครั้งที่สาม และในที่สุดมันก็พบที่แห้งที่จะอาศัยอยู่ได้.
บัดนี้ พระเจ้าจึงตรัสสั่งโนฮา. พระองค์ตรัสว่า: ‘เจ้าจงออกไปจากหีบนี้เถิด. จงพาเอาครอบครัวทั้งหมดของเจ้าและสัตว์ทั้งปวงไปด้วยกันกับเจ้า.’ พวกเขาอยู่ภายในหีบเป็นเวลาตั้งปีกว่า. ดังนั้น เราจึงพอจะคิดได้ทีเดียวว่าเขาจะรู้สึกยินดีสักเพียงไรที่ได้ออกมาข้างนอกอีกและมีชีวิตอยู่!
เรื่องที่คุณอาจสนใจ
วีดีโอ
โนฮา—ท่านดำเนินกับพระเจ้า
เกมรูปภาพ
เราเรียนอะไรได้จากโนอาห์?
ดาวน์โหลดหรือพิมพ์เกมรูปภาพนี้ ดูว่าลูกจะเชื่อฟังเหมือนโนอาห์ได้อย่างไร
จงเลียนแบบความเชื่อของเขา
โนอาห์—เขา “ดำเนินกับพระเจ้า”
โนอาห์กับภรรยาเจอปัญหาอะไรตอนที่เลี้ยงดูลูก ๆ? โนอาห์กับครอบครัวแสดงอย่างไรว่าพวกเขามีความเชื่อตอนที่สร้างเรือ?
