EENT von de Städa, wua de Menschen no de groote Äwaschwamunk wonden, wia de Staut Ur. Daut wort eene aunjeseene Staut met schmocke Hiesa. Oba de Menschen doa deeden faulsche Jetta aunbäden, krakjt soo aus dee uk en Babel deeden. De Menschen von Babel un Ur wieren nich soo aus Noah un sien Sän Sem. Dee beid deenden emma bloos Jehova.

Noah storf 350 Joa no de groote Äwaschwamunk. Mau twee Joa lota wort de Maun jebuaren, waut hia aufjebilt es. Gott jleicht dän gaunz besonda. Sien Nomen wia Abraham. Dee wond met siene Famielje toop en de Staut Ur.

Eenen Dach säd Jehova to Abraham: ‘Velot Ur uk dien Frintschoft un trakj no een Launt, waut ekj die wiesen woa.’ Horcht Abraham no Gott un jeef hee sien scheenet Läwen en Ur opp? Jo, hee deed. Abraham deed Gott emma jehorchen, un doawäajen wort hee uk Gott sien Frint jenant.

Eenje von Abraham siene Famielje un Frintschoft trocken met am toop von Ur wajch, soo aus siene Fru Sara, sien Voda Terach un sienen Brooda sien Sän Loot. Met de Tiet kjeemen see no eenen Uat, dee heet Haran, un dort storf Terach. See wieren nu wiet auf von de Staut Ur.

Eenje Tiet lota veleeten Abraham un siene Menschen Haran un kjeemen no daut Launt Kanaan. Hia säd Jehova to Abraham: ‘Dit es daut Launt, waut ekj diene Kjinja jäwen woa.’ Abraham bleef en Kanaan un wond doa en Zelten.

Gott sorjd fa Abraham, un met de Tiet haud dee eene groote Häad Schop un väl aundre Tieren. Dee haud uk hundade Deena. Abraham un Sara hauden oba kjeene Kjinja.

Aus Abraham 99 Joa oolt wia, säd Jehova to am: ‘Ekj vespräakj die, du woascht de Voda von väle Velkja woaren.’ Oba woo sull daut sennen? Abraham un Sara wieren je aul väl too oolt toom Kjinja haben.