CI CHŁOPCY na obrazku bardzo się od siebie różnią, prawda? Czy wiesz, jak się nazywają? Ten, który strzela z łuku, ma na imię Ezaw, a chłopiec, który głaszcze owieczkę, to Jakub.

Ezaw i Jakub byli bliźniakami, synami Izaaka i Rebeki. Ezaw był dobrym myśliwym i często przynosił do domu coś do zjedzenia. Dlatego Izaak bardzo go kochał. Ale Rebeka wolała Jakuba, ponieważ był grzecznym, spokojnym chłopcem.

W tym czasie żył jeszcze ich dziadek Abraham. Jakub na pewno bardzo lubił słuchać, jak dziadek opowiada mu o Jehowie. Abraham umarł, gdy miał 175 lat. Bliźniaki miały wtedy po 15 lat.

Kiedy Ezaw skończył 40 lat, ożenił się z dwiema kobietami z krainy Kanaan. Izaak i Rebeka martwili się z tego powodu, bo te kobiety nie oddawały czci Jehowie.

Pewnego dnia wydarzyło się coś, przez co Ezaw strasznie się rozzłościł na swojego brata, Jakuba. Było to wtedy, gdy nadeszła pora, żeby Izaak pobłogosławił starszego syna. Ezaw był trochę starszy od Jakuba, więc myślał, że to on dostanie błogosławieństwo. Ale prawo do niego sprzedał wcześniej Jakubowi. Poza tym jeszcze zanim obaj się urodzili, Bóg zapowiedział, że błogosławieństwo otrzyma Jakub. I właśnie tak się stało. Izaak pobłogosławił Jakuba.

Gdy Ezaw się o tym dowiedział, okropnie rozgniewał się na brata. Groził nawet, że go zabije. Usłyszała to Rebeka i bardzo się przestraszyła. Powiedziała do swojego męża, Izaaka: ‛Nie zniosę tego, jeśli Jakub też weźmie sobie za żonę kobietę z Kanaanu’.

Wtedy Izaak zawołał Jakuba i rzekł: ‛Nie wolno ci ożenić się z Kananejką. Idź do Charanu, do twojego dziadka Betuela. Weź sobie za żonę jedną z córek wuja Labana’.

Jakub posłuchał ojca i zaraz wyruszył w daleką drogę do Charanu, gdzie mieszkali jego krewni.