JOSEF kunn sikj nich lenja beoabeiden. Hee säd to siene Deena, see sullen aula rutgonen. Aus Josef met siene Breeda auleen wia, funk hee aun to roaren. Siene Breeda wundaden sikj secha, waut dän wia. Schlieslich säd hee: ‘Ekj sie Josef. Läft mien Voda noch?’

Josef siene Breeda wieren soo vebleft, daut dee nuscht nich sajen kunnen. Dee hauden Angst. Josef säd oba: ‘Komt doch een bät noda.’ Dan säd hee: ‘Ekj sie Josef, jun Brooda, dän jie no Ägipten vekoft haben.’

Gaunz leeftolich säd Josef: ‘Siet nich truarich, daut jie mie no Ägipten vekoft haben. Daut wia Gott, dee mie hiahan jeschekjt haft toom Menschen daut Läwen raden. De Farao haft mie toom Harscha äwa daut gaunze Launt jemoakt. Un nu got schwind un vetalt mienen Voda daut. Un sajcht am, hee saul hiahan trakjen.’

Dan foot hee siene Breeda om un jeef an aula eenen Kuss. Aus de Farao to hieren kjrieech, daut Josef siene Breeda jekomen wieren, säd hee to Josef: ‘Lot diene Breeda een poa Woages metnämen un äaren Voda un äare Famieljes häabrinjen. Ekj woa an daut baste Launt en gaunz Ägipten jäwen.’

Un soo trock Jakob met siene gaunze Famielje no Ägipten. Hia kaust du seenen, woo Josef un sien Voda Jakob sikj no lange Tiet wada seenen.

Jakob siene Famielje wia sea groot jeworden. Met siene Kjinja un Grootkjinja toop wieren see äare 70. Dan wieren doa oba uk noch de Frues un secha uk noch väle Deena. Dee trocken aula no Ägipten. See worden ‘Israeliten’ jenant, wiels Gott haud Jakob dän Nomen Israel oppjejäft. De Israeliten worden een gaunz besondret Volkj fa Gott. Lota woa wie noch seenen, wuarom.