КӨРЕМ, бо бичии чаш оол кайы-хире ыглап чыдар-дыр, бо херээжен кижиниң салаазындан канчаар туттунуп алган-дыр. Ол Моисе́й-дир. Бо чараш херээжен кижи кымыл, билир сен бе? Ол Еги́петтиң даңгыназы — барып-барып фарао́ннуң уруу-дур.

Моисе́йниң авазы еги́петчилерге төлүн өлүртүрүн күзевейн турган, ынчангаш оглун үш айлыынга чедир чажырып келген. Ынчалза-даа Моисе́йни улус тып ап болур деп, ол билип турган, ынчангаш оглун камгалаар дээш, дараазында чүүлдү кылырын шиитпирлээн.

Ол корзинаны алгаш, ооң иштинче суг сыстып кирбес кылдыр, үттерни дуй чыпшырып алган. Оон Моисе́йни корзинаже чыттыргаш, Нил хемни дургаар өскен бедик сигеннер аразынга салып каан. Моисе́йниң угбазы Мариа́мьга, ырак эвес туруп алгаш, улаштыр чүү болурун хайгаараар кылдыр дагзып каан.

Удаваанда хемче эштир дээш, фарао́ннуң уруу чедип келген. Хенертен ол бедик сиген аразында корзинаны көрүп каан. Чалча уругну кыйгырыпкаш: ‘Меңээ дуу корзинаны баргаш, эккеп берем’,— дээн. Даңгына ону ажыдыпкаш, о, кандыг кончуг чараш төлдү көрүп каан чоор! Бичии Моисе́й ыглаарга, даңгына ону хөлчок кээргей берген. Ону өлүрзүн деп, даңгына күзевейн турган.

Ынчан Мариа́мь чедип келген. Сен ону чурукта көрүп болур сен. Мариа́мь фарао́ннуң уруундан айтырган: ‘Изра́иль херээженнерден эмзирер кижиден баргаш кыйгырып берейн бе?’

— Баргаш келем,— деп, даңгына харыылаан.

Мариа́мь дүрген халааш, шупту болган чүүл дугайында авазынга дыңнаткан. Моисе́йниң авазы даңгынага чедип кээрге, даңгына дужааган: ‘Бо чашты алгаш, меңээ эмзирип берем, а мен сеңээ ол дээш төлеп бээр мен’.

Ынчалдыр Моисе́йниң авазы бодунуң төлүнүң дугайында сагыш-човап, азырап турган. Соонда, Моисе́й элээн улгады бээрге, авазы ону фарао́ннуң уруунга эдертип эккелген, а ол ону азырап алган. Шак ынчалдыр Моисе́й фарао́ннуң бажыңынга өзүп келген.