МУСА гојунларыны отара-отара ҝәлиб Хорев дағына чыхыр. Орада јанан бир кол ҝөрүр. Колдан алов чыхса да кол өзү јанмырды.

«Гәрибәдир, ҝедим бу мәнзәрәјә јахындан бахым», дејә Муса дүшүнүр. Јахынлашанда колдан бир сәс ҝәлир: ‘Јахын ҝәлмә! Чарыгларыны чыхарт, чүнки дурдуғун торпаг мүгәддәсдир’. Бу сөзләри Мусаја мәләк васитәсилә дејән Аллаһдыр, буна ҝөрә дә Муса үзүнү өртүр.

Сонра Аллаһ дејир: ‘Мисирдәки халгымын әзијјәтини ҝөрдүм. Онлары азад етмәк истәјирәм. Мисирдән онлары мәһз сән чыхараҹагсан’. Јеһова халгыны ҝөзәл Кәнан торпағына ҝәтирмәк нијјәтиндә иди.

Анҹаг Муса дејир: ‘Мән кимәм ки?! Буну неҹә едә биләрәм? Тутаг ки, мән ҝетдим. Исраиллиләр мәнә дејәҹәкләр: Сәни ким ҝөндәриб? Онда онлара нә дејим?’

Аллаһ ҹаваб верир: ‘Онлара белә дејәрсән: Ибраһимин Аллаһы, Исһагын Аллаһы вә Јагубун Аллаһы ЈЕҺОВА мәни сизин јаныныза ҝөндәрди’. Даһа сонра Јеһова әлавә едир: ‘Бу мәним әбәди адымдыр’.

Муса дејир: ‘Тутаг ки, онлара дедим: ‘Мәни Јеһова Аллаһ ҝөндәриб’, бәс онлар инанмасалар, онда неҹә?’

Аллаһ сорушур: ‘Әлиндәки нәдир?’

Муса ҹаваб верир: ‘Әса’.

Онда Аллаһ дејир: ‘Ону јерә ат’. Муса әсаны јерә атан кими әса илана чеврилир. Сонра Јеһова Мусаја даһа бир мөҹүзә ҝөстәрир. О дејир: ‘Әлини синәнә гој’. Муса елә дә едир. Голуну синәсиндән галдыранда ҝөрүр ки, әлини ағ јаралар басыб. Бу, ҹүзам хәстәлијидир. Даһа сонра Јеһова Мусаја үчүнҹү мөҹүзәни ҝөстәрмәк үчүн дә ҝүҹ верир. Нәһајәт, О дејир: ‘Бу мөҹүзәләри ҝөстәрәндә исраиллиләр биләҹәкләр ки, сәни Мән ҝөндәрмишәм’.

Бундан сонра Муса евә гајыдыб Јетроја дејир: ‘Хаһиш едирәм, Мисирә гоһумларымын јанына ҝетмәјә мәнә иҹазә вер’. Муса Јетро илә сағоллашыб Мисирә јола дүшүр.