เรื่องที่ 34
อาหารชนิดใหม่
เธอบอกได้ไหมว่าประชาชนเก็บอะไรจากพื้นดิน? สิ่งนั้นเป็นเหมือนอย่างน้ำค้างแข็ง. เป็นเกล็ดสีขาวบาง ๆ. แต่ก็ไม่ใช่น้ำค้างแข็ง เป็นสิ่งที่กินได้.
เป็นเวลาราวหนึ่งเดือนตั้งแต่ชนยิศราเอลออกจากอียิปต์. พวกเขาอยู่ในที่กันดาร. ที่นี่มีอาหารงอกขึ้นน้อยทีเดียว และพวกเขาบ่นว่า: ‘ถ้าพระยะโฮวาให้พวกเราตายในอียิปต์ก็ดีกว่า. อย่างน้อยที่นั่นเราก็มีอาหารทุกอย่างที่เราต้องการ.’
ฉะนั้นพระยะโฮวาจึงตรัสว่า: ‘เราจะบันดาลให้มีอาหารตกมาจากท้องฟ้า.’ และพระยะโฮวาก็ได้กระทำเช่นนั้นจริง. เช้าวันรุ่งขึ้น ครั้นชนยิศราเอลแลเห็นมีอะไรสีขาว ๆ อยู่ที่พื้นดินเขาจึงถามกันว่า: ‘นั่นคืออะไรกันหนอ?’
โมเซบอกว่า: ‘นี่แหละคืออาหารที่พระยะโฮวาจัดให้เจ้ามีกิน.’ ประชาชนเรียกอาหารนั้นว่า มานา. มีรสเหมือนขนมแผ่นบาง ๆ ผสมด้วยน้ำผึ้ง.
โมเซบอกประชาชนว่า: ‘เจ้าจงเก็บอาหารให้มากพอเท่าที่แต่ละคนจะกินได้.’ พวกเขาทำเช่นนี้ทุกวันในตอนเช้า. พอแดดร้อนจัด มานาซึ่งเหลืออยู่ที่พื้นดินก็ละลายไป.
โมเซบอกอีกด้วยดังนี้: ‘มิให้ผู้ใดเก็บมานาไว้จนถึงวันรุ่งขึ้น.’ แต่มีบางคนไม่ยอมฟัง. เธอรู้ไหมว่ามีอะไรเกิดขึ้น? รุ่งเช้าขึ้น มานาที่เขาเก็บนั้นก็เริ่มบูดเหม็นและเต็มไปด้วยตัวหนอน!
อย่างไรก็ดี มีแต่วันเดียวในสัปดาห์ที่พระยะโฮวาสั่งให้ประชาชนเก็บมานาได้ถึงสองเท่า. นี่คือวันที่หก. และพระยะโฮวาบอกให้เก็บไว้จนถึงวันที่เจ็ด เพราะพระองค์จะไม่ให้มานาตกมาเลยในวันที่เจ็ด. เมื่อเขาเก็บมานาไว้จนถึงวันที่เจ็ด มานานั้นก็มิได้บูดเหม็นเป็นหนอนเลย! นี่คือการอัศจรรย์อีกอย่างหนึ่ง!
ตลอดเวลาหลายปีที่ชนยิศราเอลอยู่ในถิ่นทุรกันดารนั้น พระยะโฮวาทรงเลี้ยงดูเขาด้วยมานา.
