ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

เรื่อง​ที่ 38

ผู้สอดแนม 12 คน

ผู้สอดแนม 12 คน

ดู​ผลไม้​ที่​คน​เหล่า​นี้​กำลัง​หาม​มา​นั้น​ซิ. พวง​องุ่น​นั้น​ดู​ใหญ่​โต​จริง ๆ จน​ถึง​กับ​ต้อง​ใช้​สอง​คน​หาม​มา. ดู​ผล​มะเดื่อ​และ​ผล​ทับทิม​ซิ. ผลไม้​งาม​น่า​กิน​เช่น​นี้​มา​จาก​ไหน​กัน? ก็​มา​จาก​แผ่นดิน​คะนาอัน​น่ะ​ซี. อย่า​ลืม​ว่า​คะนาอัน​คือ​ที่​ซึ่ง​อับราฮาม ยิศฮาค​และ​ยาโคบ​เคย​อาศัย​อยู่. แต่​เนื่อง​จาก​การ​กันดาร​อาหาร​ที่​นั่น​ยาโคบ​พร้อม​กับ​ครอบครัว​ของ​ท่าน​จึง​ได้​ย้าย​ไป​ยัง​อียิปต์. บัด​นี้​ประมาณ 216 ปี​ต่อ​มา โมเซ​ก็​นำ​ชน​ยิศราเอล​กลับ​ไป​ยัง​คะนาอัน. เขา​ได้​มา​ถึง​ที่​แห่ง​หนึ่ง​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ซึ่ง​มี​ชื่อ​ว่า คาเด็ศ.

ผู้​ที่​อาศัย​ใน​แผ่นดิน​คะนาอัน​เป็น​คน​ชั่ว​ร้าย. ดัง​นั้น​โมเซ​จึง​ส่ง​คน​สอดแนม 12 คน​ไป และ​สั่ง​ว่า: ‘จง​ไป​สืบ​ดู​ว่า​ผู้​ที่​อาศัย​ที่​นั่น​มี​มาก​แค่​ไหน​และ​มี​กำลัง​เข้มแข็ง​ไหม? ให้​ดู​ว่า​แผ่นดิน​อุดม​ดี​เพื่อ​การ​เพาะ​ปลูก​หรือ​ไม่. และ​อย่า​ลืม​นำ​ผลไม้​มา​บ้าง.’

ครั้น​พวก​สอดแนม​กลับ​มา​ถึง​คาเด็ศ เขา​เล่า​ให้​โมเซ​ฟัง​ว่า: ‘เป็น​ประเทศ​ที่​ดี​จริง ๆ’ และ​เพื่อ​พิสูจน์​ข้อ​นี้ เขา​จึง​เอา​ผลไม้​ให้​โมเซ​ดู. แต่ 10 คน​ใน​พวก​เขา​บอก​ว่า: ‘ผู้​คน​ที่​นั่น​มี​รูป​ร่าง​ใหญ่​โต​และ​แข็งแรง​ที​เดียว. ถ้า​พวก​เรา​พยายาม​จะ​ยึด​เอา​แผ่นดิน​นั้น​เรา​ก็​จะ​ต้อง​ถูก​ฆ่า​ตาย​เป็น​แน่.’

ครั้น​ชน​ยิศราเอล​ได้​ยิน​เช่น​นั้น​ต่าง​ก็​กลัว​และ​พูด​ว่า: ‘ถ้า​ตาย​ใน​อียิปต์​หรือ​แม้​แต่​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​ก็​คง​จะ​ดี​กว่า. พวก​เรา​จะ​ถูก​ฆ่า​ใน​การ​สู้​รบ แล้ว​ภรรยา​และ​ลูก ๆ ของ​เรา​ก็​จะ​ถูก​จับ​เอา​ตัว​เป็น​เชลย. ให้​เรา​เลือก​ผู้​นำ​คน​ใหม่​แทน​โมเซ​เถอะ แล้ว​กลับ​ไป​ยัง​อียิปต์!’

แต่​ผู้​สอดแนม​สอง​คน​วางใจ​ใน​พระ​ยะโฮวา ได้​พยายาม​ทำ​ให้​จิตใจ​ผู้​คน​สงบ​ลง. สอง​คน​นั้น​คือ​ยะโฮซูอะ​และ​คาเล็บ. เขา​บอก​ว่า: ‘อย่า​กลัว​เลย. พระ​ยะโฮวา​อยู่​กับ​พวก​เรา. การ​ที่​จะ​ยึด​เอา​แผ่นดิน​นั้น​ก็​ไม่​ยาก.’ แต่​ผู้​คน​ไม่​ยอม​ฟัง. พวก​เขา​ถึง​กับ​อยาก​จะ​ฆ่า​ยะโฮซูอะ​และ​คาเล็บ​เสีย​ด้วย​ซ้ำ.

ทั้ง​นี้​จึง​ทำ​ให้​พระ​ยะโฮวา​โกรธ​ยิ่ง พระองค์​ตรัส​กับ​โมเซ​ว่า: ‘ใน​บรรดา​ผู้​คน​ที่​มี​อายุ​ตั้ง​แต่​ยี่​สิบ​ปี​ขึ้น​ไป ไม่​มี​สัก​คน​เดียว​จะ​ได้​เข้า​ไป​ยัง​แผ่นดิน​คะนาอัน. พวก​เขา​ได้​เห็น​การ​อัศจรรย์​ที่​เรา​กระทำ​ใน​อียิปต์​และ​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​มา​แล้ว แต่​กระนั้น​เขา​ก็​ยัง​ไม่​ไว้​วางใจ​ใน​เรา. ฉะนั้น​เขา​จึง​จะ​ต้อง​เตร็ดเตร่​อยู่​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร​เป็น​เวลา 40 ปี จน​กว่า​คน​สุด​ท้าย​ใน​จำพวก​นี้​ตาย​ไป. เว้น​แต่​ยะโฮซูอะ​และ​คาเล็บ​เท่า​นั้น​จะ​ได้​เข้า​สู่​แผ่นดิน​คะนาอัน.’