HAST du aul mol von eenen Äsel jehieet, waut doa jerät haft? “Nä”, woascht du veleicht sajen, “Tieren kjennen je goanich räden!” Oba de Bibel schrift von eenen Äsel, waut räd. Well wie mol seenen, woo daut doatoo kjeem.

Daut wia meist bat doa, daut de Israeliten wudden en daut Launt Kanaan nentrakjen. Balak, de Kjennich von Moab, haud Angst fa de Israeliten. Doawäajen leet dee eenen kluaken Maun roopen, waut Bieleam heet. Bieleam sull komen un de Israeliten schlajchtet wenschen. Balak vespruak dän väl Jelt doafäa, un soo sad Bieleam sikj opp sienen Äsel un läd loos no Balak.

Jehova jefoll daut schlajcht, daut Bieleam de Israeliten wull schlajchtet wenschen. Hee schekjt eenen Enjel met een langet Schwieet. Dee sull oppem Wajch stonen un Bieleam opphoolen. Bieleam kunn dän Enjel nich seenen, oba sien Äsel jo. De Äsel wull dän Enjel emma wada utem Stich gonen, un tolatst läd dee sikj doa eefach oppem Wajch dol. Bieleam wort sea doll un vekjield sienen Äsel met eenen Stock.

Met eemol leet Jehova dän Äsel räden. ‘Waut hab ekj die jedonen, daut du mie vekjielen deist?’, fruach de Äsel Bieleam.

‘Du drifst bloos Dommheiten met mie!’, säd Bieleam to dän Äsel. ‘Wan ekj een Schwieet haud, wudd ekj die dootmoaken!’

‘Sie ekj aul mol ea soo to die jewast?’, fruach de Äsel.

‘Nä’, auntwuad Bieleam.

Dan muak Jehova daut soo, daut Bieleam dän Enjel seenen kunn, waut doa met sien Schwieet oppem Wajch stunt. De Enjel säd: ‘Wuarom vekjielst du dienen Äsel? Ekj sie jekomen, die dän Wajch tootomoaken, wiels du Israel nich schlajchtet wenschen saust. Wia dien Äsel nich stonen jebläwen, haud ekj die dootjemoakt, oba dienen Äsel haud ekj nuscht jedonen.’

Bieleam säd: ‘Ekj hab jesindicht. Ekj wist daut nich, daut du doa em Wajch stunst.’ De Enjel leet Bieleam gonen, un dee reet wieda. Dee wull sikj doawäajen noch emma met Balak trafen un Israel schlajchtet wenschen. Oba Jehova muak daut soo, daut Bieleam daut Volkj Israel dree Mol goodet wenschen deed enne Städ schlajchtet.