EN DE Bibel jeft daut een Buak, waut ‘Rut’ heet. Daut vetalt von eene Famielje, waut en de Tiet von de Rechtasch läwd. Rut wia eene junge Fru von daut Launt Moab. See wia nich von Gott sien Volkj Israel, oba aus see von dän woaren Gott Jehova hieed, räakjend see dän boolt sea väl. Noomi wia eene elre Fru, waut Rut väl von Jehova vetald.

Noomi wia von daut Volkj Israel. Aus daut en Israel eemol eene Hungaschnoot jeef, trock see met äaren Maun un äare twee Junges toop no daut Launt Moab. Oba eenje Tiet lota storf äa Maun. Nohäa befrieden sikj äare beid Junges met moabitische Mejalen, dee heeten Rut un Orpa. Oba ojjefäa tieen Joa lota storwen uk Noomi äare beid Junges. Woo truarich Noomi un de twee junge Frues nu doch wieren! Waut sull Noomi nu bloos doonen?

Eenen Dach wort Noomi sikj eenich, see wull trigj no äa Volkj gonen. Rut un Orpa wullen bie ar bliewen, un soo muaken see beid sikj uk met opp de lange Reis. Oba aus see ieescht een Enjskje jereist hauden, säd Noomi to an beid: ‘Got leewa trigj no Hus un blieft jieda bie june Mutta.’

Dan jeef Noomi an beid eenen Kuss toom Aufscheet. Doamet fungen see aun to roaren, wiels see räakjenden Noomi sea väl. See säden: ‘Nä! Wie wellen nich trigjgonen. Wie wellen met die metgonen no dien Volkj.’ Oba Noomi säd: ‘Jie motten trigjgonen, miene Dajchta. Tus woa jie daut bäta haben.’ Orpa jinkj schlieslich trigj no Hus. Oba Rut jinkj nich.

Noomi säd to Rut: ‘Kjikj, Orpa jeit trigj. Go doch met ar met.’ Oba Rut säd: ‘Proow mie nich lenja to beräden, daut ekj die veloten saul! Lot mie met die metgonen. Wua du hanjeist, woa ekj hangonen, un wua du wonst, woa ekj wonen. Dien Volkj woat mien Volkj sennen un dien Gott woat mien Gott sennen. Wua du stoawen woascht, woa ekj stoawen, un doa woa ekj uk begroft woaren.’ Aus Rut dit säd, vesocht Noomi ar nich lenja to beräden, daut see sull no Hus gonen.

Schlieslich kjeemen de beid Frues no Israel un deeden doa aunsiedlen. Rut funk fuaz aun oppe Stap to schaufen, wiels daut wia jroz Arnttiet. Een Maun, dee Boas heet, leet ar opp siene Stap Joascht toopläsen. Weetst du, wäa Boas siene Mutta wia? Daut wia Rahab von de Staut Jericho.

Eenen Dach säd Boas to Rut: ‘Ekj hab aul väl von die jehieet, uk woo fein du to Noomi best. Ekj weet, daut du dienen Voda un diene Mutta un dien ieejnet Launt veloten hast. Du best hiahan jekomen un wonst hia nu mank een Volkj, waut du von ea nich jekjant hast. Mucht Jehova emma goot sennen to die.’

Rut säd dan: ‘Du best soo fein to mie, mien Har. Nu jeit mie daut aul väl bäta, wiels du met mie soo leeftolich räden deist.’ Boas jleicht Rut sea un daut dieed nich lang, bat see sikj befrieden. Noomi freid sikj sea doaräwa. Oba noch dolla freid see sikj, aus Rut un Boas äaren ieeschten Sän hauden. See nanden dän Obed. Obed wort de Grootvoda von David. Von David woa wie lota noch väl lieren.