HINDI ba guwapo ang batang ito? Ang pangalan niya ay Samuel. Ang lalaking nakahawak sa ulo ni Samuel ay si Eli na mataas na saserdote sa Israel. Ang tatay ni Samuel na si Elkana at ang nanay niyang si Ana ang naghahatid sa kaniya kay Eli.

Mag-aapat o maglilimang taon pa lang si Samuel. Pero dito na siya titira sa tabernakulo ni Jehova kasama ni Eli at ng iba pang mga saserdote. Bakit kaya iniaalay nina Elkana at Ana ang isang kasingbata ni Samuel para maglingkod kay Jehova sa tabernakulo? Alamin natin.

Ilang taon pa lang bago nito, lungkot-na-lungkot si Ana. Hindi siya puwedeng magka-anak, pero gustong-gusto sana niyang magkaroon. Kaya isang araw, nanalangin siya sa tabernakulo: ‘Jehova, kung bibigyan mo ako ng anak na lalaki, ipinapangako ko na iaalay ko siya sa iyo para paglingkuran ka niya nang buong buhay niya.’

Sinagot ni Jehova ang panalangin ni Ana, kaya dumating si Samuel. Mahal-na-mahal ni Ana ang kaniyang anak, kaya tinuruan niya ito tungkol kay Jehova habang ito ay maliit pa. Sinabi niya sa kaniyang asawa: ‘Pag hindi na siya sumususo, ihahatid ko siya sa tabernakulo para maglingkod kay Jehova doon.’

Ito ang nakikita natin sa larawan na ginagawa nila. Si Samuel ay natutuwang maglingkod kay Jehova sa kaniyang tolda. Taun-taon pumupunta sina Ana at Elkana para sumamba sa pantanging toldang ito, at para dumalaw sa kanilang anak. At taun-taon dinadala ni Ana ang isang bagong tsaleko na ginawa niya para kay Samuel.

Sa loob ng maraming taon, naglingkod si Samuel kay Jehova, at kapuwa si Jehova at ang bayan ay tuwang-tuwa sa kaniya. Pero salbahe sina Opni at Pinehas, ang mga anak ng mataas na saserdoteng si Eli. Marami silang ginagawang masama. Dapat sana silang alisin ni Eli bilang mga saserdote, pero hindi niya ito ginagawa.

Pero, patuloy pa rin si Samuel sa paglilingkod sa Diyos. At dahil sa kakaunti lang ang talagang umiibig kay Jehova noon, matagal nang hindi nakikipag-usap si Jehova sa kaninomang tao. Nang lumaki-laki na si Samuel, ganito ang nangyari:

Natutulog si Samuel sa tabernakulo nang gisingin siya ng isang boses. Sumagot siya: ‘Narito ako.’ At tumakbo siya kay Eli, at nagsabi: ‘Tinawag ninyo ako. Narito ako.’

Pero sumagot si Eli: ‘Hindi kita tinatawag; matulog ka uli.’ Kaya bumalik si Samuel sa kaniyang higaan.

Nangyari uli ito nang makalawa, at makaitlo; sa wakas, nahalata ni Eli na tiyak na si Jehova ang tumatawag. Kaya sinabi niya kay Samuel: ‘Sige, mahiga ka uli, at kapag tumawag pa siya, sabihin mo: “ ‘Magsalita kayo, Jehova, nakikinig ang inyong lingkod.” ’

Ganito nga ang ginawa ni Samuel. Sinabi ni Jehova kay Samuel na parurusahan niya si Eli at ang mga anak nito. Hindi nagtagal at si Opni at Pinehas ay namatay sa digmaan, at nang mabalitaan ito ni Eli, natumba siya, nabali ang kaniyang leeg at namatay. Kaya nagkatotoo ang salita ni Jehova.

Lumaki si Samuel at siya ang naging huling hukom sa Israel. Nang tumanda na siya, nakiusap ang bayan sa kaniya: ‘Ipili mo kami ng isa na maghahari sa amin.’ Ayaw sana ni Samuel, kasi si Jehova ang talagang hari nila. Pero sinabi sa kaniya ni Jehova na makinig sa bayan.