WEETST du, wäa dise schmocke Fru es, waut David hia entjäajen kjemt? Daut es Abigajil. See es eene kluake Fru un see helt David doavon auf, waut schlajchtet to doonen. Oba ea wie mea doavon lieren, well wie ieescht mol seenen, waut David bat hiatoo beläft haud.

Nodäm aus David sikj von Saul wajchjebrocht haud, vestuak hee sikj en eene Heel. Siene Breeda un de aundre von siene Famielje kjeemen uk doa han. Ojjefäa 400 Mana kjeemen schlieslich no David un hee wort de Väaschta äwa dee. Dan jinkj David no dän Kjennich von Moab un säd to dän: ‘Lot mienen Voda un miene Mutta toom Jefaulen bie junt wonen bat ekj weet, waut met mie passieren woat.’ David un siene Mana vestuaken sikj dan enne Boaj.

No dit bejäajend David Abigajil. Dee äa Maun Nabal wia rikj un haud väl Launt. Dee haud 3 000 Schop un 1 000 Kosen. Nabal wia oba een schlajchta Mensch. Abigajil wada wia eene sea schmocke un feine Fru. Eemol deed see soogoa äare Famielje raden. Well wie mol seenen, woo daut doatoo kjeem.

David un siene Mana wieren fein jewast to Nabal. See hauden holpen no dän siene Schop oppaussen. Eenen Dach schekjt David waut Mana no Nabal un fruach dän no eenen Jefaulen. Nabal deed jroz met siene Helpa Schop schäaren. Daut wia een Fastdach un Nabal haud aulahaunt scheenet Äten. David siene Mana säden: ‘Wie sent fein jewast to die. Wie haben nich eent von diene Schop jestolen un haben oba holpen no dee oppaussen. Jeff ons doch toom Jefaulen waut Äten.’

Oba Nabal säd: ‘Soone Mana aus junt woa ekj kjeen Äten jäwen.’ Nabal räd sea hunjsch to an un räd uk schlajcht von David. Aus de Mana trigj no David kjeemen un am daut vetalden, wort hee sea doll. ‘Nämt aula jun Schwieet!’, säd hee to siene Mana. Dan muaken see sikj opp un wullen Nabal un dän siene Mana gonen ombrinjen.

Eent von Nabal siene Mana jinkj un vetald Abigajil, woo hunjsch Nabal jerät haud. Abigajil pakt fuaz waut Äten opp eenje Äsels nopp un muak sikj oppem Wajch no David. Aus see am bejäajend, stieech see vom Äsel rauf un bekjt sikj un säd: ‘Mien Har, acht doa goanich opp, waut mien Maun Nabal deit. Daut es een Dommkopp un dee deit domme Sachen. Ekj hab junt hia waut metjebrocht. Nämt daut toom Jefaulen un hoolt ons dise Sach togood.’

‘Du best eene kluake Fru’, säd David. ‘Du hast mie doavon aufjehoolen, mie aun Nabal to rajchnen un dän omtobrinjen. Go en Fräd no Hus.’ Lota storf Nabal, un Abigajil wort eene von David siene Frues.