داوود پیش از اینکه بمیرد،‏ طرحهای خدا را برای ساختن معبد یَهُوَه به سُلِیمان می‌دهد.‏ سُلِیمان در سال چهارم سلطنتش شروع به ساختن معبد می‌کند،‏ و ساختمان آن هفت سال و نیم طول می‌کشد.‏ دهها هزار نفر بر روی معبد کار می‌کنند،‏ و بنای آن هزینهٔ بسیار زیادی می‌برد.‏ به دلیل این که طلا و نقرهٔ زیادی در آن به کار رفته است.‏

معبد دو اتاق اصلی دارد،‏ درست همان طوری که خِیمِه داشت.‏ اما این اتاقها دو برابر اتاقهای خِیمِه هستند.‏ سُلِیمان صندوق عهد را در اتاق داخلی معبد می‌گذارد،‏ و چیزهای دیگری که در خِیمِه نگه داشته می‌شدند،‏ در اتاق دیگر گذاشته می‌شوند.‏

وقتی معبد تمام می‌شود،‏ جشن بزرگی برگزار می‌گردد.‏ همان طور که در تصویر می‌بینی،‏ سُلِیمان زانو می‌زند و دعا می‌کند.‏ او به یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹حتی تمامی آسمان به آن بزرگی نیست که تو را در خود جای دهد چه رسد به این معبد.‏ اما،‏ ای خدای من،‏ تمنا می‌کنم به دعای مردمت هنگامی که به سوی این مکان دعا می‌کنند گوش دهی.‏›‏

وقتی سُلِیمان دعایش را تمام می‌کند،‏ آتشی از آسمان پایین می‌آید و حیوانات قربانی شده‌ای را که تهیه شده بود،‏ می‌سوزاند.‏ و نوری درخشنده از طرف یَهُوَه معبد را پر می‌سازد.‏ این نشان می‌دهد که یَهُوَه دارد گوش می‌دهد،‏ و اینکه او از معبد و دعای سُلِیمان خشنود است.‏ اکنون به جای خِیمِه،‏ معبد مکان پرستش مردم می‌شود.‏

سُلِیمان تا مدتها به طرز حکیمانه‌ای حکومت می‌کند،‏ و مردم شاد هستند.‏ اما سُلِیمان با زنان بسیاری از کشورهایی که یَهُوَه را نمی‌پرستیدند،‏ ازدواج می‌کند.‏ آیا می‌توانی یکی از آن زنان را که در حال پرستش در مقابل بت است ببینی؟‏ سرانجام،‏ زنان سُلِیمان او را هم به پرستیدن خدایان دیگر وامی‌دارند.‏ آیا می‌دانی وقتی سُلِیمان این کار را می‌کند،‏ چه اتفاقی می‌افتد؟‏ او دیگر با مردم با مهربانی رفتار نمی‌کند.‏ ظالم می‌شود،‏ و مردم دیگر شاد نیستند.‏

این کار سُلِیمان یَهُوَه را خشمگین می‌سازد،‏ و او به سُلِیمان می‌گوید:‏ ‹من سلطنت را از دست تو خواهم گرفت و آن را به شخص دیگری خواهم داد.‏ این را نَه در زمان زندگی تو،‏ بلکه در طی حکومت پسرت خواهم کرد.‏ ولی تمام مردم مملکت را از پسرت نخواهم گرفت.‏› حال ببینیم که چطور این اتفاق می‌افتد.‏