EA DAVID storf, jeef hee Salomo de Plons, woo de Tempel fa Jehova jebut sull. Dise Plons haud Gott am jejäft. En sien vieedet Joa aus Kjennich funk Salomo aun, dän Tempel to buen. Daut dieed säwenunhaulf Joa, bat dee foadich wia. Doa holpen väle dusende Menschen met un daut buen kjeem sea dia, wiels doafäa soo väl Golt un Selwa jebrukt wort.

De Tempel haud twee Hauptstowen, krakjt soo aus daut Aunbädungszelt haud. Oba de Stowen em Tempel wieren dobbelt soo groot aus en daut Aunbädungszelt. En de hinjaschte Stow leet Salomo de Bundeskjist nenbrinjen.

Aus de Tempel ieescht foadich wia, jeef daut een grootet Fast. Salomo kjneed sikj dan ver dän Tempel un deed bäden, soo aus du hia seenen kaust. Hee säd to Jehova: ‘Nich mol de gaunza Himmel es groot jenuach fa die, un woo väl weinja dan noch mol dis Tempel. Oo mien Gott, horch doawäajen oba toom Jefaulen no dien Volkj, wan see hierenthan bäden.’

Aus Salomo to Enj wia met sien Jebäd, kjeem doa Fia vom Himmel rauf un vebrend de Tierenopfa. Un em Tempel dacht een sea kloaret Licht von Jehova. Daut wees, daut Jehova toohorcht, aus Salomo bäden deed, un daut hee sikj äwa dän Tempel un äwa Salomo sien Jebäd freid. Von doa aun deeden de Menschen Jehova em Tempel aunbäden un nich mea en daut Aunbädungszelt.

Äwa eene lange Tiet wia Salomo een weisa Kjennich un daut Volkj jinkj daut scheen. Oba Salomo befried sikj met väle Frues von aundre Lenda, waut nich Jehova aunbäden deeden. Kaust du hia seenen, woo eene von dee eenen Aufgott aunbät? Met de Tiet veleiden dee Salomo uk doatoo, daut hee aundre Jetta aunbäden deed. Weetst du, wuatoo daut fieed? Daut fieed doatoo, daut Salomo nich mea fein wia to daut Volkj. Hee wort grausom un daut Volkj jinkj daut nich mea scheen.

Jehova wia sea vestalt äwa Salomo un säd to am: ‘Ekj woa die daut Kjennichrikj wajchnämen un woa daut eenen aundren jäwen. Ekj woa daut nich en diene Läwestiet doonen, oba wan dien Sän ieescht Kjennich es. Oba ekj woa dienen Sän nich daut gaunze Volkj wajchnämen.’ Well wie mol seenen, woo sikj daut romneem.