STAL die mol väa, du wurscht stoawen un wurscht dan met eenst wada läwen. Woo wudd diene Mame daut gonen? Dee wudd fa Freid nich weeten wua han! Oba kaun een Mensch, waut jestorwen es, wada toom läwen komen? Haft daut soont aul mol jejäft?

Kjikj mol de Maun hia un de Fru met dän kjlienen Jung. De Maun es de Profeet Elia. De Fru es eene Wätfru von de Staut Zarpat, un de kjliena Jung es de Fru äa Sän. Eenen Dach wort de Jung krank. Daut wort emma schlemma met dän un schlieslich storf dee. Elia oba säd to de Fru: ‘Jeff mie dän Jung.’

Elia druach dän Jung oppem Bän nopp un läd dän em Bad nenn. Dan bäd hee un säd: ‘Oo Jehova, moak disen Jung wada läwendich.’ Un met eenst funk de Jung wada aun to odmen! Elia brocht dän kjlienen Jung wada no unjen un säd to de Fru: ‘Kjikj, dien Sän läft!’ Daut es, wuarom dän siene Mame hia opp dit Bilt soo schaftich es.

Een aundra besondra Profeet wia Elisa. Ieescht wia daut Elia sien Helpa. Oba met de Tiet jeef Jehova uk Elisa de Macht, Wunda to doonen. Eemol jinkj Elisa no de Staut Schunem. Doa wia eene Fru sea fein to am. Lota hauden dise Fru un äa Maun een kjlienet Junkje.

Aus de Jung ieescht een bät jrata wia, jinkj dee eenen Dach zemorjes no de Stap, wua sien Voda schaufen deed. Met eemol säd de Jung: ‘Mie deit de Kopp wee!’ Dee brochten dän no Hus un tus storf dee. Siene Mame wia sea truarich. See muak sikj fuaz opp un hold Elisa.

Aus Elisa kjeem, jinkj hee en de Stow nenn, wua de Jung doot lieech. Dan deed hee to Jehova bäden un läd sikj opp dän Jung nopp. Boolt wort dän Jung sien Kjarpa wada woam un dee deed säwen Mol prusten. Woo sea siene Mame sikj doch freid, aus see en de Stow nenkjeem un sach, daut äa Sän wada läwd!

Soo väl Menschen sent aul jestorwen. Daut moakt dee äare Famielje un de Frind emma sea truarich. Wie kjennen de Doodje nich oppwakjen, oba Jehova kaun daut. Lota woa wie noch seenen, woo hee väle Millionen Menschen wada woat toom läwen brinjen.