KRÓL Nebukadneccar przyprowadził do Babilonu wszystkich najlepiej wykształconych Izraelitów. Następnie wybrał z nich najbardziej przystojnych i zdolnych chłopców. Wśród nich znaleźli się ci czterej, których widzisz na obrazku. Jeden nazywa się Daniel, a trzej pozostali mają babilońskie imiona: Szadrach, Meszach i Abed-Nego.

Nebukadneccar postanowił, że przygotuje tych młodych ludzi do służby w swoim pałacu. Zamierzał ich uczyć przez trzy lata, a potem wybrać z nich najmądrzejszych, żeby pomagali mu rozwiązywać różne trudne sprawy. Chciał, by w czasie nauki chłopcy byli silni i zdrowi. Dlatego kazał swoim sługom podawać im te same smakołyki i wino, które dostawał on i jego rodzina.

Popatrz na młodego Daniela. Czy wiesz, co mówi do Aszpenaza, przełożonego sług Nebukadneccara? Tłumaczy mu, że nie mogą jeść przysmaków ze stołu królewskiego. Aszpenaz jest zmartwiony. ‛Król sam zdecydował, co macie jeść i pić’ — mówi. ‛Jeśli nie będziecie wyglądać tak zdrowo jak inni młodzieńcy, może mnie zabić’.

Daniel poszedł więc do człowieka, który na polecenie Aszpenaza opiekował się nim i jego trzema przyjaciółmi. ‛Zróbmy dziesięciodniową próbę’ — poprosił. ‛Dawaj nam do jedzenia warzywa, a do picia wodę. Później porównasz nas z chłopcami, którzy jedzą królewskie smakołyki, i sprawdzisz, kto z nas wygląda lepiej’.

Opiekun zgodził się. Po dziesięciu dniach zobaczył, że Daniel i jego trzej przyjaciele wyglądają zdrowiej niż wszyscy pozostali chłopcy. Wtedy pozwolił im dalej jeść warzywa zamiast potraw od króla.

Kiedy minęły trzy lata, cała grupa tych młodych ludzi stanęła przed Nebukadneccarem. Król porozmawiał z nimi i przekonał się, że najzdolniejsi z nich to Daniel oraz Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Dlatego zatrzymał ich w pałacu, żeby mu pomagali. Zawsze, gdy ich o coś zapytał albo dał im trudną sprawę do rozwiązania, okazywali się dziesięć razy mądrzejsi od wszystkich jego kapłanów i mędrców.