WELL wie mol seenen, waut passieed, een poa Joa ea Esra no Jerusalem reisd. Mordechai un Ester wieren de hechste Israeliten en daut persische Kjennichrikj. Ester wia de Kjennijin, un äa Vada Mordechai wia buta dän Kjennich de hechsta Beaumta em Kjennichrikj. See wie mol, woo daut soo kjeem.

Ester äare Elren wieren jestorwen, aus see noch gaunz kjlien wia, un soo haud Mordechai ar oppjetrocken. Ahasveros, de Kjennich von Persien, haud eenen Paulaust en de Staut Susa, un Mordechai wia eent von dän siene Deena. Eenen Dach deed de Kjennijin Waschti äaren Maun, dän Kjennich, nich jehorchen. Doawäajen socht de Kjennich sikj eene aundre Fru. Weetst du, wäm hee sikj utwäld? De schmocke junge Ester.

Kaust du dän stolten Maun hia oppem Bilt seenen, ver dän de Menschen sikj bekjen? Daut es Haman. Daut wia een Huachbeaumta en Persien. Haman wull haben, Mordechai sull sikj uk ver am bekjen, oba dee deed daut nich. Dee bleef bloos setten, soo aus du hia seenen kaust. Mordechai sach daut nich fa rajcht aun, sikj ver soonen schlajchten Maun to bekjen. Daut muak Haman sea wuttich. Weetst du, waut dee doahäa deed?

Haman vetald dän Kjennich Läajes von de Israeliten. Hee säd: ‘Daut sent schlajchte Menschen, waut diene Jesazen nich hoolen. Dee fält doottomoaken.’ Ahasveros wist nich, daut siene Fru Ester uk eene Israelitin wia. Hee horcht no Haman un muak een Jesaz, daut aun eenen jewessen Dach aule Israeliten dootjemoakt sullen.

Aus Mordechai von dit Jesaz hieed, vefieed hee sikj sea. Hee schekjt Ester Tiedinj un säd: ‘Du motst met dän Kjennich räden un dän prachren, hee saul ons raden.’ En Persien wia daut strenj veboden, daut eena onen jekroacht nom Kjennich jinkj. Oba Ester jinkj doawäajen. Aus see doa nenkjeem, wees de Kjennich met sienen goldnen Stock no ar. Daut bedied, see must doafäa nich stoawen. Ester kroagd dän Kjennich un Haman to eene besondre Moltiet han. Aum Desch fruach de Kjennich Ester, waut see von am haben wull. Ester säd, see wudd am daut sajen, wan hee un Haman näakjsten Dach noch eemol to eene Moltiet kjeemen.

Näakjsten Dach biem Äten säd Ester dan to dän Kjennich: ‘Mien Volkj un ekj, wie sellen dootjemoakt woaren.’ Dän Kjennich fua de Wutt nenn un hee fruach: ‘Wäa woacht sikj soont?’

‘Daut es dis beesa Haman! Dit es ons Fient!’, säd Ester.

Dan ieescht mol wort de Kjennich doll. Hee befool, Haman sull stoawen. Dan muak de Kjennich Mordechai toom hechsten Beaumten en sien Kjennichrikj. Mordechai sach doano, daut doa een nieet Jesaz jemoakt wort. Daut jeef de Israeliten de Frieheit, sikj aun dän bestemden Dach to wäaren, wua see sullen dootjemoakt woaren. Un wiels Mordechai nu soo huach aunjeseenen wia, deeden väle Menschen de Israeliten halpen un see worden von äare Fiend jerat.