به عیسی که در اینجا پسر کوچکی را در بغل گرفته است،‏ نگاه کن.‏ می‌توان گفت که عیسی واقعاً به کودکان توجه دارد.‏ افرادی که در حال تماشا هستند،‏ رَسُولان او می‌باشند.‏ عیسی به آنها چه می‌گوید؟‏ بگذار ببینیم.‏

هم اکنون عیسی و رَسُولانش از سفری طولانی برگشته‌اند.‏ در بین راه رَسُولان با یکدیگر جر و بحث می‌کردند.‏ بنابراین بعد از سفر،‏ عیسی از آنها می‌پرسد:‏ ‹بین راه دربارهٔ چه موضوعی جر و بحث می‌کردید؟‏› در حقیقت،‏ عیسی می‌داند که آنها دربارهٔ چه چیز جر و بحث می‌کردند.‏ ولی او این را می‌پرسد تا ببیند که آیا رَسُولان به او خواهند گفت،‏ یا نَه.‏

رَسُولان جواب نمی‌دهند،‏ چون در راه آنها دربارهٔ اینکه کدام یک از آنها بزرگترین است،‏ بحث می‌کردند.‏ بعضی از رَسُولان می‌خواهند مهمتر از دیگران باشند.‏ چطور عیسی به آنها خواهد گفت که میل به بزرگتر بودن درست نیست؟‏

او پسر کوچکی را صدا می‌زند،‏ و در مقابل آنها می‌ایستاند.‏ سپس به شاگردانش می‌گوید:‏ ‹می‌خواهم این را حتماً بدانید که تا عوض نشوید و مانند کودکان نشوید،‏ هرگز به ملکوت خدا داخل نخواهید شد.‏ بزرگترین شخص در آسمان کسی است که مانند این کودک شود.‏› آیا می‌دانی چرا عیسی این را گفت؟‏

خوب،‏ کودکان کوچک،‏ نگران این نیستند که بزرگتر و یا مهمتر از دیگران باشند.‏ بنابراین رَسُولان باید یاد بگیرند که از این لحاظ مانند کودکان باشند،‏ و بر سر بزرگ و یا مهم بودن دعوا نکنند.‏

مواقع دیگری هم هست که عیسی نشان می‌دهد،‏ چقدر به کودکان توجه دارد.‏ چند ماه بعد بعضی از مردم فرزندانشان را به دیدن عیسی می‌آورند.‏ رَسُولان سعی می‌کنند که آنها را دور نگه دارند.‏ ولی عیسی به رَسُولان می‌گوید:‏ ‹بگذارید کودکان نزد من بیایند و مانع آنها نشوید،‏ چون ملکوت خدا به اشخاصی مانند آنها تعلق دارد.‏› سپس عیسی کودکان را به آغوش می‌کشد،‏ و آنها را برکت می‌دهد.‏ آیا این عالی نیست که بدانیم عیسی کودکان را دوست دارد؟‏