KÜÇÜK çocuğu kollarının arasına alan İsa’ya bak. İsa’nın çocuklarla ilgilendiğini söyleyebilirsin, değil mi? Onu seyreden adamlar resulleridir. İsa onlara ne söylüyor? Görelim.

Bir gün İsa ve resulleri uzun bir yolculuktan dönmüşlerdi. Resuller yol boyunca aralarında tartışmışlardı. Döndüklerinde İsa onlara ‘yolda ne tartışıyordunuz?’ diye sorar. Aslında İsa onların ne tartıştıklarını zaten bilir. Fakat kendisine anlatıp anlatmayacaklarını anlamak için onlara bu soruyu sorar.

Resuller yolda, aralarında kimin en büyük olduğunu tartışmış oldukları için cevap vermezler. Resullerden bazıları diğerlerinden daha önemli olmak isterler. En büyük olmak arzusunun doğru bir istek olmadığını İsa onlara acaba nasıl gösterir?

Küçük bir çocuk çağırıp önlerinde durdurur. Öğrencilerine, “şunu bilmenizi isterim, değişmez ve küçük çocuklar gibi olmazsanız, Tanrı’nın krallığına asla giremezsiniz. Krallıkta en büyük kimse bu çocuk gibi olandır” der. İsa’nın bunu neden söylediğini biliyor musunuz?

Çünkü küçük çocuklar başkalarından daha büyük veya daha önemli olmayı düşünmezler. Bu nedenle resuller de bu bakımdan çocuklar gibi olmayı ve diğerlerinden daha büyük veya önemli olmak konusunda tartışmamayı öğrenmelidirler.

İsa küçük çocuklarla ne kadar ilgilendiğini başka zamanlar da gösterir. Birkaç ay sonra bazı kimseler İsa’ya çocuklarını getirirler. Resuller, onları uzaklaştırmak isterler. Fakat İsa resullerine ‘bırakın çocuklar bana gelsinler, onlara engel olmayın, çünkü Tanrı’nın krallığı bu gibi kimselerindir’ der. Sonra çocukları kucaklar ve bereketler. İsa’nın küçük çocukları sevdiğini bilmek ne güzel, değil mi?