KJIKJ mol de Enjel. Dee helt de Jefenkjnisdäa op un lat Jesus siene Apostel rut. Well wie mol seenen, wuarom see em Jefenkjnis jekomen wieren.

Jesus siene Jinja hauden noch mau korz dän heiljen Jeist jekjräajen. Eenen Nomeddach jinjen Petrus un Johanes nom Tempel en Jerusalem. Doa dicht bie de Däa wia een Maun, waut noch kjeenmol haud gonen kunt. Dee wort doa jieda Dach hanjedroacht, daut dee kunn de Menschen no Jelt prachren, waut nom Tempel kjeemen. Aus dee Petrus un Johanes sach, prachad dee an uk. Waut deeden de Apostel dan?

See bleewen stonen un kjikjten dän oamen Maun aun. Petrus säd to dän: ‘Ekj hab kjeen Jelt, oba daut, waut ekj hab, woa ekj die jäwen. En Jesus sienen Nomen, sto opp un go rom!’ Dan foot Petrus dän aune rajchte Haunt, un doamet sprunk de Maun opp un jinkj rom. Aus de Menschen daut sagen, tieeden dee sikj sea un freiden sikj äwa dit Wunda.

Petrus säd: ‘Daut es met Gott siene Macht, waut wie dit Wunda deeden. Gott haft je uk Jesus vom Doot oppjewakjt.’ Aus Petrus un Johanes soo räden deeden, kjeemen doa waut judische Leidasch aun. Dee musten sikj oajren, wiels Petrus un Johanes de Menschen doavon vetalden, daut Jesus wia vom Doot oppjestonen. Dee neemen an faust un stopten an em Jefenkjnis.

Näakjsten Dach hauden de judische Leidasch een grootet Toopkomen. See leeten Petrus un Johanes holen. Uk dän Maun, waut doa wia jeheelt worden, leeten see komen. ‘Met waut fa eene Macht hab jie dit Wunda jedonen?’, wullen de Leidasch weeten.

Petrus säd, dit Wunda wia von Gott, dee uk Jesus vom Doot oppjewakjt haud. De Priestasch wisten nich, waut see doonen sullen, wiels see kunnen dit Wunda nich vestrieden. See säden to de Apostel, see sullen sikj nich noch eemol woagen, von Jesus to räden, un leeten an dan gonen.

Oba en de näakjste Doag deeden de Apostel bloos wieda von Jesus prädjen un de Kranke heelen. Aulawäajen vetalden de Menschen von dise Wunda. Dee kjeemen soogoa von de Städa rom Jerusalem un brochten de Kranke, daut de Apostel dee heelen sullen. Daut muak de judische Leidasch aufjenstich. Dee neemen de Apostel faust un stopten an em Jefenkjnis. Oba de Apostel wieren doa nich lang bennen.

De Nacht muak Gott sien Enjel de Jefenkjnisdäa op, soo aus du hia seenen kaust. De Enjel säd to de Apostel: ‘Got nom Tempel un doot wieda to daut Volkj räden.’ Näakjsten Dach zemorjes schekjten de judische Leidasch Mana nom Jefenkjnis de Apostel holen. Oba de Apostel wieren wajch! Lota fungen de Mana an em Tempel biem lieren un brochten an no daut groote Vesaumlungshus, wua de judische Leidasch emma toopkjeemen.

‘Haud wie junt nich gaunz kloa un dietlich jesajcht, jie sullen de Menschen nich mea von Jesus lieren?’, säden de judische Leidasch. ‘Oba jie haben june Lia en gaunz Jerusalem vebreet.’ Dan säden de Apostel: ‘Wie motten Gott, dän Harscha, mea jehorchen aus de Menschen.’ Un soo deeden see bloos wieda de goode Bootschoft prädjen. Wudd wie daut nich uk sellen soo doonen?