เปโตรไปหาโกระเนเลียว
เรื่องที่ 109
เปโตรไปหาโกระเนเลียว
นี่คืออัครสาวกเปโตรยืนอยู่ที่นี่ และผู้ที่ยืนข้างหลังคือเพื่อนของท่าน. ทำไมชายผู้นี้จึงคุกเข่าลงตรงหน้าเปโตร? สมควรไหมที่เขาทำเช่นนี้? เขาคือใครเธอรู้ไหม?
ชายคนนี้คือโกระเนเลียว. เขาเป็นนายทหารโรมัน. โกระเนเลียวไม่รู้จักเปโตรแต่ได้รับคำสั่งให้เชิญท่านมาที่บ้าน. ให้เราสืบเบื้องหลังของเหตุการณ์นี้.
พวกสาวกรุ่นแรกของพระเยซูเป็นยิว แต่โกระเนเลียวมิใช่ยิว. กระนั้น เขาก็รักพระเจ้า และอธิษฐานถึงพระองค์ และเคยให้ทานอย่างมากมายแก่ผู้คน. เอาละ บ่ายวันหนึ่งทูตสวรรค์มาปรากฏแก่เขาบอกว่า: ‘พระเจ้าทรงพอพระทัยท่าน และพระองค์จะทรงตอบคำอธิษฐานของท่าน. จงใช้คนไปเชิญผู้ที่ชื่อเปโตรมา. ท่านพักอยู่ในเมืองยบเปที่บ้านของซีโมนริมฝั่งทะเล.’
เอาละ โกระเนเลียวจึงใช้บางคนให้ไปหาเปโตรทันที. วันรุ่งขึ้น ขณะที่คนพวกนั้นใกล้ถึงเมืองยบเป เปโตรกำลังอยู่บนดาดฟ้าบ้านของซีโมน. ที่นั่นพระเจ้าทรงทำให้เปโตรคิดแลเห็นในใจว่ามีผ้าผืนใหญ่เลื่อนลอยมาจากสวรรค์. ในผ้าผืนนั้นมีสัตว์ทุกชนิด. ตามกฎหมายของพระเจ้าแล้ว สัตว์เหล่นี้ไม่สะอาดที่จะใช้เป็นอาหารได้ แต่กระนั้นเสียงนั้นก็บอกว่า: ‘เปโตรเอ๋ย จงลุกขึ้นฆ่ากินเถิด.’
เปโตรทูลตอบว่า: ‘หามิได้! ข้าพเจ้าไม่เคยกินสิ่งซึ่งไม่สะอาด.’ แต่เสียงนั้นบอกเปโตรว่า: ‘สิ่งซึ่งบัดนี้พระเจ้าได้ทรงชำระแล้ว อย่าถือว่าเป็นสิ่งไม่สะอาด.’ เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นถึงสามครั้ง. ขณะที่เปโตรสงสัยว่า ทั้งหมดนี้หมายความว่าอย่างไร คนที่โกระเนเลียวใช้ไปก็พอดีมาถึงบ้านนั้นถามหาเปโตร.
เปโตรจึงลงไปชั้นล่างบอกว่า: ‘ข้าพเจ้าคือคนนั้นที่ท่านมาหา ท่านมาธุระอะไร?’ ครั้นคนเหล่านั้นชี้แจงว่าทูตสวรรค์สั่งโกระเนเลียวให้มาเชิญเปโตรไปที่บ้าน เปโตรจึงยอมไปกับเขา. วันรุ่งขึ้นเปโตรและเพื่อน ๆ ก็ออกเดินทางไปเยี่ยมโกระเนเลียวที่เมืองกายซาไรอา.
โกระเนเลียวได้เชิญญาติกับเพื่อนสนิทให้มาชุมนุมกัน. ครั้นเปโตรมา โกระเนเลียวก็ต้อนรับท่าน คุกเข่าแทบเท้าของเปโตร ดังที่เธอเห็นที่นี่. แต่เปโตรพูดว่า: ‘จงลุกขึ้น เราเป็นเพียงมนุษย์.’ ถูกแล้ว พระคัมภีร์แสดงว่าไม่ควรที่จะคุกเข่าลงนมัสการมนุษย์. เราควรนมัสการพระยะโฮวาผู้เดียว.
ตอนนี้เปโตรประกาศแก่คนเหล่านั้นที่ประชุมกัน. ท่านพูดว่า: ‘เราเห็นแล้วว่าพระเจ้ายอมรับทุกคนที่ต้องการจะปรนนิบัติพระองค์.’ และขณะที่ท่านกำลังพูด พระเจ้าส่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ลงมา. และคนทั้งปวงก็เริ่มพูดภาษาต่างกัน. นี่จึงทำให้พวกสาวกชาวยิวผู้ที่มากับเปโตรรู้สึกแปลกใจ เพราะเขาเคยนึกว่าพระเจ้าทรงพอพระทัยชาวยิวเท่านั้น. เรื่องนี้สอนให้พวกเขารู้ว่า พระเจ้ามิได้มองดูผู้คนจากเชื้อชาติใด ๆ ว่าดีกว่าหรือสำคัญกว่าผู้คนจากเชื้อชาติอื่น ๆ. สิ่งนี้พวกเราทุกคนน่าจะจดจำไว้ใช่ไหม?
เรื่องที่คุณอาจสนใจ
กิจกรรมการศึกษาพระคัมภีร์
พระเจ้าไม่ทรงลำเอียง
เรื่องราวตอนที่เปโตรไปหาคอร์เนลิอุสสอนบทเรียนที่สำคัญอะไรแก่เรา?
