TAN-AWA! ang sakayan may suliran! Nakita mo ba ang mga tawo kinsa milukso sa tubig? Ang pipila nakakawas na sa baybayon. Diha ba si Pablo? Tan-awon ta kon unsay nahitabo kaniya.

Hinumdomi, sulod sa duha ka tuig si Pablo nabilanggo. Unya siya ug ang pipila sa ubang mga binilanggo gipasakay sa sakayan, ug sila mipanaw paingon sa Roma. Sa dihang sila nakalabay sa duol sa isla sa Crete, ang usa ka makalilisang bagyo mihapak kanila. Ang hangin mihuyop sa labihan nga ang mga tawo dili na makatimon sa sakayan. Human sa daghang adlaw, ang tanang diha sa sakayan nawad-an sa paglaom nga maluwa.

Unya si Pablo misulti kanila: ‘Walay usa kaninyong mamatay; ang sakayan lamang ang madaot. Sa miaging gabii ang usa ka manulunda sa Diyos mianhi kanako ug miingon: “Ayaw kahadlok, Pablo! Ikaw moatubang sa Romanong magmamando, si Cesar. Ug ang Diyos magluwas sa tanan kinsa nagpanaw uban kanimo.”’

Hapit tungang gabii sa ika-14 ka adlaw sukad sa pagsugod sa bagyo, ang mga biyahedor nakamatikod nga ang tubig nag-anam kamabaw! Ilang gihulog ang ilang mga angkla, aron nga dili sila masangad sa kabatoan tungod sa kangitngit. Sa sunod buntag, sila nakakita sa usa ka luok, ug mihukom sa pagpatunong sa sakayan paingon didto sa baybayon.

Apan, ang sakayan nadumbol sa kabatoan ug miungot. Ang mga balod misugod sa pagguba niini. Ang piniyalang opisyal sa kasundalohan misugo niadtong maantigong molangoy sa paglukso sa dagat ug molangoy pabaybayon. Ang uban gisultihan sa paglabni sa pipila ka peraso sa sakayan nga kagabayan. Niining paagiha, ang tanang 276 ka tawo nga nagsakay nakadunggong luwas sa baybayon, sumala sa gisaad sa manulunda.

Ang isla gitawag Malta. Ang katawhan maluloton kaayo, ug nag-atiman niadtong gikan sa sakayan. Sa dihang naglinaw na ang panahon, si Pablo gidala ngadto sa Roma sa laing sakayan.