Rozdział 20

Nieprzeliczona wielka rzesza

1. Jaką jeszcze grupę widzi Jan po opisaniu pieczętowania grona 144 000?

PO OPISANIU pieczętowania 144 000 Jan przedstawia jedno z najbardziej pasjonujących objawień w całym Piśmie Świętym. Serce musiało mu bić z radości, gdy relacjonował tę wizję: „Potem ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem, ubrana w białe szaty; a w rękach ich gałęzie palmowe” (Objawienie 7:9). A zatem dzięki powstrzymywaniu czterech wichrów może dostąpić wybawienia nie tylko grono 144 000 członków Izraela duchowego, lecz także inna  grupa: różnojęzyczna, międzynarodowa wielka rzesza * (Objawienie 7:1).

2. Kim jest wielka rzesza według świeckich komentatorów i jak zapatrywali się na nią w przeszłości nawet Badacze Pisma Świętego?

² Zdaniem komentatorów świeckich owa wielka rzesza (wielki lud) to nie-Żydzi nawróceni na chrystianizm bądź też męczennicy chrześcijańscy powołani do nieba. Nawet Badacze Pisma Świętego sądzili niegdyś, że chodzi o drugorzędną klasę niebiańską; na przykład w książce Boski Plan Wieków, wydanej w roku 1886 jako I tom Wykładów Pisma Świętego, czytamy: „Stracili nagrodę tronu i boskiej natury, lecz ostatecznie przy narodzeniu z Ducha będą duchowemi istotami, niżej stopniem od boskiej natury. Chociaż są oni prawdziwie ofiarowani, byli jednak owładnięci duchem świata do tego stopnia, że nie zdołali w zupełności oddać życia swego na ofiarę”. Podobną myśl podano jeszcze w roku 1930 w I tomie książki Światło: „Wielki lud omieszkuje przyjąć zaproszenie, aby być wiernymi świadkami Pana”. Wyrażono tam pogląd, że jest to grupa ludzi przekonanych o własnej sprawiedliwości, którzy posiadają pewną znajomość prawdy, lecz nie starają się jej głosić. Mieli znaleźć się w niebie jako drugorzędna klasa, nie dostępująca współudziału w rządach Chrystusa.

3. (a) Jaką nadzieję żywiły pewne szczerze usposobione osoby, które później brały gorliwy udział w dziele głoszenia? (b) Jak w roku 1923 Strażnica objaśniła przypowieść o owcach i kozłach?

³ Tymczasem do namaszczonych chrześcijan przyłączały się osoby, które później z największą gorliwością uczestniczyły w głoszeniu, ale nie pragnęły pójść do nieba. Żywiły nadzieję zgodną z tematem wykładu publicznego upowszechnianego przez lud Jehowy w latach 1918-1922, a noszącego pierwotnie tytuł: „Świat się kończy — miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą”. * Wkrótce potem w angielskim wydaniu Strażnicy z 15 października 1923 roku objaśniono przypowieść Jezusa o owcach i kozłach (Mateusza 25:31-46). Powiedziano tam: „Owce przedstawiają wszystkich ludzi z narodów, którzy nie są spłodzeni duchem, lecz skłaniają się ku sprawiedliwości, którzy w sercu uznają Jezusa Chrystusa za Pana i którzy oczekują i spodziewają się lepszych czasów pod jego panowaniem”.

4. Jak światło zrozumienia tożsamości klasy ziemskiej stało się jaśniejsze w roku 1931, 1932 i 1934?

⁴ Kilka lat później, w roku 1931, w I tomie książki Usprawiedliwienie omówiono 9 rozdział Księgi Ezechiela, a osoby opatrywane na czole znakiem umożliwiającym przeżycie końca świata utożsamiono z owcami z wyżej wspomnianej przypowieści. W tomie III tego podręcznika, opublikowanym w roku 1932, opisano prawe usposobienie serca nie-Izraelity Jonadaba, który dosiadł się do rydwanu Jehu, by zobaczyć gorliwość, z jaką ten namaszczony król izraelski będzie wykonywał wyrok na zwolennikach religii fałszywej (2 Królewska 10:15-17). Czytamy: „Jonadab przedstawia, czyli obrazuje tę klasę ludzi żyjących dziś na ziemi podczas wykonywania dzieła Jehu [obwieszczania wyroków Jehowy], którzy są ludźmi dobrej woli, nie zgadzają się z organizacją Szatana, opowiadają się po stronie sprawiedliwości i są tymi, których Pan zachowa w czasie Armagedonu, przeprowadzi przez ten ucisk i obdarzy wiecznotrwałym życiem na ziemi. Tworzą oni klasę ‚owiec’”. W roku 1934 Strażnica wyjaśniła, że chrześcijanie mający nadzieję ziemską powinni oddać się Jehowie i zostać ochrzczeni. Światło padające na klasę ziemską stawało się coraz jaśniejsze (Przypowieści 4:18).

5. (a) Z kim utożsamiono wielką rzeszę w roku 1935? (b) Co się stało podczas kongresu w 1935 roku, gdy J. F. Rutherford poprosił osoby mające nadzieję ziemską o powstanie?

⁵ Już wkrótce słowa zapisane w Objawieniu 7:9-17 miał otoczyć olśniewający blask zrozumienia (Psalm 97:11). Strażnica wielokrotnie  zapowiadała, że zgromadzenie zaplanowane na okres od 30 maja do 3 czerwca 1935 roku w Waszyngtonie przyniesie „prawdziwą pociechę i korzyść” osobom zobrazowanym przez Jonadaba. Tak się też stało. W porywającym przemówieniu „Lud wielki”, wygłoszonym do około 20 000 uczestników kongresu, prezes Towarzystwa Strażnica J. F. Rutherford przedłożył biblijne dowody utożsamiające nowożytne drugie owce z wielką rzeszą, wspomnianą w Objawieniu 7:9. W punkcie kulminacyjnym swych wywodów mówca powiedział: „Wszystkich, którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi, poproszę o powstanie”. Kiedy spora część obecnych podniosła się z miejsc, oświadczył: „Spójrzcie, oto lud wielki!” Zapadła cisza, a po chwili rozległ się huragan oklasków. Jakże uszczęśliwieni byli zarówno członkowie klasy Jana, jak i Jonadabowie! Nazajutrz ochrzczono 840 nowych Świadków, a większość z nich zaliczała siebie do wielkiej rzeszy.

Potwierdzenie tożsamości wielkiej rzeszy

6. (a) Dlaczego możemy być przekonani, że wielką rzeszę tworzą dzisiejsi oddani Bogu chrześcijanie spodziewający się żyć wiecznie na ziemi? (b) Czego symbolem są białe szaty wielkiej rzeszy?

⁶ Na jakiej podstawie możemy z takim przekonaniem mówić, że wielka rzesza składa się z dzisiejszych oddanych Bogu chrześcijan spodziewających się żyć wiecznie na Bożej ziemi? We wcześniejszej wizji Jan oglądał niebiańską grupę ludzi ‛kupionych Bogu z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu’ (Objawienie 5:9, 10). Wielka rzesza jest podobnego pochodzenia, lecz zmierza gdzie indziej. W przeciwieństwie do Izraela Bożego liczebność jej członków nie jest z góry ustalona. Żaden człowiek nie może z góry powiedzieć, ilu ich będzie. Wybielili swe szaty we krwi Baranka, co symbolizuje ich sprawiedliwą pozycję przed Jehową, uzyskaną na mocy wiary w ofiarę Jezusa (Objawienie 7:14). Powiewają też gałęziami palmowymi, witając Mesjasza jako swego Króla.

7, 8. (a) O jakim wydarzeniu niewątpliwie przypomniało apostołowi Janowi powiewanie gałązkami palmowymi? (b) Co oznacza okoliczność, że wielka rzesza macha tymi gałązkami?

⁷ Oglądając tę wizję, Jan zapewne cofnął się myślami o ponad 60 lat, do ostatniego tygodnia życia Jezusa na ziemi. Kiedy wjeżdżał on do Jeruzalem dnia 9 Nisan 33 roku, powitała go rzesza ludzi, która „nabrała gałązek palmowych i wyszła na jego spotkanie, i wołała: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim, król Izraela!” (Jana 12:12, 13). Wielka rzesza również macha gałązkami palmowymi i głośno woła, dając wyraz swej bezgranicznej radości, płynącej z uznawania Jezusa za Króla ustanowionego przez Jehowę.

⁸ Gałęzie palmy oraz radosne okrzyki niewątpliwie przypomniały też Janowi Święto Namiotów, obchodzone w starożytnym Izraelu. Jehowa nakazał w związku z tym: „W pierwszym dniu weźmiecie sobie owocu ze szlachetnych drzew, gałązki palmowe, gałązki z drzew rozłożystych i z wierzby znad potoku i będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym przez siedem dni”. Gałęzie palmowe były symbolem radości. Tymczasowe szałasy przypominały Izraelitom, że Jehowa wyzwolił ich z Egiptu i że potem mieszkali na pustyni w namiotach. W święcie tym uczestniczył też „obcy przybysz, i sierota, i wdowa”. Cały Izrael miał być wówczas „prawdziwie radosny” (3 Mojżeszowa 23:40; 5 Mojżeszowa 16:13-15).

9. Jaki radosny okrzyk wznosi wielka rzesza?

⁹ A zatem chociaż członkowie wielkiej rzeszy nie wchodzą w skład Izraela duchowego, słusznie powiewają gałęziami palmowymi, ponieważ z radością i wdzięcznością przypisują zwycięstwo i wybawienie Bogu i Barankowi. Jan pisze: „I wołają donośnym głosem, mówiąc: ‚Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi’” (Objawienie 7:10). Wprawdzie wywodzą się z rozmaitych grup etnicznych, lecz wszyscy wołają jednym, „donośnym głosem”. Jak to możliwe, skoro są różnych narodowości i mówią różnymi językami?

10. Jak to możliwe, że członkowie wielkiej rzeszy wołają zgodnie jednym, „donośnym głosem”, skoro należą do różnych narodów i mówią różnymi językami?

 ¹⁰ Członkowie tej wielkiej rzeszy należą do jedynej rzeczywiście zjednoczonej organizacji wielonarodowej, jaka dziś istnieje na ziemi. Gdziekolwiek żyją, ściśle przestrzegają sprawiedliwych zasad biblijnych, nie próbując ustanawiać odmiennych mierników dla różnych krajów. Nie angażują się w nacjonalistyczne ruchy rewolucyjne, gdyż faktycznie ‛przekuli miecze na lemiesze’ (Izajasza 2:4). Nie są podzieleni na sekty lub frakcje, toteż w przeciwieństwie do wyznań chrześcijaństwa nie głoszą mętnych i sprzecznych orędzi. Nie pozwalają też, żeby klasa zawodowych duchownych wyręczała ich w wysławianiu Boga. Nie przypisują donośnym głosem swego zbawienia duchowi świętemu, bo nie są sługami trójjedynego bóstwa. Na przeszło 200 terytoriach geograficznych naszego globu jednomyślnie wzywają imienia Jehowy, posługując się jedną czystą mową prawdy (Sofoniasza 3:9, NW). Całkiem stosowne jest ich publiczne wyznanie, że wybawienie udostępnia im Jehowa, Bóg zbawienia, a czyni to za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, którego ustanowił swym Naczelnym Pełnomocnikiem w sprawie wybawienia (Psalm 3:9; Hebrajczyków 2:10, NW).

11. Jak nowoczesna technika pomaga wielkiej rzeszy wydawać jeszcze donośniejszy głos?

¹¹ Dzięki współczesnej technice donośny głos zjednoczonej wielkiej rzeszy rozbrzmiewa coraz donośniej. Żadne inne ugrupowanie religijne nie czuje potrzeby wydawania w przeszło 200 językach publikacji pomocnych w studiowaniu Biblii, ponieważ nikt inny nie jest zainteresowany dotarciem do wszystkich ludzi na ziemi z jednym i tym samym orędziem. Aby jeszcze ułatwić osiągnięcie tego celu, namaszczone duchem Ciało Kierownicze Świadków Jehowy zleciło opracowanie elektronicznego systemu wielojęzycznego fotoskładu (MEPS). Obecnie różnych wersji tego systemu używa się w przeszło 125 krajach, dzięki czemu dwutygodnik Strażnica może się ukazywać jednocześnie w więcej niż 130 językach. Lud Jehowy publikuje też w wielu językach rozmaite książki, takie jak ta, którą trzymasz w ręku. W ten sposób Świadkowie Jehowy, należący w większości do wielkiej rzeszy, mogą rozpowszechniać setki milionów publikacji rocznie w każdym bardziej znanym języku, co z kolei pozwala wielu dalszym ludziom ze wszystkich plemion i języków studiować Słowo Boże i przyłączać swe głosy do donośnego chóru wielkiej rzeszy (Izajasza 42:10, 12).

W niebie czy na ziemi?

12, 13. W jakim znaczeniu wielka rzesza stoi „przed tronem i przed Barankiem”?

¹² Skoro jednak wielka rzesza ‛stoi przed tronem’, to skąd wiadomo, że nie znajduje się w niebie? Jest na to wiele przekonujących dowodów. Na przykład wyraz grecki przetłumaczony tu na „przed” (e·noʹpi·on) znaczy dosłownie „w obliczu” i kilkakrotnie został użyty w odniesieniu do ludzi na ziemi, którzy znajdują się „przed” Bogiem, „w obliczu” Boga lub „przed obliczem” Bożym (Rzymian 14:22, BT; Galatów 1:20, Bg; 1 Tymoteusza 5:21; 2 Tymoteusza 2:14, BT, Bg). Gdy Izraelici przebywali na pustyni, Mojżesz rzekł raz do Aarona: „Powiedz całej rzeszy Izraelitów: ‚Przystąpcie przed oblicze Jahwe, gdyż usłyszał wasze szemranie’” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 16:9, Bp). Izraelici nie musieli być wówczas przeniesieni do nieba, by pojawić się przed Jehową (porównaj 3 Mojżeszową 24:8). Stanęli przed Jego obliczem tam, gdzie przebywali, a więc na pustyni, i właśnie tam skierował On na nich uwagę.

¹³ W innym miejscu czytamy: „Kiedy [Syn Człowieczy] przyjdzie w blasku majestatu (...) ludzie ze wszystkich narodów zgromadzą się przed nim”. * W okresie spełniania się tego proroctwa cały rodzaj ludzki nie znajdzie się  przecież w niebie. A już na pewno nie będzie tam tych, którzy są „skazani na zagładę” (Mateusza 25:31-33, 41, 46, Wp). To ludzie na ziemi stoją przed obliczem Jezusa, a on zwraca na nich uwagę i ich sądzi. Tak samo wielka rzesza stoi „przed tronem i przed Barankiem” w tym sensie, że jest przed obliczem Jehowy i Jego Króla, Chrystusa Jezusa, którzy przychylnie ją osądzają.

14. (a) Kogo przedstawiono „wokoło tronu” i „na [niebiańskiej] górze Syjon”? (b) Dlaczego wielka rzesza nie jest klasą kapłańską, mimo że służy Bogu „w jego świątyni”?

¹⁴ O 24 starszych i 144 000 pomazańców powiedziano, że są „wokoło tronu” Jehowy i „na [niebiańskiej] górze Syjon” (Objawienie 4:4; 14:1). Wielka rzesza nie jest klasą kapłańską i nie zostaje wyniesiona na tak zaszczytne miejsce. Co prawda w Objawieniu 7:15 napisano, iż służy Bogu „w jego świątyni”. Nie chodzi tu jednak o wewnętrzne sanktuarium, o Miejsce Najświętsze, lecz o ziemski dziedziniec duchowej świątyni Bożej. Greckie słowo na·osʹ, przetłumaczone tu na „świątynia”, często odnosi się w szerszym znaczeniu do całej budowli wzniesionej w celu oddawania czci Jehowie. Obecnie jest to budowla duchowa, obejmująca zarówno niebo, jak i ziemię (porównaj Mateusza 26:61; 27:5, 39, 40; Marka 15:29, 30; Jana 2:19-21, przypis w NW).

Okrzyk pochwalny w całym wszechświecie

15, 16. (a) Jak przyjęto w niebie pojawienie się wielkiej rzeszy? (b) Jak reagują duchowe stworzenia Jehowy na każde nowe objawienie Jego zamysłów? (c) Jak my możemy przyłączyć się na ziemi do tej pieśni pochwalnej?

¹⁵ Oprócz wielkiej rzeszy jeszcze inne stworzenia śpiewają ku chwale Jehowy. Jan donosi: „A wszyscy aniołowie stali wokół tronu i starszych, i czworga żywych stworzeń i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali cześć Bogu, mówiąc: ‚Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen’” (Objawienie 7:11, 12).

¹⁶ Kiedy Jehowa stwarzał ziemię, wszyscy święci aniołowie ‛śpiewali chórem i radowali się wszyscy synowie Boży’ (Joba 38:7, Bp). Podobne okrzyki pochwalne wznosili zapewne po każdym nowym objawieniu zamierzeń Jehowy. Gdy 24 starszych — 144 000 w chwale niebiańskiej — głośno dawało wyraz swemu uznaniu dla Baranka, wszystkie inne niebiańskie stworzenia Boże przyłączyły się do nich w wysławianiu Jezusa oraz Jehowy Boga (Objawienie 5:9-14). Już wcześniej nie posiadały się z radości, gdy obserwowały, jak Jehowa spełnia swe zamierzenie, wskrzeszając wiernych ziemskich pomazańców i powierzając im chwalebne stanowisko w dziedzinie duchowej. A gdy teraz pojawia się wielka rzesza, wszystkie wierne Jehowie stworzenia niebiańskie wznoszą hymn pochwalny. Dla sług Jehowy życie w dniu Pańskim jest naprawdę fascynujące (Objawienie 1:10). Jakiż to przywilej, że możemy przyłączyć się na ziemi do tej pieśni ku chwale Jehowy składaniem świadectwa o Jego Królestwie!

 Pojawia się wielka rzesza

17. (a) Jakie pytanie postawił jeden z 24 starszych i na co wskazuje fakt, że potrafił na nie odpowiedzieć? (b) Kiedy stała się znana odpowiedź na to pytanie?

¹⁷ Od czasów apostoła Jana aż do dnia Pańskiego chrześcijanie namaszczeni duchem zastanawiali się, kogo przedstawia wielka rzesza. Słusznie więc jeden z 24 starszych, którzy wyobrażają pomazańców znajdujących się już w niebie, pobudza Jana do myślenia trafnym pytaniem: „I odezwał się jeden ze starszych, i rzekł do mnie: ‚Kim są ci ubrani w białe szaty i skąd przyszli?’ Zaraz więc powiedziałem mu: ‚Panie mój, ty to wiesz’” (Objawienie 7:13, 14a). Starszy ten istotnie znał odpowiedź i mógł ją podać Janowi. Wynika stąd, że zmartwychwstali członkowie grona 24 starszych mogą dziś mieć jakiś udział w przekazywaniu Boskich prawd. A ziemska część klasy Jana rozpoznała wielką rzeszę dzięki dokładnemu obserwowaniu tego, czego Jehowa dokonywał wśród pomazańców. Szybko spostrzegła olśniewający snop światła Bożego, który w roku 1935 — w czasie wyznaczonym przez Jehowę — rozjaśnił firmament teokratyczny.

18, 19. (a) Na jaką nadzieję kładła nacisk klasa Jana w latach dwudziestych i trzydziestych, a kto coraz częściej przyjmował orędzie? (b) Jaki wniosek co do 144 000 nasuwa fakt, że w 1935 roku rozpoznano wielką rzeszę? (c) Co wyjawiają dane statystyczne dotyczące Pamiątki?

¹⁸ W latach dwudziestych i na początku lat trzydziestych klasa Jana kładła nacisk na nadzieję niebiańską — zarówno w publikacjach, jak i podczas głoszenia. Najwyraźniej trzeba było jeszcze uzupełnić grono 144 000. Jednakże coraz więcej ludzi dających posłuch orędziu i gorliwie uczestniczących w świadczeniu okazywało zainteresowanie życiem wiecznym na rajskiej ziemi. Nie pragnęli pójść do nieba, bo nie takie było ich powołanie. Nie należeli do małej trzódki, lecz do drugich owiec (Łukasza 12:32; Jana 10:16). Kiedy w roku 1935 rozpoznano w nich wielką rzeszę drugich owiec, stanowiło to wskazówkę, że kompletowanie 144 000 dobiegało końca.

¹⁹ Czy wniosek ten znajduje potwierdzenie w danych statystycznych? Owszem. W roku 1938 na całym świecie uczestniczyło w służbie kaznodziejskiej 59 047 świadków na rzecz Jehowy. Z tej liczby podczas dorocznego obchodu Pamiątki śmierci Jezusa 36 732 osoby spożywały symbole na znak powołania niebiańskiego. Od tamtej pory grono to stopniowo malało, głównie dlatego, że wierni Świadkowie Jehowy kończyli śmiercią swój ziemski bieg. W roku 1992 symbole spożywały już tylko 8683 osoby, to jest mniej niż 0,1 procent spośród 11 431 171 obecnych na tej uroczystości na całej ziemi.

20. (a) Jakie prywatne spostrzeżenie co do wielkiej rzeszy poczynił podczas drugiej wojny światowej prezes Towarzystwa? (b) Jakie fakty ukazują, że wielka rzesza jest naprawdę liczna?

²⁰ Po wybuchu drugiej wojny światowej Szatan zawzięcie próbował powstrzymać zgromadzanie wielkiej rzeszy. W wielu krajach nałożono ograniczenia na dzieło Jehowy. W tym mrocznym okresie prezes Towarzystwa Strażnica J. F. Rutherford powiedział krótko przed swą śmiercią w styczniu 1942 roku: „Wygląda na to, że wielki lud wcale nie będzie aż tak wielki”. Ale dzięki błogosławieństwu Bożemu sprawy potoczyły się inaczej. W roku 1946 liczba Świadków uczestniczących na całym świecie w służbie kaznodziejskiej podskoczyła do 176 456, a większość z nich należała do wielkiej rzeszy. W 1992 roku w 229 krajach służyło wiernie Jehowie 4 472 787 Świadków — jest to rzeczywiście WIELKA RZESZA, która na dodatek stale rośnie!

21. (a) Dlaczego można powiedzieć, że przebieg zgromadzania ludu Bożego w dniu Pańskim w pełni harmonizuje z wizją Jana? (b) Jak zaczęły się spełniać pewne ważne proroctwa?

²¹ Zgromadzanie ludu Bożego w dniu Pańskim odbywało się więc dokładnie tak, jak to ukazała wizja Jana: Najpierw zbierano pozostałych z grona 144 000, później zaś wielką rzeszę. Obecnie, „w dniach ostatecznych”, zgodnie z proroctwem Izajasza napływają ze wszystkich narodów ludzie pragnący się przyłączyć do czystego wielbienia Jehowy.  A nasze serca wzbierają szczerą wdzięcznością dla Jehowy za stworzenie „nowych niebios i nowej ziemi” (Izajasza 2:2-4; 65:17, 18, BT). Bóg ‛wszystko na nowo jednoczy w Chrystusie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi’ (Efezjan 1:10, BT). „Tym, co w niebiosach”, są namaszczeni duchem dziedzice niebiańskiego Królestwa, wybierani przez wieki od czasów Jezusa. A obecnie pojawił się zaczątek „tego, co na ziemi” — wielka rzesza drugich owiec. Pełnienie służby w ramach owego postanowienia może ci przynieść wiecznotrwałe szczęście.

Błogosławieństwa dla wielkiej rzeszy

22. Czego jeszcze dowiaduje się Jan o wielkiej rzeszy?

²² Jan otrzymuje kanałem Bożym dalsze informacje o wielkiej rzeszy: „A on [starszy] rzekł do mnie: ‚Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka. Właśnie dlatego są przed tronem Boga i dniem i nocą pełnią dla niego świętą służbę w jego świątyni; a Zasiadający na tronie rozpostrze nad nimi swój namiot’” (Objawienie 7:14b, 15).

23. Z jakiego wielkiego ucisku ‛wychodzi’ wielka rzesza?

²³ Przy wcześniejszej okazji Jezus oznajmił, że punktem kulminacyjnym jego obecności w chwale królewskiej będzie „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie” (Mateusza 24:21, 22). Proroctwo to zacznie się spełniać, gdy aniołowie uwolnią cztery wichry ziemi, by spustoszyły system światowy podporządkowany Szatanowi. Jako pierwszy zostanie unicestwiony Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Potem, w szczytowej fazie owego ucisku, Jezus wybawi pozostających jeszcze na ziemi członków grona 144 000 oraz nieprzeliczoną wielką rzeszę (Objawienie 7:1; 18:2).

24. Co robią członkowie wielkiej rzeszy, by mogli dostąpić ocalenia?

²⁴ Co muszą robić należący do wielkiej rzeszy, by móc liczyć na ocalenie? Starszy wyjaśnia Janowi, że „wyprali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka”. Innymi słowy, uwierzyli w Jezusa jako swego Odkupiciela, oddali się Jehowie i usymbolizowali to chrztem wodnym, a dzięki nienagannemu postępowaniu zachowują „dobre sumienie” (1 Piotra 3:16, 21; Mateusza 20:28). W oczach Jehowy są więc czyści i sprawiedliwi. Wystrzegają się też ‛splamienia światem’ (Jakuba 1:27).

25. (a) Jak wielka rzesza ‛pełni dniem i nocą świętą służbę w świątyni Jehowy’? (b) Jak Jehowa ‛rozpościera swój namiot’ nad wielką rzeszą?

²⁵ Prócz tego osoby te stały się gorliwymi świadkami na rzecz Jehowy — „dniem i nocą pełnią dla niego świętą służbę w jego świątyni”. Czy zaliczasz się do tej oddanej Bogu wielkiej rzeszy? Jeśli tak, to masz zaszczyt nieprzerwanie służyć Jehowie na ziemskim dziedzińcu Jego wspaniałej świątyni duchowej. Obecnie przeważającą część świadczenia wykonuje pod kierownictwem pomazańców wielka rzesza. Setki tysięcy jej członków potrafi pogodzić obowiązki świeckie z pełnieniem pełnoczasowej służby pionierskiej. Ale niezależnie od tego, czy należysz do tej grupy, czy nie, masz powody do radości — tak jak inni oddani Bogu członkowie wielkiej rzeszy — ponieważ na podstawie twej wiary i uczynków zostałeś uznany za sprawiedliwego jako przyjaciel Jehowy, który zaprasza cię do swego namiotu w charakterze gościa (Psalm 15:1-5; Jakuba 2:21-26). W ten sposób Jehowa ‛rozpościera swój namiot’ nad tymi, którzy Go miłują, i ochrania ich, jak przystało na dobrego gospodarza (Przysłów [Przypowieści] 18:10, Bp).

26. Jakich dalszych błogosławieństw zazna wielka rzesza?

²⁶ Starszy ciągnie dalej: „Nie będą już więcej głodować ani już więcej pragnąć ani nie porazi ich słońce ni żadna spiekota, ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do źródeł wód życia. A Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 7:16, 17). Jehowa jest naprawdę niezwykle gościnny! Ale jakie jest głębsze znaczenie tych słów?

27. (a) Które proroctwo Izajasza nieco przypomina słowa wspomnianego starszego? (b) Co poświadcza, że proroctwo Izajasza zaczęło się spełniać w czasach Pawła na zborze chrześcijańskim?

 ²⁷ Rozważmy inne podobnie brzmiące proroctwo: „Tak mówi Pan: W czasie łaski wysłuchałem cię i w dniu zbawienia pomogłem ci; (...) Nie będą łaknąć ani pragnąć, nie dokuczy im gorący wiatr ni żar słoneczny, bo ten, który lituje się nad nimi, będzie ich prowadził i zawiedzie ich do krynicznych wód” (Izajasza 49:8, 10; zobacz też Psalm 121:5, 6). Część tego proroctwa przytoczył apostoł Paweł i odniósł je do „dnia zbawienia”, który się rozpoczął podczas Pięćdziesiątnicy roku 33. Napisał: „Mówi bowiem [Jehowa]: W czasie łaski wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia pomogłem ci; oto teraz czas łaski, oto teraz dzień zbawienia” (2 Koryntian 6:2).

28, 29. (a) Jak w I wieku urzeczywistniły się słowa Izajasza? (b) Jak spełniają się na wielkiej rzeszy słowa z Objawienia 7:16? (c) Co da wielkiej rzeszy doprowadzenie jej do „źródeł wód życia”? (d) Co będzie wyróżniać wielką rzeszę spośród reszty ludzi?

²⁸ Jak spełniła się wówczas obietnica, że sługom Bożym nie dokuczy głód, pragnienie ani spiekota? W I wieku chrześcijanie zapewne doznawali czasem literalnego głodu i pragnienia (2 Koryntian 11:23-27). Nie brakowało im jednak strawy duchowej. Byli w nią hojnie zaopatrywani, toteż nie odczuwali pod tym względem głodu ani pragnienia. Prócz tego Jehowa uchronił ich przed spiekotą swego gniewu, która w 70 roku poraziła żydowski system rzeczy. W podobny sposób spełniają się na wielkiej rzeszy słowa z Objawienia 7:16. Wraz z namaszczonymi chrześcijanami korzysta ona dziś z obfitego pokarmu duchowego (Izajasza 65:13; Nahuma 1:6, 7).

²⁹ Jeżeli należysz do tej wielkiej rzeszy, to szczęśliwe serce pobudzi cię do ‛radosnego śpiewania’, nawet jeśli u schyłku tego systemu podległego Szatanowi musisz znosić niedostatek lub udrękę (Izajasza 65:14, Bp). Już teraz Jehowa może w sensie duchowym ‛otrzeć z twych oczu wszelką łzę’. Nie zagraża ci skwarne „słońce” niepomyślnego wyroku Bożego i zapewne będzie ci oszczędzona „spiekota” niezadowolenia Jehowy, gdy zostaną uwolnione cztery wichry zagłady. Kiedy ucichną, Baranek poprowadzi cię do krzepiących „źródeł wód życia” i pozwoli w pełni skorzystać z owych postanowień Jehowy, umożliwiających dostąpienie życia wiecznego. Potwierdzeniem twej wiary w krew Baranka będzie stopniowe wyniesienie do stanu  ludzkiej doskonałości. Należący do wielkiej rzeszy jako jedyni z ludzi znajdą się wśród „milionów”, które w ogóle nie będą musiały umrzeć! Z ich oczu zostanie otarta wszelka łza w najpełniejszym tego słowa znaczeniu (Objawienie 21:4).

Umacniaj swe powołanie

30. Jaki zachwycający widok odkrywa przed nami wizja Jana i kto zdoła „się ostać”?

³⁰ Cóż za wspaniały widok odsłaniają przed nami te wypowiedzi! Jehowa we własnej osobie zasiada na tronie, a wszyscy Jego słudzy w niebie i na ziemi jednogłośnie Go wysławiają. Ziemscy słudzy Boży poczytują sobie za najwyższy zaszczyt dołączenie się do tego coraz donośniejszego chóru chwały. Już wkrótce Jehowa oraz Chrystus Jezus przystąpią do wykonania swych wyroków i rozlegnie się wołanie: „Nadszedł wielki dzień ich srogiego gniewu, a któż zdoła się ostać?” (Objawienie 6:17). Jak brzmi odpowiedź? ‛Ostoi się’, to znaczy ocaleje, tylko niewielka cząstka rodu ludzkiego — ci z opieczętowanych członków grona 144 000, którzy być może będą jeszcze wtedy pozostawać w ciele, oraz wielka rzesza drugich owiec (Jeremiasza 35:19; 1 Koryntian 16:13).

31. Jak spełnianie się wizji Jana powinno wpływać zarówno na pomazańców, jak i na wielką rzeszę?

³¹ Mając to na względzie, namaszczeni chrześcijanie z klasy Jana wytężają wszystkie siły, ‛zmierzając do celu, do nagrody w górze, do której zostali powołani przez Boga w Chrystusie Jezusie’ (Filipian 3:14). Są całkowicie świadomi tego, iż wydarzenia rozgrywające się w dzisiejszych czasach wymagają od nich szczególnej wytrwałości (Objawienie 13:10). Od wielu lat lojalnie służą Jehowie i dalej niezłomnie trwają w wierze, radując się, że ich imiona „w niebie są zapisane” (Łukasza 10:20; Objawienie 3:5). Również należący do wielkiej rzeszy wiedzą, że tylko ten, „kto wytrwa do końca, (...) będzie zbawiony” (Mateusza 24:13). Wprawdzie grono to jako całość ma wyjść z wielkiego ucisku, ale poszczególni jego członkowie muszą usilnie starać się zachować czystość i aktywność.

32. Jaką pilną potrzebę uwypukla fakt, że tylko dwie grupy zdołają „się ostać” w dniu gniewu Jehowy?

³² Nic nie wskazuje na to, by w dniu srogiego gniewu Jehowy mógł „się ostać”  ktoś nie należący do tych dwóch grup. Co to oznacza dla milionów ludzi, którzy rokrocznie okazują pewną miarę szacunku dla ofiary Jezusa przybyciem na obchody Pamiątki jego śmierci, lecz nie mają jeszcze tyle wiary, by oddać się Jehowie, zgłosić do chrztu i gorliwie Mu służyć? A co z tymi, którzy niegdyś byli aktywni, ale pozwolili, by ‛troski życiowe obciążyły ich serca’? Oby się ocknęli i zaczęli czuwać, bo tylko w ten sposób ‛zdołają uniknąć tego wszystkiego, co nastąpi, i stanąć spokojnie przed Synem Człowieczym’ — Jezusem Chrystusem. Czas nagli! (Łukasza 21:34-36, Bp).

[Przypisy]

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 119]

Wykładnie należą do Boga

Przez kilkadziesiąt lat klasa Jana usiłowała dociec, kogo wyobraża wielka rzesza, lecz nie znalazła zadowalającego wyjaśnienia. Dlaczego? Odpowiedź znajdujemy w słowach wiernego Józefa, który oświadczył: „Czyż wykładnie nie należą do Boga?” (Rodzaju 40:8, NW). Kiedy i jak udziela On wykładni swych proroctw? Najczęściej wtedy, gdy zbliża się pora ich urzeczywistnienia lub gdy już się spełniają, dzięki czemu słudzy Boży badający te proroctwa mogą wyraźnie pojąć ich sens. Bóg pozwala je zrozumieć „dla naszego pouczenia (...), abyśmy przez cierpliwość i przez pociechę z Pism nadzieję mieli” (Rzymian 15:4).

[Ramka na stronie 124]

Członkowie wielkiej rzeszy

▪ wywodzą się ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków

▪ stoją przed tronem Jehowy

▪ wyprali i wybielili swe szaty we krwi Baranka

▪ przypisują wybawienie Jehowie oraz Jezusowi

▪ wychodzą z wielkiego ucisku

▪ dniem i nocą służą Jehowie w Jego świątyni

▪ są otoczeni czułą opieką i ochroną Jehowy

▪ są prowadzeni przez Jezusa do źródeł wód życia

 [Całostronicowa ilustracja na stronie 121]

[Ilustracja na stronie 127]

Wielka rzesza zawdzięcza wybawienie Bogu oraz Barankowi

[Ilustracja na stronie 128]

Baranek poprowadzi wielką rzeszę do źródeł wód życia