Στους Χριστιανούς δίνεται η εντολή να “απέχουν από αίμα”

Πράξ. 15:28, 29: «Το άγιο πνεύμα και εμείς [το κυβερνών σώμα της Χριστιανικής εκκλησίας] θεωρήσαμε καλό να μη σας προσθέσουμε παραπάνω βάρος, εκτός από αυτά τα αναγκαία: να απέχετε από πράγματα θυσιασμένα σε είδωλα και από αίμα και από πνιχτά [δηλαδή ζώα που θανατώθηκαν χωρίς να χυθεί το αίμα τους] και από πορνεία. Αν φυλάγεστε προσεκτικά από αυτά, θα ευημερείτε. Υγιαίνετε!» (Εδώ η βρώση αίματος εξομοιώνεται με την ειδωλολατρία και την πορνεία, πράγματα με τα οποία εμείς δεν πρέπει να θέλουμε να αναμειχθούμε.)

Κρέας ζώου μπορεί να φαγωθεί, όχι όμως το αίμα

Γέν. 9:3, 4: «Κάθε κινούμενο ζώο που είναι ζωντανό μπορεί να χρησιμεύει ως τροφή για εσάς. Όπως έκανα και με τη χλωρή βλάστηση, σας τα δίνω όλα. Αλλά κρέας με την ψυχή του​—το αίμα του—​δεν πρέπει να φάτε».

 Το αίμα οποιουδήποτε ζώου χρησιμοποιείται για τροφή πρέπει να χύνεται εντελώς. Το ζώο που το έχουν πνίξει ή έχει ψοφήσει σε παγίδα ή έχει βρεθεί ψόφιο είναι ακατάλληλο για τροφή. (Πράξ. 15:19, 20· παράβαλε Λευιτικό 17:13-16) Παρόμοια, οποιαδήποτε τροφή στην οποία έχει προστεθεί πλήρες αίμα ή έστω και κάποιο από τα συστατικά του δεν πρέπει να τρώγεται.

Η μόνη χρήση αίματος που ενέκρινε ποτέ ο Θεός ήταν η χρήση του στις θυσίες

Λευιτ. 17:11, 12: «Η ψυχή της σάρκας είναι στο αίμα, και εγώ ο ίδιος το έβαλα πάνω στο θυσιαστήριο για εσάς προκειμένου να γίνεται εξιλέωση για τις ψυχές σας, επειδή το αίμα είναι που κάνει εξιλέωση μέσω της ψυχής που είναι σε αυτό. Γι’ αυτό είπα στους γιους του Ισραήλ: “Καμιά ψυχή από εσάς δεν πρέπει να φάει αίμα και κανένας πάροικος που παροικεί ανάμεσά σας δεν πρέπει να φάει αίμα”». (Όλες αυτές οι θυσίες ζώων υπό το Μωσαϊκό Νόμο προσκίαζαν τη μία και μοναδική θυσία του Ιησού Χριστού.)

Εβρ. 9:11-14, 22: «Όταν ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας . . . μπήκε, όχι με το αίμα τράγων και νεαρών ταύρων, αλλά με το δικό του αίμα, μία φορά για πάντα στον άγιο τόπο και εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση για εμάς. Διότι αν το αίμα τράγων και ταύρων και η στάχτη δαμαλίδας με την οποία ραντίζονται εκείνοι που έχουν μολυνθεί αγιάζουν μέχρι του σημείου να καθαρίζεται η σάρκα, πόσο μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος μέσω αιώνιου πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή μας από νεκρά έργα για να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία προς τον ζωντανό Θεό; . . . Αν δεν χυθεί αίμα δεν γίνεται συγχώρηση».

Εφεσ. 1:7: «Μέσω αυτού [του Ιησού Χριστού] έχουμε την απελευθέρωση με λύτρο διαμέσου του αίματός του, ναι, τη συγχώρηση των παραπτωμάτων μας, σύμφωνα με τον πλούτο της παρ’ αξία καλοσύνης του».

Πώς κατανοούσαν τις εντολές της Αγίας Γραφής σχετικά με το αίμα αυτοί που ομολογούσαν ότι ήταν Χριστιανοί τους πρώτους αιώνες Κ.Χ.;

Τερτυλλιανός (περ. 160-230 Κ.Χ.): «Ας ερυθριάσει η πλάνη σας ενώπιον των Χριστιανών, διότι εμείς δεν περιλαμβάνουμε  ούτε καν το αίμα ζώων στη φυσική μας διατροφή. . . . Όταν δοκιμάζετε [εσείς οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι] τους Χριστιανούς, τους προσφέρετε λουκάνικα γεμάτα αίμα. Ξέρετε πολύ καλά, φυσικά, ότι για αυτούς είναι κάτι το απαγορευμένο, αλλά θέλετε να τους κάνετε να παραβιάσουν τις αρχές τους. Εφόσον ξέρετε πολύ καλά ότι αυτοί φρίττουν με το αίμα ενός ζώου, πώς είναι δυνατό να πιστεύετε ότι λαχταρούν το ανθρώπινο αίμα;»​—Απολογητικός (Apologeticus), IX, 13, 14.

Μινούκιος Φήλιξ (τρίτος αιώνας Κ.Χ.): «Έχουμε τέτοια αποστροφή για το ανθρώπινο αίμα ώστε στα γεύματά μας αποφεύγουμε το αίμα των βρώσιμων ζώων».​—Οκτάβιος (Octavius), XXX, 6.

Μεταγγίσεις Αίματος

Περιλαμβάνει η απαγόρευση της Αγίας Γραφής και το ανθρώπινο αίμα;

Ναι. Το εδάφιο Πράξεις 15:29 λέει ότι πρέπει “να απέχουμε από αίμα”. Δεν λέει να απέχουμε μόνο από το αίμα των ζώων. (Παράβαλε Λευιτικό 17:10, το οποίο απαγόρευε τη βρώση “οποιουδήποτε είδους αίματος”.)

Είναι η μετάγγιση πράγματι το ίδιο με τη βρώση αίματος;

Σε ένα νοσοκομείο, όταν ο ασθενής δεν μπορεί να φάει από το στόμα, τον τρέφουν ενδοφλέβια. Θα μπορούσε άραγε να λεχθεί ότι ένα άτομο που δεν έφαγε αίμα από το στόμα, αλλά δέχτηκε μετάγγιση αίματος, υπάκουσε πραγματικά στην εντολή «να απέχετε από . . . αίμα»; (Πράξ. 15:29) Σκεφτείτε, για παράδειγμα, κάποιον στον οποίο ο γιατρός λέει ότι πρέπει να απέχει από το αλκοόλ. Θα ήταν υπάκουος αν σταματούσε να πίνει αλκοόλ αλλά το έβαζε απευθείας στις φλέβες του;

Υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας για τις περιπτώσεις στις οποίες ο ασθενής αρνείται το αίμα;

Συχνά ένα απλό αλατούχο διάλυμα, το διάλυμα Ρίνγκερ και η δεξτράνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εκτατικά του όγκου του πλάσματος, και αυτά είναι διαθέσιμα σε όλα σχεδόν τα  σύγχρονα νοσοκομεία. Μάλιστα, οι κίνδυνοι που συνοδεύουν τις μεταγγίσεις αίματος αποφεύγονται με τη χρήση αυτών των ουσιών. Το Περιοδικό του Συλλόγου Αναισθησιολόγων του Καναδά ([Canadian Anaesthetists’ Society Journal] Ιανουάριος 1975, σ. 12) λέει: «Οι κίνδυνοι που περιλαμβάνονται στη μετάγγιση αίματος αποτελούν τα πλεονεκτήματα των υποκατάστατων του πλάσματος: αποφυγή των λοιμώξεων από βακτηρίδια ή ιούς, των αντιδράσεων στη μετάγγιση και της ευαισθητοποίησης του παράγοντα Rh (ρέζους)». Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν καμιά θρησκευτική αντίρρηση για τη χρήση μη αιματούχων εκτατικών του πλάσματος.

Στην πραγματικότητα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τυγχάνουν καλύτερης ιατρικής θεραπείας επειδή δεν δέχονται αίμα. Ένας γιατρός, γράφοντας στο Αμερικανικό Περιοδικό Μαιευτικής και Γυναικολογίας ([American Journal of Obstetrics and Gynecology] 1 Ιουνίου 1968, σ. 395), αναγνώρισε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, όταν εγχειρίζεις χωρίς τη δυνατότητα μετάγγισης, τείνει να βελτιωθεί η χειρουργική σου ικανότητα. Ο γιατρός είναι λίγο πιο δραστήριος στο να σταματάει την αιμορραγία από κάθε αγγείο».

Κάθε είδους χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να γίνουν με επιτυχία χωρίς μεταγγίσεις αίματος. Αυτό περιλαμβάνει εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς και εγκεφάλου, ακρωτηριασμούς και την ολική αφαίρεση καρκινοπαθών οργάνων. Γράφοντας στο Ιατρικό Περιοδικό της Πολιτείας της Νέας Υόρκης ([New York State Journal of Medicine] 15 Οκτωβρίου 1972, σ. 2527), ο Δρ Φίλιπ Ροέν είπε: «Εμείς δεν διστάσαμε να εκτελέσουμε οποιαδήποτε ενδεδειγμένη εγχείρηση, ακόμα και όταν ο ασθενής μάς είχε απαγορεύσει να του αντικαταστήσουμε το αίμα». Ο Δρ Ντέντον Κούλεϊ, του Καρδιολογικού Ινστιτούτου του Τέξας, είπε: «Εντυπωσιαστήκαμε τόσο πολύ από τα αποτελέσματα που είχαμε [από τη χρήση μη αιματούχων εκτατικών του πλάσματος] στους Μάρτυρες του Ιεχωβά ώστε αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε αυτή τη διαδικασία σε όλους μας τους καρδιοπαθείς». (Δε Σαν Ντιέγκο Γιούνιον [The San Diego Union], 27 Δεκεμβρίου 1970, σ. Α-10) «Η “αναίμακτη” χειρουργική επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, που αρχικά αναπτύχθηκε για τα ενήλικα μέλη του θρησκεύματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή η θρησκεία τους απαγορεύει τις μεταγγίσεις αίματος, έχει πλέον προσαρμοστεί για να χρησιμοποιείται με ασφάλεια σε λεπτές εγχειρήσεις καρδιάς  σε βρέφη και παιδιά».​—Νέα για το Καρδιαγγειακό Σύστημα (Cardiovascular News), Φεβρουάριος 1984, σ. 5.

“Αφήνετε τα παιδιά σας να πεθάνουν επειδή αρνείστε τη μετάγγιση αίματος. Νομίζω ότι αυτό είναι φοβερό”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Και όμως τους επιτρέπουμε να κάνουν μετάγγιση​—μετάγγιση που είναι πιο ασφαλής. Δεχόμαστε μετάγγιση από την οποία δεν κινδυνεύουμε να πάθουμε AIDS, ηπατίτιδα, ελονοσία ή κάτι άλλο. Θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας την καλύτερη θεραπεία, όπως είμαι βέβαιος πως κάθε στοργικός γονέας θα επιθυμούσε το ίδιο”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Όταν υπάρχει σοβαρή απώλεια αίματος, αυτό που χρειάζεται περισσότερο είναι να αποκατασταθεί ο όγκος του υγρού. Χωρίς αμφιβολία θα ξέρετε ότι στην πραγματικότητα το 50 και πλέον τοις εκατό του αίματός μας είναι νερό, και το υπόλοιπο είναι ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια κ.ο.κ. Όταν χαθεί πολύ αίμα, το ίδιο το σώμα εφοδιάζει το σύστημα με μεγάλες ποσότητες αποθηκευμένων αιμοσφαιρίων και επιταχύνει την παραγωγή νέων. Αλλά ο όγκος του υγρού είναι απαραίτητος. Για να καλυφτεί αυτή η ανάγκη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μη αιματούχα εκτατικά του όγκου του πλάσματος, και αυτά τα δεχόμαστε”. (2) “Εκτατικά του όγκου του πλάσματος έχουν χρησιμοποιηθεί σε χιλιάδες ανθρώπους με έξοχα αποτελέσματα”. (3) “Για εμάς είναι ακόμη πιο σπουδαίο αυτό που λέει η ίδια η Αγία Γραφή στα εδάφια Πράξεις 15:28, 29”.

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Καταλαβαίνω την άποψή σας. Υποθέτω ότι φαντάζεστε το δικό σας παιδί σε αυτή την κατάσταση. Ως γονείς, θα κάναμε οτιδήποτε είναι δυνατόν για να προστατέψουμε την υγεία του παιδιού μας, έτσι δεν είναι; Επομένως, αν άτομα σαν εσάς και εμένα αποφάσιζαν να αρνηθούν κάποιο είδος ιατρικής περίθαλψης για το παιδί τους, θα έπρεπε οπωσδήποτε να υπάρχει κάποιος επιτακτικός λόγος”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Θα μπορούσε κατά τη γνώμη σας να επηρεαστεί η άποψη μερικών γονέων από αυτό που λέει ο Λόγος του Θεού εδώ στα εδάφια Πράξεις 15:28, 29;” (2) “Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Έχουμε αρκετή πίστη ώστε να τηρήσουμε την εντολή του Θεού;”

 “Εσείς δεν δέχεστε μεταγγίσεις αίματος”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Οι εφημερίδες έχουν δημοσιεύσει περιστατικά στα οποία, κατά τη γνώμη τους, κάποιοι Μάρτυρες θα πέθαιναν αν δεν δέχονταν αίμα. Μήπως έχετε αυτό υπόψη σας; . . . Γιατί, όμως, κρατάμε τέτοια στάση;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Αγαπάτε τη (το) σύζυγό σας τόσο πολύ ώστε να είστε διατεθειμένος(-η) να ριψοκινδυνεύσετε τη ζωή σας για αυτήν (αυτόν); . . . Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους για τη χώρα τους και θεωρούνται ήρωες, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, υπάρχει κάποιος που είναι πολύ ανώτερος από οποιονδήποτε άνθρωπο ή πράγμα εδώ πάνω στη γη, και αυτός είναι ο Θεός. Θα ριψοκινδυνεύατε τη ζωή σας λόγω της αγάπης σας για αυτόν και της οσιότητάς σας στην εξουσία του;” (2) “Στην ουσία, το ζήτημα που τίθεται στην προκειμένη περίπτωση είναι η οσιότητά μας στον Θεό. Ο Λόγος του Θεού είναι αυτός που μας λέει να απέχουμε από αίμα. (Πράξ. 15:28, 29)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι μάλλον συνηθισμένα σήμερα αλλά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τα αποφεύγουν​—για παράδειγμα, το ψέμα, η μοιχεία, η κλοπή, το κάπνισμα και, όπως αναφέρατε, η χρήση του αίματος. Γιατί; Επειδή η ζωή μας κατευθύνεται από το Λόγο του Θεού”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Γνωρίζατε ότι η Αγία Γραφή λέει ότι πρέπει να «απέχουμε από αίμα»; Θα ήθελα να σας το δείξω. (Πράξ. 15:28, 29)” (2) “Πιθανόν να θυμάστε ότι ο Θεός είπε στους πρώτους μας γονείς, τον Αδάμ και την Εύα, ότι θα μπορούσαν να φάνε από όλα τα δέντρα στην Εδέμ εκτός από ένα. Αλλά εκείνοι δεν υπάκουσαν, έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό και τα έχασαν όλα. Πόσο άσοφο ήταν αυτό! Τώρα, φυσικά, δεν υπάρχει κάποιο δέντρο με απαγορευμένο καρπό. Αλλά μετά τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε ο Θεός έθεσε και πάλι μια απαγόρευση για το ανθρώπινο γένος. Αυτή τη φορά η απαγόρευση είχε σχέση με το αίμα. (Γέν. 9:3, 4)” (3) “Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Έχουμε πίστη στον Θεό; Αν τον υπακούμε, έχουμε μπροστά μας την προοπτική αιώνιας ζωής με τελειότητα κάτω από τη Βασιλεία του. Ακόμη και αν πεθάνουμε, εκείνος μας διαβεβαιώνει ότι θα αναστηθούμε”.

 “Τι γίνεται αν ο γιατρός πει: «Θα πεθάνεις χωρίς μετάγγιση αίματος»;”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Αν η κατάσταση είναι πράγματι τόσο σοβαρή, μπορεί ο γιατρός να εγγυηθεί ότι ο ασθενής δεν θα πεθάνει αν του χορηγηθεί αίμα;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Υπάρχει, όμως, κάποιος που μπορεί να ξαναδώσει ζωή στο άτομο, και αυτός είναι ο Θεός. Δεν συμφωνείτε πως, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το θάνατο, το να στρέψουμε τα νώτα στον Θεό παραβιάζοντας το νόμο του θα ήταν κακή επιλογή; Εγώ πιστεύω πραγματικά στον Θεό. Εσείς πιστεύετε; Ο Λόγος του υπόσχεται ανάσταση σε αυτούς που θέτουν πίστη στον Γιο του. Το πιστεύετε εσείς αυτό; (Ιωάν. 11:25)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι εκείνος προσωπικά δεν ξέρει πώς να χειριστεί αυτή την περίπτωση χωρίς να χρησιμοποιήσει αίμα. Αν είναι δυνατόν, προσπαθούμε να τον φέρουμε σε επαφή με κάποιον γιατρό που έχει την απαραίτητη πείρα ή ζητάμε τις υπηρεσίες κάποιου άλλου γιατρού”.