Jak Adam mógł zgrzeszyć, skoro był doskonały?

Przeczytaj, co w związku z doskonałością Adama jest napisane w Księdze Rodzaju 1:27, 31 i w Powtórzonego Prawa 32:4. Co oznaczało uznanie przez Jehowę Boga wszystkich ziemskich stworzeń — w tym także mężczyzny i kobiety — za „bardzo dobre”? Skoro Ten, którego poczynania są doskonałe, sam mówi, że uczynił coś „bardzo dobrego”, musi to odpowiadać Jego doskonałym miernikom.

Czy doskonałość oznaczała, że Adam i Ewa nie mogli zrobić nic złego? Konstruktor robota oczekuje, że będzie on wykonywał dokładnie to, do czego został zaprogramowany. Jednakże doskonały robot nigdy nie będzie doskonałym człowiekiem. Różni się od niego w istotny sposób. Adam i Ewa byli ludźmi, a nie robotami. Bóg obdarzył ludzi zdolnością wyboru między dobrem a złem, między posłuszeństwem a nieposłuszeństwem, oraz umiejętnością podejmowania decyzji w kwestiach moralnych. Skoro tak właśnie ich stworzył, przejawem niedoskonałości byłaby niemożność dokonywania takich wyborów (a nie sama niemądra decyzja) (por. Powt. Pr. 30:19, 20; Joz. 24:15).

Czy wszystkie decyzje Adama i Ewy musiałyby być słuszne, aby można było uznać, że zostali stworzeni doskonałymi? Byłoby to jednoznaczne z twierdzeniem, że nie mieli wyboru. Bóg jednak nie stworzył ich tak, żeby automatycznie byli Mu posłuszni. Obdarzył ich zdolnością dokonywania wyboru, dzięki czemu mogli Mu być posłuszni z miłości. Gdyby natomiast pozwolili, żeby zawładnęło nimi samolubstwo, staliby się nieposłuszni. Co cenisz bardziej — przysługę wyświadczoną z przymusu czy ze szczerej chęci? (Por. Powt. Pr. 11:1; 1 Jana 5:3).

Jak ludzie doskonali mogli stać się samolubni i w końcu dopuścić się grzechu? Chociaż zostali stworzeni doskonałymi, to jednak ich ciała nie funkcjonowałyby w sposób doskonały, gdyby się nieodpowiednio odżywiali. Tak samo karmienie umysłu złymi myślami mogło doprowadzić do upadku moralnego i utraty świętości. W Liście Jakuba 1:14, 15 czytamy: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech”. W wypadku Ewy złe pragnienia zaczęły się rozwijać, gdy z zainteresowaniem przysłuchiwała się Szatanowi, który przemówił za pośrednictwem węża. Adam uległ namowom żony i też  zjadł zakazany owoc. Zamiast odrzucić złe myśli, oboje podsycali samolubne pragnienia. W rezultacie dopuścili się grzechu (Rodz. 3:1-6).

Czy grzech Adama był przewidziany w „planie Bożym”?

Zobacz artykuły „Adam i Ewa”, strona 27, oraz „Przeznaczenie”, strony 269, 270.

Czy obecnie jest jeszcze coś takiego jak „grzech”?

Przykłady: Czy stłuczeniem termometru chory może dowieść, że nie ma gorączki? Czy złodziej zostanie uniewinniony, gdy oświadczy, że nie wierzy w treść kodeksu karnego? Tak samo okoliczność, iż w opinii wielu ludzi trzymanie się w życiu zasad biblijnych jest niepotrzebne, nie usuwa grzechu (zob. 1 Jana 1:8).

Niektórzy ludzie wolą czynić to, czego Słowo Boże zakazuje. Nie znaczy to jednak, że Biblia nie ma racji. List do Galatów 6:7, 8 zawiera ostrzeżenie: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd: Bóg nie jest kimś, z kogo można drwić. Albowiem co człowiek sieje, to będzie też żąć; bo kto sieje ze względu na swe ciało, ten z ciała żąć będzie zepsucie”. Potwierdzeniem słuszności tego, co mówi Biblia, są epidemie chorób przenoszonych drogą płciową, rozbite rodziny i tak dalej. Człowieka stworzył Bóg; On wie, co może nam zapewnić trwałe szczęście, i oznajmia to w Biblii. Czyż słuchanie Go nie świadczy o rozsądku? (Dowody na istnienie Boga można znaleźć w artykule „Bóg”).

Czy niejeden tak zwany grzech nie leży po prostu w ludzkiej naturze?

Czy współżycie cielesne jest grzechem? Czy Adam i Ewa zgrzeszyli obcowaniem ze sobą? Biblia tak nie mówi. Z Księgi Rodzaju 1:28 wynika, iż sam Bóg powiedział Adamowi i Ewie, żeby ‛byli płodni i stali się liczni oraz napełnili ziemię’. Czyż mogli wykonać ten nakaz bez obcowania cielesnego? Ponadto w Psalmie 127:3 czytamy, że „synowie są dziedzictwem od Jehowy”, „nagrodą”. Warto zaznaczyć, że Ewa pierwsza zjadła zakazany owoc i była wtedy sama; dopiero później dała go Adamowi (Rodz. 3:6). Rzecz jasna drzewo, na którym rósł ten owoc, było prawdziwym drzewem. Biblia nie zabrania mężowi i żonie  normalnego współżycia seksualnego; zakazuje natomiast rozpusty, cudzołóstwa, homoseksualizmu i współżycia ze zwierzętami. Złe owoce takich praktyk dowodzą, że ów zakaz jest wyrazem życzliwej troski ze strony Tego, który dobrze wie, jak jesteśmy stworzeni.

Rodz. 1:27: „Bóg przystąpił do stworzenia człowieka [Adama] na swój obraz, na obraz Boży go stworzył”. (A zatem odzwierciedlanie świętych przymiotów Bożych oraz docenianie Boskiego kierownictwa było ze strony Adama najzupełniej normalne. Niedopisanie pod tym względem było chybieniem celu, grzechem. Zob. Rzymian 3:23 oraz 1 Piotra 1:14-16).

Efez. 2:1-3: „Ponadto Bóg ożywił was [chrześcijan], chociaż byliście martwi w waszych wykroczeniach i grzechach, w których swego czasu chodziliście według systemu rzeczy tego świata, według władcy mocy powietrza — ducha działającego teraz w synach nieposłuszeństwa. Tak, wśród nich my wszyscy swego czasu postępowaliśmy zgodnie z pragnieniami naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli, i byliśmy z natury dziećmi srogiego gniewu, tak jak pozostali”. (Jako potomkowie grzesznika Adama, urodziliśmy się w grzechu. Nasze serca od urodzenia skłaniają się do złego. Gdy się nie powściąga tych złych skłonności, z czasem można się przyzwyczaić do takiego stylu życia. Można go nawet uznać za „normalny”, bo przecież podobnie postępują inni wokół nas. Biblia mówi jednak, co w oczach Boga jest dobre, a co złe, i czy to odpowiada celowi, dla którego człowiek został stworzony. Jeżeli będziemy się przysłuchiwać naszemu Stwórcy i z miłości okazywać Mu posłuszeństwo, nasze życie stanie się sensowne i wartościowe jak nigdy przedtem, a przy tym zaskarbimy sobie życie wieczne. Nasz Stwórca serdecznie nas zaprasza, byśmy tego skosztowali i przekonali się, że jest dobre [Ps. 34:8]).

Jak grzech wpływa na osobistą więź z Bogiem?

1 Jana 3:4, 8: „Każdy, kto trwa w grzechu, trwa także w bezprawiu, toteż grzech jest bezprawiem. Kto trwa w grzechu, pochodzi od Diabła”. (Mocne słowa! Ci, którzy świadomie obierają drogę grzechu i pozostają na niej, są w oczach Boga złoczyńcami. Przyjmując taki sposób postępowania, idą w ślady samego Szatana).

 Rzym. 5:8, 10: „Gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł. (...) Będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna”. (Warto zaznaczyć, że grzeszników nazwano tu nieprzyjaciółmi Boga. Jakże mądrze jest zatem pojednać się z Bogiem na mocy Jego postanowienia!)

1 Tym. 1:13: „Okazano mi miłosierdzie [mówi apostoł Paweł], gdyż byłem nieświadomy i działałem w niewierze”. (Kiedy jednak Pan wskazał mu właściwą drogę, nie wahał się nią pójść).

2 Kor. 6:1, 2: „Współpracując z nim, upraszamy was też, abyście nie przyjmowali niezasłużonej życzliwości Bożej, a potem chybiali jej celu. Mówi on bowiem: ‚W czasie dobrej woli cię wysłuchałem i pomogłem ci w dniu wybawienia’. Oto teraz jest szczególny czas dobrej woli. Oto teraz dzień wybawienia”. (Teraz nastał odpowiedni czas, żeby skorzystać z postanowień umożliwiających wybawienie. Bóg nie będzie bez końca okazywał grzesznym ludziom takiej niezasłużonej życzliwości. Musimy więc zważać na to, żeby nie chybiać jej celu).

Jak możemy zostać wybawieni z grzesznego stanu?

Zobacz artykuł „Okup”.