Wszystkie osoby duchowe stworzone przez Jehowę były dobre. Ale z czasem pewien anioł zszedł na złą drogę. To Szatan Diabeł. Chciał, aby ludzie oddawali cześć jemu, a nie Jehowie. Oto, co się wydarzyło:

W ogrodzie Eden rosło wiele drzew rodzących smakowite owoce. Jehowa pozwolił Adamowi i jego żonie, Ewie, jeść z nich bez ograniczeń. Ale z jednego drzewa zabronił im spożywać. Uprzedził, że jeśli zjedzą, na pewno umrą (1 Mojżeszowa 2:9, 16, 17).

Pewnego dnia, kiedy Ewa była sama, odezwał się do niej wąż. W rzeczywistości nie był to jego głos, tylko Szatan Diabeł wywołał wrażenie, jakoby wąż przemówił. Powiedział Ewie, że gdy zje zakazany owoc, stanie się mądra jak Bóg. Zapewnił ją przy tym, iż nie umrze. Oba twierdzenia Szatana były kłamliwe. Ale Ewa mu uwierzyła i zjadła wspomniany owoc. Następnie dała go Adamowi i on również jadł (1 Mojżeszowa 3:1-6).

Z tej autentycznej relacji dowiadujemy się, że Szatan jest buntownikiem i kłamcą. Zaręczył Ewie, że nie umrze, gdy wypowie Bogu posłuszeństwo. Było to kłamstwo. Oboje z Adamem umarli. Sam Szatan wprawdzie nie poniósł wtedy śmierci, ale ponieważ zgrzeszył, w końcu też będzie musiał zginąć. Na razie jednak żyje i wciąż zwodzi ludzkość. W dalszym ciągu jest kłamcą i usiłuje skłonić ludzi do łamania praw Bożych (Jana 8:44).

Później zeszli na złą drogę inni aniołowie. Widzieli piękne mieszkanki ziemi i zapragnęli współżyć z nimi cieleśnie. Zstępowali więc na ziemię, przybierali postać mężczyzn i brali sobie kobiety za żony. Działo się to wbrew zamierzeniu Bożemu (1 Mojżeszowa 6:1, 2; Judy 6).

Przysporzyło to niemało kłopotów również rodzajowi ludzkiemu. Żony tych aniołów wydawały na świat potomstwo, ale nie były to zwykłe dzieci. Wyrastały na okrutnych olbrzymów, dopuszczających się przemocy. W końcu ziemia do tego stopnia napełniła się przemocą, że Jehowa postanowił zgładzić niegodziwych ludzi w wielkim potopie. Ocalał tylko sprawiedliwy Noe z rodziną (1 Mojżeszowa 6:4, 11; 7:23).

Ale nikczemni aniołowie nie zginęli — wrócili do dziedziny duchowej. Zostali jednak ukarani. Nie mogli znowu wejść w skład rodziny prawych aniołów Bożych. W dodatku Jehowa nie zezwolił im już przybierać ciał ludzkich. W końcu czeka ich zagłada w dniu wielkiego sądu (2 Piotra 2:4; Judy 6).

Na początku naszego stulecia doszło w niebie do wojny. W biblijnej Księdze Objawienia opisano ją następująco: „I wybuchła walka w niebie: Michał [zmartwychwstały Jezus Chrystus] i [dobrzy] aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem [Szatanem]. I walczył smok i [źli] aniołowie jego, lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego [źli] aniołowie”.

Co z tego wynikło? Sprawozdanie podaje dalej: „Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie”. Dobrzy aniołowie mogli się cieszyć, ponieważ Szatan i źli aniołowie, czyli złe duchy, zostali usunięci. A co z mieszkańcami ziemi? Biblia odpowiada: „Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele” (Objawienie 12:7-9, 12).

Tak, Szatan i jego nikczemni towarzysze zwodzą mieszkańców ziemi i ściągają na nich wielką niedolę. Ci niegodziwi aniołowie zwani są demonami. To wrogowie Boga. Wszyscy oni są źli.