Yehova’nın yarattığı ruhi varlıkların hepsi iyiydi. Fakat içlerinden biri kötü olmayı seçti: İblis Şeytan. Şeytan yeryüzündeki insanların Yehova yerine kendisine tapınmasını istedi. Neler yaşandığına bakalım.

Aden bahçesinde meyvesi lezzetli olan çok sayıda ağaç vardı. Yehova Âdem ve karısı Havva’ya bu meyvelerden diledikleri gibi yiyebileceklerini söyledi. Fakat sadece bir ağacın meyvesinden yememelerini istedi. O ağacın meyvesinden yerlerse kesinlikle öleceklerdi (Başlangıç 2:9, 16, 17).

Bir gün Havva yalnızken bir yılan onunla konuştu. Elbette asıl konuşan yılan değildi. Onu konuşuyormuş gibi gösteren İblis Şeytan’dı. Şeytan Havva’ya yasak olan meyveden yerse Tanrı gibi olacağını ve ölmeyeceğini söyledi. Fakat bu iddiaların ikisi de yalandı. Yine de Havva, Şeytan’a inandı ve meyveyi yedi. Sonra Âdem’e de verdi ve o da yedi (Başlangıç 3:1-6).

Bu yaşananlardan Şeytan’ın Tanrı’ya isyan ettiğini ve onun bir yalancı olduğunu öğreniyoruz. O Havva’ya Tanrı’ya itaatsizlik ederse ölmeyeceğini söyledi. Bu bir yalandı. İtaatsizliğin sonucunda Havva da Âdem de öldü. Tanrı’ya isyan edip günah işlediği için sonunda Şeytan da ölecek. Fakat şu anda yaşıyor ve insanları kandırmaya devam ediyor. Yalanlar söylemeyi sürdürüyor ve insanların Tanrı’nın kanunlarını çiğnemesi için elinden geleni yapıyor (Yuhanna 8:44).

Daha sonra başka melekler de isyan etti. Bu melekler yeryüzündeki kadınların güzel olduğunu gördüler ve onlarla ilişkiye girip kendilerine eşler almak istediler. Bu nedenle yeryüzüne indiler ve insan bedeni aldılar. Bu, Tanrı’nın isteğine aykırıydı (Başlangıç 6:1, 2; Yahuda 6).

Bu durum insanlar için de büyük sıkıntılara yol açtı. Meleklerin insanlarla ilişkisinden çocuklar doğdu. Fakat bu çocuklar normal insanlar olmadı. Onlar dev gibi, şiddete düşkün ve acımasız insanlardı. Bunun sonucunda, yeryüzü o kadar şiddet dolu bir yer oldu ki, Yehova bir tufanla kötü insanları yok etmeye karar verdi. Tufanda sadece doğru bir insan olan Nuh ve onun ailesi hayatta kaldı (Başlangıç 6:4, 11; 7:23).

Kötü melekler ise ruhi âleme geri döndüler. Onlar ölmedi, fakat cezalandırıldı. Yehova onları iyi meleklerden oluşan ailesine kabul etmedi. Ayrıca tekrar insan bedeni almalarını yasakladı. Onlar hüküm günü geldiğinde yok edilecekler (2. Petrus 2:4; Yahuda 6).

1914 yılında gökte bir savaş oldu. Vahiy kitabı neler yaşandığını şöyle anlatıyor: “O zaman gökte bir savaş koptu. Mikael [gökteki hayatına geri dönen İsa Mesih] ve [iyi] melekleri ejdere [Şeytan’a] karşı savaştı. Ejder de kendi [kötü] melekleriyle birlikte onlara karşı savaştı, fakat yenildi. Artık gökte onlara yer yoktu. Böylece, bütün dünyayı saptıran eski yılan, İblis ve Şeytan denilen büyük ejder aşağı atıldı. Evet, yeryüzüne atıldı ve [kötü] melekleri de onunla birlikte atıldılar.”

Peki bunun nasıl bir sonucu oldu? Kayıt şöyle devam ediyor: “Bu nedenle, siz gökler ve orada oturanlar sevinin!” İyi melekler sevinç içindeydi, çünkü Şeytan ve kötü melekleri artık gökte değildi. Peki yerdeki insanlar bundan nasıl etkilendi? Kutsal Kitap şöyle diyor: “Fakat yer ve deniz, vay halinize! Çünkü zamanının az olduğunu bilen İblis, büyük öfkeyle üzerinize indi” (Vahiy 12: 7-9, 12).

Evet Şeytan ve onun destekçileri insanları saptırıyor ve onlara büyük acılar yaşatıyor. Kötü olmayı seçen melekler cinlerdir. Onlar Tanrı’nın düşmanıdır ve hepsi kötüdür.