فصل هفت

آیا فرزندی سرکش در خانه دارید؟‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ عیسی برای نمایش عدم وفاداری رهبران مذهبی یهودی از چه مثلی استفاده کرد؟‏ ب)‏ چه نکته‌ای را می‌توان از مثل عیسی دربارهٔ نوجوانان آموخت؟‏

عیسی چند روز پیش از مرگش برای گروهی از رهبران مذهبی یهودی پرسشی قابل تأمل را مطرح کرد.‏ او گفت:‏ «چه گمان دارید شخصی را دو پسر بود نزد نخستین آمده گفت ای فرزند امروز بتاکستان من رفته بکار مشغول شو.‏ در جواب گفت نخواهم رفت امّا بعد پشیمان گشته برفت.‏ و بدوّمین نیز همچنین گفت او در جواب گفت ای آقا من میروم ولی  نرفت.‏ کدام یک از این دو خواهش پدر را بجا آورد؟‏» رهبران یهودی پاسخ گفتند:‏ «اوّلی.‏» —‏ متی ۲۱:‏⁠۲۸-‏۳۱‏.‏

^۲ عیسی در اینجا بر عدم وفاداری رهبران یهودی تأکید کرد.‏ آنها مانند آن پسری بودند که به خدا قول انجام خواست او را داد ولی به قول خود عمل نکرد.‏ اما بسیاری از والدین درخواهند یافت که مَثَل عیسی بر پایهٔ استنباطی درست از زندگی خانوادگی بود.‏ همانطور که او بخوبی نشان داد،‏ در اغلب موارد آگاهی از افکار نوجوانان و پیش‌بینی اعمال آنها کاری دشوار است.‏ یک جوان ممکن است طی دوران نوجوانی خود باعث زحمات و دردسرهای بسیار شود ولی بعدها به فرد بالغی که مسئول و محترم است مبدل گردد.‏ این چیزی است که باید در هنگام بحث دربارهٔ سرکشی نوجوانان بخاطر داشته باشیم.‏

سرکشی چیست؟‏

۳.‏ چرا والدین نباید با شتابزدگی فرزند خود را سرکش بنامند؟‏

^۳ ممکن است گاهی بشنوید که نوجوانی آشکارا بر ضد والدین خود به سرکشی می‌پردازد.‏ شاید حتی خود خانواده‌ای را بشناسید که در آن فرزند نوجوانی که غیر قابل کنترل است دارند.‏ با این حال،‏ دانستن اینکه آیا فرزندی واقعاً سرکش است یا نه همیشه کار آسانی نیست.‏ بعلاوه،‏ درک این مطلب که چرا فرزندی از یک خانواده به سرکشی می‌پردازد و دیگر فرزندان —‏ با اینکه از همان خانواده هستند —‏ دست به این کار نمی‌زنند،‏ می‌تواند دشوار باشد.‏ اگر والدین متوجه شدند که ممکن است یکی از فرزندان‌شان به فردی کاملاً سرکش تبدیل شود،‏ چه باید بکنند؟‏ برای پاسخ به این پرسش،‏ ابتدا باید در این مورد صحبت کنیم که سرکشی چیست.‏

۴-‏۶.‏ الف)‏ فرد سرکش چه کسی است؟‏ ب)‏ اگر نوجوانی گاهی از خود نافرمانی و سرکشی نشان دهد،‏ والدین او باید چه نکته‌ای را بخاطر بسپارند؟‏

^۴ بطور ساده،‏ فرد سرکش کسی است که عمداً و دائماً از اطاعت از یک مقام بالاتر خودداری می‌کند یا با آن مخالفت می‌کند،‏ و یا آن را به مبارزه  می‌طلبد.‏ البته،‏ «حماقت در دل طفل بسته شده است.‏» (‏امثال ۲۲:‏۱۵‏)‏ به همین دلیل برای همهٔ فرزندان پیش می‌آید که با والدین خود و یا هر مقام دیگری مخالفت کنند.‏ این امر بویژه در مورد دوران نوجوانی که همراه با تحولات جسمی و عاطفی است صادق است.‏ هر نوع تغییری در زندگی فرد مولد فشار روحی است و دوران نوجوانی سراسر تغییر است.‏ پسر یا دختر نوجوان شما از دوران کودکی قدم به دوران بلوغ می‌گذارد.‏ به همین دلیل،‏ در طی سال‌های نوجوانی برخی از والدین و فرزندان با یکدیگر اختلاف پیدا می‌کنند.‏ اغلب اوقات والدین از روی غریزه می‌خواهند این روند را کند کنند،‏ در حالی که نوجوانان می‌خواهند به آن سرعت دهند.‏

^۵ نوجوان سرکش به معیارهای والدین خود پشت می‌کند.‏ اما بخاطر داشته باشید برای اینکه کسی را سرکش بنامیم تنها چند مورد مخالفت کافی نیست.‏ در مورد موضوعات روحانی،‏ برخی از نوجوانان ممکن است در ابتدا علاقهٔ چندانی به حقیقت کتاب مقدس نشان ندهند و یا حتی اصلاً هیچ علاقه‌ای به آن نداشته باشند،‏ اما شاید سرکش نباشند.‏ به عنوان پدر یا مادر نباید فوراً فرزند نوجوان خود را در زمرهٔ این گروه بدانید.‏

^۶ آیا همهٔ افراد در دوران نوجوانی با والدین خود به مخالفت برمی‌خیزند؟‏ خیر،‏ به هیچ وجه.‏ در واقع،‏ شواهد مؤید آنند که تنها تعداد معدودی از نوجوانان به طور جدی دست به تمرد و سرکشی می‌زنند.‏ با این حال،‏ اگر یک نوجوان با لجاجت و به طور دائمی به سرکشی بپردازد چه باید کرد؟‏ عامل پدیدآورندهٔ چنین سرکشی و تمردی چیست؟‏

علل سرکشی

۷.‏ محیط شیطانی چگونه می‌تواند از یک نوجوان،‏ فردی سرکش بسازد؟‏

^۷ یکی از علل اصلی سرکشی،‏ محیط شیطانی این دنیاست.‏ «تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» (‏۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ دنیا که زیر تسلط شیطان است  فرهنگی مضر را پرورش داده است که مسیحیان باید با آن مقابله کنند.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۱۵‏)‏ قسمت اعظم این فرهنگ بیش از گذشته زشت،‏ خطرناک،‏ و مملو از تأثیرات بد است.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱-‏۵،‏ ۱۳‏)‏ اگر والدین به فرزندان خود آموزش و هشدار ندهند و از آنان حمایت نکنند،‏ این نوجوانان می‌توانند به آسانی تحت تأثیر «روحیکه الحال در فرزندان معصیت عمل میکند» قرار بگیرند.‏ (‏افسسیان ۲:‏⁠۲‏)‏ فشار از جانب دوستان و معاشران نیز به آن مربوط می‌شود.‏ کتاب مقدس می‌گوید:‏ «با حکیمان رفتار کن و حکیم خواهی شد،‏ امّا رفیق جاهلان ضرر خواهد یافت.‏» (‏امثال ۱۳:‏۲۰‏)‏ به همین ترتیب،‏ کسی که با افراد آکنده از روحیهٔ این جهان،‏ معاشرت می‌کند به احتمال زیاد تحت تأثیر این روحیه قرار می‌گیرد.‏ نوجوانان برای آنکه درک کنند که اطاعت از اصول خدایی پایهٔ بهترین راه زندگی است،‏ مرتباً به کمک و همیاری نیاز دارند.‏ —‏ اشعیا ۴۸:‏⁠۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۸.‏ چه عواملی می‌توانند در سرکش و نافرمان شدن یک نوجوان مؤثر باشند؟‏

^۸ علت دیگر سرکشی ممکن است محیط خانه باشد.‏ به عنوان مثال،‏ اگر یکی از والدین به مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر معتاد باشد،‏ یا با همسر خود رفتاری خشونت‌آمیز داشته باشد،‏ دیدگاه نوجوان خانه دربارهٔ زندگی ممکن است دچار انحراف شود.‏ حتی در برخی از خانه‌های نسبتاً آرام نیز نوجوان ممکن است به دلیل آنکه احساس می‌کند والدینش به او علاقه ندارند دست به تمرد و سرکشی بزند.‏ با وجود این،‏ سرکشی نوجوانان همیشه به علت تأثیرات خارجی نیست.‏ برخی از نوجوانان با وجود آنکه والدینشان اصول خدایی را بکار گرفته و تا حد زیادی فرزندان خود را از گزند دنیای اطراف حفظ کرده‌اند،‏ باز هم به معیارهای والدین خود پشت می‌کنند.‏ چرا؟‏ شاید دلیل آن ریشهٔ دیگر مشکلات ما یعنی ناکاملی بشر باشد.‏ پولس گفت:‏ «گناه بوسیلهٔ یک انسان [آدم] بجهان وارد شد و این گناه مرگ را به همراه آورد.‏ در نتیجه،‏ چون همه گناه کردند مرگ همه را در بر گرفت.‏» (‏رومیان ۵:‏۱۲‏،‏ انجیل شریف‏)‏ آدم،‏ فردی  سرکش و خودخواه بود،‏ و برای همهٔ فرزندان خویش میراثی نامبارک بجای گذاشت.‏ برخی از نوجوانان همانند نیای خود راه سرکشی و تمرد را پیش می‌گیرند.‏

سهل‌انگاری عِیلی و سخت‌گیری رَحُبْعام

۹.‏ چه افراط و تفریط‌هایی در پرورش کودک می‌تواند باعث سرکشی او شود؟‏

^۹ چیز دیگری که به سرکشی نوجوانان می‌انجامد دیدگاه نامتعادل والدین در مورد پرورش کودکان است.‏ (‏کولسیان ۳:‏۲۱‏)‏ برخی از والدین باوجدان،‏ فرزندان خود را بسختی محدود و تنبیه می‌کنند.‏ برخی دیگر سهل‌انگاری کرده و راهنمایی‌هایی را که برای حفاظت فرزندان بی‌تجربهٔ آنان است برایشان فراهم نمی‌آورند.‏ تعادل برقرار کردن بین این دو روش افراطی کار آسانی نیست.‏ نیازهای کودکان یکسان نیستند.‏ یکی ممکن است به سرپرستی بیشتری نیاز داشته باشد.‏ دو تن از شخصیت‌های کتاب مقدس برای نشان دادن خطر سخت‌گیری و سهل‌انگاری مفید هستند.‏

۱۰.‏ چرا عیلی با اینکه کاهن اعظمی وفادار بود،‏ پدر خوبی نبود؟‏

^۱۰ عیلی کاهن اعظم در اسرائیل باستان،‏ دارای فرزند بود.‏ او ۴۰ سال خدمت کرد و بدون تردید با شریعت خدا بخوبی آشنا بود.‏ عیلی به وظیفهٔ روحانی کهانت خود با وفاداری عمل می‌کرد و حتی احتمالاً شریعت خدا را به طور کامل به پسران خود حُفنی و فینَحاس نیز تعلیم داده بود.‏ با این حال،‏ عیلی به پسران خود بیش از حد نرمش نشان می‌داد.‏ حُفنی و فینَحاس به عنوان کاهن رسماً به خدمت مشغول بودند،‏ اما آنها «فاسد» بوده و تنها به ارضای اشتها و امیال جنسی غیراخلاقی خود سرگرم بودند.‏ با این حال وقتی بر روی زمین مقدس مرتکب اعمال شرم‌آور می‌شدند،‏ عیلی شهامت خلع کردن آنان را از مقام رسمی‌شان نداشت.‏ او فقط به توبیخی خفیف قناعت کرد.‏ عیلی با این سهل‌انگاری،‏ پسران خود را بیش از خدا محترم داشت.‏ در نتیجه پسرانش با پرستش پاک یَهُوَه به مخالفت  برخاستند و همهٔ اهالی خانهٔ عیلی به مصیبت دچار شدند.‏ —‏ ۱سموئیل ۲:‏⁠۱۲-‏۱۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری،‏ ۲۲-‏۲۵‏،‏ ۲۹‏؛‏ ۳:‏⁠۱۳،‏ ۱۴‏؛‏ ۴:‏⁠۱۱-‏۲۲‏.‏

۱۱.‏ والدین از سرمشق بد عیلی چه می‌آموزند؟‏

^۱۱ هنگامی که این وقایع اتفاق افتاد فرزندان عیلی مردانی بالغ بودند،‏ اما این داستان خطر خودداری از تأدیب را نشان می‌دهد.‏ (‏با امثال ۲۹:‏۲۱ ترجمهٔ تفسیری مقایسه شود.‏)‏ بعضی از پدر و مادرها محبت را با سهل‌انگاری اشتباه می‌گیرند،‏ و از وضع و اِعمال قوانین و قواعدی روشن،‏ ثابت و معقول کوتاهی می‌کنند.‏ آنها از بکارگیری تأدیب محبت‌آمیز،‏ حتی هنگامی که اصول خدایی زیر پا نهاده می‌شوند نیز غفلت می‌کنند.‏ فرزندان آنان در نتیجهٔ چنین سهل‌انگاریی،‏ ممکن است سرانجام به مقام والدین و یا هر مقام دیگری بی‌توجه شوند.‏ —‏ با جامعه ۸:‏⁠۱۱ مقایسه شود.‏

۱۲.‏ رحبعام در اِعمال قدرت و اختیار چه اشتباهی مرتکب شد؟‏

^۱۲ رَحُبْعام در اِعمال قدرت و اختیار درست نقطهٔ مقابل عیلی است.‏ او آخرین پادشاهِ پادشاهی متحد اسرائیل بود،‏ اما پادشاه خوبی نبود.‏ رحبعام کشوری را به میراث برده بود که مردمانش از فشارهایی که پدر وی سلیمان بر آنها وارد آورده بود،‏ به تنگ آمده بودند.‏ آیا رحبعام از خود همدردی نشان داد؟‏ خیر.‏ هنگامی که نمایندگانی از او درخواست برچیدن برخی از اقدامات ظالمانه را کردند،‏ به توصیهٔ سنجیدهٔ مشاوران سالخوردهٔ خود وقعی نگذاشت و فرمان داد که یوغ مردم را سنگین‌تر کنند.‏ تکبر او موجب طغیان و سرکشی اسباط دهگانهٔ شمال شد و پادشاهی اسرائیل دو پاره شد.‏ —‏ ۱پادشاهان ۱۲:‏⁠۱-‏۲۱؛‏ ۲تواریخ ۱۰:‏⁠۱۹‏.‏

۱۳.‏ والدین چگونه می‌توانند از ارتکاب اشتباه رحبعام خودداری کنند؟‏

^۱۳ والدین می‌توانند درسی مهم از روایت رحبعام در کتاب مقدس بیاموزند.‏ آنها باید با دعا ‹‏خداوند ‏.‏ .‏ .‏ را بطلبند› و شیوه‌های پرورش فرزندان خود را با اصول کتاب مقدس محک بزنند.‏ (‏مزمور ۱۰۵:‏⁠۴‏)‏ در  جامعه ۷:‏⁠۷ آمده است:‏ «ظلمْ مرد حکیمرا جاهل میگرداند.‏» راهنمایی‌هایی که از روی تأمل و تفکر باشند به نوجوانان فرصت رشد می‌دهند و در عین حال آنها را از خطر مصون نگاه می‌دارند.‏ اما محیطی که نوجوانان در آن به سر می‌برند نباید آنقدر خشک و محدود باشد که مانع رشد صحیح اتکاء بنفس و اعتماد بنفس آنان شود.‏ اگر والدین در تلاش باشند تا تعادلی بین آزادی عمل کافی و محدودیت‌های قاطعانه که بروشنی مشخص شده‌اند برقرار کنند،‏ اغلب نوجوانان کمتر به فکر سرکشی و تمرد می‌افتند.‏

برآورده ساختن نیازهای اولیه می‌تواند از بروز سرکشی جلوگیری کند

۱۴،‏ ۱۵.‏ دیدگاه والدین در مورد رشد و نمو فرزندشان باید چگونه باشد؟‏

^۱۴ با اینکه والدین از مشاهدهٔ رشد جسمی کودکان خود از دوران طفولیت به دوران بلوغ احساس خرسندی می‌کنند،‏ اما شاید از اینکه فرزند نوجوان‌شان از حالت وابستگی،‏ به اتکاء بنفسی که در خور یک نوجوان است  قدم می‌گذارد ناخشنود باشند.‏ در طی این دورهٔ انتقالی،‏ از اینکه فرزند نوجوان‌تان گاهی از خود لجاجت یا عدم‌همکاری نشان می‌دهد تعجب نکنید.‏ بخاطر داشته باشید که هدف والدین مسیحی باید آن باشد که یک مسیحی بالغ،‏ باثبات،‏ و مسئول پرورش دهند.‏ —‏ با ۱قرنتیان ۱۳:‏۱۱؛‏ افسسیان ۴:‏⁠۱۳،‏ ۱۴ مقایسه شود.‏

^۱۵ والدین نباید همهٔ درخواست‌های فرزند خود را برای کسب استقلال بیشتر رد کنند،‏ که البته کاری است دشوار.‏ نوجوان باید به طریقی سالم رشد کند و هویت فردیش حفظ شود.‏ بعضی از نوجوانان در سنین نسبتاً پایین از خود بلوغ فکری نشان می‌دهند.‏ به عنوان مثال،‏ کتاب مقدس در مورد پادشاه جوان یُوشیا می‌گوید:‏ «حینیکه هنوز جوان [حدود ۱۵ ساله] بود بطلبیدن  خدای پدر خود داود شروع کرد.‏» این نوجوان برجسته بی‌تردید فردی مسئول بود.‏ —‏ ۲تواریخ ۳۴:‏⁠۱-‏۳‏.‏

۱۶.‏ در حالی که به کودکان مسئولیت بیشتر داده می‌شود،‏ آنها باید چه موضوعی را دریابند؟‏

^۱۶ با این حال،‏ آزادی،‏ با خود مسئولیت به همراه دارد.‏ بنابراین به فرزند خود که پا به سنین بزرگسالی می‌گذارد اجازه دهید تا عواقب برخی از تصمیمات و اعمال خود را بچشد.‏ این اصل که «آنچه آدمی بکارد همانرا درو خواهد کرد» در مورد نوجوانان و بزرگسالان به طور یکسان صادق است.‏ (‏غلاطیان ۶:‏⁠۷‏)‏ والدین نمی‌توانند فرزندان خود را تا ابد حفاظت کنند.‏ اما اگر فرزند شما بخواهد دست به کاری بزند که بکلی غیر قابل قبول است چه باید بکنید؟‏ به عنوان یک پدر یا مادر مسئول،‏ باید بگویید:‏ «نه.‏» و در حالی که دلایل خود را شرح می‌دهید هیچ چیز نباید پاسخ نه شما را به بله تغییر دهد.‏ (‏با متی ۵:‏۳۷ مقایسه شود.‏)‏ با این حال،‏ سعی کنید که پاسخ «نه» را به نحوی آرام و معقولانه بیان کنید،‏ زیرا «جواب نرم خشمرا برمیگرداند.‏» —‏ امثال ۱۵:‏⁠۱‏.‏

۱۷.‏ برخی از نیازهای یک نوجوان را که پدر یا مادر باید برآورده سازد کدامند؟‏

^۱۷ نوجوانان به احساس امنیتی که از تأدیب ثابت حاصل می‌شود احتیاج دارند،‏ حتی اگر همیشه فوراً محدودیت‌ها و قوانین را نپذیرند.‏ اگر قوانین بسته به حالت پدر یا مادر مرتباً تغییر کنند،‏ مایهٔ آزردگی و خشم فرزندان می‌شوند.‏ بعلاوه،‏ اگر نوجوانان را به موقع‌اش تشویق و یاری کنید تا با کمرویی،‏ خجالت،‏ یا فقدان اعتماد بنفس مقابله کنند،‏ به احتمال زیاد به افراد باثبات‌تری مبدل خواهند شد.‏ نوجوانان از اعتمادی که والدین‌شان به آنان دارند،‏ اعتمادی که مستحق آن هستند سپاسگزاری می‌کنند.‏ —‏ با اشعیا ۳۵:‏⁠۳،‏ ۴؛‏ لوقا ۱۶:‏۱۰؛‏ ۱۹:‏۱۷ مقایسه شود.‏

۱۸.‏ چه حقایق تشویق‌کننده‌ای در مورد نوجوانان وجود دارد؟‏

^۱۸ والدین می‌توانند خاطری آسوده داشته باشند،‏ زیرا هنگامی که آرامش،‏ ثبات،‏ و محبت در خانه وجود داشته باشد،‏ غالباً شخصیت کودکان  شکوفا می‌شود.‏ (‏افسسیان ۴:‏⁠۳۱،‏ ۳۲؛‏ یعقوب ۳:‏⁠۱۷،‏ ۱۸‏)‏ حتی بسیاری از نوجوانانی که در محیط‌های نامساعد خانوادگی همچون خانواده‌هایی که با مشکل اعتیاد به مشروبات الکلی و یا برخی عوامل مضر دیگر مواجه بوده‌اند پرورش یافته‌اند،‏ به افرادی باشخصیت مبدل شده‌اند.‏ بنابراین اگر شما برای فرزندان نوجوان خود محیطی را درخانه بوجود آورید که آنها در آن احساس امنیت کنند و بدانند که به آنها محبت و توجه می‌شود —‏ ولو آنکه این حمایت با قوانین معقولانه و تأدیب مطابق اصول نوشته‌های مقدس همراه باشد —‏ به احتمال زیاد به افرادی مبدل خواهند شد که باعث افتخار شما می‌شوند.‏ —‏ با امثال ۲۷:‏۱۱ مقایسه شود.‏

وقتی نوجوانان به دردسر می‌افتند

۱۹.‏ اگرچه این والدین هستند که باید پسر را در طریقی که می‌رود راهنمایی کنند،‏ ولی مسئولیت کودک در این باره چیست؟‏

^۱۹ داشتن پدر و مادر خوب کمک بزرگی است.‏ در امثال ۲۲:‏⁠۶ آمده است:‏ «طفلرا در راهیکه باید برود تربیت نما.‏ و چون پیر هم شود از آن انحراف نخواهد ورزید.‏» اما با نوجوانانی که با وجود داشتن والدینی خوب با مشکلات جدی روبرو هستند چه باید کرد؟‏ آیا چنین چیزی ممکن است؟‏ بله،‏ این امکان وجود دارد.‏ این کلمات کتاب امثال را باید با توجه به آیه‌های دیگر آن که بر مسئولیت نوجوان در مورد ‹شنیدن› و اطاعت از والدین تأکید می‌کند در نظر گرفت.‏ (‏امثال ۱:‏⁠۸‏)‏ برای بوجود آوردن هماهنگی در خانواده،‏ پدر یا مادر و نوجوان هر دو باید در بکارگیری اصول نوشته‌های مقدس با یکدیگر همکاری کنند.‏ اگر والدین و فرزندان با یکدیگر عمل نکنند،‏ مشکلاتی بروز خواهند کرد.‏

۲۰.‏ هنگامی که کودکان از روی بی‌فکری مرتکب خطا می‌شوند،‏ والدین بهتر است چه رفتار عاقلانه‌ای پیش بگیرند؟‏

^۲۰ هنگامی که نوجوانی خطا می‌کند و به دردسر می‌افتد والدین باید چگونه واکنش نشان دهند؟‏ بخصوص در این هنگام است که نوجوان به کمک  نیازمند است.‏ اگر والدین این نکته را بخاطر بسپارند که با نوجوانی بی‌تجربه سروکار دارند،‏ آسانتر می‌توانند بر عصبانیت خود غلبه کنند.‏ پولس به افراد باتجربهٔ جماعت توصیه کرد:‏ «اگر کسی بخطائی گرفتار شود شما که روحانی هستید چنین شخصرا بروح تواضع اصلاح کنید.‏» (‏غلاطیان ۶:‏⁠۱‏)‏ والدین نیز می‌توانند هنگام اصلاح فرزند نوجوان خود که از روی بی‌فکری مرتکب خطا شده است،‏ از همین رویه پیروی کنند.‏ والدین در حالی که بروشنی شرح می‌دهند که چرا عمل او اشتباه بوده است و اینکه چگونه می‌تواند از تکرار این خطا اجتناب کند،‏ باید همچنین این نکته را روشن کنند که عمل نوجوان است که ناخوشایند است،‏ نه خود او.‏ —‏ با یهودا ۲۲،‏ ۲۳ مقایسه شود.‏

۲۱.‏ اگر نوجوانان مرتکب گناه جدی شوند والدین آنها باید با پیروی از نمونهٔ جماعت مسیحی،‏ چه واکنشی نشان دهند؟‏

^۲۱ اما اگر نوجوان دست به خطایی جدی بزند چه باید کرد؟‏ در این صورت به کمک ویژه و راهنماییی ماهرانه نیازمند است.‏ هنگامی که یکی از اعضای جماعت مرتکب گناه جدی می‌شود،‏ او را تشویق می‌کنند تا توبه کند و از پیران جماعت کمک بخواهد.‏ (‏یعقوب ۵:‏⁠۱۴-‏۱۶‏)‏ پس از آنکه توبه کرد،‏ پیران با او کار می‌کنند تا اینکه روحانیت خود را باز یابد.‏ در خانواده مسئولیت کمک به نوجوان خطاکار با والدین اوست،‏ که البته ممکن است برای این موضوع به بحث با پیران نیاز داشته باشند.‏ آنها به طور حتم نباید هیچ گناه بزرگی را که فرزندانشان مرتکب شده‌اند از هیئت پیران مخفی نگاه دارند.‏

۲۲.‏ اگر نوجوانی مرتکب خطایی جدی شود،‏ رفتار والدین به تقلید از یَهُوَه،‏ باید چگونه باشد؟‏

^۲۲ شخص هنگامی که یکی از فرزندانش دست به خطایی جدی می‌زند در موقعیتی بسیار آزاردهنده قرار می‌گیرد.‏ والدین در حال آشفتگی روانی ممکن است بخواهند فرزند خودسر خود را با عصبانیت تهدید کنند،‏ اما این کار فقط او را بیشتر تحریک می‌کند.‏ به یاد داشته باشید که آیندهٔ این فرد نوجوان ممکن است بستگی به طرز برخوردی که در این موقع حساس با او  می‌شود داشته باشد.‏ همچنین بخاطر داشته باشید که یَهُوَه آماده بود که قوم خویش را هنگامی که از راه راست منحرف می‌شدند ببخشد —‏ تنها در صورتی که توبه می‌کردند.‏ به این سخنان پرمحبت او گوش کنید:‏ «‏خداوند میگوید بیائید تا با همدیگر محاجّه [یا استدلال] نمائیم،‏ اگر گناهان شما مثل ارغوان باشد مانند برف سفید خواهد شد و اگر مثل قرمز سرخ باشد مانند پشم خواهد شد.‏» (‏اشعیا ۱:‏۱۸‏)‏ چه سرمشق خوبی برای والدین!‏

۲۳.‏ والدین چگونه باید در مقابل گناه جدی فرزندشان عمل کنند،‏ و باید از چه چیزی خودداری کنند؟‏

^۲۳ پس،‏ سعی کنید تا نوجوان خودسر را تشویق به تغییر رویه کنید.‏ از والدین باتجربه و پیران جماعت تقاضای توصیهٔ معقول و منطقی کنید.‏ (‏امثال ۱۱:‏۱۴‏)‏ سعی کنید که بدون تأمل عمل نکنید و سخنی نگویید یا کاری نکنید که برای فرزندتان راه بازگشت به جانب شما را دشوار سازد.‏ از ابراز خشم و تندی لجام‌گسیخته خودداری کنید.‏ (‏کولسیان ۳:‏⁠۸‏)‏ امید خود را زود از دست ندهید.‏ (‏۱قرنتیان ۱۳:‏⁠۴،‏ ۷‏)‏ در همان حال که از بدی تنفر دارید،‏ از تندی و تلخی کردن با فرزند خود پرهیز کنید.‏ از همه مهمتر،‏ والدین باید سرمشقی خوب باشند و ایمان خویش را به خدا محکم نگاه دارند.‏

رفتار با فردی که مصمم به سرکشی است

۲۴.‏ چه موقعیت اندوهناکی گاهی در خانوادهٔ مسیحی روی می‌دهد،‏ و پدر یا مادر باید چگونه در مقابل آن عکس‌العمل نشان دهد؟‏

^۲۴ در بعضی از موارد روشن است که یک نوجوان تصمیمی راسخ اتخاذ کرده است تا بر ضد ارزش‌های مسیحی سرکشی کند و آنها را بطور کامل کنار بگذارد.‏ در این صورت باید توجه خود را بر روی حفظ یا بازسازی زندگی بقیهٔ فرزندان خانواده معطوف کرد.‏ مراقب باشید که همهٔ نیرو و توان خود را بر روی فرزند سرکش خود صرف نکنید و با این کار از فرزندان دیگر خود غافل نشوید.‏ بجای آنکه موضوع را از بقیهٔ افراد خانواده پنهان کنید،‏ در مورد  آن تا حد لازم و به نحوی اطمینان‌بخش با آنها صحبت کنید.‏ —‏ با امثال ۲۰:‏⁠۱۸ مقایسه شود.‏

۲۵.‏ الف)‏ والدین شاید مجبور شوند با پیروی از الگوی جماعت مسیحی با فرزند خود که مصمم به سرکشی است چگونه عمل کنند؟‏ ب)‏ اگر یکی از فرزندان خانواده به سرکشی بپردازد،‏ والدین او باید چه موضوعی را بخاطر بسپارند؟‏

^۲۵ یوحنای رسول در مورد فردی سرکش و اصلاح‌ناپذیر در جماعت گفت:‏ «او را بخانهٔ خود مپذیرید و او را تحیّت مگوئید.‏» (‏۲یوحنا ۱۰‏)‏ والدین نیز اگر فرزندشان از لحاظ قانونی بالغ باشد و کاملاً به سرکشی بپردازد،‏ شاید احساس کنند که باید موضع مشابهی در مقابل او اتخاذ کنند.‏ (‏با تثنیه ۲۱:‏⁠۱۸-‏۲۱ مقایسه شود.‏)‏ این عمل هر چقدر هم که دشوار و اندوهبار باشد،‏ اما گاهی برای حفاظت از بقیهٔ افراد خانواده ضروری است.‏ افراد خانوادهٔ شما به مراقبت و سرپرستی مداوم شما نیازمندند.‏ بنابراین به اِعمال محدودیتهایی که بروشنی مشخص شده و در عین حال معقولانه هستند ادامه دهید.‏ با فرزندان دیگر خود گفتگو و تبادل‌نظر کنید.‏ به کار آنها در مدرسه و جماعت علاقه نشان دهید.‏ همچنین،‏ کاری کنید که بدانند با اینکه شما از اعمال فرزند سرکش خود ناخرسندید اما از خود او تنفر ندارید.‏ عمل اشتباه فرزند خود را محکوم کنید،‏ نه خود او را.‏ هنگامی که دو پسر یعقوب به دلیل عمل بی‌رحمانهٔ خود باعث تبعید خانوادهٔ خود شدند،‏ یعقوب خشم سخت آنان را لعنت کرد،‏ نه خود آنان را.‏ —‏ پیدایش ۳۴:‏⁠۱-‏۳۱؛‏ ۴۹:‏⁠۵-‏۷‏.‏

۲۶.‏ اگر یکی از فرزندان خانواده به سرکشی بپردازد،‏ آگاهی از چه موضوعی باعث می‌شود که والدین باوجدان آسودگی خاطر پیدا کنند؟‏

^۲۶ شما ممکن است خود را مسئول آنچه که در خانواده‌تان پیش آمده است بدانید.‏ اما اگر با دعا آنچه در توان داشتید انجام داده‌اید،‏ و از پندهای یَهُوَه تا آنجا که توانستید پیروی کرده‌اید،‏ دلیلی وجود ندارد که خود را مورد انتقاد قرار دهید.‏ آسوده‌خاطر باشید زیرا هیچکس نمی‌تواند پدر یا مادری کامل و بی‌عیب باشد،‏ اما شما با پیروی از وجدان خود تلاش کرده‌اید که والدین خوبی باشید.‏ (‏با اعمال ۲۰:‏۲۶ مقایسه شود.‏)‏ داشتن فرزندی که  واقعاً سرکش است در خانواده باعث دل‌شکستگی است،‏ اگر چنین چیزی برای شما پیش آمد،‏ اطمینان داشته باشید که خدا وضعیت شما را درک می‌کند و هرگز خادمان وفادار خویش را رها نخواهد کرد.‏ (‏مزمور ۲۷:‏⁠۱۰‏)‏ بنابراین مصمم باشید تا خانهٔ خویش را به صورت آشیانه‌ای از امنیت و روحانیت برای فرزندان دیگر خود حفظ کنید.‏

۲۷.‏ با توجه به مثل پسر گمشده،‏ والدین نوجوان سرکش می‌توانند همیشه چه امیدی داشته باشند؟‏

^۲۷ به علاوه هیچگاه نباید امید خود را از دست بدهید.‏ تلاشهای قبلی شما در زمینهٔ تربیت درست فرزندتان ممکن است سرانجام بر دل فرزند گمراه‌تان مؤثر افتد و او را بخود آورد.‏ (‏جامعه ۱۱:‏⁠۶‏)‏ تعدادی از خانواده‌های دیگر مسیحی نیز دچار همین ناراحتی بوده‌اند،‏ و همانطور که پدرِ پسر گمشده در مَثَل عیسی ناراحتی کشید دچار ناراحتی شده‌اند،‏ ولی در مورد برخی از آنها فرزند خودسرشان دوباره بازگشته است.‏ (‏لوقا ۱۵:‏⁠۱۱-‏۳۲‏)‏ برای شما نیز ممکن است همینطور شود.‏

این اصول کتاب مقدس چگونه می‌توانند .‏ .‏ .‏ پدر یا مادر را در جلوگیری از پدید آمدن سرکشی و نافرمانی جدی در خانواده یاری کنند؟‏

نوجوان بدون دریافت کمک ممکن است به روحیهٔ این دنیا آلوده شود.‏ —‏ امثال ۱۳:‏۲۰؛‏ افسسیان ۲:‏⁠۲‏.‏

والدین باید بین محدودیتها و آزادیها تعادل برقرار کنند.‏ —‏ جامعه ۷:‏۷؛‏ ۸:‏⁠۱۱‏.‏

باید در مقابل کردار نادرست واکنش نشان داد،‏ اما با روحیه‌ای ملایم.‏ —‏ غلاطیان ۶:‏⁠۱‏.‏

کسانی که مرتکب گناهان جدی می‌شوند اگر توبه کرده و کمک را بپذیرند،‏ می‌توانند «شفا» یابند.‏ —‏ یعقوب ۵:‏⁠۱۴-‏۱۶‏.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۸۲]‏

همه چیز را بگویید

نوجوانان در اثر کسب استقلال بیشتر دچار تردید و نگرانی می‌شوند.‏ آنها ممکن است دربارهٔ توانایی خود در ادارهٔ زندگی در دنیای خارج،‏ مطمئن نباشند.‏ این کار برای آنها مانند آن است که بخواهند بر روی جاده‌ای لغزنده قدم بردارند.‏ شما،‏ ای نوجوانان،‏ دربارهٔ ترسها و نگرانیهای خود با والدین خود صحبت کنید.‏ (‏امثال ۲۳:‏۲۲‏)‏ اگر احساس می‌کنید که والدین‌تان شما را بیش از حد محدود کرده‌اند،‏ با آنها صحبت کنید و به آنها بگویید که به آزادی بیشتر نیاز دارید.‏ موقعی را برای صحبت انتخاب کنید که آرام هستید و آنها مشغول به کار نیستند.‏ (‏امثال ۱۵:‏۲۳‏)‏ با حوصله واقعاً به سخنان یکدیگر گوش کنید.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۸۳]‏

اگر والدین به فرزندان خود در حل مشکلات دوران نوجوانی آنها کمک کنند این نوجوانان به احتمال زیاد به افرادی باثبات مبدل خواهند شد