1, 2. (α) Ποιες ερωτήσεις θα θέλατε να κάνετε στον Θεό; (β) Τι ρώτησε ο Μωυσής τον Θεό;

 ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ να μπορούσατε να συνομιλήσετε με τον Θεό; Η σκέψη και μόνο εμπνέει δέος​—να σας μιλάει ο Κυρίαρχος του σύμπαντος! Στην αρχή διστάζετε, αλλά κατόπιν καταφέρνετε να απαντήσετε. Αυτός ακούει, αποκρίνεται και μάλιστα σας δίνει το ελεύθερο να τον ρωτήσετε ό,τι θέλετε. Ποια ερώτηση θα του κάνατε;

² Πριν από πολύ καιρό, κάποιος άνθρωπος βρέθηκε σε αυτήν ακριβώς τη θέση. Λεγόταν Μωυσής. Η ερώτηση που επέλεξε να κάνει στον Θεό μπορεί να σας εκπλήξει. Δεν ρώτησε για τον εαυτό του, για το μέλλον του ή για τα δεινά της ανθρωπότητας. Ρώτησε να μάθει το όνομα του Θεού. Αυτό ίσως σας φαίνεται παράξενο, αφού ο Μωυσής ήδη γνώριζε το προσωπικό όνομα του Θεού. Η ερώτησή του λοιπόν πρέπει να είχε βαθύτερο νόημα. Στην πραγματικότητα, ήταν η πιο σημαντική ερώτηση που θα μπορούσε να κάνει. Η απάντηση μας αφορά όλους. Μπορεί να σας βοηθήσει να κάνετε ένα ζωτικής σημασίας βήμα για να πλησιάσετε τον Θεό. Πώς; Ας εξετάσουμε εκείνη την αξιοσημείωτη συνομιλία.

3, 4. Ποια γεγονότα προηγήθηκαν της συζήτησης του Μωυσή με τον Θεό, και ποια ήταν η ουσία αυτής της συνομιλίας;

³ Ο Μωυσής ήταν 80 ετών. Είχε περάσει τέσσερις δεκαετίες εξόριστος μακριά από τον λαό του, τους Ισραηλίτες, οι οποίοι ήταν δούλοι στην Αίγυπτο. Κάποια μέρα, ενώ έβοσκε τα κοπάδια του πεθερού του, είδε ένα παράξενο φαινόμενο. Μια βάτος φλεγόταν, αλλά δεν καιγόταν από τη φωτιά. Απλώς συνέχιζε να φλέγεται, λάμποντας σαν φάρος στη βουνοπλαγιά. Ο Μωυσής πήγε κοντά για να την περιεργαστεί. Πόσο θα ξαφνιάστηκε όταν μια φωνή τού μίλησε από το μέσο της φωτιάς! Στη συνέχεια, μέσω ενός αγγελικού εκπροσώπου, ο Θεός και ο Μωυσής είχαν μια εκτεταμένη συνομιλία. Και, όπως ίσως ξέρετε, εκεί ο Θεός ανέθεσε στον διστακτικό  Μωυσή την αποστολή να αφήσει την ειρηνική ζωή του και να επιστρέψει στην Αίγυπτο για να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες από τη δουλεία.​—Έξοδος 3:1-12.

⁴ Ο Μωυσής θα μπορούσε να ρωτήσει οτιδήποτε τον Θεό. Προσέξτε όμως την ερώτηση που επέλεξε να κάνει: «Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνω στους Ισραηλίτες και τους λέω: “Ο Θεός των προπατόρων σας με έστειλε σε εσάς” και αυτοί μου λένε: “Ποιο είναι το όνομά του;” Τι πρέπει να τους πω;»​—Έξοδος 3:13.

5, 6. (α) Ποια απλή, ζωτική αλήθεια μάς διδάσκει η ερώτηση του Μωυσή; (β) Ποιο αξιόμεμπτο πράγμα έχει συμβεί στο προσωπικό όνομα του Θεού; (γ) Γιατί είναι τόσο σημαντικό το ότι ο Θεός έχει αποκαλύψει το όνομά του στην ανθρωπότητα;

⁵ Αυτή η ερώτηση μας διδάσκει πρώτα από όλα ότι ο Θεός έχει όνομα. Δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη αυτή την απλή αλήθεια. Εντούτοις, πολλοί τη θεωρούν δεδομένη. Το προσωπικό όνομα του Θεού έχει αφαιρεθεί από αναρίθμητες μεταφράσεις της Γραφής και έχει αντικατασταθεί με τίτλους όπως «Κύριος» και «Θεός». Αυτό είναι ένα από τα πλέον λυπηρά και αξιόμεμπτα πράγματα που έχουν συμβεί εν ονόματι της θρησκείας. Άλλωστε, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνετε στην αρχική σας γνωριμία με κάποιον; Δεν ρωτάτε το όνομά του; Κάτι παρόμοιο ισχύει και όταν θέλουμε να γνωρίσουμε τον Θεό. Αυτός δεν είναι μια ανώνυμη, απόμακρη οντότητα, την οποία δεν μπορούμε να γνωρίσουμε ή να κατανοήσουμε. Αν και αόρατος, είναι πραγματικό Πρόσωπο και έχει όνομα​—Ιεχωβά.

⁶ Επιπλέον, αποκαλύπτοντας το προσωπικό του όνομα, ο Θεός ανοίγει μπροστά μας μια σπουδαία και συναρπαστική προοπτική. Μας προσκαλεί να τον γνωρίσουμε. Θέλει να κάνουμε την καλύτερη δυνατή επιλογή στη ζωή μας​—να τον πλησιάσουμε. Αλλά ο Ιεχωβά δεν μας έχει πει απλώς το όνομά του. Μας έχει διδάξει και για το Πρόσωπο το οποίο αντιπροσωπεύει αυτό το όνομα.

7. (α) Τι θεωρείται ότι σημαίνει το προσωπικό όνομα του Θεού; (β) Τι ήθελε στην πραγματικότητα να μάθει ο Μωυσής όταν ρώτησε τον Θεό ποιο είναι το όνομά Του;

⁷ Ο Ιεχωβά επέλεξε ο ίδιος το όνομά του, ένα όνομα με πλούσια  σημασία. Το όνομα «Ιεχωβά» θεωρείται ότι σημαίνει «αυτός κάνει να γίνεται». Είναι μοναδικός σε ολόκληρο το σύμπαν επειδή εκείνος έφερε τα πάντα σε ύπαρξη. Επίσης, κάνει να εκπληρωθούν όλοι οι σκοποί του και μπορεί μάλιστα να κάνει τους ατελείς ανθρώπινους υπηρέτες του να γίνουν οτιδήποτε επιλέξει. Αυτές οι σκέψεις εμπνέουν δέος. Αλλά μήπως η σημασία του ονόματος του Θεού έχει και κάποια άλλη πτυχή; Ο Μωυσής προφανώς ήθελε να μάθει περισσότερα. Βλέπετε, γνώριζε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός και γνώριζε το όνομά Του. Το θεϊκό όνομα δεν ήταν καινούριο. Οι άνθρωποι το χρησιμοποιούσαν επί αιώνες. Στην πραγματικότητα, ρωτώντας ποιο είναι το όνομα του Θεού ο Μωυσής ρώτησε για το Πρόσωπο το οποίο αντιπροσώπευε αυτό το όνομα. Στην ουσία, εννοούσε: “Τι μπορώ να πω για εσένα στον λαό σου τον Ισραήλ το οποίο θα εποικοδομήσει την πίστη τους σε εσένα και θα τους πείσει ότι πράγματι θα τους απελευθερώσεις;”

8, 9. (α) Πώς απάντησε ο Ιεχωβά στην ερώτηση του Μωυσή, και ποια ανακρίβεια υπάρχει στον τρόπο με τον οποίο μεταφράζεται συχνά η απάντησή Του; (β) Τι σημαίνει η δήλωση: «Θα γίνω αυτό που επιλέγω να γίνω»;

⁸ Απαντώντας, ο Ιεχωβά αποκάλυψε μια συναρπαστική πτυχή της προσωπικότητάς του, κάτι που σχετίζεται με τη σημασία του ονόματός του. Είπε στον Μωυσή: «Θα γίνω αυτό που επιλέγω να γίνω». (Έξοδος 3:14) Πολλές μεταφράσεις της Γραφής εδώ αναφέρουν: «Είμαι εκείνος που είμαι». Αλλά κάποιες εμπεριστατωμένες αποδόσεις δείχνουν ότι ο Θεός με αυτά τα λόγια δεν επιβεβαίωσε απλώς την ύπαρξή του. Απεναντίας, ο Ιεχωβά δίδαξε τον Μωυσή​—και κατ’ επέκταση όλους εμάς—​ότι Εκείνος “θα επέλεγε να γίνει” οτιδήποτε ήταν αναγκαίο προκειμένου να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του. Η μετάφραση του Ρόδερχαμ αποδίδει εύστοχα αυτό το εδάφιο: «Θα Γίνω οτιδήποτε με ευαρεστεί». Κάποιος ειδήμων στη Βιβλική εβραϊκή εξηγεί αυτή τη φράση ως εξής: «Οποιαδήποτε και αν είναι η κατάσταση ή η ανάγκη  . . . , ο Θεός θα “γίνει” η λύση για αυτή την ανάγκη».

⁹ Τι σήμαινε αυτό για τους Ισραηλίτες; Όποιο εμπόδιο και αν ξεπρόβαλλε μπροστά τους, σε όσο δύσκολη θέση και αν βρίσκονταν, ο Ιεχωβά θα γινόταν οτιδήποτε ήταν αναγκαίο προκειμένου να τους απελευθερώσει από τη δουλεία και να  τους φέρει στην Υποσχεμένη Γη. Ασφαλώς, αυτό το όνομα τους ενέπνεε εμπιστοσύνη στον Θεό. Το ίδιο μπορεί να κάνει και για εμάς σήμερα. (Ψαλμός 9:10) Γιατί;

10, 11. Γιατί λέμε ότι το όνομα του Ιεχωβά μάς καλεί να τον σκεφτόμαστε ως τον πιο προσαρμοστικό και τον καλύτερο Πατέρα που μπορούμε να φανταστούμε; Δώστε παράδειγμα.

¹⁰ Σκεφτείτε ένα παράδειγμα: Οι γονείς γνωρίζουν πόσο ευέλικτοι και προσαρμοστικοί πρέπει να είναι καθώς φροντίζουν τα παιδιά τους. Μέσα σε μία μόνο μέρα, ο γονέας μπορεί να χρειαστεί να γίνει νοσοκόμος, μάγειρας, δάσκαλος, παιδαγωγός, κριτής και πολλά άλλα. Πολλοί πελαγώνουν με το πλήθος των ρόλων που καλούνται να εκπληρώσουν. Παρατηρούν ότι τα παιδιά τους τούς εμπιστεύονται απόλυτα, χωρίς να αμφιβάλλουν ποτέ πως ο μπαμπάς ή η μαμά μπορεί να καταπραΰνει τον πόνο, να λύσει κάθε διαφωνία, να φτιάξει κάθε χαλασμένο παιχνίδι και να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση γεννηθεί μέσα στο ακατάσχετα περίεργο μυαλό τους. Μερικοί γονείς νιώθουν ανάξιοι και μερικές φορές απογοητευμένοι λόγω των περιορισμών τους. Νιώθουν τρομερά ανεπαρκείς για πολλούς από αυτούς τους ρόλους.

¹¹ Και ο Ιεχωβά είναι στοργικός γονέας. Εντούτοις, μέσα στα πλαίσια των δικών του τέλειων κανόνων, δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί ο ίδιος να γίνει για να φροντίσει τα επίγεια παιδιά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επομένως, το όνομά του, Ιεχωβά, μας καλεί να τον σκεφτόμαστε ως τον καλύτερο Πατέρα που μπορούμε να φανταστούμε. (Ιακώβου 1:17) Ο Μωυσής και όλοι οι άλλοι πιστοί Ισραηλίτες σύντομα διαπίστωσαν ότι ο Ιεχωβά ενεργεί σε αρμονία με το όνομά του. Παρατηρούσαν με δέος καθώς εκείνος έκανε τον εαυτό του να γίνεται ανίκητος Στρατιωτικός Διοικητής, Κυρίαρχος όλων των στοιχείων της φύσης, ασύγκριτος Νομοθέτης, Κριτής, Αρχιτέκτονας, Προμηθευτής τροφής και νερού, Συντηρητής του ρουχισμού και των υποδημάτων τους​—και ακόμη περισσότερα.

12. Πώς διέφερε η στάση του Φαραώ απέναντι στον Ιεχωβά από τη στάση του Μωυσή;

¹² Έτσι λοιπόν, ο Θεός έχει κάνει γνωστό το προσωπικό του όνομα, έχει αποκαλύψει συναρπαστικά πράγματα για το Πρόσωπο  το οποίο αντιπροσωπεύει αυτό το όνομα και μάλιστα έχει καταδείξει ότι όσα λέει για τον εαυτό του είναι αληθινά. Αναμφισβήτητα, ο Θεός θέλει να τον γνωρίσουμε. Πώς ανταποκρινόμαστε εμείς; Ο Μωυσής ήθελε να γνωρίσει τον Θεό. Αυτή η έντονη επιθυμία διαμόρφωσε την πορεία της ζωής του και τον οδήγησε στο να πλησιάσει πολύ τον ουράνιο Πατέρα του. (Αριθμοί 12:6-8· Εβραίους 11:27) Δυστυχώς, λίγοι από τους συγχρόνους του Μωυσή είχαν την ίδια επιθυμία. Όταν ο Μωυσής ανέφερε το όνομα του Ιεχωβά στον Φαραώ, εκείνος ο υπερόπτης Αιγύπτιος μονάρχης ανταπάντησε: «Ποιος είναι ο Ιεχωβά;» (Έξοδος 5:2) Ο Φαραώ δεν ήθελε να μάθει περισσότερα για τον Ιεχωβά. Αντίθετα, απέρριψε κυνικά τον Θεό του Ισραήλ θεωρώντας τον ασήμαντο ή άσχετο με το ζήτημα. Αυτή η στάση είναι πάρα πολύ συνηθισμένη σήμερα. Δεν αφήνει τους ανθρώπους να διακρίνουν μια από τις σπουδαιότερες αλήθειες​—ότι ο Ιεχωβά είναι ο Υπέρτατος Κύριος.

13, 14. (α) Γιατί στην Αγία Γραφή αποδίδονται πολλοί τίτλοι στον Ιεχωβά, και ποιοι είναι μερικοί από αυτούς; (Βλέπε το  πλαίσιο στη σελίδα 14.) (β) Γιατί είναι ο Ιεχωβά ο μόνος που έχει τα προσόντα να αποκαλείται “Υπέρτατος Κύριος”;

¹³ Ο Ιεχωβά είναι τόσο ευέλικτος, τόσο προσαρμοστικός, ώστε δικαιολογημένα του αποδίδονται πολλοί τίτλοι στη Γραφή. Αυτοί δεν ανταγωνίζονται το προσωπικό του όνομα, αλλά μας διδάσκουν επιπρόσθετα πράγματα για το τι αντιπροσωπεύει το όνομά του. Παραδείγματος χάρη, αποκαλείται “Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά”. (2 Σαμουήλ 7:22) Αυτός ο υψηλός τίτλος, που εμφανίζεται εκατοντάδες φορές στην Αγία Γραφή, μας αποκαλύπτει τη θέση του Ιεχωβά. Μόνο εκείνος έχει το δικαίωμα να είναι ο Άρχοντας όλου του σύμπαντος. Εξετάστε το γιατί.

¹⁴ Ο Ιεχωβά είναι μοναδικός ως ο Δημιουργός. Το εδάφιο Αποκάλυψη 4:11 αναφέρει: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά Θεέ μας, να λάβεις τη δόξα, την τιμή και τη δύναμη, επειδή εσύ δημιούργησες τα πάντα, και λόγω του θελήματός σου ήρθαν σε ύπαρξη και δημιουργήθηκαν». Αυτά τα μεγαλειώδη λόγια δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε κανένα άλλο ον. Το καθετί  στο σύμπαν οφείλει την ύπαρξή του στον Ιεχωβά! Αναμφίβολα, ο Ιεχωβά αξίζει την τιμή, τη δύναμη και τη δόξα που αρμόζουν στον Υπέρτατο Κύριο και Δημιουργό των πάντων.

15. Γιατί αποκαλείται ο Ιεχωβά “Βασιλιάς της αιωνιότητας”;

¹⁵ Ένας άλλος τίτλος που εφαρμόζεται αποκλειστικά στον Ιεχωβά είναι “Βασιλιάς της αιωνιότητας”. (1 Τιμόθεο 1:17· Αποκάλυψη 15:3) Τι σημαίνει αυτό; Ο νους μας με τις περιορισμένες δυνατότητές του δυσκολεύεται να το κατανοήσει, αλλά ο Ιεχωβά είναι αιώνιος και προς τις δύο κατευθύνσεις​—παρελθόν και μέλλον. Το εδάφιο Ψαλμός 90:2 αναφέρει: «Από πάντα και για πάντα εσύ είσαι ο Θεός». Άρα ο Ιεχωβά δεν είχε αρχή, υπήρχε ανέκαθεν. Σωστά αποκαλείται «ο Παλαιός των Ημερών»​—υπήρχε στην αιωνιότητα προτού έρθει σε ύπαρξη οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε στο σύμπαν! (Δανιήλ 7:9, 13, 22) Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει βάσιμα το δικαίωμά Του να είναι ο Υπέρτατος Κύριος;

16, 17. (α) Γιατί δεν μπορούμε να δούμε τον Ιεχωβά, και γιατί δεν πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό; (β) Με ποια έννοια είναι ο Ιεχωβά πιο πραγματικός από οτιδήποτε μπορούμε να δούμε ή να αγγίξουμε;

¹⁶ Εντούτοις, μερικοί αμφισβητούν αυτό το δικαίωμα, όπως έκανε ο Φαραώ. Μέρος του προβλήματος έγκειται στο ότι οι ατελείς άνθρωποι βασίζονται υπερβολικά σε αυτά που μπορούν να δουν με τα μάτια τους. Δεν μπορούμε να δούμε τον Υπέρτατο Κύριο. Είναι πνευματικό ον, αόρατο στα ανθρώπινα μάτια. (Ιωάννης 4:24) Εκτός αυτού, αν κάποιος άνθρωπος με σάρκα και οστά στεκόταν στην άμεση παρουσία του Ιεχωβά Θεού, αυτή η εμπειρία θα απέβαινε μοιραία. Ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Δεν μπορείς να δεις το πρόσωπό μου, διότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να με δει και να ζήσει».​—Έξοδος 33:20· Ιωάννης 1:18.

¹⁷ Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ο Μωυσής είδε μόλις ένα μέρος της δόξας του Ιεχωβά, προφανώς μέσω κάποιου αγγελικού εκπροσώπου. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Για κάποιο διάστημα έπειτα από αυτό, το πρόσωπο του Μωυσή «ακτινοβολούσε». Μάλιστα οι Ισραηλίτες φοβούνταν να κοιτάξουν απευθείας το πρόσωπο του Μωυσή. (Έξοδος 33:21-23· 34:5-7, 29, 30) Ασφαλώς λοιπόν, κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κοιτάξει τον ίδιο τον Υπέρτατο Κύριο σε  όλη του τη δόξα! Μήπως αυτό σημαίνει ότι είναι λιγότερο πραγματικός από κάτι που μπορούμε να δούμε και να αγγίξουμε; Όχι. Δεχόμαστε χωρίς δυσκολία την ύπαρξη πολλών πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε, όπως είναι ο άνεμος, τα ραδιοκύματα και οι σκέψεις. Επιπλέον, ο Ιεχωβά είναι μόνιμος, αναλλοίωτος από το πέρασμα του χρόνου, ακόμη και αναρίθμητων δισεκατομμυρίων ετών! Με αυτή την έννοια, είναι πολύ πιο πραγματικός από οτιδήποτε μπορούμε να αγγίξουμε ή να δούμε, επειδή ο υλικός κόσμος υπόκειται στη γήρανση και στη φθορά. (Ματθαίος 6:19) Πρέπει όμως να θεωρούμε ότι είναι απλώς κάποια αφηρημένη, απρόσωπη δύναμη ή μια αόριστη Πρώτη Αιτία; Ας δούμε.

18. Ποιο όραμα έλαβε ο Ιεζεκιήλ, και τι αντιπροσωπεύουν τα τέσσερα πρόσωπα των “ζωντανών πλασμάτων” που βρίσκονται κοντά στον Ιεχωβά;

¹⁸ Μολονότι δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό, υπάρχουν συναρπαστικές περικοπές στη Γραφή που μας επιτρέπουν να ρίξουμε σύντομες ματιές στον ίδιο τον ουρανό. Το πρώτο κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ αποτελεί ένα παράδειγμα. Ο Ιεζεκιήλ έλαβε ένα όραμα του ουράνιου τμήματος της παγκόσμιας οργάνωσης του Ιεχωβά, το οποίο είδε ως ένα τεράστιο ουράνιο άρμα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η περιγραφή των ισχυρών πνευματικών πλασμάτων γύρω από τον Ιεχωβά. (Ιεζεκιήλ 1:4-10) Αυτά τα «ζωντανά πλάσματα» συνδέονται στενά με τον Ιεχωβά, και η όψη τους μας λέει κάτι σημαντικό για τον Θεό που υπηρετούν. Το καθένα έχει τέσσερα πρόσωπα​—ταύρου, λιονταριού, αετού και ανθρώπου. Αυτά προφανώς αντιπροσωπεύουν τέσσερις ιδιότητες οι οποίες αποτελούν τη βάση της θαυμαστής προσωπικότητας του Ιεχωβά.​—Αποκάλυψη 4:6-8, 10.

19. Ποια ιδιότητα αντιπροσωπεύει (α) το πρόσωπο του ταύρου; (β) το πρόσωπο του λιονταριού; (γ) το πρόσωπο του αετού; (δ) το πρόσωπο του ανθρώπου;

¹⁹ Στη Γραφή, ο ταύρος συνήθως αντιπροσωπεύει τη δύναμη, πράγμα πολύ κατάλληλο, επειδή πρόκειται για ένα τρομερά ισχυρό ζώο. Το λιοντάρι, από την άλλη, συχνά εξεικονίζει τη δικαιοσύνη, επειδή η αληθινή δικαιοσύνη απαιτεί θάρρος,  ιδιότητα για την οποία φημίζονται τα λιοντάρια. Οι αετοί είναι πασίγνωστοι για την οξεία όρασή τους, καθώς μπορούν να δουν ακόμη και μικροσκοπικά αντικείμενα χιλιόμετρα μακριά. Συνεπώς, το πρόσωπο του αετού εξεικονίζει κατάλληλα την οξυδερκή σοφία του Θεού. Και το πρόσωπο του ανθρώπου; Ο άνθρωπος, που είναι πλασμένος κατά την εικόνα του Θεού, έχει τη μοναδική ικανότητα να αντανακλά την κυρίαρχη ιδιότητα του Θεού​—την αγάπη. (Γένεση 1:26) Αυτές οι πτυχές της προσωπικότητας του Ιεχωβά​—η δύναμη, η δικαιοσύνη, η σοφία και η αγάπη—​τονίζονται τόσο συχνά στις Γραφές ώστε μπορούν να χαρακτηριστούν βασικές ιδιότητες του Θεού.

20. Χρειάζεται να ανησυχούμε μήπως έχει αλλάξει η προσωπικότητα του Ιεχωβά, και γιατί απαντάτε έτσι;

²⁰ Υπάρχει άραγε λόγος να ανησυχούμε μήπως έχει αλλάξει ο Θεός στα χιλιάδες χρόνια που πέρασαν από τότε που έγιναν αυτές οι περιγραφές στη Γραφή; Όχι, η προσωπικότητα του Θεού δεν μεταβάλλεται. Ο ίδιος μας λέει: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν αλλάζω». (Μαλαχίας 3:6) Αντί να αλλάζει αυθαίρετα, ο Ιεχωβά αποδεικνύεται ιδανικός Πατέρας με τον τρόπο που ανταποκρίνεται σε κάθε κατάσταση. Εκδηλώνει εκείνες τις πτυχές της προσωπικότητάς του που χρειάζονται περισσότερο στην κάθε δεδομένη στιγμή. Από όλες τις ιδιότητες του Θεού, υπερέχουσα είναι η αγάπη. Η αγάπη διαπνέει  ό,τι κάνει ο Θεός. Αυτός ασκεί τη δύναμη, τη δικαιοσύνη και τη σοφία του με αγάπη. Μάλιστα, η Γραφή αναφέρει κάτι εξαιρετικό σχετικά με τον Θεό και αυτή την ιδιότητα: «Ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8) Προσέξτε πως δεν λέει ότι ο Θεός έχει αγάπη ή ότι ο Θεός εκδηλώνει αγάπη. Λέει ότι ο Θεός είναι αγάπη. Η αγάπη, η ίδια η ουσία της προσωπικότητάς του, τον υποκινεί σε όλα όσα κάνει.

21. Πώς θα νιώθουμε καθώς γνωρίζουμε καλύτερα τις ιδιότητες του Ιεχωβά;

²¹ Έχετε δει ποτέ ένα παιδάκι να δείχνει τον πατέρα του στους φίλους του και να λέει αθώα με χαρά και καμάρι: «Αυτός είναι ο μπαμπάς μου»; Οι λάτρεις του Θεού έχουν κάθε λόγο να νιώθουν παρόμοια για τον Ιεχωβά. Η Γραφή προλέγει ότι θα έρθει ο καιρός που οι πιστοί θα αναφωνούν: «Αυτός είναι ο Θεός μας!» (Ησαΐας 25:8, 9) Όσο βαθύτερα κατανοείτε τις ιδιότητες του Ιεχωβά, τόσο περισσότερο θα νιώθετε ότι έχετε τον καλύτερο Πατέρα που μπορείτε να φανταστείτε.

22, 23. Πώς απεικονίζει η Γραφή τον ουράνιο Πατέρα μας, και πώς γνωρίζουμε ότι αυτός θέλει να είμαστε κοντά του;

²² Αυτός ο Πατέρας δεν είναι ψυχρός, αδιάφορος ή απόμακρος​—παρά τα όσα έχουν διδάξει κάποιοι φανατικοί θρησκευόμενοι και ορισμένοι φιλόσοφοι. Δεν θα μας έλκυε καθόλου ένας ψυχρός Θεός, και η Γραφή δεν απεικονίζει τον ουράνιο Πατέρα μας με αυτόν τον τρόπο. Απεναντίας, τον αποκαλεί “ευτυχισμένο Θεό”. (1 Τιμόθεο 1:11) Αυτός έχει αισθήματα​—και ισχυρά και τρυφερά. Αναφορικά με μια εποχή κατά την οποία τα νοήμονα πλάσματά του παραβίαζαν τις κατευθυντήριες γραμμές που τους είχε δώσει για το καλό τους, διαβάζουμε: «Ένιωσε λύπη στην καρδιά του». (Γένεση 6:6· Ψαλμός 78:41) Αλλά όταν εμείς ενεργούμε σοφά σύμφωνα με τον Λόγο του, κάνουμε την “καρδιά του να χαίρεται”.​—Παροιμίες 27:11.

²³ Ο Πατέρας μας θέλει να είμαστε κοντά του. Ο Λόγος του μας προτρέπει να “ψηλαφήσουμε και να τον βρούμε, αν και αυτός δεν είναι μακριά από τον καθέναν μας”. (Πράξεις 17:27) Αλλά πώς μπορούν απλοί άνθρωποι να πλησιάσουν τον Υπέρτατο Κύριο του σύμπαντος;