ជំពូកទី២

តើអ្នកពិតជាអាច«ចូលទៅជិតព្រះ»បានទេ?

លេង

១, ២. (ក) តើអ្វីជាគំនិតដែលមនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកថាមិនគួរឲ្យជឿនោះ? ប៉ុន្ដែ តើក្នុងព្រះគម្ពីរព្រះធានាថាយើងអាចទទួលបានអ្វី? (ខ) តើអ័ប្រាហាំមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយអ្នកណា? ព្រោះអ្វី?

តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា បើព្រះអង្គដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដីណែនាំឲ្យមនុស្សស្គាល់អ្នកថា«នេះជាមិត្ដសំឡាញ់របស់យើង»? ចំពោះមនុស្សជាច្រើន គំនិតនេះស្តាប់ទៅដូចជាមិនគួរឲ្យជឿសោះ។ យ៉ាងណាមិញ តើមនុស្សជាតិម្នាក់អាចចងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដូចម្ដេចបាន? ប៉ុន្ដែ ក្នុងព្រះគម្ពីរព្រះធានាថា យើងពិតជាអាចមានភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះបាន។

^២លោកអ័ប្រាហាំពីសម័យបុរាណធ្លាប់មានភាពស្និទ្ធស្នាលបែបនេះជាមួយនឹងព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលអំពីអ័ប្រាហាំថា គាត់ជា‹មិត្ដសំឡាញ់របស់យើង›។ (អេសាយ ៤១:៨) ពិតណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាបានរាប់អានអ័ប្រាហាំជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។ អ័ប្រាហាំបានមានភាពស្និទ្ធស្នាលយ៉ាងនេះដោយសារគាត់«បានជឿដល់ព្រះ»។ (យ៉ាកុប ២:២៣) សព្វថ្ងៃនេះដែរ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ស្វែងរកអស់អ្នកណាដែលចង់ថ្វាយបង្គំទ្រង់ដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ទ្រង់ ដើម្បីទ្រង់អាច«ជាប់ព្រះទ័យ»ស្រឡាញ់ពួកគេ។ (ទុតិយកថា ១០:១៥, ខ.ស.) បន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញយើងថា៖ «[ចូរ]ចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ាកុប ៤:៨) បន្ទូលទាំងនេះលាក់បង្កប់នូវសេចក្ដីអញ្ជើញមួយព្រមទាំងសេចក្ដីសន្យាមួយដែរ។

៣. តើព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញឲ្យយើងធ្វើអ្វី? តើមានសេចក្ដីសន្យាអ្វីជាប់ជាមួយនឹងការអញ្ជើញនេះ?

^៣ព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញយើងឲ្យចូលទៅជិតទ្រង់។ ទ្រង់ប្រុងប្រៀបចងមិត្ដភាពជាមួយនឹងយើងជានិច្ច។ ទន្ទឹមគ្នានឹងនេះទ្រង់សន្យាថា ទ្រង់នឹងចូលមកជិតយើងដែរ បើយើងព្យាយាមដើម្បីចូលទៅជិតទ្រង់នោះ។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងមានទំនាក់ទំនាក់មួយដ៏វិសេសវិសាលមែន គឺមាន«មេត្រី»ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ * (ទំនុកដំកើង ២៥:១៤) ក្នុងភាសាដើមពាក្យ«មេត្រី»រួមបញ្ចូលអត្ថន័យថាការប្រាប់អាថ៌កំបាំងរបស់ខ្លួនដល់មិត្ដសំឡាញ់ដ៏ស្និទ្ធស្នាលបំផុត។

៤. តើអ្នកនឹងពណ៌នាយ៉ាងណាអំពីមិត្ដជិតស្និទ្ធ? ហើយចំពោះអ្នកដែលចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា តើទ្រង់ជាមិត្ដជិតស្និទ្ធបែបណា?

^៤តើអ្នកមានមិត្ដជិតស្និទ្ធម្នាក់ដែលអ្នកអាចប្រាប់នូវរឿងអាថ៌កំបាំងរបស់ខ្លួនឬទេ? មិត្ដម្នាក់បែបនេះជាមិត្ដដែលស្រឡាញ់រាប់អានអ្នកពិត។ អ្នកក៏ទុកចិត្ដមិត្ដនេះ ដ្បិតគាត់ស្មោះត្រង់នឹងអ្នកជានិច្ច។ អំណររបស់អ្នកមានកាន់តែទ្វេឡើងពេលអ្នកនៅជាមួយមិត្ដរបស់អ្នក។ ពេលអ្នកលំបាកចិត្ដ មិត្ដអ្នកតែងតែអាណិតអ្នក ប្រុងស្តាប់អ្នកយ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់ ព្រមទាំងជួយរំលែកទុក្ខអ្នកទៀតផង។ សូម្បីតែពេលគ្មានអ្នកឯទៀតយល់ចិត្ដអ្នកក៏ដោយ មិត្ដរបស់អ្នកយល់ចិត្ដអ្នកច្បាស់ណាស់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលអ្នកចូលទៅជិតព្រះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងក្លាយជាមិត្ដសំឡាញ់ដ៏ពិសេសមួយដែលស្រឡាញ់រាប់អានអ្នកយ៉ាងស្មោះ ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នកជាទីបំផុត និងយល់ចិត្ដអ្នកទាំងស្រុង។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១៤; ពេត្រុសទី១ ៥:៧) អ្នកអាចទូលប្រាប់ទ្រង់នូវអារម្មណ៍លាក់កំបាំងដែលមានក្នុងចិត្ដរបស់អ្នក ដ្បិតទ្រង់គឺស្មោះត្រង់នឹងអស់អ្នកណាដែលស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់នោះ។ (ទំនុកដំកើង ១៨:២៥) ប៉ុន្ដែ យើងអាចមានភាពស្និទ្ធស្នាលដ៏ពិសេសនេះជាមួយព្រះបាន ដោយសារតែព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតនូវមាគ៌ាមួយជាមុនរួចស្រេចទៅហើយ។

ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតនូវមាគ៌ាមួយ

៥. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីដើម្បីផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យយើងមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់?

^៥បើស្រេចនឹងយើងប៉ុណ្ណោះ យើងមិនអាចមានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយនឹងព្រះទេ ពីព្រោះយើងជាមនុស្សមានបាប។ (ទំនុកដំកើង ៥:៤) ប៉ុន្ដែ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «តែឯព្រះ ទ្រង់សំដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដល់យើងរាល់គ្នាឲ្យឃើញច្បាស់ ដោយព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើងរាល់គ្នា នោះគឺក្នុងកាលដែលយើងនៅមានបាបនៅឡើយផង»។ (រ៉ូម ៥:៨) ពិតណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យព្រះយេស៊ូ«ឲ្យជីវិតខ្លួន ទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើន»។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨) ជំនឿរបស់យើងទៅលើយញ្ញបូជាលោះនោះ ផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងព្រះ។ ដោយព្រោះព្រះបាន«ស្រឡាញ់យើងជាមុន» នោះទ្រង់បានស្ថាបនាមូលដ្ឋានឲ្យយើងចងមិត្ដភាពជាមួយនឹងទ្រង់។—យ៉ូហានទី១ ៤:១៩

៦, ៧. (ក) តើយើងអាចដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនជាព្រះមួយអង្គដ៏អាថ៌កំបាំងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងលក្ខណៈទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់យ៉ាងដូចម្ដេច?

^៦ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីមួយទៀតដែរ គឺទ្រង់បានសម្ដែងលក្ខណៈទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់។ ភាពជិតស្និទ្ធរវាងមិត្ដសំឡាញ់ពីរនាក់មានមូលដ្ឋានទៅលើការស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់មិត្ដខ្លួនយ៉ាងច្បាស់លាស់ និងការស្រឡាញ់លក្ខណៈនិងការប្រព្រឹត្ដរបស់អ្នកនោះ។ ដូច្នេះ បើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមួយអង្គដ៏អាថ៌កំបាំង ដែលយើងស្គាល់ពុំបាន នោះយើងមិនអាចមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់បានឡើយ។ ប៉ុន្ដែ ទ្រង់មិនលាក់នូវធាតុពិតរបស់ទ្រង់ទេ ទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់វិញ។ (អេសាយ ៤៥:១៩) ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សទាំងអស់ សូម្បីតែមនុស្សដែលលោកីយ៍នេះចាត់ទុកថា គ្មានតម្លៃនោះ ក៏អាចមានលទ្ធភាពរៀននូវអ្វីដែលសម្ដែងពីអង្គទ្រង់បានដែរ។—ម៉ាថាយ ១១:២៥

ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងអង្គទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់តាមរយៈការបង្កើតនិងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ក្នុងបទគម្ពីរ

^៧តើព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងលក្ខណៈទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់យ៉ាងដូចម្ដេច? អ្វីៗដែលទ្រង់បានបង្កើតសឲ្យឃើញនូវផ្នែកផ្សេងៗនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ដូចជាភាពមហិមានៃតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ ជំរៅនៃប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ និងទំហំនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏លើសលប់របស់ទ្រង់។ (រ៉ូម ១:២០) ប៉ុន្ដែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែសម្ដែងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់តាមរយៈអ្វីដែលទ្រង់បានបង្កើតប៉ុណ្ណោះទេ។ ដោយសារទ្រង់តែងតែផ្ដល់ចំណេះដឹងតាមវិធីដ៏អស្ចារ្យជានិច្ចនោះ ទ្រង់បានសម្ដែងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរដែរ គឺក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ហៅថាព្រះគម្ពីរ។

ការមើលឃើញ«ព្រះគុណនៃព្រះយេហូវ៉ា»

៨. ហេតុអ្វីយើងអាចចាត់ទុកព្រះគម្ពីរជាភស្ដុតាងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង?

^៨ព្រះគម្ពីរជាភស្ដុតាងមួយដែលបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង។ ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់សម្ដែងអង្គទ្រង់ដោយប្រើការពណ៌នាដែលយើងអាចយល់បាន។ នេះជាភស្ដុតាងថាទ្រង់មិនគ្រាន់តែស្រឡាញ់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏ចង់ឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់និងស្រឡាញ់ទ្រង់ផងដែរ។ ពត៌មានដែលយើងអានក្នុងសៀវភៅដ៏វិសេសនេះ ជួយឲ្យយើងមើលឃើញនូវ«ព្រះគុណនៃព្រះយេហូវ៉ា»ហើយក៏ជំរុញចិត្ដយើងឲ្យចង់មានភាពស្និទ្ធស្នាលជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៩០:១៧) យើងសូមពិចារណានូវវិធីខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងលក្ខណៈទ្រង់ក្នុងព្រះគម្ពីរយ៉ាងគួរឲ្យកក់ក្ដៅក្នុងចិត្ដ។

៩. សូមលើកឧទាហរណ៍អំពីចំណែងចំៗខ្លះដែលបញ្ជាក់គុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះ។

^៩បទគម្ពីរមានចំណែងចំៗជាច្រើនដែលបញ្ជាក់លក្ខណៈផ្សេងៗរបស់ព្រះ។ សូមកត់សម្គាល់នូវតួយ៉ាងដូចតទៅនេះ។ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌»។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៨) ព្រះ«មានឫទ្ធានុភាពខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត»។ (យ៉ូប ៣៧:២៣, ខ.ស.) «ព្រះយេហូវ៉ា . . . គឺជាព្រះស្មោះត្រង់»។ (ចោទិយកថា ៧:៩) «ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យប្រកបដោយប្រាជ្ញា»។ (យ៉ូប ៩:៤) ទ្រង់«មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់»។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦) «ឱព្រះអម្ចាស់អើយ! ទ្រង់ល្អ ទ្រង់បំរុងតែនឹងអត់ទោស»។ (ទំនុកដំកើង ៨៦:៥) ដូចចែងក្នុងជំពូកទីមួយ មានគុណសម្បត្ដិមួយដែលលេចធ្លោជាងគេ គឺ «ព្រះទ្រង់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៨) ពេលអ្នកគិតអំពីគុណសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ទាំងនេះ អ្នកពិតជាចង់ចូលទៅជិតព្រះដែលល្អប្រៀបផ្ទឹមពុំបានឡើយ មែនទេ?

ព្រះគម្ពីរជួយយើងចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា

១០, ១១, (ក) ដើម្បីជួយយើងយល់ដឹងអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាង តើទ្រង់បានថែមបញ្ចូលអ្វីក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់? (ខ) តើកំណត់ហេតុអ្វីក្នុងព្រះគម្ពីរជួយយើងឃើញក្នុងចិត្ដនូវរបៀបព្រះប្រើតេជានុភាពរបស់ទ្រង់?

^១០ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែបានមានបន្ទូលអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់យើង នោះព្រះយេហូវ៉ាក៏បានថែមបញ្ចូលនូវឧទាហរណ៍ជាក់លាក់ក្នុងបន្ទូលទ្រង់ដោយបង្ហាញនូវរបៀបដែលទ្រង់បានសម្ដែងគុណសម្បត្ដិទាំងនេះក្នុងការប្រព្រឹត្ដរបស់ទ្រង់។ កំណត់ហេតុទាំងនេះធ្វើឲ្យយើងឃើញទិដ្ឋភាពច្បាស់ៗក្នុងចិត្ដហាក់ដូចជាឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក ប្រយោជន៍ឲ្យយើងយល់រឹតតែច្បាស់នូវផ្នែកផ្សេងៗនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ការយល់ដឹងនេះជួយយើងចូលទៅជិតទ្រង់។ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍មួយ។

^១១យើងអាចយល់បានខ្លះពេលយើងអានថាព្រះមាន«តេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា»។ (អេសាយ ៤០:២៦) ប៉ុន្ដែ យើងអាចយល់ច្បាស់ជាងពេលយើងអានអំពីរបៀបទ្រង់បានសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែលដោយជួយឲ្យពួកគេឆ្លងកាត់សមុទ្រក្រហម រួចចិញ្ចឹមពួកគេក្នុងទីរហោស្ថានអស់៤០ឆ្នាំ។ អ្នកអាចគិតក្នុងចិត្ដឃើញទឹកសមុទ្រពុះខ្ជោលញែកពីគ្នា និងឃើញសាសន៍អ៊ីស្រាអែលប្រហែលជា៣.០០០.០០០នាក់ដើរឆ្លងកាត់បាតសមុទ្រដ៏រីងស្ងួតនៅកណ្ដាលទឹកដែលបាននៅនឹង ឡើងជាគំនរធំទាំងសងខាងពួកគេ។ (និក្ខមនំ ១៤:២១; ១៥:៨) អ្នកអាចឃើញក្នុងចិត្ដនូវភស្ដុតាងថាព្រះបានការពារនិងថែរក្សាពួកគេក្នុងទីរហោស្ថាន។ ទឹកបានហូរចេញពីដុំថ្ម និងម្ហូបអាហារដែលមើលទៅដូចជាគ្រាប់សៗបានលេចឡើងពាសពេញលើផ្ទៃដី។ (និក្ខមនំ ១៦:៣១; ជនគណនា ២០:១១) ក្នុងកំណត់ហេតុទាំងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែបានសម្ដែងថាទ្រង់មានតេជានុភាពទេ ប៉ុន្ដែទ្រង់ក៏បានសម្ដែងឲ្យដឹងថា ទ្រង់ប្រើតេជានុភាពនោះដើម្បីជួយរាស្ដ្ររបស់ទ្រង់។ ការដឹងថាព្រះដ៏ខ្លាំងក្លាមួយអង្គកំពុងតែព្រះសណ្ដាប់នូវសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយជា‹ទីពឹងជ្រក ជាកំឡាំងនៃយើងខ្ញុំ និងជាជំនួយដែលនៅជាប់ជាមួយយើងក្នុងគ្រាអាសន្ន›នោះ ជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានទំនុកចិត្ដដ៏ពិតទៅលើទ្រង់ មែនទេ?—ទំនុកដំកើង ៤៦:១

១២. តើព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យយល់អំពីអង្គទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?

^១២ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបុគ្គលវិញ្ញាណនោះបានធ្វើអ្វីច្រើនជាងនេះទៅទៀតដើម្បីជួយយើងស្គាល់ទ្រង់។ ចក្ខុវិស័យរបស់មនុស្សជាតិមានកំរិត ដូច្នេះយើងមិនអាចមើលឃើញអ្វីក្នុងវិស័យវិញ្ញាណបានឡើយ។ បើព្រះបានពណ៌នាពីអង្គទ្រង់ដោយនិយាយអំពីអ្វីខាងវិញ្ញាណ គឺមិនខុសពីយើងខំពណ៌នាអំពីពណ៌ភ្នែកឬអាចម៍រុយឲ្យមនុស្សម្នាក់ដែលងងឹតភ្នែកពីកំណើតយល់ដឹងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងយ៉ាងសប្បុរសឲ្យយល់អំពីអង្គទ្រង់ដោយប្រៀបធៀបនឹងអ្វីដែលយើងយល់បាន។ ជួនកាល ទ្រង់មានបន្ទូលជាអត្ថបដិរូបនិងន័យធៀប ដោយប្រៀបធៀបអង្គទ្រង់ទៅនឹងអ្វីដែលយើងស្គាល់។ ទ្រង់ក៏បានពណ៌នាថាទ្រង់មានរូបសម្បត្ដិដូចមនុស្សជាតិទៀតផង។ *

១៣. តើអេសាយ ៤០:១១ ធ្វើឲ្យយើងឃើញទិដ្ឋភាពអ្វីក្នុងចិត្ដ? ហើយតើនេះមានអានុភាពយ៉ាងណាទៅលើចិត្ដអ្នក?

^១៣សូមកត់សម្គាល់នូវការពណ៌នាអំពីព្រះយេហូវ៉ានៅអេសាយ ៤០:១១ដែលចែងថា៖ «ទ្រង់នឹងឃ្វាលហ្វូងរបស់ទ្រង់ ដូចជាអ្នកគង្វាល ទ្រង់នឹងប្រមូលអស់ទាំងកូនចៀមមកបីនៅព្រះពាហុ ហើយលើកផ្ទាប់នៅព្រះឧរា»។ ទីនេះ ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកគង្វាលដែលលើកបីកូនចៀមនឹង«ព្រះពាហុ»ឬថាកំភួនដៃ។ នេះបញ្ជាក់ថាព្រះមានសមត្ថភាពការពារនិងគាំទ្ររាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ សូម្បីតែអ្នកខ្សោយក៏ដោយ។ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមានសុវត្ថិភាព ដ្បិតបើយើងស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងមិនដែលបោះបង់យើងចោលឡើយ។ (រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩) អ្នកគង្វាលដ៏ឧត្ដមបីកូនចៀម«នៅព្រះឧរា»។ ពាក្យនេះសំដៅទៅលើថ្នក់អាវធំនៃអាវក្រៅដែលអ្នកគង្វាលជួនកាលប្រើដើម្បីបីកូនចៀមដែលទើបនឹងកើត។ នេះធានាយើងថា ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងនិងថែរក្សាយើងយ៉ាងថ្នាក់ថ្នម។ គឺជារឿងធម្មតាទេដែលយើងចង់មានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់។

«ព្រះរាជបុត្រសព្វព្រះហឫទ័យបើកឲ្យស្គាល់ទ្រង់»

១៤. ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចនិយាយថាព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងអង្គទ្រង់តាមរយៈព្រះយេស៊ូឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់ច្បាស់បំផុត?

^១៤ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់សម្ដែងអង្គទ្រង់ឲ្យយើងស្គាល់ឲ្យបានច្បាស់បំផុត តាមរយៈព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចត្រាប់តាមគំនិតនិងព្រះទ័យរបស់ព្រះឲ្យបានដិតដល់ជាងព្រះយេស៊ូឡើយ។ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាដែលអាចពន្យល់អំពីព្រះឲ្យបានច្បាស់ល្អិតល្អន់ជាងព្រះយេស៊ូដែរ។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះរាជបុត្រាច្បងនេះធ្លាប់មានព្រះជន្មរស់នៅជាមួយវរបិតាទ្រង់មុនព្រះបង្កើតសកលលោកនិងបុគ្គលវិញ្ញាណឯទៀត។ (កូល៉ុស ១:១៥) ព្រះយេស៊ូបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ ហេតុនេះហើយបានជាទ្រង់អាចមានបន្ទូលថា៖ «គ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះរាជបុត្រាទេ មានតែព្រះវរបិតាតែ១ ក៏គ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះវរបិតាដែរ មានតែព្រះរាជបុត្រា ហើយនឹងអ្នកណា ដែលព្រះរាជបុត្រសព្វព្រះហឫទ័យ បើកឲ្យស្គាល់ទ្រង់ផងប៉ុណ្ណោះ»។ (លូកា ១០:២២) ពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មលើផែនដីជាបុរសម្នាក់ នោះទ្រង់សម្ដែងឲ្យយើងស្គាល់វរបិតារបស់ទ្រង់តាមវិធីពីរយ៉ាងដ៏សំខាន់។

១៥, ១៦. តើវិធីពីរយ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងឲ្យយើងស្គាល់វរបិតារបស់ទ្រង់ជាអ្វី?

^១៥ទីមួយ ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូជួយយើងស្គាល់វរបិតារបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូបានពណ៌នាអំពីព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបមួយដែលធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ។ ជាឧទាហរណ៍ ដើម្បីពន្យល់ថាព្រះពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា និងថាទ្រង់ព្រមទទួលស្វាគមន៍នូវអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្ដអំពីបាបតែប្រែចិត្ដវិញនោះ ព្រះយេស៊ូបានប្រៀបធៀបព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងឪពុកមួយរូបដែលចេះអត់ឱនទោស ពេលឃើញកូនបង្ហិនទ្រព្យរបស់ខ្លួនមកវិញហើយអាណិតកូនដល់ម៉្លេះដែលគាត់រត់ទៅឱបថើបកូនយ៉ាងថ្នមៗ។ (លូកា ១៥:១១-២៤) ព្រះយេស៊ូក៏ពណ៌នាអំពីព្រះយេហូវ៉ាថាទ្រង់ជាព្រះមួយអង្គដែល«ទាញនាំ»មនុស្សចិត្ដស្មោះសរឲ្យមកឯទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់លក្ខណៈរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។ (យ៉ូហាន ៦:៤៤) ព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់ជ្រាបដឹងពេលចាបតូចមួយងាប់ធ្លាក់ដល់ដី។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូបានពន្យល់ថា«មិនត្រូវឲ្យខ្លាចឡើយ អ្នករាល់គ្នាមានដំឡៃ លើសជាងចាបជាច្រើន»ទៅទៀត។ (ម៉ាថាយ ១០:២៩, ៣១) យើងពិតជាមានអារម្មណ៍ចង់ចូលទៅជិតព្រះមួយអង្គដែលចេះយកព្រះទ័យទុកដាក់យ៉ាងនេះមែន។

^១៦ទីពីរ យើងអាចឃើញបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងនូវលក្ខណៈរបស់វរបិតាទ្រង់យ៉ាងគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដល់ម៉្លេះដែលទ្រង់អាចមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះបានឃើញព្រះវរបិតាដែរ»។ (យ៉ូហាន ១៤:៩) ដូច្នេះ ពេលយើងអានក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អអំពីអារម្មណ៍ផ្សេងៗដែលព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងនិងរបៀបទ្រង់ប្រព្រឹត្ដទៅលើអ្នកឯទៀត គឺដូចជាកំពុងតែមើលឃើញវរបិតារបស់ព្រះយេស៊ូផ្ទាល់នឹងភ្នែកយើង។ គ្មានវិធីណាល្អជាងនេះទេ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្ដែងឲ្យយើងស្គាល់គុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់។ ហេតុអ្វីអាចនិយាយដូច្នេះបាន?

១៧. សូមជូនឧទាហរណ៍អំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដើម្បីជួយយើងយល់អំពីលក្ខណៈរបស់ទ្រង់។

^១៧ជាឧទាហរណ៍: សូមគិតក្នុងចិត្ដថាអ្នកចង់ពន្យល់អត្ថន័យនៃពាក្យសប្បុរស។ អ្នកប្រហែលជាប្រើសំដីដើម្បីបកស្រាយអត្ថន័យ។ ប៉ុន្ដែ បើអ្នកអាចចង្អុលមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងតែធ្វើអំពើសប្បុរសហើយពោលថា៖ «នេះជាគំរូមួយនៃសេចក្ដីសប្បុរស» នោះពាក្យ«សប្បុរស»នឹងមានខ្លឹមសារច្រើនជាងហើយនិងស្រួលយល់ជាង។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីស្រដៀងគ្នានឹងនេះដែរដើម្បីជួយយើងយល់លក្ខណៈរបស់ទ្រង់។ ទន្ទឹមគ្នានឹងបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានផ្ដល់នូវគំរូមួយតាមរយៈព្រះជន្មនៃរាជបុត្ររបស់ទ្រង់។ យើងអាចមើលឃើញព្រះយេស៊ូប្រព្រឹត្ដដោយសម្ដែងគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តាមរយៈកំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អ ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាមានបន្ទូលថា៖ «នេះជាលក្ខណៈរបស់ខ្ញុំ»។ តើកំណត់ហេតុដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរនោះពណ៌នាយ៉ាងណាអំពីព្រះយេស៊ូពេលទ្រង់គង់លើផែនដី?

១៨. តើព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងតេជានុភាព យុត្ដិធម៌ និងប្រាជ្ញាយ៉ាងដូចម្ដេច?

^១៨គុណសម្បត្ដិបួនដ៏ចំបងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវសម្ដែងយ៉ាងប្រសើរតាមរយៈការប្រព្រឹត្ដរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូមានតេជានុភាពដែលសម្ដែងចេញជាអំណាចប្រោសជំងឺឲ្យជា បំបាត់ការអត់ឃ្លាននិងឈ្នះសេចក្ដីស្លាប់ទៀតផង។ ប៉ុន្ដែ ផ្ទុយពីមនុស្សដែលប្រើអំណាចខ្លួនដើម្បីរំលោភបំពាននោះ ព្រះយេស៊ូមិនដែលប្រើអំណាចរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើអព្ភូតហេតុជួយអង្គទ្រង់ឬធ្វើបាបអ្នកឯទៀតឡើយ។ (ម៉ាថាយ ៤:២-៤) ព្រះយេស៊ូបានស្រឡាញ់យុត្ដិធម៌ដែលសម្ដែងចេញជាសេចក្ដីខ្ញាល់ដ៏សុចរិតពេលឃើញអ្នកជួញដូរប្រព្រឹត្ដដោយអយុត្ដិធម៌ជញ្ជក់យកប្រយោជន៍ពីប្រជាជន។ (ម៉ាថាយ ២១:១២, ១៣) ព្រះយេស៊ូក៏បានជួយជនក្រីក្រនិងអ្នកដែលបានត្រូវជិះជាន់ឲ្យបាន«សេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹង»ទាំងបានប្រព្រឹត្ដដោយមិនលំអៀងចំពោះពួកគេ។ (ម៉ាថាយ ១១:៤, ៥, ២៨-៣០) ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូដែលជា«១អង្គវិសេសជាងហ្លួងសាឡូម៉ូន»បានប្រកបទៅដោយប្រាជ្ញាដ៏ជ្រាលជ្រៅប្រៀបផ្ទឹមពុំបានឡើយ។ (ម៉ាថាយ ១២:៤២) ប៉ុន្ដែ ព្រះយេស៊ូមិនដែលបង្អួតសំញែងនូវប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ឡើយ។ បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានជំរុញចិត្ដរបស់មនុស្សសាមញ្ញធម្មតា ដ្បិតការបង្រៀនរបស់ទ្រង់គឺច្បាស់ ស្រួលយល់ និងមានប្រយោជន៍។

១៩, ២០. (ក) ហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះយេស៊ូជាគំរូដ៏ប្រសើរខាងការសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់? (ខ) ពេលយើងអាននិងរំពឹងគិតអំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ តើយើងត្រូវនឹកចាំអ្វី?

^១៩ព្រះយេស៊ូជាគំរូដ៏ប្រសើរខាងការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ក្នុងកំឡុងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់នោះ ព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងលក្ខណៈនានានៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលរួមបញ្ចូលទាំងការយល់អារម្មណ៍អ្នកដទៃនិងសេចក្ដីមេត្ដាករុណាផងដែរ។ ឲ្យតែព្រះយេស៊ូទតឃើញអ្នកណាម្នាក់រងទុក្ខវេទនា ទ្រង់តែងតែអាណិតអាសូរជានិច្ច។ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះទ័យអាណិតអាសូរនេះបានជំរុញទ្រង់ឲ្យជួយអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថាយ ១៤:១៤) ទោះជាព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្សឈឺឲ្យជា និងប្រទានអាហារដល់ពួកអ្នកស្រេកឃ្លានក៏ដោយ ទ្រង់បានសម្ដែងសេចក្ដីមេត្ដាករុណាតាមវិធីដ៏សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត។ ព្រះយេស៊ូបានជួយអ្នកឯទៀតឲ្យស្គាល់ ឲ្យប្រព្រឹត្ដតាម និងឲ្យស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដែលនឹងប្រទានពរដ៏ស្ថិតស្ថេរទៅលើមនុស្សជាតិ។ (ម៉ាកុស ៦:៣៤; លូកា ៤:៤៣) សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជំរុញឲ្យទ្រង់សុខចិត្ដពលីព្រះជន្មទ្រង់ជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកឯទៀត។—យ៉ូហាន ១៥:១៣

^២០គ្មានអ្វីប្លែកទេដែលមនុស្សគ្រប់វ័យគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានចង់ចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូ ព្រោះទ្រង់ពោរពេញទៅដោយភាពកក់ក្ដៅនិងជំរៅព្រះទ័យមេត្ដាករុណារបស់ទ្រង់ជ្រាលជ្រៅណាស់។ (ម៉ាកុស ១០:១៣-១៦) ប៉ុន្ដែ ពេលយើងអាននិងរំពឹងគិតអំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ ចូរយើងចាំជានិច្ចថា រាជបុត្រានេះកំពុងតែសម្ដែងឲ្យយើងឃើញយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនូវលក្ខណៈនៃវរបិតាទ្រង់។—ហេព្រើរ ១:៣

ជំនួយសំរាប់ការសិក្សា

២១, ២២. តើការស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលអ្វី? តើសៀវភៅសិក្សានេះជួយយើងធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?

^២១ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងលក្ខណៈទ្រង់យ៉ាងច្បាស់ឲ្យយើងស្គាល់ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បង្ហាញឲ្យយើងដឹងប្រាកដថា ទ្រង់ចង់ឲ្យយើងមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ទ្រង់មិនបង្ខំឲ្យយើងចងមិត្ដភាពជាមួយនឹងទ្រង់ឡើយ។ យើងមានភារកិច្ចស្វែងរកទ្រង់«ក្នុងកាលដែលអាចនឹងរកទ្រង់ឃើញ»។ (អេសាយ ៥៥:៦) ការស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ារួមបញ្ចូលការរៀនឲ្យស្គាល់លក្ខណៈនិងការប្រព្រឹត្ដរបស់ទ្រង់ដែលត្រូវសម្ដែងមកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ សៀវភៅសិក្សានេះដែលអ្នកកំពុងតែអានបានត្រូវរៀបចំដើម្បីជួយអ្នកធ្វើដូច្នេះ។

^២២អ្នកនឹងកត់សម្គាល់ថា សៀវភៅនេះបានត្រូវបំបែកជាផ្នែកផ្សេងៗតាមគុណសម្បត្ដិទាំងបួនរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺតេជានុភាព យុត្ដិធម៌ ប្រាជ្ញា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ផ្នែកនានាចាប់ផ្ដើមដោយមានសេចក្ដីសង្ខេបអំពីគុណសម្បត្ដិដែលត្រូវពន្យល់ក្នុងផ្នែកនោះ។ ជំពូកទាំងប៉ុន្មានក្នុងផ្នែកមួយៗនោះ ពន្យល់ពីរបៀបព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងលក្ខណៈផ្សេងៗនៃគុណសម្បត្ដិដែលត្រូវពន្យល់នោះ។ ផ្នែកនិមួយៗក៏មានជំពូកមួយដែលពន្យល់នូវរបៀបព្រះយេស៊ូបានធ្វើជាគំរូដោយបង្ហាញគុណសម្បត្ដិនោះ ព្រមទាំងមានជំពូកមួយដែលបញ្ជាក់របៀបយើងអាចសម្ដែងគុណសម្បត្ដិនោះក្នុងជីវិតរបស់យើងផងដែរ។

២៣, ២៤. (ក) សូមពន្យល់អំពីប្រអប់ពិសេសចំណងជើងថា«សំនួរសំរាប់រំពឹងគិត»។ (ខ) តើការរំពឹងគិតជួយយើងចូលទៅជិតព្រះជាងយ៉ាងដូចម្ដេច?

^២៣ចាប់ផ្ដើមជំពូកនេះទៅ មានប្រអប់ពិសេសមួយហៅថា«សំនួរសំរាប់រំពឹងគិត»។ ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលប្រអប់នៅទំព័រទី២៤។ ខគម្ពីរនិងសំនួរនោះមិនមែនជាការរៀនជំពូកនេះសាឡើងវិញទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលបំណងគឺដើម្បីជួយយើងរំពឹងគិតអំពីលក្ខណៈពិសេសឯទៀតនៃពត៌មានក្នុងជំពូកនេះ។ តើយើងអាចប្រើប្រអប់នោះយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព? បើកព្រះគម្ពីរនិងអានបទគម្ពីរទាំងនេះយ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់។ រួចមក ពិចារណាសំនួរដែលមានជាមួយបទគម្ពីរនោះ។ រំពឹងគិតអំពីចម្លើយសំរាប់សំនួរទាំងនោះ។ អ្នកប្រហែលជាចង់ធ្វើការស្រាវជ្រាវដែរ។ ស្វ័យសួរខ្លួននូវសំនួរថែមទៀត ដូចសំនួរថា៖ ‹តើពត៌មាននេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ា? តើទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច? តើខ្ញុំអាចប្រើដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច?

^២៤ការរំពឹងគិតបែបនេះអាចជួយយើងចូលទៅកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុអ្វី? ព្រះគម្ពីរចែងថាការរំពឹងគិតជាប់ទាក់ទងនឹងចិត្ដរបស់យើង។ (ទំនុកដំកើង ១៩:១៤) ពេលយើងរំពឹងគិតដោយមានចិត្ដកតញ្ញូចំពោះអ្វីដែលយើងបានរៀនអំពីព្រះ នោះពត៌មាននេះជ្រួតជ្រាបទៅក្នុងចិត្ដរបស់យើង រួចមានឥទ្ធិពលលើរបៀបយើងគិត និងដាស់សតិអារម្មណ៍របស់យើង ហើយនៅទីបំផុតក៏ជំរុញឲ្យយើងប្រព្រឹត្ដតាម។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះនឹងមានកាន់តែជ្រៅទៅៗ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះជំរុញចិត្ដយើងឲ្យចង់ធ្វើអ្វីដែលពេញព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដែលជាមិត្ដសំឡាញ់វិសេសបំផុតរបស់យើង។ (យ៉ូហានទី១ ៥:៣) ដើម្បីមានមិត្ដភាពបែបនេះ យើងត្រូវស្គាល់លក្ខណៈនិងការប្រព្រឹត្ដរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្ដែ មុនបង្អស់ យើងសូមពិចារណាផ្នែកមួយនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះដែលជាហេតុជំរុញចិត្ដយើងឲ្យចង់ចូលទៅជិតទ្រង់នោះ គឺភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។

^ វគ្គ 3 គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ថា ពាក្យហេព្រើរដែលត្រូវបកប្រែថា «មេត្រី»ក៏ប្រើនៅអេម៉ុស ៣:៧។ ខនោះចែងថាព្រះអម្ចាស់មហាក្សត្រព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងនូវ«គំនិតលាក់កំបាំង»របស់ទ្រង់ឲ្យអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ដឹងទុកជាមុននូវអ្វីៗដែលជាគោលបំណងរបស់ទ្រង់។

^ វគ្គ 12 ជាឧទាហរណ៍ ព្រះគម្ពីរចែងអំពីព្រះភក្ត្រ(មុខ) ព្រះនេត្រ(ភ្នែក) ព្រះកាណ៌(ត្រចៀក) ព្រះនាសា(ច្រមុះ) ព្រះឱស្ឋ(មាត់) ព្រះហស្ដ(ដៃ) និងព្រះបាទ(ជើង)របស់ព្រះ។ (ទំនុកដំកើង ១៨:១៥; ២៧:៨; ៤៤:៣; អេសាយ ៦០:១៣; ម៉ាថាយ ៤:៤; ពេត្រុសទី១ ៣:១២) ការប្រៀបធៀបបែបនេះត្រូវយល់ជាន័យអត្ថបដិរូប ដូចការចែងថាព្រះយេហូវ៉ាជា«ថ្មដា»ឬជា«ខែល»នោះដែរ។—ចោទិយកថា ៣២:៤; ទំនុកដំកើង ៨៤:១១

សំនួរសំរាប់រំពឹងគិត

ទំនុកដំកើង ១៥:១-៥ តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវអ្វីពីអស់អ្នកដែលចង់មានមិត្ដភាពជាមួយនឹងទ្រង់?
ទំនុកដំកើង ៣៤:១-១៨ តើព្រះយេហូវ៉ាជិតស្និទ្ធនឹងមនុស្សបែបណា? តើអ្នកទាំងនេះអាចជឿជាក់ថាទ្រង់នឹងធ្វើអ្វី?
ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៨-២១ ដើម្បីចូលទៅជិតព្រះ តើយើងត្រូវចូលរួមសកម្មភាពអ្វី?
កូរិនថូសទី២ ៦:១៤–៧:១ បើយើងនឹងមានមិត្ដភាពជិតស្និទ្ធជារៀងរហូតជាមួយព្រះយេហូវ៉ា តើយើងត្រូវមានចរិយាបែបណាជាចាំបាច់នោះ?

ចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា