1, 2. (a) Co wielu uznaje za nieprawdopodobne i o czym mimo to zapewnia nas Biblia? (b) Na jaką bliską zażyłość Bóg pozwolił Abrahamowi i dlaczego?

JAK byś się czuł, gdyby Stwórca nieba i ziemi powiedział o tobie: „Oto mój przyjaciel”? Wielu uznaje to za nieprawdopodobne. Jakim sposobem zwykły człowiek mógłby się zaprzyjaźnić z Jehową Bogiem? A jednak Biblia zapewnia, że jest to możliwe.

² Człowiekiem, który w starożytności cieszył się taką bliskością z Bogiem, był patriarcha Abraham. Jehowa nazwał go ‛swym przyjacielem’ (Izajasza 41:8). I faktycznie uważał go za serdecznego przyjaciela. Stało się tak dlatego, że Abraham Mu uwierzył (Jakuba 2:23). Dzisiaj Jehowa także ‛przywiązuje się’ do tych, którzy z miłości Mu służą (Powtórzonego Prawa 10:15). W Jego Słowie znajdujemy zachętę: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jakuba 4:8). Jest to zaproszenie i zarazem obietnica.

3. Jakie zaproszenie kieruje do nas Jehowa i z jaką obietnicą ma ono związek?

³ Jehowa zaprasza nas, byśmy się do Niego zbliżyli. Jest gotów obdarzyć nas względami jako swych przyjaciół. Jednocześnie obiecuje, że gdy zaczniemy dążyć do takiej zażyłości, On poczyni podobne kroki i również się do nas zbliży. W ten sposób uzyskamy coś naprawdę cennego — nawiążemy „zażyłą więź z Jehową” (Psalm 25:14). *  W Biblii wyrażenie „zażyła więź” kryje w sobie myśl o poufnej rozmowie z wyjątkowym przyjacielem.

4. Jak byś opisał serdecznego przyjaciela i jak Jehowa okazuje się nim dla tych, którzy się do Niego zbliżają?

⁴ Czy masz serdecznego przyjaciela, któremu możesz się zwierzyć? To ktoś, komu na tobie zależy. Darzysz go zaufaniem, bo przekonałeś się o jego lojalności. Twoja radość wzrasta, gdy on ją z tobą dzieli. Smutki maleją, gdy ze zrozumieniem cię słucha. Nawet jeśli twoim zdaniem nikt nie umie wczuć się w twoje położenie — on to potrafi. Podobnie dzięki zbliżeniu się do Boga zyskujesz wyjątkowego Przyjaciela, który naprawdę cię ceni, szczerze się o ciebie troszczy i doskonale cię rozumie (Psalm 103:14; 1 Piotra 5:7). Z całego serca Mu ufasz, bo wiesz, że z lojalnymi wobec Niego postępuje lojalnie (Psalm 18:25). Jednak ta zaszczytna zażyłość z Bogiem jest dla nas osiągalna tylko dlatego, że On nam ją umożliwił.

5. Co Jehowa uczynił, żeby umożliwić nam zbliżenie się do Niego?

⁵ Jako grzesznicy, sami nigdy nie moglibyśmy zbliżyć się do Boga (Psalm 5:4). „Ale Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” — napisał apostoł Paweł (Rzymian 5:8). Z woli Jehowy Jezus ‛dał swoją duszę jako okup w zamian za wielu’ (Mateusza 20:28). Nasza wiara w tę ofiarę okupu umożliwia nam zbliżenie się do Boga. Ponieważ On „pierwszy nas umiłował”, stworzył podstawy do zawarcia z Nim przyjaźni (1 Jana 4:19).

6, 7. (a) Skąd wiemy, że Jehowa nie jest Bogiem niedostępnym i niepoznawalnym? (b) W jaki sposób Jehowa nam się objawia?

⁶ Jehowa uczynił jeszcze jeden krok: objawił nam, jakim jest Bogiem. Więź w każdej przyjaźni opiera się na dobrym poznaniu drugiej osoby oraz docenianiu jej zalet  i postępowania. Gdyby więc Jehowa był Bogiem niedostępnym i niepoznawalnym, nigdy nie zdołalibyśmy się doń zbliżyć. On jednak się nie ukrywa, lecz wyraźnie daje się poznać (Izajasza 45:19). Poza tym to, co o sobie wyjawia, jest dostępne dla każdego — nawet dla osób nisko cenionych przez świat (Mateusza 11:25).

⁷ Jak Jehowa nam się objawia? Niektóre aspekty Jego osobowości — ogrom Jego mocy, mądrości i miłości — są widoczne w tym, co stworzył (Rzymian 1:20). Ale to nie wszystko. Jako niedoścignione źródło informacji, objawia się także na kartach swego Słowa, Biblii.

8. Dlaczego można powiedzieć, że już sama Biblia świadczy o miłości Jehowy do nas?

⁸ Biblia wyraźnie świadczy o miłości Jehowy do ludzi. W Księdze tej wyjawił On, jakim jest Bogiem, i zrobił to w sposób dla nas zrozumiały. Dowiódł tym, że nie tylko nas miłuje, ale również pragnie, byśmy Go znali i kochali. Zapoznawanie się z treścią tej drogocennej Księgi pozwala nam dostrzec piękno Jego osobowości, ‛Jego rozkosz’, i wzbudza w nas chęć zbliżenia się do Niego (Psalm 90:17). Przeanalizujmy teraz kilka ujmujących sposobów, przy użyciu których Jehowa daje się poznać w swym Słowie.

9. Wymień kilka biblijnych wypowiedzi, w których przedstawiono określone przymioty Boże.

⁹ Pismo Święte zawiera wiele bezpośrednich wzmianek o przymiotach Boga. Oto parę przykładów: „Jehowa miłuje sprawiedliwość” (Psalm 37:28). „Wzniosły jest w mocy” (Hioba 37:23). „‚Jestem lojalny’ — brzmi wypowiedź Jehowy” (Jeremiasza 3:12). „On mądry jest sercem” (Hioba 9:4). To „Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę”  (Wyjścia 34:6). „Ty, Jehowo, jesteś dobry i gotów przebaczać” (Psalm 86:5). Ponadto „Bóg jest miłością”, która jak zaznaczono w poprzednim rozdziale, stanowi Jego dominujący przymiot (1 Jana 4:8). Czy rozmyślanie o wspomnianych tu zachwycających cechach nie przybliża cię do tego niezrównanego Boga?

10, 11. (a) Co Jehowa umieścił w swym Słowie, by pomóc nam lepiej poznać Jego osobowość? (b) Która relacja biblijna pomaga nam sobie wyobrazić, jak Bóg korzysta ze swej mocy?

¹⁰ Jehowa nie poprzestał jednak na wymienieniu swych przymiotów — powodowany miłością, kazał opisać, jak w konkretnych sytuacjach je uzewnętrzniał. Te biblijne relacje wywołują w naszych umysłach wyraziste obrazy, dzięki którym jeszcze lepiej dostrzegamy różne aspekty Jego osobowości. A to z kolei pomaga nam się do Niego zbliżyć. Zastanówmy się teraz nad pewnym wydarzeniem.

¹¹ Inaczej czyta się stwierdzenie, że Bóg jest „pełen werwy w swej mocy”, a inaczej relację o tym, jak ocalił Izraelitów, przeprowadzając ich przez Morze Czerwone, i jak potem 40 lat pomagał im na pustkowiu (Izajasza 40:26). W wyobraźni oglądamy rozdzielanie się wzburzonych wód. Widzimy naród — liczący w sumie jakieś trzy miliony osób — który idzie po suchym dnie morskim między dwiema ogromnymi ścianami zastygłych wód (Wyjścia 14:21; 15:8). Dostrzegamy też przejawy troski Boga o ten naród na pustkowiu — wodę wypływającą ze skały  i pokarm na powierzchni ziemi, przypominający białe nasiona (Wyjścia 16:31; Liczb 20:11). Jehowa wyjawia tutaj nie tylko, że posiada moc, lecz również że korzysta z niej dla dobra swego ludu. Czyż nie krzepi nas na duchu świadomość, iż zanosimy modlitwy do potężnego Boga, który „jest dla nas schronieniem i siłą, pomocą łatwą do znalezienia w czasie udręk”? (Psalm 46:1).

12. Jak Jehowa pomaga nam, byśmy mogli Go „zobaczyć”?

¹² Jehowa, będący istotą duchową, uczynił coś jeszcze, by łatwiej nam było Go poznać. Jako ludzie, widzimy tylko to, co materialne, nie możemy więc zobaczyć sfery duchowej. Gdyby Bóg przedstawił nam siebie w kategoriach duchowych, byłoby to tak, jakbyśmy próbowali opisać szczegóły swego wyglądu, powiedzmy kolor oczu czy piegi, osobie od urodzenia niewidomej. Jehowa życzliwie używa słów dla nas zrozumiałych, byśmy mogli Go „zobaczyć”. Czasem posługuje się przenośniami i przyrównuje siebie do czegoś, co znamy. Mówi nawet o sobie tak, jakby miał pewne cechy ludzkie. *

13. Co widzisz w wyobraźni, czytając Księgę Izajasza 40:11, i jak to na ciebie wpływa?

¹³ Zwróćmy uwagę na opis Jehowy w Księdze Izajasza 40:11: „Jak pasterz będzie on pasł swoje stado. Ramieniem swym zbierze jagnięta i poniesie je na swej piersi”. Jehowę przyrównano tu do pasterza, który ‛swym ramieniem’ przygarnia jagnięta. Oznacza to, że Bóg potrafi chronić i wspierać członków swego ludu, także tych delikatniejszych. W Jego silnych ramionach możemy się czuć  bezpiecznie, bo jeśli pozostaniemy wobec Niego lojalni, nigdy nas nie opuści (Rzymian 8:38, 39). Ponadto Wielki Pasterz nosi jagnięta „na swej piersi”. Wyrażenie to dotyczy luźnych fałdów górnej części szaty, w których pasterz nieraz dźwigał nowo narodzone jagnię. Dzięki temu rozumiemy, jak bardzo Jehowa nas miłuje i się o nas troszczy. To zupełnie naturalne, że pragniemy się do Niego zbliżyć.

14. Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa najgruntowniej objawił się za pośrednictwem Jezusa?

¹⁴ Jehowa najgruntowniej objawił się w swoim Słowie za pośrednictwem umiłowanego Syna, Jezusa. Nikt nie potrafiłby dokładniej odzwierciedlać myśli i uczuć Boga ani barwniej o Nim opowiadać. Przecież ten pierworodny Syn żył u boku Ojca, zanim zostały stworzone inne byty duchowe oraz materialny wszechświat (Kolosan 1:15). Naprawdę doskonale znał Jehowę. Dlatego mógł oświadczyć: „Nikt nie  wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; i nikt nie wie, kim jest Ojciec, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce go objawić” (Łukasza 10:22). Przebywając na ziemi, Jezus zaznajamiał ludzi ze swym Ojcem w dwojaki sposób.

15, 16. Jakimi dwoma sposobami Jezus zaznajamiał ludzi ze swym Ojcem?

¹⁵ Po pierwsze, Jezus pomagał poznać Ojca swoimi naukami. Opisywał Jehowę słowami chwytającymi za serce. Na przykład chcąc wyjaśnić, iż ten miłosierny Bóg życzliwie przyjmuje skruszonych grzeszników, przyrównał Go do wyrozumiałego ojca, który na widok wracającego marnotrawnego syna jest tak głęboko wzruszony, że biegnie do niego, rzuca mu się na szyję i czule go całuje (Łukasza 15:11-24). Jezus ukazał też Jehowę jako Boga, który ‛pociąga’ prawych, bo każdego z nich miłuje (Jana 6:44). Wie nawet, kiedy na ziemię spada maleńki wróbelek. „Nie bójcie się”, rzekł Jezus, „jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29, 31). Bez wątpienia pragniemy się zbliżyć do tak troskliwego Boga.

¹⁶ Po drugie, Jezus przedstawił nam Jehowę swoim przykładem. Stanowił tak doskonałe Jego odzwierciedlenie, że mógł powiedzieć: „Kto mnie ujrzał, ujrzał też Ojca” (Jana 14:9). Gdy zatem czytamy w Ewangeliach o Jezusie — o uzewnętrznianych przezeń uczuciach oraz o jego postępowaniu z innymi — niejako oglądamy żywy portret jego Ojca. Jehowa ukazał nam swe przymioty najlepiej, jak to było możliwe. Dlaczego tak mówimy?

17. Objaśnij na przykładzie, co Jehowa uczynił, by pomóc nam pojąć, jaki jest.

¹⁷ Oto przykład: Wyobraź sobie, że próbujesz wyjaśnić komuś, czym jest życzliwość. Możesz podać mu jej definicję. Ale gdy wskażesz osobę, która właśnie ją wobec kogoś przejawia, i powiesz: „Na tym polega życzliwość”, słowo to nabierze dla niego głębszego znaczenia i będzie łatwiejsze  do zrozumienia. Jehowa postąpił podobnie, by pomóc nam pojąć, jaki jest. Nie tylko opisał siebie słowami — dał też swego Syna, który stał się żywym przykładem. Pokazał on czynem, jak Bóg uzewnętrznia swe przymioty. Za pośrednictwem ewangelicznych opisów Jezusa Jehowa niejako mówi: „Taki właśnie jestem”. Jak te natchnione relacje przedstawiają Jezusa w czasie jego pobytu na ziemi?

18. Jak Jezus okazywał moc, sprawiedliwość i mądrość?

¹⁸ Jezus wspaniale odzwierciedlał cztery główne przymioty Boga. Miał moc — władzę nad chorobami, głodem, a nawet śmiercią. Ale w przeciwieństwie do samolubnych ludzi, którzy nadużywają władzy, nigdy nie posługiwał się swymi cudownymi zdolnościami dla własnych korzyści ani ze szkodą dla innych (Mateusza 4:2-4). Miłował też sprawiedliwość. Na widok nieuczciwych kupców wyzyskujących ludzi zapałał sprawiedliwym oburzeniem (Mateusza 21:12, 13). Bezstronnie odnosił się do biednych i uciśnionych, pomagając im ‛znaleźć pokrzepienie’ dla swych dusz (Mateusza 11:4, 5, 28-30). Jezus, będący kimś „więcej niż Salomon”, głosił nauki, w których kryła się niezrównana mądrość (Mateusza 12:42). Nigdy jednak się nią nie popisywał. Tym, co mówił, poruszał serca zwykłych ludzi, bo jego nauki były jasne, proste i praktyczne.

19, 20. (a) Jak Jezus pokazał, że jest wyjątkowym wzorem miłości? (b) O czym powinniśmy pamiętać, gdy czytamy i rozmyślamy o przykładzie Jezusa?

¹⁹ Jezus był też wyjątkowym wzorem miłości. W czasie całej swej służby okazywał najróżniejsze jej formy, między innymi empatię i współczucie. Dlatego nie mógł bezczynnie patrzeć na cierpiących i często niósł im ulgę (Mateusza 14:14). Kierując się współczuciem, uzdrawiał chorych i karmił głodnych, lecz także wyrażał je w czymś znacznie ważniejszym. Pomagał drugim poznać, przyjąć i umiłować prawdę o Królestwie Bożym, które przyniesie ludzkości  trwałe błogosławieństwa (Marka 6:34; Łukasza 4:43). Ale przede wszystkim dowiódł ofiarnej miłości przez to, że chętnie oddał za innych swą duszę (Jana 15:13).

²⁰ Nic więc dziwnego, że człowiek ten — tak czuły i serdeczny, pełen tak głębokich uczuć — przyciągał do siebie ludzi w każdym wieku i ze wszystkich środowisk (Marka 10:13-16). Ale gdy czytamy i rozmyślamy o przykładzie Jezusa, pamiętajmy, że jest on żywym odbiciem swego Ojca (Hebrajczyków 1:3).

21, 22. Co obejmuje ‛szukanie Jehowy’ i co zawiera niniejszy podręcznik, mający nam w tym pomóc?

²¹ Skoro Jehowa tak jasno przedstawia się w swym Słowie, bez wątpienia pragnie, byśmy nawiązali z Nim bliską więź. Zarazem jednak nie zmusza nas do tego. To od nas zależy, czy będziemy ‛szukać Jehowy, dopóki można go znaleźć’ (Izajasza 55:6). Takie ‛szukanie’ obejmuje poznawanie Jego przymiotów i sposobu postępowania, opisanych w Biblii. Pomoże ci w tym specjalnie przygotowany podręcznik — ten, który właśnie czytasz.

²² Podzielono go na cztery części omawiające główne przymioty Jehowy: moc, sprawiedliwość, mądrość i miłość.  Każda część zaczyna się ogólnym opisem danej cechy. Następnie kilka rozdziałów wyjaśnia, jak Jehowa przejawia różne jej aspekty. Zawsze jest też rozdział poświęcony przykładowi Jezusa w tej dziedzinie, a także rozdział, w którym przeanalizowano, jak możemy odzwierciedlać tę cechę we własnym życiu.

23, 24. (a) Wyjaśnij, do czego mają służyć ramki „Tematy do rozmyślań” i jak z nich korzystać. (b) Jak rozmyślanie pomaga nam zbliżać się do Boga?

²³ Począwszy od tego rozdziału, każdy będzie zawierał specjalną ramkę „Tematy do rozmyślań”. Spójrzmy na przykład na stronę 24. Zamieszczone tam wersety i pytania nie służą do powtórzenia treści rozdziału. Mają nam pomóc rozważyć dodatkowe istotne szczegóły. Jak korzystać z tych ramek? Odszukaj podany fragment Biblii i w skupieniu go przeczytaj. Następnie zwróć uwagę na postawione obok pytanie. Zastanów się nad odpowiedzią. Spróbuj zajrzeć do innych źródeł. Zapytaj siebie: Co ta informacja mówi mi o Jehowie? Jaki wpływ ma na moje życie? Jak mogę się nią posłużyć, by pomóc drugim?

²⁴ Dzięki takiemu rozmyślaniu łatwiej jest zbliżyć się do Jehowy. Dlaczego? W Biblii powiązano je z sercem (Psalm 19:14). Kiedy z wdzięcznością zastanawiamy się nad wszystkim, czego dowiedzieliśmy się o Bogu, przenika to do naszego symbolicznego serca, gdzie oddziałuje na myśli, wznieca uczucia i w końcu skłania nas do działania. Coraz silniej miłujemy Boga, a miłość ta z kolei budzi w nas pragnienie cieszenia się Jego sympatią jako naszego najdroższego Przyjaciela (1 Jana 5:3). Aby jednak nawiązać z Jehową taką więź, musimy poznać Jego przymioty i postępowanie. W pierwszej kolejności omówimy pewien aspekt Jego natury, który wręcz każe nam się do Niego zbliżyć — Jego świętość.