1, 2. Πώς περιγράφει η Γραφή την κατάσταση της ανθρωπότητας, και ποια είναι η μόνη διέξοδος;

 «ΟΛΗ μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει». (Ρωμαίους 8:22) Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο απόστολος Παύλος τη θλιβερή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Από ανθρώπινη άποψη, δεν φαίνεται να υπάρχει διέξοδος από τα βάσανα, την αμαρτία και τον θάνατο. Αλλά ο Ιεχωβά δεν έχει τους περιορισμούς των ανθρώπων. (Αριθμοί 23:19) Ο Θεός της δικαιοσύνης μάς έχει προσφέρει μια διέξοδο από την οδυνηρή μας κατάσταση. Αυτή η διέξοδος λέγεται λύτρο.

² Το λύτρο είναι το μεγαλύτερο δώρο του Ιεχωβά προς την ανθρωπότητα. Καθιστά εφικτή την απελευθέρωσή μας από την αμαρτία και τον θάνατο. (Εφεσίους 1:7) Είναι το θεμέλιο της ελπίδας της αιώνιας ζωής, είτε στον ουρανό είτε σε μια παραδεισένια γη. (Λουκάς 23:43· Ιωάννης 3:16· 1 Πέτρου 1:4) Αλλά τι ακριβώς είναι το λύτρο; Τι μας διδάσκει για την ανυπέρβλητη δικαιοσύνη του Ιεχωβά;

3. (α) Γιατί έγινε απαραίτητο το λύτρο; (β) Γιατί δεν μπορούσε ο Θεός να μειώσει απλώς τη θανατική ποινή για τους απογόνους του Αδάμ;

³ Το λύτρο έγινε απαραίτητο εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ. Παρακούοντας τον Θεό, ο Αδάμ άφησε στους απογόνους του μια κληρονομιά αρρώστιας, λύπης, πόνου και θανάτου. (Γένεση 2:17· Ρωμαίους 8:20) Ο Θεός δεν μπορούσε να υποκύψει στο συναίσθημα και απλώς να αντικαταστήσει τη θανατική ποινή με κάποια πιο ήπια τιμωρία. Αν το έκανε αυτό θα αγνοούσε τον ίδιο του τον νόμο: «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:23) Και αν ο Ιεχωβά ακύρωνε τους δικούς του κανόνες δικαιοσύνης, τότε θα βασίλευε χάος και ανομία σε όλο το σύμπαν!

4, 5. (α) Πώς συκοφάντησε ο Σατανάς τον Θεό, και γιατί ήταν υποχρεωμένος ο Ιεχωβά να απαντήσει σε αυτές τις προκλήσεις; (β) Ποια κατηγορία διατύπωσε ο Σατανάς σχετικά με τους όσιους υπηρέτες του Ιεχωβά;

 ⁴ Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 12, ο στασιασμός στην Εδέμ ήγειρε ακόμη μεγαλύτερα ζητήματα. Ο Σατανάς αμαύρωσε το καλό όνομα του Θεού. Στην ουσία, κατηγόρησε τον Ιεχωβά ότι είναι ψεύτης και σκληρός δικτάτορας, ο οποίος στέρησε την ελευθερία από τα δημιουργήματά του. (Γένεση 3:1-5) Ματαιώνοντας φαινομενικά τον σκοπό που είχε ο Θεός να γεμίσει τη γη με δίκαιους ανθρώπους, ο Σατανάς έδωσε επίσης την εντύπωση ότι ο Θεός απέτυχε. (Γένεση 1:28· Ησαΐας 55:10, 11) Αν ο Ιεχωβά είχε αφήσει αυτές τις προκλήσεις αναπάντητες, πολλά από τα νοήμονα πλάσματά του θα μπορούσαν κάλλιστα να χάσουν ως έναν βαθμό την εμπιστοσύνη τους στη διακυβέρνησή του.

⁵ Ο Σατανάς συκοφάντησε επίσης τους όσιους υπηρέτες του Ιεχωβά, κατηγορώντας τους ότι Τον υπηρετούν υποκινούμενοι μόνο από ιδιοτελή κίνητρα και ότι, αν υποστούν πίεση, κανείς τους δεν θα παραμείνει πιστός στον Θεό. (Ιώβ 1:9-11) Αυτά τα ζητήματα ήταν πολύ σπουδαιότερα από τη δυσχερή θέση του ανθρώπου. Ο Ιεχωβά εύλογα ένιωσε υποχρεωμένος να απαντήσει στις συκοφαντικές κατηγορίες του Σατανά. Αλλά πώς μπορούσε ο Θεός να τακτοποιήσει αυτά τα ζητήματα και ταυτόχρονα να σώσει την ανθρωπότητα;

6. Ποιες είναι μερικές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στη Γραφή για να περιγράψουν το μέσο που παρέχει ο Θεός για τη διάσωση της ανθρωπότητας;

⁶ Η λύση που έδωσε ο Ιεχωβά αποκάλυπτε ταυτόχρονα υπέρτατο έλεος και ανυπέρβλητη δικαιοσύνη​—ήταν κάτι που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να επινοήσει. Εντούτοις, ήταν εντυπωσιακά απλή. Αναφέρεται με διάφορους τρόπους: εξαγορά, συμφιλίωση, εξιλασμός και εξιλέωση. (Δανιήλ 9:24· Γαλάτες 3:13· Κολοσσαείς 1:20· Εβραίους 2:17) Αλλά η έκφραση που ίσως περιγράφει καλύτερα τα πράγματα είναι αυτή που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Ιησούς όταν είπε: «Ο Γιος του ανθρώπου ήρθε, όχι για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να  υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς».​—Ματθαίος 20:28.

7, 8. (α) Τι σημαίνει ο όρος «λύτρο» στις Γραφές; (β) Με ποιον τρόπο περιλαμβάνει το λύτρο ισοδυναμία;

⁷ Τι είναι λύτρο; Αυτή η λέξη προέρχεται από το ρήμα λύω, που σημαίνει «λύνω, ελευθερώνω». Τη χρησιμοποιούσαν για να αναφερθούν στα χρήματα που καταβάλλονταν ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων πολέμου. Βασικά λοιπόν, το λύτρο μπορεί να οριστεί ως κάτι που καταβάλλεται για να εξαγοράσει κάτι άλλο. Στις Εβραϊκές Γραφές, η λέξη που αποδίδεται «λύτρο» (κόφερ) προέρχεται από ένα ρήμα το οποίο σημαίνει «καλύπτω». Για παράδειγμα, ο Θεός είπε στον Νώε ότι έπρεπε να “καλύψει” (ένας τύπος της ίδιας λέξης) την κιβωτό με πίσσα. (Γένεση 6:14) Αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι «λυτρώνω» σημαίνει επίσης καλύπτω τις αμαρτίες.​—Ψαλμός 65:3.

⁸ Είναι αξιοσημείωτο ότι το Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης (Theological Dictionary of the New Testament) παρατηρεί πως αυτή η λέξη (κόφερ) «πάντοτε υποδηλώνει ισοδυναμία», ή αλλιώς αντιστοιχία. Επομένως, για να απολυτρωθεί, ή αλλιώς να καλυφτεί, η αμαρτία, πρέπει να πληρωθεί ένα τίμημα που αντιστοιχεί πλήρως ή καλύπτει πλήρως τη βλάβη που προξένησε η αμαρτία. Ως εκ τούτου, ο Νόμος του Θεού προς τον Ισραήλ δήλωνε: «Θα δοθεί ζωή αντί ζωής, μάτι αντί ματιού, δόντι αντί δοντιού, χέρι αντί χεριού, πόδι αντί ποδιού».​—Δευτερονόμιο 19:21.

9. Γιατί πρόσφεραν θυσίες ζώων οι πιστοί, και πώς θεωρούσε αυτές τις θυσίες ο Ιεχωβά;

⁹ Οι πιστοί, από τον Άβελ και έπειτα, πρόσφεραν θυσίες ζώων στον Θεό. Κάνοντάς το αυτό, καταδείκνυαν ότι αναγνώριζαν πως ήταν αμαρτωλοί και πως είχαν ανάγκη από απολύτρωση, και έδειχναν την πίστη τους στην υπόσχεση του Θεού για απελευθέρωση μέσω του “απογόνου” του. (Γένεση 3:15· 4:1-4· Λευιτικό 17:11· Εβραίους 11:4) Ο Ιεχωβά έβλεπε με εύνοια αυτές τις θυσίες και χορηγούσε στους λάτρεις του  καλή υπόσταση. Παρ’ όλα αυτά, στην καλύτερη περίπτωση, οι προσφορές ζώων ήταν μόνο σύμβολα. Τα ζώα δεν μπορούσαν να καλύψουν πραγματικά την αμαρτία του ανθρώπου, επειδή είναι κατώτερα από τους ανθρώπους. (Ψαλμός 8:4-8) Γι’ αυτό, η Γραφή αναφέρει: «Το αίμα ταύρων και τράγων δεν είναι δυνατόν να αφαιρεί αμαρτίες». (Εβραίους 10:1-4) Αυτές οι θυσίες απλώς εξεικόνιζαν, δηλαδή συμβόλιζαν, την αληθινή λυτρωτική θυσία που θα προσφερόταν αργότερα.

10. (α) Σε ποιον έπρεπε να αντιστοιχεί ο λυτρωτής, και γιατί; (β) Γιατί ήταν απαραίτητη μόνο μία ανθρώπινη θυσία;

¹⁰ «Σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν», είπε ο απόστολος Παύλος. (1 Κορινθίους 15:22) Συνεπώς, το λύτρο έπρεπε να περιλαμβάνει τον θάνατο του ακριβούς αντίστοιχου του Αδάμ​—ενός τέλειου ανθρώπου. (Ρωμαίους 5:14) Κανένα άλλο πλάσμα δεν μπορούσε να ισορροπήσει την πλάστιγγα της δικαιοσύνης. Μόνο ένας τέλειος άνθρωπος, κάποιος που δεν υπόκειτο στην Αδαμιαία θανατική ποινή, μπορούσε να προσφέρει ένα «αντίστοιχο λύτρο για όλους»​—κάποιος που αντιστοιχούσε τέλεια στον Αδάμ. (1 Τιμόθεο 2:6) Δεν θα ήταν απαραίτητο να θυσιαστούν αμέτρητα εκατομμύρια άνθρωποι ώστε να αντιστοιχούν σε κάθε απόγονο του Αδάμ. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος». (Ρωμαίους 5:12) Και «εφόσον ο θάνατος ήρθε μέσω ενός ανθρώπου», ο Θεός φρόντισε για την απολύτρωση της ανθρωπότητας «μέσω ενός ανθρώπου». (1 Κορινθίους 15:21) Πώς;

11. (α) Πώς θα “γευόταν θάνατο για κάθε άνθρωπο” ο λυτρωτής; (β) Γιατί δεν θα μπορούσαν να ωφεληθούν από το λύτρο ο Αδάμ και η Εύα; (Βλέπε υποσημείωση.)

¹¹ Ο Ιεχωβά διευθέτησε ώστε ένας τέλειος άνθρωπος να θυσιάσει εθελοντικά τη ζωή του. Σύμφωνα με το εδάφιο Ρωμαίους 6:23, «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». Θυσιάζοντας τη ζωή του, ο λυτρωτής θα “γευόταν θάνατο για κάθε άνθρωπο”. Με άλλα λόγια, θα πλήρωνε τον μισθό για την αμαρτία του Αδάμ. (Εβραίους 2:9· 2 Κορινθίους 5:21· 1 Πέτρου 2:24)  Αυτό θα είχε τεράστιες νομικές συνέπειες. Ακυρώνοντας τη θανατική ποινή που είχε επιβληθεί στους υπάκουους απογόνους του Αδάμ, το λύτρο θα έκοβε ακριβώς στη ρίζα της την καταστροφική δύναμη της αμαρτίας. a​—Ρωμαίους 5:16.

12. Δείξτε με παράδειγμα πώς η πληρωμή ενός χρέους μπορεί να ωφελήσει πολλούς ανθρώπους.

¹² Σκεφτείτε ένα παράδειγμα: Φανταστείτε ότι ζείτε σε μια πόλη της οποίας οι περισσότεροι κάτοικοι εργάζονται σε ένα μεγάλο εργοστάσιο. Εσείς και οι γείτονές σας αμείβεστε καλά για τον κόπο σας και ζείτε άνετα. Μια μέρα όμως το εργοστάσιο κλείνει. Για ποιον λόγο; Ο διευθυντής του εργοστασίου αποδείχτηκε διεφθαρμένος και οδήγησε την επιχείρηση σε χρεοκοπία. Εσείς και οι γείτονές σας, που ξαφνικά μείνατε χωρίς δουλειά, δεν μπορείτε να πληρώσετε τους λογαριασμούς σας. Γαμήλιοι σύντροφοι, παιδιά και πιστωτές υποφέρουν εξαιτίας της διαφθοράς εκείνου του ενός ανθρώπου. Υπάρχει διέξοδος; Ναι! Ένας πλούσιος ευεργέτης αποφασίζει να παρέμβει. Γνωρίζει την αξία της εταιρίας. Επίσης, συμπονάει τους πολλούς εργαζομένους σε αυτήν και τις οικογένειές τους. Γι’ αυτό, φροντίζει να πληρώσει το χρέος της εταιρίας και να ανοίξει ξανά το εργοστάσιο. Η παραγραφή αυτού του ενός χρέους φέρνει ανακούφιση στους πολλούς εργαζομένους, στις οικογένειές τους και στους πιστωτές. Παρόμοια, η παραγραφή του χρέους του Αδάμ φέρνει οφέλη σε αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπους.

13, 14. (α) Πώς προμήθευσε ο Ιεχωβά το λύτρο για την ανθρωπότητα; (β) Σε ποιον καταβάλλεται το λύτρο, και γιατί είναι απαραίτητη αυτή η πληρωμή;

¹³ Μόνο ο Ιεχωβά μπορούσε να προμηθεύσει «το Αρνί . . . το οποίο αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου». (Ιωάννης 1:29) Αλλά  ο Θεός δεν έστειλε έναν οποιονδήποτε άγγελο για να σώσει την ανθρωπότητα. Αντίθετα, έστειλε Αυτόν που μπορούσε να δώσει την ύστατη, οριστική απάντηση στην κατηγορία του Σατανά κατά των υπηρετών του Ιεχωβά. Ναι, ο Ιεχωβά έκανε την υπέρτατη θυσία να στείλει τον μονογενή του Γιο, στον οποίο «έβρισκε ιδιαίτερη χαρά». (Παροιμίες 8:30) Πρόθυμα, ο Γιος του Θεού «άδειασε τον εαυτό του» από την πνευματική φύση του. (Φιλιππησίους 2:7) Θαυματουργικά, ο Ιεχωβά μετέφερε τη ζωή του πρωτότοκου ουράνιου Γιου του στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένας, της Μαρίας. (Λουκάς 1:27, 35) Ως άνθρωπος, θα ονομαζόταν Ιησούς. Αλλά από νομική άποψη, θα μπορούσε να ονομαστεί δεύτερος Αδάμ, επειδή αντιστοιχούσε τέλεια στον Αδάμ. (1 Κορινθίους 15:45, 47) Ο Ιησούς μπορούσε λοιπόν να προσφέρει τον εαυτό του για θυσία ως λύτρο για την αμαρτωλή ανθρωπότητα.

¹⁴ Σε ποιον θα καταβαλλόταν αυτό το λύτρο; Το εδάφιο Ψαλμός 49:7 αναφέρει συγκεκριμένα ότι το λύτρο καταβάλλεται «στον Θεό». Αλλά δεν είναι ο Ιεχωβά εκείνος που έκανε εξαρχής τη διευθέτηση του λύτρου; Ναι, αλλά αυτό δεν μειώνει το λύτρο κάνοντάς το μια άσκοπη, μηχανική συναλλαγή​—σαν να παίρνει κάποιος χρήματα από τη μια τσέπη και να τα βάζει στην άλλη. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι το λύτρο δεν αποτελεί υλική συναλλαγή, αλλά νομική πράξη. Κάνοντας την προμήθεια για την καταβολή του λύτρου, ακόμη και με τεράστιο προσωπικό κόστος, ο Ιεχωβά επιβεβαίωσε την ακλόνητη προσκόλλησή του στη δική του τέλεια δικαιοσύνη.​—Γένεση 22:7, 8, 11-13· Εβραίους 11:17· Ιακώβου 1:17.

15. Γιατί ήταν απαραίτητο να υποφέρει και να πεθάνει ο Ιησούς;

¹⁵ Την άνοιξη του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς Χριστός υποβλήθηκε πρόθυμα σε μια δοκιμασία που οδήγησε στην καταβολή του λύτρου. Επέτρεψε να τον συλλάβουν με βάση ψεύτικες κατηγορίες, να τον καταδικάσουν και να τον καρφώσουν σε ένα ξύλο εκτέλεσης. Ήταν όντως απαραίτητο να υποφέρει τόσο ο Ιησούς; Ναι, διότι έπρεπε να τακτοποιηθεί το ζήτημα της ακεραιότητας των υπηρετών του Θεού. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Θεός δεν επέτρεψε να θανατωθεί το βρέφος Ιησούς από τον  Ηρώδη. (Ματθαίος 2:13-18) Αλλά όταν ο Ιησούς ήταν ενήλικος, μπόρεσε να αντέξει τις σφοδρές επιθέσεις του Σατανά με πλήρη κατανόηση των ζητημάτων. b Παραμένοντας «όσιος, άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς» παρά τη φρικτή μεταχείριση, ο Ιησούς απέδειξε οριστικά και αμετάκλητα ότι ο Ιεχωβά έχει υπηρέτες που παραμένουν πιστοί υπό δοκιμασία. (Εβραίους 7:26) Εύλογα λοιπόν, τη στιγμή πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς αναφώνησε θριαμβευτικά: «Έχει επιτελεστεί!»​—Ιωάννης 19:30.

16, 17. (α) Πώς συνέχισε το απολυτρωτικό του έργο ο Ιησούς; (β) Γιατί ήταν απαραίτητο να εμφανιστεί ο Ιησούς «ενώπιον του Θεού για χάρη μας»;

¹⁶ Ο Ιησούς δεν είχε ολοκληρώσει ακόμη το απολυτρωτικό του έργο. Την τρίτη ημέρα μετά τον θάνατό του, ο Ιεχωβά τον ανέστησε. (Πράξεις 3:15· 10:40) Μέσω αυτής της μνημειώδους πράξης, ο Ιεχωβά, όχι μόνο αντάμειψε τον Γιο του για την πιστή του υπηρεσία, αλλά του έδωσε και την ευκαιρία να ολοκληρώσει το απολυτρωτικό του έργο ως Αρχιερέας του Θεού. (Ρωμαίους 1:4· 1 Κορινθίους 15:3-8) Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Όταν ο Χριστός ήρθε ως αρχιερέας . . . , μπήκε στον άγιο τόπο, όχι με το αίμα τράγων και νεαρών ταύρων, αλλά με το δικό του αίμα, μία φορά για πάντα, και εξασφάλισε αιώνια απελευθέρωση για εμάς. Διότι ο Χριστός δεν μπήκε σε κάποιον άγιο τόπο φτιαγμένο από χέρια, ο οποίος είναι αντίγραφο της πραγματικότητας, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, και έτσι τώρα εμφανίζεται ενώπιον του Θεού για χάρη μας».​—Εβραίους 9:11, 12, 24.

¹⁷ Ο Χριστός δεν μπορούσε να πάρει το φυσικό του αίμα στον  ουρανό. (1 Κορινθίους 15:50) Πήρε αυτό που συμβόλιζε εκείνο το αίμα: τη νομική αξία της θυσιασμένης τέλειας ανθρώπινης ζωής του. Κατόπιν, μπροστά στο Πρόσωπο του Θεού, παρουσίασε επίσημα την αξία αυτής της ζωής ως λύτρο σε αντάλλαγμα για την αμαρτωλή ανθρωπότητα. Δέχτηκε ο Ιεχωβά εκείνη τη θυσία; Ναι, και αυτό έγινε φανερό την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., όταν το άγιο πνεύμα εκχύθηκε πάνω σε περίπου 120 μαθητές στην Ιερουσαλήμ. (Πράξεις 2:1-4) Μολονότι αυτό ήταν συναρπαστικό, το λύτρο μόλις τότε άρχιζε να παρέχει θαυμαστά οφέλη.

18, 19. (α) Ποιες δύο ομάδες ατόμων ωφελούνται από τη συμφιλίωση που κατέστησε δυνατή το αίμα του Χριστού; (β) Για τα μέλη του “μεγάλου πλήθους”, ποια είναι μερικά τωρινά και μελλοντικά οφέλη του λύτρου;

¹⁸ Στην επιστολή του προς τους Κολοσσαείς, ο Παύλος εξηγεί ότι ο Θεός θεώρησε καλό μέσω του Χριστού να συμφιλιώσει με τον εαυτό Του όλα τα άλλα πράγματα κάνοντας ειρήνη μέσω του αίματος που έχυσε ο Ιησούς πάνω στο ξύλο του βασανισμού. Ο Παύλος εξηγεί επίσης ότι αυτή η συμφιλίωση αφορά δύο διαφορετικές ομάδες ατόμων, «τα πράγματα που βρίσκονται στους ουρανούς» και «τα πράγματα που βρίσκονται στη γη». (Κολοσσαείς 1:19, 20· Εφεσίους 1:10) Η πρώτη ομάδα αποτελείται από 144.000 Χριστιανούς που έχουν λάβει την ελπίδα να υπηρετούν ως ουράνιοι ιερείς και να κυβερνούν τη γη ως βασιλιάδες με τον Χριστό Ιησού. (Αποκάλυψη 5:9, 10· 7:4· 14:1-3) Μέσω αυτών, τα οφέλη από το λύτρο θα εφαρμοστούν σταδιακά στην υπάκουη ανθρωπότητα σε μια περίοδο χιλίων ετών.​—1 Κορινθίους 15:24-26· Αποκάλυψη 20:6· 21:3, 4.

¹⁹ «Τα πράγματα που βρίσκονται στη γη» είναι τα άτομα που έχουν την προοπτική να απολαύσουν τέλεια ζωή στον Παράδεισο στη γη. Τα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-17 τους περιγράφουν ως «ένα μεγάλο πλήθος» το οποίο θα επιζήσει από την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη». Αλλά δεν χρειάζεται να περιμένουν μέχρι τότε για να απολαύσουν τα οφέλη από το λύτρο. Έχουν ήδη “πλύνει τις στολές τους και τις έχουν κάνει λευκές με το αίμα του Αρνιού”. Επειδή εκδηλώνουν πίστη στο λύτρο,  ακόμη και τώρα αποκομίζουν πνευματικά οφέλη από αυτή τη στοργική διευθέτηση. Έχουν ανακηρυχτεί δίκαιοι ως φίλοι του Θεού! (Ιακώβου 2:23) Ως αποτέλεσμα της θυσίας του Ιησού, μπορούν να “πλησιάζουν τον θρόνο της παρ’ αξίαν καλοσύνης με παρρησία”. (Εβραίους 4:14-16) Όταν σφάλλουν, λαβαίνουν πραγματική συγχώρηση. (Εφεσίους 1:7) Παρότι είναι ατελείς, έχουν καθαρισμένη συνείδηση. (Εβραίους 9:9· 10:22· 1 Πέτρου 3:21) Επομένως, η συμφιλίωση με τον Θεό δεν είναι μια εξέλιξη στην οποία ελπίζουν, αλλά μια τωρινή πραγματικότητα! (2 Κορινθίους 5:19, 20) Στη διάρκεια της Χιλιετίας, θα “ελευθερωθούν από την υποδούλωση στη φθορά” σταδιακά και τελικά θα “έχουν την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού”.​—Ρωμαίους 8:21.

20. Πώς επηρεάζεστε εσείς προσωπικά όταν στοχάζεστε το λύτρο;

²⁰ «Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού» για το λύτρο! (Ρωμαίους 7:25) Το λύτρο είναι απλό όσον αφορά την αρχή στην οποία βασίζεται, αλλά έχει τόσο μεγάλο βάθος ώστε μας γεμίζει με δέος. (Ρωμαίους 11:33) Και καθώς εμείς στοχαζόμαστε το λύτρο με εκτίμηση, αυτό αγγίζει την καρδιά μας, φέρνοντάς μας ακόμη πιο κοντά στον Θεό της δικαιοσύνης. Σαν τον ψαλμωδό, έχουμε κάθε λόγο να αινούμε τον Ιεχωβά ως αυτόν που «αγαπάει τη δικαιοσύνη και την κρίση».​—Ψαλμός 33:5.