ບົດທີ 18
ສະຕິປັນຍາໃນ “ຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າ”
1, 2. ພະເຢໂຫວາໃຊ້ຄົນໃຫ້ຂຽນຂ່າວສານຫຍັງທີ່ເປັນຄືກັບ “ຈົດໝາຍ” ເຖິງເຮົາ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
ເຈົ້າເຄີຍຮັບຈົດໝາຍຈາກຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກເຊິ່ງຢູ່ໄກຈາກເຈົ້າບໍ? ການໄດ້ຮັບຈົດໝາຍຈາກຄົນທີ່ເຮົາຮັກເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆ. ເຮົາດີໃຈທີ່ໄດ້ຮູ້ຂ່າວວ່າລາວເປັນແນວໃດ ລາວໄດ້ເຮັດຫຍັງແດ່ ແລະລາວຈະເຮັດຫຍັງໃນອະນາຄົດ. ເຖິງວ່າເຮົາຈະຢູ່ໄກກັນ ແຕ່ການຕິດຕໍ່ກັນແບບນີ້ກໍເຮັດໃຫ້ເຮົາໃກ້ຊິດກັນຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້.
2 ການໄດ້ຮັບຈົດໝາຍຈາກຄົນທີ່ເຮົາຮັກເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກອີ່ຫຼີ ແຕ່ການໄດ້ຮັບຂ່າວສານຈາກພະເຈົ້າທີ່ເຮົາຮັກແຮ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ. ພະເຢໂຫວາໃຊ້ຄົນໃຫ້ຂຽນຂ່າວສານທີ່ເປັນຄືກັບ “ຈົດໝາຍ” ນີ້ເຖິງເຮົາ ເຊິ່ງແມ່ນຄຳພີໄບເບິນ. ໃນຈົດໝາຍນີ້ເພິ່ນບອກເຮົາວ່າເພິ່ນແມ່ນໃຜ ເພິ່ນໄດ້ເຮັດຫຍັງແດ່ ເພິ່ນຈະເຮັດຫຍັງ ແລະບອກເລື່ອງອື່ນໆອີກຫຼາຍເລື່ອງ. ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ຄຳພີໄບເບິນກັບເຮົາຍ້ອນເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາໃກ້ຊິດກັບເພິ່ນ. ເພິ່ນເປັນພະເຈົ້າຜູ້ທີ່ສະຫຼາດຮອບດ້ານ ເພິ່ນໄດ້ເລືອກວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອຕິດຕໍ່ກັບເຮົາ. ເຮົາເຫັນສະຕິປັນຍາທີ່ດີແທ້ໆຂອງເພິ່ນໄດ້ໃນເນື້ອໃນແລະວິທີການຂຽນຄຳພີໄບເບິນ.
ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຫ້ມີການຂຽນຄຳພີໄບເບິນ?
3. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ກົດໝາຍກັບໂມເຊແນວໃດ?
3 ບາງຄົນອາດສົງໄສວ່າ ‘ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຄືບໍ່ເວົ້າກັບມະນຸດໂດຍກົງຈາກສະຫວັນໂລດ?’ ເຂົາເຈົ້າອາດຄິດວ່າມັນເປັນວິທີທີ່ໜ້າສົນໃຈຫຼາຍກວ່າຄຳພີໄບເບິນ. ແທ້ໆແລ້ວ ພະເຢໂຫວາກໍເຄີຍເວົ້າກັບມະນຸດໂດຍກົງທາງຕົວແທນທີ່ເປັນທູດສະຫວັນຂອງເພິ່ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເພິ່ນເຮັດແບບນັ້ນຕອນທີ່ເພິ່ນໃຫ້ກົດໝາຍກັບຊາດອິດສະຣາເອນ. (ຄາລາເຕຍ 3:19) ເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງຂອງພະເຢໂຫວາຈາກສະຫວັນ ພວກອິດສະຣາເອນກໍຕົກໃຈແລະຢ້ານຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າຈົນໄດ້ຂໍກັບເພິ່ນວ່າບໍ່ໃຫ້ເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າໂດຍກົງອີກ ແລະຂໍໃຫ້ເພິ່ນຕິດຕໍ່ກັບເຂົາເຈົ້າຜ່ານທາງໂມເຊແທນ. (ອົບພະຍົບ 20:18-20) ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຫ້ກົດໝາຍປະມານ 600 ຂໍ້ກັບເຂົາເຈົ້າໂດຍເວົ້າກັບໂມເຊໂດຍກົງ.
4. ຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຖ້າໂມເຊບໍ່ໄດ້ຂຽນກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າໄວ້?
4 ຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຖ້າໂມເຊບໍ່ຂຽນກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າໄວ້? ໂມເຊຈະຈື່ທຸກສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກລາວແລະເອົາໄປບອກກັບພວກອິດສະຣາເອນຕໍ່ໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງບໍ? ແລະລູກຫຼານຂອງເຂົາເຈົ້າຈະເລົ່າໃຫ້ຄົນລຸ້ນຕໍ່ໄປຟັງໄດ້ບໍ? ເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງເລົ່າໃຫ້ກັນຟັງແບບສືບປາກຕໍ່ປາກເທົ່ານັ້ນບໍ? ນີ້ຄືຊິບໍ່ແມ່ນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ຈັກກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ລອງຄິດເບິ່ງ ຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຖ້າເຮົາຕ້ອງເລົ່າບາງເລື່ອງໃຫ້ກັບຫຼາຍຄົນທີ່ຢືນລຽນແຖວຍາວໆຟັງ. ເຈົ້າເລົ່າເລື່ອງນັ້ນໃຫ້ຄົນທຳອິດຟັງ ແລ້ວກໍໃຫ້ລາວເລົ່າຕໍ່ໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ທາງຫຼັງແລະເລົ່າຕໍ່ໆກັນໄປຈົນຮອດຄົນສຸດທ້າຍ. ສິ່ງທີ່ຄົນສຸດທ້າຍໄດ້ຍິນຄືຊິແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍກັບສິ່ງທີ່ຄົນທຳອິດໄດ້ຍິນ. ແຕ່ເລື່ອງແບບນີ້ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນກັບກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າແນ່ນອນ. ຍ້ອນຫຍັງ?
5, 6. ພະເຢໂຫວາສັ່ງໃຫ້ໂມເຊເຮັດຫຍັງກັບຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນ ແລະເປັນຫຍັງຄຳພີໄບເບິນຈຶ່ງເປັນຂອງຂວັນທີ່ມີຄ່າຈາກພະເຢໂຫວາ?
5 ພະເຢໂຫວາເລືອກວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອໃຫ້ມີການຂຽນຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນໄວ້. ເພິ່ນສັ່ງໂມເຊວ່າ: “ໃຫ້ຂຽນຄຳເຫຼົ່ານີ້ໄວ້ ເພາະເຮົາຈະເຮັດສັນຍາກັບເຈົ້າແລະພວກອິດສະຣາເອນຕາມຄຳເຫຼົ່ານີ້.” (ອົບພະຍົບ 34:27) ດັ່ງນັ້ນ ໃນປີ 1513 ກ່ອນຄລິດຕະສັກກະຫຼາດ (ກ່ອນ ຄ.ສ) ໂມເຊຈຶ່ງເປັນຄົນທຳອິດທີ່ເລີ່ມຂຽນຄຳພີໄບເບິນ. ຕະຫຼອດໄລຍະ 1.610 ປີຕໍ່ມາ ພະເຢໂຫວາ “ພະເຈົ້າເວົ້າ . . . ໃນຫຼາຍໂອກາດແລະຫຼາຍວິທີ” ກັບຜູ້ຂຽນຄົນອື່ນໆອີກປະມານ 40 ຄົນເພື່ອໃຫ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ. (ເຮັບເຣີ 1:1) ໃນໄລຍະດຽວກັນ ມີຜູ້ຄັດລອກທີ່ສັດຊື່ໄດ້ລະມັດລະວັງເປັນພິເສດໃນການຄັດລອກສຳເນົາທີ່ຖືກຕ້ອງເພື່ອຮັກສາຄຳພີໄບເບິນໄວ້ໃຫ້ເຮົາໄດ້ອ່ານຈົນຮອດທຸກມື້ນີ້.—ເອັດຊະຣາ 7:6; ເພງສັນລະເສີນ 45:1
6 ຄຳພີໄບເບິນເປັນຂອງຂວັນທີ່ມີຄ່າຈາກພະເຢໂຫວາ. ເຈົ້າເຄີຍໄດ້ຮັບຈົດໝາຍທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈເຈົ້າຈົນເຈົ້າເກັບໄວ້ອ່ານຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກບໍ? ຄຳພີໄບເບິນກໍເປັນ “ຈົດໝາຍ” ແບບນັ້ນທີ່ມາຈາກພະເຢໂຫວາ. ຍ້ອນເພິ່ນໃຫ້ມີການຂຽນຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນໄວ້ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດອ່ານຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳແລະຄິດຕຶກຕອງໄດ້. (ເພງສັນລະເສີນ 1:2) ຕອນທີ່ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈ “ພະຄຳພີຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີ . . . ກຳລັງໃຈ” ໄດ້.—ໂຣມ 15:4
ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຫ້ມະນຸດເປັນຜູ້ຂຽນ?
7. ເຮົາເຫັນສະຕິປັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາແນວໃດທີ່ໃຫ້ມະນຸດເປັນຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ?
7 ພະເຢໂຫວາສະແດງໃຫ້ເຫັນສະຕິປັນຍາຂອງເພິ່ນໂດຍໃຊ້ມະນຸດໃຫ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ. ຂໍໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າ ຖ້າພະເຢໂຫວາໃຊ້ທູດສະຫວັນໃຫ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາຈະຮູ້ສຶກປະທັບໃຈກັບເລື່ອງທີ່ເຮົາໄດ້ອ່ານບໍ? ແມ່ນຢູ່ທູດສະຫວັນສາມາດເວົ້າເຖິງພະເຢໂຫວາຈາກແງ່ມຸມຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ວ່າເພິ່ນເປັນພະເຈົ້າແບບໃດ ເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຮັກແລະນະມັດສະການເພິ່ນ ແລະເຂົາເຈົ້າຍັງສາມາດເວົ້າເຖິງເລື່ອງຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຈົ້າເຊິ່ງເປັນມະນຸດໄດ້ນຳ. ແຕ່ທູດສະຫວັນມີຖານະທີ່ສູງກວ່າເຮົາ. ເຂົາເຈົ້າສົມບູນແບບ ມີຄວາມຮູ້ ມີປະສົບການ ແລະມີອຳນາດຫຼາຍກວ່າເຮົາ ແລ້ວເຮົາຈະເຂົ້າໃຈໄດ້ແທ້ໆບໍວ່າທູດສະຫວັນຢາກບອກຫຍັງເຮົາ?—ເຮັບເຣີ 2:6, 7
8. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນມີໂອກາດຫຍັງ? (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ)
8 ໂດຍການໃຫ້ມະນຸດເປັນຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໃຫ້ສິ່ງທີ່ມີປະໂຫຍດກັບເຮົາຫຼາຍ. ຄຳພີໄບເບິນແມ່ນປຶ້ມທີ່ “ມາຈາກພະເຈົ້າ” ເຊິ່ງບອກໃຫ້ຮູ້ຄວາມຄິດຂອງເພິ່ນແລະເລື່ອງຕ່າງໆທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາປະທັບໃຈ. (2 ຕີໂມທຽວ 3:16) ເພິ່ນເຮັດໃຫ້ເລື່ອງນີ້ເກີດຂຶ້ນແນວໃດ? ຫຼາຍເທື່ອເພິ່ນໃຫ້ຜູ້ຂຽນໃຊ້ຄວາມຄິດຂອງເຂົາເຈົ້າໃນການເລືອກ “ຄຳມ່ວນໆແລະບັນທຶກສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມຈິງຢ່າງຖືກຕ້ອງ.” (ປັນຍາຈານ 12:10, 11) ຍ້ອນແນວນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນວາດຂອງການຂຽນທີ່ມີຫຼາຍຮູບແບບໃນຄຳພີໄບເບິນ ແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າຜູ້ຂຽນເປັນຄົນແນວໃດແລະມີປະສົບການຫຍັງແດ່ໃນຊີວິດ. a ແນວໃດກໍຕາມ ຜູ້ຂຽນໄດ້ “ເວົ້າສິ່ງທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າຕາມທີ່ພະລັງບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນຊີ້ນຳເຂົາເຈົ້າ.” (2 ເປໂຕ 1:21) ດັ່ງນັ້ນ ຄຳພີໄບເບິນຈຶ່ງເປັນ “ຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າ.”—1 ເທຊະໂລນິກ 2:13
“ທຸກສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພະຄຳພີມາຈາກພະເຈົ້າ”
9, 10. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຮູ້ສຶກປະທັບໃຈແທ້ໆໃນເລື່ອງທີ່ອ່ານໃນຄຳພີໄບເບິນ?
9 ເມື່ອພະເຢໂຫວາໃຫ້ມະນຸດເປັນຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນກໍເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກປະທັບໃຈແທ້ໆໃນເລື່ອງທີ່ເຮົາອ່ານ. ຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນເປັນຄົນທຳມະດາແລະເປັນມະນຸດບໍ່ສົມບູນແບບຄືກັບເຮົາ. ເຂົາເຈົ້າເຄີຍເຈິຄວາມລຳບາກແລະຄວາມກົດດັນຄ້າຍໆກັນກັບເຮົາ ແລະບາງເທື່ອພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຢໂຫວາກໍດົນໃຈໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຂຽນກ່ຽວກັບຄວາມຮູ້ສຶກແລະບັນຫາຂອງເຂົາເຈົ້ານຳ. (2 ໂກຣິນໂທ 12:7-10) ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຂຽນກ່ຽວກັບປະສົບການທີ່ເຂົາເຈົ້າເຈິອອກມາເປັນຄຳເວົ້າຂອງໂຕເອງ ເຊິ່ງທູດສະຫວັນຈະບໍ່ສາມາດເຮັດແບບນັ້ນໄດ້.
10 ເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງ ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງເລື່ອງຂອງກະສັດດາວິດນຳກັນ. ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ເຮັດບາບຮ້າຍແຮງ ດາວິດກໍແຕ່ງເພງເພື່ອລະບາຍຄວາມໃນໃຈອອກມາແລະອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າຍົກໂທດໃຫ້. ລາວຂຽນວ່າ: “ຂໍພະອົງ . . . ເອົາບາບທີ່ເປັນຄືກັບຮອຍເປື້ອນອອກຈາກລູກ. ລູກຮູ້ດີວ່າລູກເຮັດຫຍັງຜິດ ແລະຄວາມຜິດນັ້ນກໍຝັງໃຈລູກບໍ່ລືມ. ລູກມີຄວາມຜິດຕັ້ງແຕ່ເກີດແລ້ວ ແລະເປັນຄົນບາບຕັ້ງແຕ່ຢູ່ໃນທ້ອງແມ່. ຂໍພະອົງຢ່າໄລ່ລູກໜີ ແລະຂໍພະອົງຢ່າເອົາພະລັງບໍລິສຸດໄປຈາກລູກ. ເຄື່ອງບູຊາທີ່ພະເຈົ້າພໍໃຈແມ່ນຫົວໃຈທີ່ສຳນຶກຜິດ. ພະອົງຕ້ອນຮັບຄົນຖ່ອມທີ່ເຈັບປວດໃຈ.” (ເພງສັນລະເສີນ 51:2, 3, 5, 11, 17) ຕອນທີ່ເຮົາອ່ານຂໍ້ຄວາມເຫຼົ່ານີ້ ເຮົາຮູ້ສຶກໄດ້ເລີຍວ່າດາວິດເຈັບປວດແລະທຸກໃຈຫຼາຍແທ້ໆແມ່ນບໍ? ມີແຕ່ມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້ອອກມາໄດ້.
ເປັນຫຍັງຄຳພີໄບເບິນຈຶ່ງມີເລື່ອງກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນຫຼາຍແທ້?
11. ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຫ້ມີການລວບລວມຕົວຢ່າງຊີວິດຈິງໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ?
11 ຍັງມີເຫດຜົນອື່ນໆອີກທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາປະທັບໃຈຄຳພີໄບເບິນ. ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ ຄຳພີໄບເບິນມີເລື່ອງຕ່າງໆທີ່ເປັນເລື່ອງກ່ຽວກັບຄົນເຮົາ ທັງຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າແລະບໍ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ. ຕອນທີ່ເຮົາອ່ານ ເຮົາຈະໄດ້ເຫັນວ່າມີເລື່ອງຫຍັງແດ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າທຸກໃຈ ແລະມີເລື່ອງຫຍັງແດ່ທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຸກ. ເຮົາຈະໄດ້ບົດຮຽນຈາກການຕັດສິນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າແລະເຫັນຜົນທີ່ເກີດຂຶ້ນຈາກສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເລືອກ. ເລື່ອງຕ່າງໆນີ້ຖືກລວບລວມໄວ້ເພື່ອ “ສອນພວກເຮົາ.” (ໂຣມ 15:4) ຈາກຕົວຢ່າງຊີວິດຈິງເຫຼົ່ານີ້ ພະເຢໂຫວາສອນພວກເຮົາໃນວິທີທີ່ໜ້າປະທັບໃຈແທ້ໆ. ຂໍໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງນຳກັນ.
12. ເລື່ອງຕ່າງໆໃນຄຳພີໄບເບິນກ່ຽວກັບຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຊ່ວຍເຮົາແນວໃດ?
12 ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ແລະຄົນຊົ່ວ ແລະຍັງບອກອີກວ່າມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບເຂົາເຈົ້າ. ເລື່ອງຕ່າງໆຂອງເຂົາເຈົ້າຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈຈະແຈ້ງວ່າເປັນຫຍັງນິດໄສແບບນັ້ນຈຶ່ງຊົ່ວຫຼາຍ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄຳພີໄບເບິນອາດບອກກົງໆວ່າເປັນເລື່ອງຜິດທີ່ຄົນໜຶ່ງຈະບໍ່ພັກດີຕໍ່ໝູ່. ເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດຕອນທີ່ເຈົ້າໄດ້ອ່ານວ່າຢູດາອິສະກາຣີອົດທໍລະຍົດພະເຢຊູ? (ມັດທາຍ 26:14-16, 46-50; 27:3-10) ເລື່ອງແບບນີ້ເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍຕໍ່ເຮົາແທ້ໆເພາະມັນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເບິ່ງອອກວ່າເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງນິດໄສທີ່ບໍ່ດີແບບນັ້ນ.
13. ຄຳພີໄບເບິນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄຸນລັກສະນະທີ່ດີໄດ້ແນວໃດ?
13 ຄຳພີໄບເບິນຍັງເວົ້າເຖິງຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຫຼາຍຄົນຂອງພະເຈົ້ານຳ. ເຮົາສາມາດອ່ານກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມພັກດີຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຮົາເຫັນຄຸນລັກສະນະດີໆຂອງເຂົາເຈົ້າເຊິ່ງເຮົາຕ້ອງມີເພື່ອຈະໃກ້ຊິດກັບພະເຈົ້າໄດ້. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເມື່ອເວົ້າເຖິງຄວາມເຊື່ອ ຄຳພີໄບເບິນກໍອະທິບາຍຄວາມໝາຍຂອງຄວາມເຊື່ອ ແລະບອກເຮົາວ່າຄວາມເຊື່ອມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍແທ້ໆຖ້າເຮົາຢາກເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າພໍໃຈ. (ເຮັບເຣີ 11:1, 6) ບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ ຄຳພີໄບເບິນຍັງມີຕົວຢ່າງຂອງຄົນທີ່ສະແດງຄວາມເຊື່ອນຳ. ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງອັບຣາຮາມ ລາວມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງຫຼາຍສ່ຳໃດຕອນທີ່ເອົາອີຊາກໄປເປັນເຄື່ອງບູຊາ. (ປະຖົມມະການບົດ 22; ເຮັບເຣີ 11:17-19) ເລື່ອງແບບນີ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄຳວ່າ “ຄວາມເຊື່ອ” ຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະເຢໂຫວາມີສະຕິປັນຍາແທ້ໆທີ່ເພິ່ນສອນເຮົາໂດຍບໍ່ພຽງແຕ່ບອກໃຫ້ເຮົາມີຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເພິ່ນຍັງໃຫ້ເຮົາເຫັນຕົວຢ່າງຊີວິດຈິງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ສະແດງຄຸນລັກສະນະເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້.
14, 15. ຄຳພີໄບເບິນບອກຫຍັງເຮົາກ່ຽວກັບຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ມາວິຫານ ແລະເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຈາກເລື່ອງນີ້?
14 ເລື່ອງຕ່າງໆກ່ຽວກັບຊີວິດຈິງທີ່ຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນຍັງສອນໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າແບບໃດ. ຂໍໃຫ້ເບິ່ງເລື່ອງຂອງຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ພະເຢຊູສັງເກດເຫັນໃນວິຫານ. ຕອນທີ່ເພິ່ນນັ່ງຢູ່ໃກ້ໆກັບກ່ອງບໍລິຈາກແລະສັງເກດເບິ່ງຄົນປ່ອນເງິນໃສ່ໃນກ່ອງເຫຼົ່ານັ້ນ ພະເຢຊູເຫັນຄົນລວຍຫຼາຍຄົນໄດ້ເອົາ “ເງິນເຫຼືອໃຊ້ມາບໍລິຈາກ.” ແຕ່ເພິ່ນກໍສັງເກດເຫັນແມ່ໝ້າຍທີ່ທຸກຍາກຄົນໜຶ່ງມາບໍລິຈາກຄືກັນ. ເງິນທີ່ລາວເອົາມາປ່ອນແມ່ນ “ຫຼຽນນ້ອຍໆ 2 ຫຼຽນທີ່ມີຄ່າໜ້ອຍດຽວ” b ເຊິ່ງເປັນເງິນທັງໝົດທີ່ລາວມີ. ແຕ່ຄຳເວົ້າພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດ ເພິ່ນບອກວ່າ: “ແມ່ໝ້າຍທີ່ທຸກຍາກຜູ້ນີ້ໄດ້ປ່ອນເງິນໃສ່ກ່ອງບໍລິຈາກຫຼາຍກວ່າທຸກຄົນ.” ຈາກຄຳເວົ້ານີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຖືວ່າເງິນທີ່ແມ່ໝ້າຍໄດ້ບໍລິຈາກນັ້ນມີຄ່າຫຼາຍກວ່າຂອງທຸກຄົນລວມກັນ.—ມາຣະໂກ 12:41-44; ລູກາ 21:1-4; ໂຢຮັນ 8:28
15 ຄິດເບິ່ງແມ້ ມີຄົນບັກຫຼາຍໆມາວິຫານໃນມື້ນັ້ນ ແຕ່ພະເຢຊູກໍຕັ້ງໃຈສັງເກດເບິ່ງແມ່ໝ້າຍຄົນນີ້ແລະພະເຢໂຫວາກໍໃຫ້ມີການຂຽນເລື່ອງຂອງລາວໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ. ຈາກຕົວຢ່າງນີ້ ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າເພິ່ນເຫັນຄຸນຄ່າສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດເພື່ອເພິ່ນ. ເຖິງວ່າສິ່ງທີ່ເຮົາໃຫ້ຈະບໍ່ຫຼາຍເທົ່າກັບຄົນອື່ນ ແຕ່ຖ້າເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ເຮົາໃຫ້ເພິ່ນໄດ້ ເພິ່ນກໍພໍໃຈເຮົາຫຼາຍ. ເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດທີ່ພະເຢໂຫວາໃຊ້ຕົວຢ່າງຂອງແມ່ໝ້າຍຄົນນີ້ສອນຄວາມຈິງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈ?
ເປັນຫຍັງຄຳພີໄບເບິນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ລາຍລະອຽດທຸກຢ່າງ
16, 17. ການທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ລາຍລະອຽດທັງໝົດເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນມີສະຕິປັນຍາຫຼາຍ?
16 ເມື່ອເຈົ້າຂຽນຈົດໝາຍຫາຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກ ເຈົ້າຄືຊິຂຽນທຸກເລື່ອງບໍ່ໄດ້ ແລະເຈົ້າຕ້ອງເລືອກວ່າຈະຂຽນເລື່ອງໃດແດ່. ຄ້າຍຄືກັນ ພະເຢໂຫວາເລືອກທີ່ຈະເວົ້າເຖິງບາງຄົນແລະບາງເຫດການໃນຄຳພີໄບເບິນ. ແຕ່ເພິ່ນກໍບໍ່ໄດ້ບອກລາຍລະອຽດທຸກຢ່າງກ່ຽວກັບເລື່ອງເຫຼົ່ານັ້ນ. (ໂຢຮັນ 21:25) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ອາດຈະມີບາງເລື່ອງຫຼືບາງເຫດການທີ່ເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງພະເຈົ້າຈຶ່ງລົງໂທດຄົນເຮົາ ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນກໍບໍ່ໄດ້ຕອບຄຳຖາມທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາສົງໄສ. ການທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ໃຫ້ລາຍລະອຽດທັງໝົດເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າເພິ່ນມີສະຕິປັນຍາຫຼາຍແທ້ໆ. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ແນວນັ້ນ?
17 ຄຳພີໄບເບິນຂຽນໃນແບບທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າເຮົາເປັນຄົນແບບໃດ. ເຮັບເຣີ 4:12 ບອກວ່າ: “ຖ້ອຍຄຳຂອງພະເຈົ້າມີຊີວິດ ມີພະລັງຫຼາຍ ແລະຄົມກວ່າດາບ 2 ຄົມ ແທງຊອດເຖິງຂັ້ນແຍກອອກລະຫວ່າງຕົວຕົນທີ່ເຫັນພາຍນອກກັບສິ່ງທີ່ຄົນເຮົາເປັນແທ້ໆ . . . ແລະສາມາດຮູ້ເຖິງຄວາມຄິດກັບເຈຕະນາໃນໃຈ.” ຄຳສອນໃນຄຳພີໄບເບິນຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນສັດຊື່ ຊ່ວຍໃຫ້ກວດເບິ່ງຄວາມຄິດແລະການກະທຳຂອງເຮົາ. ຫຼາຍເທື່ອຄົນທີ່ມັກຈັບຜິດກໍຈະບໍ່ມັກທີ່ບາງເຫດການໃນຄຳພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ລາຍລະອຽດທັງໝົດທີ່ລາວຢາກຮູ້. ເຂົາເຈົ້າເຖິງຂັ້ນສົງໄສວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມຮັກ ມີສະຕິປັນຍາ ແລະຍຸຕິທຳແທ້ໆບໍ.
18, 19. (ກ) ເປັນຫຍັງເຮົາບໍ່ຄວນຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງໄດ້ຄຳຕອບສຳລັບທຸກເລື່ອງທີ່ເຮົາສົງໄສ? (ຂ) ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າ ແລະເລື່ອງນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນສະຕິປັນຍາທີ່ເລິກເຊິ່ງຂອງພະເຢໂຫວາແນວໃດ?
18 ແຕ່ຖ້າເຮົາສຶກສາຄຳພີໄບເບິນດ້ວຍເຈຕະນາທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະເຖິງວ່າບາງເລື່ອງອາດຈະບໍ່ໄດ້ມີລາຍລະອຽດທຸກຢ່າງ ເຮົາກໍຈະບໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງໄດ້ຮັບຄຳຕອບສຳລັບທຸກເລື່ອງທີ່ເຮົາສົງໄສ. ຍ້ອນຫຍັງ? ເມື່ອເຮົາສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເພື່ອຈະໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາ ເຮົາຈະຄ່ອຍໆຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າແບບໃດ. ເຖິງວ່າຕອນທຳອິດເຮົາຈະບໍ່ເຂົ້າໃຈບາງເລື່ອງທີ່ໄດ້ອ່ານຫຼືຮູ້ສຶກວ່າເລື່ອງນັ້ນບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄຸນລັກສະນະຂອງພະເຈົ້າ ແຕ່ເຮົາຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼາຍພໍຈົນໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມຮັກຫຼາຍແລະມີຄວາມຍຸຕິທຳສະເໝີ.
19 ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາຕ້ອງອ່ານແລະສຶກສາຄຳພີໄບເບິນດ້ວຍເຈຕະນາທີ່ຖືກຕ້ອງ ເຮົາຈຶ່ງຈະເຫັນສະຕິປັນຍາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະເຢໂຫວາ. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເວົ້າຈັ່ງຊັ້ນ? ສ່ວນຫຼາຍຄົນທີ່ສະຫຼາດອາດຂຽນປຶ້ມໃຫ້ແຕ່ “ຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ແລະຄົນສະຫຼາດ” ອ່ານແລະເຂົ້າໃຈໄດ້ເທົ່ານັ້ນ. ມີແຕ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ທີ່ມີສະຕິປັນຍາທີ່ເລິກເຊິ່ງເທົ່ານັ້ນທີ່ດົນໃຈໃຫ້ຂຽນປຶ້ມເພື່ອໃຫ້ຄົນທີ່ມີຫົວໃຈທີ່ດີແລະມີເຈຕະນາທີ່ຖືກຕ້ອງອ່ານແລະເຂົ້າໃຈໄດ້!—ມັດທາຍ 11:25
ປຶ້ມທີ່ສອນໃຫ້ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງມີຄວາມສຸກ
20. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງມີແຕ່ພະເຢໂຫວາເທົ່ານັ້ນທີ່ບອກໄດ້ວ່າເຮົາຈະໃຊ້ຊີວິດແນວໃດຈຶ່ງຈະດີທີ່ສຸດ ແລະຄຳພີໄບເບິນມີຫຍັງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໄດ້?
20 ໂດຍທາງຄຳພີໄບເບິນ ພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າຈະໃຊ້ຊີວິດແນວໃດຈຶ່ງຈະດີທີ່ສຸດ. ໃນຖານະຜູ້ສ້າງ ເພິ່ນຮູ້ຄວາມຈຳເປັນຂອງເຮົາດີກວ່າໂຕເຮົາ. ມະນຸດທຸກຄົນຕ້ອງການຄວາມຮັກ ຄວາມສຸກ ຄອບຄົວແລະໝູ່ທີ່ດີ ແລະເລື່ອງນີ້ບໍ່ໄດ້ປ່ຽນໄປເລີຍຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມມີການຂຽນຄຳພີໄບເບິນ. ຄຳພີໄບເບິນມີຄຳແນະນຳດີໆທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງມີຄວາມສຸກແລະປະສົບຜົນສຳເລັດ. (ສຸພາສິດ 2:7) ບົດສຸດທ້າຍໃນແຕ່ລະຕອນຂອງປຶ້ມນີ້ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າຈະເອົາຄຳແນະນຳໃນຄຳພີໄບເບິນໄປໃຊ້ແນວໃດ. ແຕ່ຕອນນີ້ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງໜຶ່ງນຳກັນ.
21-23. ຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດຫຍັງທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຊົາໃຈຮ້າຍຫຼືຄຽດໃຫ້ຄົນອື່ນ?
21 ເຈົ້າເຄີຍສັງເກດບໍວ່າຄົນທີ່ບໍ່ຍອມຍົກໂທດໃຫ້ຄົນອື່ນມັກຈະບໍ່ມີຄວາມສຸກ? ຕອນທີ່ເຮົາໃຈຮ້າຍແລະຄຽດໃຫ້ຄົນອື່ນບໍ່ເຊົາຈັກເທື່ອ ເຮົາກໍຈະມີແຕ່ຄິດກ່ຽວກັບເລື່ອງນັ້ນຈົນເຮັດໃຫ້ໃຈເຮົາບໍ່ສະຫງົບແລະບໍ່ມີຄວາມສຸກ. ໝໍຫຼາຍຄົນບອກວ່າຖ້າເຮົາໃຈຮ້າຍແລະຄຽດໃຫ້ຄົນອື່ນຕະຫຼອດ ມັນຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາເຈັບປ່ວຍຮ້າຍແຮງໄດ້. ແຕ່ດົນມາແລ້ວກ່ອນທີ່ໝໍຫຼາຍຄົນຈະເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ໃຫ້ເຊົາໃຈຮ້າຍແລະເຊົາຄຽດໃຫ້ຄົນອື່ນ.” (ເພງສັນລະເສີນ 37:8) ເຮົາຈະເຮັດແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?
22 ຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດກັບເຮົາວ່າ: “ຄົນທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຈະບໍ່ໃຈຮ້າຍງ່າຍ ແລະຖ້າລາວເບິ່ງຂ້າມຄວາມຜິດ ລາວກໍຈະໄດ້ຮັບກຽດ.” (ສຸພາສິດ 19:11) ຄົນທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຈະບໍ່ເບິ່ງແຕ່ສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນເວົ້າຫຼືເຮັດ ແຕ່ລາວຈະເຂົ້າໃຈນຳວ່າເປັນຫຍັງຄົນອື່ນຈຶ່ງເວົ້າຫຼືເຮັດແບບນັ້ນ. ຖ້າເຮົາພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈເຈຕະນາ ຄວາມຮູ້ສຶກ ແລະສະພາບການຂອງຄົນອື່ນ ເຮົາກໍຈະບໍ່ໃຈຮ້າຍແລະເບິ່ງລາວແບບບໍ່ດີ.
23 ຄຳພີໄບເບິນຍັງແນະນຳອີກວ່າ: “ຂໍໃຫ້ອົດທົນຕໍ່ກັນແລະກັນ ແລະໃຫ້ອະໄພກັນຢ່າງໃຈກວ້າງຕໍ່ໆໄປ.” (ໂກໂລຊາຍ 3:13) ຄຳວ່າ “ຂໍໃຫ້ອົດທົນຕໍ່ກັນແລະກັນ” ໝາຍຄວາມວ່າເຮົາຕ້ອງອົດທົນຕໍ່ຄົນອື່ນ ແລະບໍ່ໃຈຮ້າຍຕອນທີ່ມີຄົນເຮັດໃຫ້ເຮົາລຳຄານ. ເມື່ອເປັນແນວນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກບໍ່ດີ. ສ່ວນຄຳວ່າ “ໃຫ້ອະໄພ” ເຮັດໃຫ້ເຮົາຄິດເຖິງການເຊົາໃຈຮ້າຍຫຼືຄຽດໃຫ້ຄົນອື່ນແລະບໍ່ຄິດເຖິງເລື່ອງທີ່ຄົນນັ້ນເຮັດອີກຕໍ່ໄປ. ພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນເມື່ອມີເຫດຜົນທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ. ເມື່ອເຮົາໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນ ມັນກໍຈະຊ່ວຍທັງເຮົາແລະລາວໃຫ້ສະຫງົບໃຈແລະມີສັນຕິສຸກນຳອີກ. (ລູກາ 17:3, 4) ຄຳພີໄບເບິນເປັນປຶ້ມທີ່ດີແທ້ໆ!
24. ຜົນເປັນແນວໃດຖ້າເຮົາເອົາຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາໄປໃຊ້?
24 ຍ້ອນພະເຢໂຫວາຮັກເຮົາຫຼາຍ ເພິ່ນຈຶ່ງຕິດຕໍ່ກັບເຮົາ. ເພິ່ນເລືອກວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດໂດຍໃຊ້ພະລັງບໍລິສຸດຊີ້ນຳມະນຸດໃຫ້ຂຽນຂໍ້ຄວາມໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ເປັນຄືກັບຈົດໝາຍເຖິງເຮົາ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ເຫັນສະຕິປັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາໃນແຕ່ລະໜ້າຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ສະຕິປັນຍານີ້ “ໄວ້ໃຈໄດ້ສະເໝີ.” (ເພງສັນລະເສີນ 93:5) ຖ້າເຮົາເອົາຄຳແນະນຳຂອງພະເຢໂຫວາມາໃຊ້ໃນຊີວິດແລະບອກເລື່ອງນີ້ກັບຄົນອື່ນ ເຮົາກໍຈະໃກ້ຊິດກັບເພິ່ນຫຼາຍຂຶ້ນ. ໃນບົດຕໍ່ໄປ ເຮົາຈະເບິ່ງອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງທີ່ດີແທ້ໆກ່ຽວກັບສະຕິປັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ເພິ່ນສາມາດບອກລ່ວງໜ້າກ່ຽວກັບອະນາຄົດແລະເຮັດໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງເພິ່ນເກີດຂຶ້ນແທ້.
a ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ດາວິດເຊິ່ງເປັນຄົນລ້ຽງແກະ ລາວມັກໃຊ້ຕົວຢ່າງຈາກການລ້ຽງແກະຂອງລາວ. (ເພງສັນລະເສີນບົດ 23) ມັດທາຍເຊິ່ງເຄີຍເປັນຄົນເກັບພາສີໄດ້ເວົ້າເຖິງໂຕເລກແລະຈຳນວນຂອງເງິນຫຼາຍເທື່ອ. (ມັດທາຍ 17:27; 26:15; 27:3) ລູກາເຊິ່ງເປັນໝໍໄດ້ເວົ້າເຖິງລາຍລະອຽດຕ່າງໆກ່ຽວກັບພະຍາດທີ່ຫຼາຍຄົນເປັນ.—ລູກາ 4:38; 14:2; 16:20
b ຫຼຽນທີ່ເວົ້າເຖິງນີ້ແມ່ນຫຼຽນເລັບຕັນ. ໃນຕອນນັ້ນຄົນຮັບຈ້າງຈະໄດ້ຄ່າແຮງງານ 2 ເລັບຕັນສຳລັບການເຮັດວຽກປະມານ 15 ນາທີ. ເງິນ 2 ຫຼຽນນີ້ຊື້ນົກກະຈອກໂຕດຽວກະບໍ່ໄດ້ຊ້ຳ ຂະໜາດວ່ານົກນີ້ລາຄາຖືກທີ່ສຸດແລ້ວແລະກໍເປັນເປັນອາຫານຂອງຄົນທຸກຍາກ.
