ບົດທີ 22
“ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ” ມີຜົນກັບຊີວິດເຈົ້າບໍ?
1-3. (ກ) ໂຊໂລໂມນສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າມີສະຕິປັນຍາຕອນທີ່ລາວຕັດສິນຄະດີຂອງຜູ້ຍິງ 2 ຄົນ? (ຂ) ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ຫຍັງກັບເຮົາ ແລະເຮົາຈະລົມກັນກ່ຽວກັບຫຍັງແດ່ໃນເລື່ອງນີ້?
ຄະດີນີ້ຕັດສິນຍາກຫຼາຍ. ມີຜູ້ຍິງ 2 ຄົນຢູ່ເຮືອນຫຼັງດຽວກັນ ແລະເຂົາເຈົ້າເກີດກໍລູກຊາຍທີ່ຫ່າງກັນແຕ່ສອງສາມມື້ເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ແອນ້ອຍຄົນໜຶ່ງຕາຍ. ຜູ້ຍິງ 2 ຄົນນີ້ຕ່າງກໍອ້າງວ່າເປັນແມ່ຂອງແອນ້ອຍຜູ້ທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່. a ບໍ່ມີຄົນອື່ນທີ່ຮູ້ເຫັນເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນ. ຜູ້ຕັດສິນພະຍາຍາມຄົ້ນຫາຄວາມຈິງ ແຕ່ກໍເຮັດບໍ່ໄດ້. ໃນທີ່ສຸດ ຜູ້ຍິງ 2 ຄົນນີ້ກໍໄປຂໍໃຫ້ໂຊໂລໂມນກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນຊ່ວຍຕັດສິນຄະດີ. ແລ້ວໂຊໂລໂມນຈະບອກໄດ້ບໍວ່າໃຜແມ່ນແມ່ແທ້ໆຂອງແອນ້ອຍຜູ້ນັ້ນ?
2 ຫຼັງຈາກທີ່ຟັງຜູ້ຍິງທັງສອງຄົນຖຽງກັນໄລຍະໜຶ່ງ ໂຊໂລໂມນຈຶ່ງບອກໃຫ້ເອົາດາບມາ. ລາວສັ່ງໃຫ້ເອົາແອນ້ອຍຄົນນັ້ນໄປຜ່າເຄິ່ງ ແລ້ວເອົາໃຫ້ 2 ຄົນນັ້ນຄົນລະເຄິ່ງ. ຜູ້ທີ່ເປັນແມ່ແທ້ໆຂອງແອນ້ອຍຂໍຮ້ອງໃຫ້ກະສັດເອົາລູກໃຫ້ຜູ້ຍິງອີກຄົນໜຶ່ງໄປເລີຍ. ແຕ່ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນພັດບອກໃຫ້ເອົາແອນ້ອຍໄປຜ່າເຄິ່ງໂລດ. ຕອນນີ້ ໂຊໂລໂມນຮູ້ເລີຍວ່າໃຜເປັນແມ່ແທ້ໆຂອງແອນ້ອຍ. ລາວຮູ້ວ່າຜູ້ທີ່ເປັນແມ່ຈະຮັກລູກຂອງໂຕເອງຫຼາຍ ເມື່ອຮູ້ແນວນີ້ກໍເຮັດໃຫ້ລາວຕັດສິນໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ລອງຄິດເບິ່ງດຸວ່າຜູ້ທີ່ເປັນແມ່ຈະດີໃຈສ່ຳໃດຕອນທີ່ໂຊໂລໂມນບອກໃຫ້ເອົາລູກນ້ອຍຄືນໃຫ້ຜູ້ເປັນແມ່ ແລະບອກວ່າ: “ລາວເປັນແມ່ແທ້ໆ.”—1 ກະສັດ 3:16-27
3 ການເຮັດແນວນັ້ນເປັນການຕັດສິນໃຈທີ່ສະຫຼາດແທ້ໆ. ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ຍິນວ່າໂຊໂລໂມນຕັດສິນຄະດີແນວໃດ ເຂົາເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກປະທັບໃຈຫຼາຍ “ເພາະເຂົາເຈົ້າເຫັນວ່າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ສະຕິປັນຍາລາວ” ເພື່ອຈະຕັດສິນໄດ້ຢ່າງຍຸຕິທຳ. ສະຕິປັນຍາຂອງໂຊໂລໂມນເປັນຂອງຂວັນຈາກພະເຢໂຫວາ. ເພິ່ນໃຫ້ລາວມີ “ສະຕິປັນຍາແລະຄວາມເຂົ້າໃຈຫຼາຍ.” (1 ກະສັດ 3:12, 28) ແຕ່ສຳລັບພວກເຮົາເດ້? ເພິ່ນຈະໃຫ້ສະຕິປັນຍາກັບພວກເຮົານຳບໍ? ໃຫ້ແທ້. ໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັບການດົນໃຈໃຫ້ຂຽນວ່າ: “ພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ໃຫ້ສະຕິປັນຍາ.” (ສຸພາສິດ 2:6) ເພິ່ນສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ສະຕິປັນຍາກັບທຸກຄົນທີ່ຂໍແທ້ໆ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຢໂຫວາ? ແລະເຮົາຈະໃຊ້ສະຕິປັນຍານັ້ນໃນຊີວິດແນວໃດ?
ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຢໂຫວາ?
4-7. ເຮົາຕ້ອງເຮັດ 4 ຢ່າງຫຍັງແດ່ເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ?
4 ເຮົາຕ້ອງສະຫຼາດຫຼືມີການສຶກສາສູງບໍເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ? ບໍ່. ພະເຢໂຫວາເຕັມໃຈປັນສະຕິປັນຍາໃຫ້ກັບທຸກຄົນ ບໍ່ວ່າເຮົາຈະເປັນຄົນແນວໃດຫຼືມີຄວາມຮູ້ຫຼາຍສ່ຳໃດໂດຍບໍ່ໄດ້ຄຳນຶງເຖິງພູມຫຼັງຫຼືລະດັບການສຶກສາ. (1 ໂກຣິນໂທ 1:26-29) ແຕ່ເຮົາຕ້ອງໄດ້ເຮັດບາງຢ່າງນຳ ເພາະຄຳພີໄບເບິນບອກໃຫ້ເຮົາ “ພະຍາຍາມເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາ.” (ສຸພາສິດ 4:7) ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດແນວນັ້ນໄດ້ຈັ່ງໃດ?
5 ຢ່າງທຳອິດ ເຮົາຕ້ອງຢ້ານຢຳພະເຈົ້າ. ສຸພາສິດ 9:10 ບອກວ່າ: “ການຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕິປັນຍາ.” ດັ່ງນັ້ນ ເພື່ອຈະມີສະຕິປັນຍາແທ້ ເຮົາຕ້ອງຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາ. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແນວນັ້ນ? ກ່ອນໜ້ານີ້ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ແລ້ວວ່າເພື່ອຈະເປັນຄົນສະຫຼາດແທ້ໆ ເຮົາຕ້ອງໃຊ້ຄວາມຮູ້ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈເພື່ອຈະເຮັດສິ່ງທີ່ດີ. ຄວາມຢ້ານຢຳພະເຈົ້າໝາຍເຖິງການເຊື່ອຟັງ ແລະໄວ້ວາງໃຈພະເຈົ້າສຸດຫົວໃຈ ບໍ່ແມ່ນຢ້ານວ່າຈະຖືກພະເຈົ້າລົງໂທດ. ຄວາມຢ້ານຢຳພະເຈົ້າມີປະໂຫຍດແລະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາໃຊ້ຊີວິດສອດຄ່ອງກັບສິ່ງທີ່ເພິ່ນຢາກໃຫ້ເຮົາເຮັດ. ການໃຊ້ຊິວິດແບບນີ້ດີທີ່ສຸດຍ້ອນສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາເຮັດມີປະໂຫຍດກັບເຮົາສະເໝີ.
6 ຢ່າງທີ 2 ເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນຖ່ອມແລະຈຽມໂຕ. ມີແຕ່ຄົນຖ່ອມແລະຈຽມໂຕເທົ່ານັ້ນຈຶ່ງຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ. (ສຸພາສິດ 11:2) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແນວນັ້ນ? ຖ້າເຮົາເປັນຄົນຖ່ອມແລະຈຽມໂຕ ເຮົາຈະຍອມຮັບວ່າເຮົາບໍ່ຮູ້ໝົດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ ຄວາມຄິດຂອງເຮົາອາດຈະບໍ່ໄດ້ຖືກຕ້ອງສະເໝີ ແລະຍອມຮັບວ່າເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເບິ່ງເລື່ອງຕ່າງໆແບບພະເຢໂຫວາ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າພະເຢໂຫວາ “ຕໍ່ຕ້ານຄົນຍິ່ງ” ແຕ່ເພິ່ນຍິນດີຈະໃຫ້ສະຕິປັນຍາກັບຄົນທີ່ຖ່ອມແທ້ໆ.—ຢາໂກໂບ 4:6
7 ຢ່າງທີ 3 ແມ່ນການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ. ພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເຮົາຮູ້ກ່ຽວກັບສະຕິປັນຍາຂອງເພິ່ນໃນຄຳພີໄບເບິນ. ເພື່ອຈະມີສະຕິປັນຍາ ເຮົາຕ້ອງທຸ່ມເທຄວາມພະຍາຍາມຄົ້ນຫາສະຕິປັນຍານັ້ນ. (ສຸພາສິດ 2:1-5) ຢ່າງທີ 4 ແມ່ນການອະທິດຖານ. ຖ້າເຮົາອະທິດຖານຂໍສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າຢ່າງຈິງໃຈ ເພິ່ນກໍຈະເຕັມໃຈໃຫ້ສະຕິປັນຍາກັບເຮົາ. (ຢາໂກໂບ 1:5) ເພິ່ນຈະໃຫ້ພະລັງບໍລິສຸດກັບເຮົານຳຖ້າເຮົາອະທິດຖານຂໍຈາກເພິ່ນ. ພະລັງບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາເຫັນຄຳແນະນຳທີ່ສະຫຼາດໃນຄຳພີໄບເບິນເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ແກ້ໄຂບັນຫາຕ່າງໆ ຫຼີກລ່ຽງອັນຕະລາຍ ແລະຕັດສິນໃຈໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.—ລູກາ 11:13
ເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າເຮົາຕ້ອງພະຍາຍາມຄົ້ນຫາສະຕິປັນຍານັ້ນ
8. ຖ້າເຮົາມີສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ ຄົນອື່ນຈະເຫັນໄດ້ຈາກຫຍັງແດ່?
8 ໃນບົດທີ 17 ເຮົາໄດ້ຮຽນວ່າສະຕິປັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາເປັນປະໂຫຍດກັບເຮົາສະເໝີ. ຖ້າເຮົາມີສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ ຄົນອື່ນກໍຈະສັງເກດເຫັນໄດ້ຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ. ຢາໂກໂບຜູ້ຂຽນຄຳພີໄບເບິນຄົນໜຶ່ງອະທິບາຍວ່າຄົນທີ່ມີສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າຈະເປັນຄົນແບບໃດ. ລາວຂຽນວ່າ: “ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້ານັ້ນ ທຳອິດເຮັດໃຫ້ຄົນມີຫົວໃຈບໍລິສຸດ. ຈາກນັ້ນ ມັນກໍເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຄົນສ້າງສັນຕິສຸກ ຍອມຄົນອື່ນ ພ້ອມຈະເຊື່ອຟັງ ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຄົນອື່ນ ເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ບໍ່ລຳອຽງ ແລະບໍ່ໜ້າຊື່ໃຈຄົດ.” (ຢາໂກໂບ 3:17) ຕອນທີ່ເຮົາເບິ່ງແຕ່ລະແງ່ມຸມຂອງສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາອາດຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າມີຜົນແນວໃດກັບຊີວິດຂອງຂ້ອຍ’?
ເຮັດໃຫ້ບໍລິສຸດແລ້ວກໍເຮັດໃຫ້ສ້າງສັນຕິສຸກ
9. ການເປັນຄົນບໍລິສຸດໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງເວົ້າໄດ້ວ່າຄວາມບໍລິສຸດເປັນຄຸນລັກສະນະທຳອິດຂອງສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ?
9 “ທຳອິດເຮັດໃຫ້ຄົນມີຫົວໃຈບໍລິສຸດ.” ເພື່ອຈະເປັນຄົນບໍລິສຸດເຮົາຕ້ອງສະອາດທັງທາງດ້ານການກະທຳແລະຄວາມຄິດ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າສະຕິປັນຍາກ່ຽວຂ້ອງກັບຫົວໃຈ ແຕ່ພະເຢໂຫວາຈະບໍ່ໃຫ້ສະຕິປັນຍາ “ເຂົ້າໄປ” ໃນຫົວໃຈຂອງຄົນທີ່ມີຄວາມຄິດຊົ່ວ ຄວາມຕ້ອງການຊົ່ວ ແລະເຈຕະນາຊົ່ວ. (ສຸພາສິດ 2:10; ມັດທາຍ 15:19, 20) ແຕ່ຖ້າຫົວໃຈຂອງເຮົາບໍລິສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ທັງໆທີ່ເປັນມະນຸດບໍ່ສົມບູນແບບຢູ່ ເຮົາຈະ “ເຊົາເຮັດຊົ່ວແລະມາເຮັດດີ.” (ເພງສັນລະເສີນ 37:27; ສຸພາສິດ 3:7) ຄຳພີໄບເບິນບອກໃຫ້ເຂົ້າໃຈແຈ້ງເລີຍວ່າເພື່ອຈະໄດ້ສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນສະອາດໃນທຸກດ້ານກ່ອນ. ຈາກນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຈະສະທ້ອນເຖິງຄຸນລັກສະນະອື່ນໆຂອງສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າໄດ້.
10, 11. (ກ) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ເຮົາຈະມີສັນຕິສຸກກັບຄົນອື່ນ? (ຂ) ຖ້າເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຄຽດໃຫ້ເຈົ້າ ເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຄືນດີກັບລາວ? (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ)
10 “ຈາກນັ້ນ ມັນກໍເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຄົນສ້າງສັນຕິສຸກ.” ຖ້າເຮົາມີສະຕິປັນຍາຈາກພະເຢໂຫວາເຮົາຈະພະຍາຍາມເຕັມທີເພື່ອຈະມີສັນຕິສຸກກັບຄົນອື່ນ ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາໃຊ້ຊີວິດຕາມການຊີ້ນຳຈາກພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ. (ຄາລາເຕຍ 5:22) ເຮົາຈະພະຍາຍາມບໍ່ທຳລາຍ “ສັນຕິສຸກທີ່ຜູກພັນ” ຄົນຂອງພະເຢໂຫວາໃຫ້ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ. (ເອເຟໂຊ 4:3) ເຮົາຍັງພະຍາຍາມທີ່ຈະໄດ້ສັນຕິສຸກກັບຄືນມາເມື່ອເຮົາມີບັນຫາກັບພີ່ນ້ອງ. ເປັນຫຍັງເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງສຳຄັນ? ຄຳພີໄບເບິນບອກໃຫ້ເຮົາ “ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສະຫງົບສຸກຕໍ່ໆໄປ ແລ້ວພະເຈົ້າຜູ້ມີຄວາມຮັກແລະເປັນຜູ້ໃຫ້ສັນຕິສຸກຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ.” (2 ໂກຣິນໂທ 13:11) ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເຮົາໃຊ້ຊີວິດແບບມີສັນຕິສຸກຕໍ່ໆໄປ ພະເຈົ້າຜູ້ໃຫ້ສັນຕິສຸກຈະຢູ່ກັບເຮົາ. ສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າແລະເຮັດກັບເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອມີຜົນຫຼາຍຕໍ່ຄວາມສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາເປັນຜູ້ສ້າງສັນຕິສຸກໄດ້ແນວໃດ? ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງໜຶ່ງນຳກັນ.
11 ເຈົ້າຄວນເຮັດແນວໃດຖ້າຮູ້ສຶກວ່າໄດ້ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຄຽດໃຫ້ເຈົ້າ? ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ຖ້າພວກເຈົ້າເອົາເຄື່ອງບູຊາມາໃຫ້ພະເຈົ້າຢູ່ແທ່ນບູຊາແລະຄິດພໍ້ວ່າຍັງມີຄົນຄຽດໃຫ້ເຈົ້າຢູ່ ໃຫ້ວາງເຄື່ອງບູຊານັ້ນໄວ້ຢູ່ຕໍ່ໜ້າແທ່ນແລະໄປຄືນດີກັບຜູ້ນັ້ນກ່ອນ ແລ້ວຈຶ່ງກັບມາເອົາເຄື່ອງບູຊານັ້ນໃຫ້ພະເຈົ້າ.” (ມັດທາຍ 5:23, 24) ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຄວນເຂົ້າໄປຫາພີ່ນ້ອງແລະລົມກັບລາວໂດຍມີເປົ້າໝາຍທີ່ຈະ “ຄືນດີ” ກັບລາວ. b ແທນທີ່ຈະບອກວ່າລາວບໍ່ມີເຫດຜົນເລີຍທີ່ຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ. ເຈົ້າອາດຈະຕ້ອງໄປຂໍໂທດທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວເສຍໃຈ. ຖ້າເຈົ້າໄປຫາລາວໂດຍມີເປົ້າໝາຍທີ່ຈະຄືນດີແລະພະຍາຍາມທີ່ຈະໄດ້ສັນຕິສຸກກັບຄືນມາ ພວກເຈົ້າກໍຈະແກ້ໄຂເລື່ອງທີ່ເຂົ້າໃຈຜິດກັນໄດ້ ພ້ອມທີ່ຈະຂໍໂທດ ແລະໃຫ້ອະໄພກັນ. ເມື່ອເຈົ້າພະຍາຍາມເຕັມທີເພື່ອຈະຄືນດີກັບພີ່ນ້ອງ ເຈົ້າກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຈົ້າໃຊ້ຊີວິດຕາມສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າ.
“ຍອມຄົນອື່ນ ແລະພ້ອມຈະເຊື່ອຟັງ”
12, 13. (ກ) ຄຳວ່າ “ຍອມຄົນອື່ນ” ຢູ່ຢາໂກໂບ 3:17 ມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ? (ຂ) ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນໄດ້ແນວໃດວ່າເຮົາເປັນຄົນມີເຫດຜົນ?
12 “ຍອມຄົນອື່ນ.” ການຍອມຄົນອື່ນໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ນັກວິຊາການດ້ານຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຄຳພາສາກຣີກດັ້ງເດີມທີ່ແປວ່າ “ຍອມຄົນອື່ນ” ໃນຢາໂກໂບ 3:17 ເປັນຄຳທີ່ແປຍາກ. ຜູ້ແປບາງຄົນເຄີຍໃຊ້ຄຳຕ່າງໆເຊັ່ນ: “ອ່ອນໂຍນ” “ອົດທົນ” ແລະ “ເຫັນອົກເຫັນໃຈ.” ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາເປັນຄົນທີ່ຍອມຄົນອື່ນ?
13 ຟີລິບປອຍ 4:5 ບອກວ່າ: “ໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນວ່າພວກເຈົ້າເປັນຄົນມີເຫດຜົນ.” ຂໍ້ນີ້ສະແດງວ່າພຽງແຕ່ຄິດວ່າໂຕເອງເປັນຄົນມີເຫດຜົນຍັງບໍ່ພໍ ແຕ່ທີ່ສຳຄັນແມ່ນຄົນອື່ນເບິ່ງເຮົາແນວໃດ. ເຮົາມີຊື່ສຽງວ່າເປັນຄົນມີເຫດຜົນບໍ. ຄົນທີ່ມີເຫດຜົນຈະບໍ່ຍຶດໃຫ້ທຸກຢ່າງເປັນໄປຕາມກົດແບບເຄັ່ງຄັດຫຼືຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄົນອື່ນເຮັດຕາມທີ່ລາວຕ້ອງການສະເໝີ. ແຕ່ລາວຈະເຕັມໃຈຮັບຟັງຄົນອື່ນ ແລະເມື່ອເຫັນວ່າເໝາະສົມລາວກໍຈະຍອມເຮັດຕາມທີ່ຄົນອື່ນຕ້ອງການ. ລາວອ່ອນໂຍນແລະບໍ່ຫຍາບຄາຍກັບຄົນອື່ນ. ເຖິງວ່າເລື່ອງນີ້ສຳຄັນສຳລັບຄລິດສະຕຽນໝົດທຸກຄົນ ແຕ່ສຳຄັນເປັນພິເສດສຳລັບຜູ້ເບິ່ງແຍງ ຍ້ອນວ່າຖ້າລາວອ່ອນໂຍນ ຄົນອື່ນກໍຢາກເຂົ້າຫາແລະລົມກັບລາວໄດ້ງ່າຍ. (1 ເທຊະໂລນິກ 2:7, 8) ເຮົາທຸກຄົນຄວນຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ຂ້ອຍມີຊື່ສຽງວ່າເປັນຄົນທີ່ເຫັນອົກເຫັນໃຈ ເປັນຄົນຍອມຄົນອື່ນ ແລະສຸພາບອ່ອນໂຍນບໍ?’
14. ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາ “ພ້ອມທີ່ຈະເຊື່ອຟັງ”?
14 “ພ້ອມຈະເຊື່ອຟັງ.” ຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ພ້ອມຈະເຊື່ອຟັງ” ມີຢູ່ເທື່ອດຽວໃນພະຄຳພີຄລິດສະຕຽນພາກພາສາກຣີກ. ນັກວິຊາການດ້ານຄຳພີໄບເບິນຄົນໜຶ່ງບອກວ່າ ຄຳນີ້ “ໃຊ້ເລື້ອຍໆກັບທະຫານທີ່ພ້ອມຈະເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງ” ຄຳນີ້ຖ່າຍທອດຄວາມຄິດກ່ຽວກັບການເປັນຄົນ “ບອກລອນສອນງ່າຍ” ນຳ. ຄົນທີ່ໃຊ້ຊີວິດຕາມສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າພ້ອມທີ່ຈະເຊື່ອຟັງສິ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນບອກໄວ້. ຄົນອື່ນເບິ່ງວ່າລາວເປັນຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເອົາຄວາມຄິດເຫັນຂອງໂຕເອງເປັນໃຫຍ່. ຖ້າມີຫຼັກຖານທີ່ຈະແຈ້ງຈາກຄຳພີໄບເບິນທີ່ສະແດງວ່າລາວຕັດສິນໃຈຜິດຫຼືເຮັດຫຍັງຜິດ ລາວພ້ອມທີ່ຈະປ່ຽນທັນທີ. ຄົນອື່ນເບິ່ງວ່າເຈົ້າເປັນຄົນແບບນັ້ນບໍ?
“ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຄົນອື່ນ ເຮັດສິ່ງທີ່ດີ”
15. ຄວາມເມດຕາແມ່ນຫຍັງ ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງເໝາະສົມທີ່ຢາໂກໂບ 3:17 ເວົ້າເຖິງການ “ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຄົນອື່ນ” ກັບການ “ເຮັດສິ່ງທີ່ດີ” ນຳກັນ?
15 “ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຄົນອື່ນ ເຮັດສິ່ງທີ່ດີ.” ຄວາມເມດຕາເປັນສ່ວນສຳຄັນຢ່າງໜຶ່ງຂອງສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ ຍ້ອນຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຄົນທີ່ມີສະຕິປັນຍາຈະ “ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຄົນອື່ນ.” ສັງເກດວ່າໃນນີ້ມີການເວົ້າເຖິງການ “ອີ່ຕົນຄົນອື່ນ” ກັບການ “ເຮັດສິ່ງທີ່ດີ” ນຳກັນ. ເລື່ອງນີ້ເໝາະສົມຫຼາຍຍ້ອນຄຳພີໄບເບິນສ່ວນຫຼາຍມັກໃຊ້ຄຳວ່າ “ອີ່ຕົນ” ເພື່ອອະທິບາຍກ່ຽວກັບຄົນທີ່ເຫັນອົກເຫັນໃຈຄົນອື່ນແລະຢາກເຮັດຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຊ່ວຍຄົນນັ້ນ. ວັດຈະນານຸກົມຫົວໜຶ່ງອະທິບາຍຄວາມໝາຍຂອງຄຳອີ່ຕົນວ່າ “ເປັນຄວາມຮູ້ສຶກໂສກເສົ້າເມື່ອເຫັນບາງຄົນເຈິເລື່ອງທີ່ໜັກໆ ແລະພະຍາຍາມທີ່ຈະເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອຊ່ວຍຄົນນັ້ນ.” ດັ່ງນັ້ນ ຄົນທີ່ມີສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ສົນໃຈແຕ່ຂໍ້ມູນທີ່ເປັນຄວາມຈິງເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ລາວຈະສົນໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນອື່ນນຳ. ລາວຈະສະແດງຄວາມເມດຕາແລະເຫັນອົກເຫັນໃຈຄົນອື່ນ. ແລ້ວເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາອີ່ຕົນຄົນອື່ນໄດ້ແນວໃດ?
16, 17. (ກ) ນອກຈາກຄວາມຮັກຕໍ່ພະເຈົ້າແລ້ວ ຍັງມີຫຍັງອີກທີ່ກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ມີສ່ວນໃນວຽກປະກາດ ແລະເປັນຫຍັງ? (ຂ) ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາມີຄວາມເມດຕາ?
16 ວິທີໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນແມ່ນການປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າກັບຄົນອື່ນ. ແມ່ນຫຍັງກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເຮັດວຽກນີ້? ສິ່ງທຳອິດແມ່ນຍ້ອນເຮົາຮັກພະເຈົ້າ ແລະຍ້ອນເຮົາອີ່ຕົນຄົນອື່ນນຳ. (ມັດທາຍ 22:37-39) ຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ “ຖືກປະຖິ້ມແລະມີບາດເຕັມໂຕຄືກັບແກະທີ່ບໍ່ມີຄົນລ້ຽງ.” (ມັດທາຍ 9:36) ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາບໍ່ໄດ້ສົນໃຈແລະປິດຫູປິດຕາປະຊາຊົນບໍ່ໃຫ້ຮູ້ຄວາມຈິງຈາກຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າເລີຍບໍ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າແລະບໍ່ຮູ້ສິ່ງດີຕ່າງໆທີ່ການປົກຄອງຂອງເພິ່ນຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນຢູ່ໂລກນີ້. ເມື່ອເຮົາສຳນຶກວ່າມີຫຼາຍຄົນຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຍິນຂ່າວດີ ເຮົາກໍແຮ່ງຮູ້ສຶກອີ່ຕົນເຂົາເຈົ້າແລະຢາກຈະພະຍາຍາມເຮັດທຸກສິ່ງເພື່ອຈະບອກເຂົາເຈົ້າເລື່ອງຄວາມຕ້ອງການຂອງພະເຢໂຫວາ.
ເມື່ອເຮົາອີ່ຕົນຫຼືເຫັນອົກເຫັນໃຈຄົນອື່ນສະແດງວ່າເຮົາມີ “ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ”
17 ມີວິທີອື່ນອີກບໍທີ່ເຮົາຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາອີ່ຕົນຄົນອື່ນ? ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຢຊູເລື່ອງຄົນຊາມາເຣຍທີ່ເຈິຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງນອນຢູ່ແຄມທາງຍ້ອນຖືກປຸ້ນແລະຖືກຕີ. ເມື່ອຄົນຊາມາເຣຍເຫັນຜູ້ນັ້ນ ລາວກໍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນແລະໄດ້ “ຊ່ວຍເຫຼືອ” ໂດຍພັນບາດໃຫ້ຄົນຖືກຕີແລະໄດ້ເບິ່ງແຍງລາວຢ່າງດີ. (ລູກາ 10:29-37) ເລື່ອງນີ້ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມອີ່ຕົນກ່ຽວຂ້ອງກັບການລົງມືເຮັດໂດຍຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທີ່ຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ. ຄຳພີໄບເບິນບອກໃຫ້ເຮົາ “ເຮັດດີກັບທຸກຄົນ ໂດຍສະເພາະກັບພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຮົາ.” (ຄາລາເຕຍ 6:10) ລອງຄິດເຖິງບາງຢ່າງທີ່ເຈົ້າອາດເຮັດໄດ້ ເຊັ່ນ: ພີ່ນ້ອງທີ່ສູງອາຍຸອາດຈຳເປັນຕ້ອງມີຄົນໄປຮັບໄປສົ່ງສຳລັບການປະຊຸມ ແມ່ໝ້າຍໃນປະຊາຄົມອາດຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອເພື່ອສ້ອມແປງເຮືອນຂອງລາວ (ຢາໂກໂບ 1:27) ຄົນທີ່ທໍ້ໃຈອາດຕ້ອງການ “ຄຳເວົ້າດີໆ” ເພື່ອຈະມີກຳລັງໃຈ. (ສຸພາສິດ 12:25) ເມື່ອເຮົາສະແດງຄວາມເມດຕາຫຼືອີ່ຕົນຄົນໃນວິທີຕ່າງໆແບບນີ້ ເຮົາກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາໃຊ້ຊີວິດຕາມສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າແທ້ໆ.
“ບໍ່ລຳອຽງ ແລະບໍ່ໜ້າຊື່ໃຈຄົດ”
18. ຖ້າເຮົາໃຊ້ຊີວິດຕາມສະຕິປັນຍາທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າ ເຮົາຈະກຳຈັດຫຍັງອອກຈາກຫົວໃຈຂອງເຮົາ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
18 “ບໍ່ລຳອຽງ.” ສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າຊ່ວຍເຮົາບໍ່ໃຫ້ຄິດວ່າເຮົາດີກວ່າຄົນອື່ນທີ່ມີເຊື້ອຊາດຫຼືສີຜິວຕ່າງຈາກເຮົາ. ຖ້າເຮົາໃຊ້ຊີວິດຕາມສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າ ເຮົາກໍຈະພະຍາຍາມກຳຈັດຄວາມລຳອຽງບໍ່ໃຫ້ມີຢູ່ໃນໃຈເຮົາ. (ຢາໂກໂບ 2:9) ເຮົາຈະບໍ່ເຮັດດີແຕ່ກັບຄົນທີ່ມີການສຶກສາ ຄົນລວຍ ຫຼືຄົນທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນປະຊາຄົມເທົ່ານັ້ນ. ເຮົາຈະບໍ່ດູຖູກພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາເຖິງຈະເບິ່ງຄືວ່າລາວບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນທີ່ສຳຄັນຫຍັງ. ຖ້າພະເຢໂຫວາເປີດໂອກາດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມຮັກຂອງເພິ່ນແລ້ວ ເຮົາກໍຄວນຈະຮັກເຂົາເຈົ້າຄືກັນ.
19, 20. (ກ) ຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ໜ້າຊື່ໃຈຄົດ” ມາຈາກຫຍັງ? (ຂ) ເຮົາຈະສະແດງວ່າເຮົາ “ມີຄວາມຮັກຢ່າງຈິງໃຈແບບພີ່ນ້ອງ” ໂດຍວິທີໃດ ແລະເປັນຫຍັງເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງສຳຄັນ?
19 “ບໍ່ໜ້າຊື່ໃຈຄົດ.” ຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ໜ້າຊື່ໃຈຄົດ” ອາດໝາຍເຖິງ “ນັກສະແດງເທິງເວທີ.” ໃນສະໄໝກ່ອນ ນັກສະແດງກຣີກແລະໂຣມຈະໃສ່ໜ້າກາກຂະໜາດໃຫຍ່ຕອນສະແດງຢູ່ເທິງເວທີ. ດັ່ງນັ້ນ ຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ໜ້າຊື່ໃຈຄົດ” ຈຶ່ງໃຊ້ກັບຄົນທີ່ທຳທ່າເຮັດຫຼືຄົນທີ່ພະຍາຍາມຫຼອກລວງຄົນອື່ນ. ຖ້າເຮົາມີສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາກໍຈະບໍ່ເຮັດແບບນັ້ນກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ ແລະສະຕິປັນຍານີ້ຍັງມີຜົນກັບຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ເຂົາເຈົ້ານຳ.
20 ອັກຄະສາວົກເປໂຕບອກວ່າ ການທີ່ເຮົາ “ເຊື່ອຟັງຄວາມຈິງ” ຄວນເຮັດໃຫ້ເກີດ “ມີຄວາມຮັກຢ່າງຈິງໃຈແບບພີ່ນ້ອງ.” (1 ເປໂຕ 1:22) ແມ່ນແລ້ວ ຄວາມຮັກທີ່ເຮົາມີຕໍ່ພີ່ນ້ອງຕ້ອງບໍ່ໄດ້ເຫັນແຕ່ທາງນອກເທົ່ານັ້ນ. ເຮົາຈະບໍ່ທຳທ່າເຮັດຄືວ່າຮັກພີ່ນ້ອງເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນປະທັບໃຈ. ຄວາມຮັກຂອງເຮົາຕ້ອງເປັນແບບທີ່ອອກມາຈາກໃຈແທ້ໆ. ຖ້າເຮົາເປັນຄົນແບບນັ້ນ ພີ່ນ້ອງກໍຈະໄວ້ໃຈເຮົາຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຈະເຫັນວ່າເຮົາຈິງໃຈຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ. ຄວາມຈິງໃຈແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພີ່ນ້ອງ ແລະເຮົາຈະຮູ້ສຶກປອດໄພເມື່ອຢູ່ໃນປະຊາຄົມ.
“ໃຫ້ປົກປ້ອງສະຕິປັນຍາ”
21, 22. (ກ) ມີຫຍັງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າໂຊໂລໂມນບໍ່ໄດ້ຮັກສາສະຕິປັນຍາໄວ້? (ຂ) ເຮົາຈະຮັກສາສະຕິປັນຍາໄວ້ໄດ້ແນວໃດ ແລະການເຮັດແນວນີ້ມີປະໂຫຍດຫຍັງ?
21 ສະຕິປັນຍາເປັນຂອງຂວັນຈາກພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຄວນຮັກສາໄວ້. ໂຊໂລໂມນເວົ້າວ່າ: “ລູກເອີ້ຍ . . . ໃຫ້ປົກປ້ອງສະຕິປັນຍາທີ່ໃຊ້ໄດ້ແທ້ແລະຄວາມສາມາດໃນການຄິດ.” (ສຸພາສິດ 3:21) ຖ້າໂຊໂລໂມນເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາສະເໝີ ລາວກໍຈະມີສະຕິປັນຍາ. ແຕ່ເສຍດາຍທີ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນ. ໃນທີ່ສຸດ ພວກເມຍຕ່າງຊາດຂອງລາວກໍເຮັດໃຫ້ລາວບໍ່ໄດ້ນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໃນແບບທີ່ເພິ່ນຍອມຮັບອີກຕໍ່ໄປ. (1 ກະສັດ 11:1-8) ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບໂຊໂລໂມນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຄວາມຮູ້ຈະບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງເລີຍຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ເອົາມັນໄປໃຊ້.
22 ເຮົາຈະຮັກສາສະຕິປັນຍາເອົາໄວ້ໄດ້ແນວໃດ? ມີແຕ່ອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະປຶ້ມຕ່າງໆທີ່ “ທາດທີ່ສັດຊື່ແລະສຸຂຸມ” ກຽມໃຫ້ນັ້ນຍັງບໍ່ພໍ ເຮົາຕ້ອງພະຍາຍາມເອົາສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໄປໃຊ້ນຳ. (ມັດທາຍ 24:45) ເຮົາມີເຫດຜົນຫຼາຍແທ້ໆທີ່ຈະເອົາສະຕິປັນຍາຂອງພະເຈົ້າມາໃຊ້ໃນຊີວິດ. ການເຮັດແນວນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກໃນຕອນນີ້ ແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາ “ຍຶດໝັ້ນກັບຄວາມຫວັງເລື່ອງຊີວິດແທ້ໄວ້” ເຊິ່ງເປັນຊີວິດໃນໂລກໃໝ່ຂອງພະເຈົ້າ. (1 ຕີໂມທຽວ 6:19) ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດ ການເອົາສະຕິປັນຍາຈາກພະເຈົ້າໄປໃຊ້ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາໃກ້ຊິດຫຼາຍຂຶ້ນກັບພະເຢໂຫວາຜູ້ໃຫ້ສະຕິປັນຍາທັງໝົດ.
a ຕາມ 1 ກະສັດ 3:16 ບອກວ່າຜູ້ຍິງ 2 ຄົນນີ້ເປັນໂສເພນີ. ປຶ້ມການເຂົ້າໃຈພະຄຳພີຢ່າງເລິກເຊິ່ງ (Insight on the Scriptures) ບອກວ່າ: “ຜູ້ຍິງ 2 ຄົນນີ້ອາດເປັນໂສເພນີ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຂາຍບໍລິການເປັນອາຊີບ. ເຂົາເຈົ້າມີລູກໂດຍບໍ່ໄດ້ແຕ່ງດອງ. ເຂົາເຈົ້າອາດຈະເປັນຄົນຢິວ ຫຼືບໍ່ກໍອາດເປັນຄົນຢິວທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຄົນຕ່າງຊາດກໍໄດ້.”—ຈັດພິມໂດຍພະຍານພະເຢໂຫວາ.
