ບົດທີ 29
“ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດ”
1-3. (ກ) ແມ່ນຫຍັງກະຕຸ້ນພະເຢຊູໃຫ້ຢາກເປັນຄືພໍ່ຂອງເພິ່ນ? (ຂ) ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະຮຽນເລື່ອງຫຍັງແດ່?
ເຈົ້າເຄີຍເຫັນເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍໂຕນ້ອຍໆທີ່ພະຍາຍາມຮຽນແບບພໍ່ຂອງລາວບໍ? ລູກຊາຍອາດຈະຮຽນແບບທ່າຍ່າງ ວິທີເວົ້າ ຫຼືສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພໍ່ເຮັດ. ເມື່ອໃຫຍ່ຂຶ້ນລາວກໍອາດຈະມີຄວາມຄິດຄືກັບພໍ່ໃນເລື່ອງທີ່ວ່າອັນໃດຖືກອັນໃດຜິດ ແລະເລື່ອງຄວາມເຊື່ອນຳ. ຄວາມຮັກແລະຄວາມນັບຖືທີ່ລູກມີຕໍ່ພໍ່ທີ່ຮັກລາວມັກຈະເຮັດໃຫ້ລາວຢາກເປັນຄືກັບພໍ່.
2 ແລ້ວພະເຢຊູຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງເພິ່ນທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ? ມີຢູ່ເທື່ອໜຶ່ງພະເຢຊູບອກວ່າ: ‘ຂ້ອຍຮັກພໍ່.’ (ໂຢຮັນ 14:31) ພະເຢຊູຢູ່ກັບພໍ່ດົນກ່ອນຈະມີການສ້າງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ ແລະບໍ່ມີໃຜຈະຮັກພະເຢໂຫວາຫຼາຍສ່ຳກັບພະເຢຊູ. ຄວາມຮັກແບບນີ້ກະຕຸ້ນພະເຢຊູລູກທີ່ສັດຊື່ໃຫ້ຢາກເປັນຄືກັບພໍ່ຂອງເພິ່ນ.—ໂຢຮັນ 14:9
3 ໃນບົດຕົ້ນໆຂອງປຶ້ມນີ້ ເຮົາໄດ້ເຫັນວິທີທີ່ພະເຢຊູຮຽນແບບການສະແດງລິດເດດ ຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະສະຕິປັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຢ່າງສົມບູນແບບ. ແຕ່ພະເຢຊູຮຽນແບບຄວາມຮັກຂອງພໍ່ແນວໃດ? ໃນບົດນີ້ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຄວາມຮັກທີ່ພະເຢຊູສະແດງໃນ 3 ດ້ານຄື: ນ້ຳໃຈເສຍສະລະ ຄວາມອີ່ຕົນ ແລະພ້ອມທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພ.
“ບໍ່ມີຜູ້ໃດມີຄວາມຮັກທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ”
4. ພະເຢຊູສະແດງຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດແນວໃດ?
4 ພະເຢຊູເປັນຕົວຢ່າງທີ່ໂດດເດັ່ນໃນການສະແດງຄວາມຮັກທີ່ເສຍສະລະໂຕເອງ. ການເສຍສະລະຕ້ອງກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຫ້ຄວາມຈຳເປັນແລະເລື່ອງຂອງຄົນອື່ນສຳຄັນກວ່າເລື່ອງຂອງໂຕເອງ. ພະເຢຊູສະແດງຄວາມຮັກແບບນັ້ນແນວໃດ? ເພິ່ນບອກວ່າ: “ບໍ່ມີຜູ້ໃດມີຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຜູ້ທີ່ຍອມຕາຍເພື່ອໝູ່ຂອງລາວ.” (ໂຢຮັນ 15:13) ພະເຢຊູເຕັມໃຈສະລະຊີວິດສົມບູນແບບຂອງເພິ່ນເພື່ອເຮົາ. ການເຮັດແນວນີ້ເປັນການສະແດງຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ແຕ່ພະເຢຊູກໍຍັງສະແດງຄວາມຮັກແບບເສຍສະລະໃນວິທີອື່ນນຳ.
5. ພະເຢຊູຕ້ອງເສຍສະລະຫຍັງແດ່ເພື່ອຈະມາຢູ່ໂລກ?
5 ກ່ອນລູກຊາຍຄົນດຽວຂອງພະເຈົ້າຈະມາຢູ່ໂລກ ເພິ່ນມີຕຳແໜ່ງທີ່ສູງສົ່ງໃນສະຫວັນ. ເພິ່ນສະໜິດກັບພະເຢໂຫວາແລະທູດສະຫວັນຈຳນວນຫຼາຍ. ເຖິງວ່າເພິ່ນຈະມີຄວາມສຸກຫຼາຍໃນສະຫວັນ ແຕ່ເພິ່ນກໍ “ຍອມສະລະທຸກສິ່ງ ມາຮັບເອົາສະພາບແບບທາດ ແລະມາເກີດເປັນມະນຸດ.” (ຟີລິບປອຍ 2:7) ເພິ່ນເຕັມໃຈມາຢູ່ກັບມະນຸດຜິດບາບໃນໂລກທີ່ “ຢູ່ໃນອຳນາດຊາຕານໂຕຊົ່ວຮ້າຍ.” (1 ໂຢຮັນ 5:19) ນີ້ເປັນການສະແດງຄວາມຮັກທີ່ເສຍສະລະຂອງພະເຢຊູລູກຊາຍຂອງພະເຈົ້າແທ້ໆ!
6, 7. (ກ) ພະເຢຊູສະແດງຄວາມຮັກທີ່ເສຍສະລະຫຍັງແດ່ໃນໄລຍະທີ່ເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ຢູ່ໂລກ? (ຂ) ຕົວຢ່າງຫຍັງທີ່ໜ້າປະທັບໃຈກ່ຽວກັບຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ໂຕເຊິ່ງຂຽນໄວ້ໃນໂຢຮັນ 19:25-27?
6 ຕະຫຼອດເວລາທີ່ພະເຢຊູຮັບໃຊ້ຢູ່ໂລກ ເພິ່ນສະແດງຄວາມຮັກທີ່ເສຍສະລະໃນຫຼາຍວິທີເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ເພິ່ນບໍ່ເຫັນແກ່ໂຕແລະສະລະຄວາມສະດວກສະບາຍຂອງໂຕເອງເພື່ອຈົດຈໍ່ກັບວຽກຮັບໃຊ້. ເພິ່ນບອກວ່າ: “ໝາໄນຍັງມີໂຜ້ງຢູ່ແລະນົກກໍມີຮັງ ແຕ່ລູກມະນຸດບໍ່ມີບ່ອນທີ່ຈະຊົ້ນຫົວນອນ.” (ມັດທາຍ 8:20) ພະເຢຊູເປັນຊ່າງໄມ້ທີ່ຊຳນານ ເພິ່ນສາມາດໃຊ້ເວລາບາງສ່ວນເພື່ອປຸກເຮືອນທີ່ສະດວກສະບາຍໃຫ້ໂຕເອງ ຫຼືເຮັດເຟີນີເຈີທີ່ງາມໆໄວ້ຂາຍເພື່ອຈະມີເງິນຕື່ມ. ແຕ່ເພິ່ນກໍບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຄວາມສາມາດເຫຼົ່ານັ້ນເພື່ອຈະໄດ້ວັດຖຸສິ່ງຂອງຫຼາຍໆ.
7 ຕົວຢ່າງທີ່ໜ້າປະທັບໃຈກ່ຽວກັບຄວາມຮັກທີ່ເສຍສະລະຂອງພະເຢຊູຂຽນໄວ້ໃນປຶ້ມໂຢຮັນ 19:25-27. ລອງນຶກພາບເບິ່ງວ່າຕອນບ່າຍຂອງມື້ທີ່ພະເຢຊູຈະຕາຍ ເພິ່ນຄືຊິມີຫຼາຍເລື່ອງໃຫ້ຄິດແທ້ໆ. ຕອນທີ່ເພິ່ນເຈັບປວດຫຼາຍຢູ່ເທິງເສົາທໍລະມານ ເພິ່ນເປັນຫ່ວງລູກສິດຂອງເພິ່ນ ເປັນຫ່ວງວຽກປະກາດ ແລະສິ່ງທີ່ສຳຄັນແມ່ນເພິ່ນເປັນຫ່ວງເລື່ອງການຮັກສາຄວາມສັດຊື່ແລະການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບການສັນລະເສີນ. ທີ່ຈິງແລ້ວ ອະນາຄົດຂອງທຸກຄົນຂຶ້ນຢູ່ກັບເພິ່ນ. ແຕ່ກ່ອນທີ່ເພິ່ນຈະຕາຍ ເພິ່ນສະແດງຄວາມເປັນຫ່ວງມາຣິອາແມ່ຂອງເພິ່ນເຊິ່ງເບິ່ງຄືວ່າຕອນນັ້ນລາວເປັນແມ່ໝ້າຍ. ພະເຢຊູຂໍໃຫ້ໂຢຮັນເບິ່ງແຍງມາຣິອາ ແລະຈາກນັ້ນໂຢຮັນກໍໄດ້ຮັບມາຣິອາໄປຢູ່ເຮືອນຂອງລາວ. ພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າຈະມີຄົນເບິ່ງແຍງແມ່ຂອງເພິ່ນທັງທາງຮ່າງກາຍແລະທາງຄວາມເຊື່ອ. ພະເຢຊູສະແດງຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ໂຕແທ້ໆ!
‘ເພິ່ນຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ’
8. ຄຳພາສາກຣີກທີ່ຄຳພີໄບເບິນໃຊ້ເພື່ອອະທິບາຍຄວາມອີ່ຕົນຂອງພະເຢຊູມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ?
8 ພະເຢຊູມີຄວາມອີ່ຕົນຄືກັບພໍ່ຂອງເພິ່ນ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າພະເຢຊູຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຄົນທີ່ກຳລັງທຸກລຳບາກ ແລະເພິ່ນພະຍາຍາມຫາວິທີຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ. ຄຳພີໄບເບິນໃຊ້ຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ” ເພື່ອອະທິບາຍຄວາມເມດຕາຂອງພະເຢຊູ. ນັກວິຊາການຄົນໜຶ່ງໄດ້ບອກວ່າ: “ຄຳນີ້ອະທິບາຍເຖິງ . . . ອາລົມທີ່ເລິກເຊິ່ງແລະມີພະລັງຫຼາຍ. ນີ້ເປັນຄຳພາສາກຣີກທີ່ຖ່າຍຄວາມຮູ້ສຶກອີ່ຕົນໄດ້ດີທີ່ສຸດ.” ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງເຫດການທີ່ຄວາມອີ່ຕົນກະຕຸ້ນພະເຢຊູໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ.
9, 10. (ກ) ເປັນຫຍັງພະເຢຊູກັບພວກອັກຄະສາວົກຈຶ່ງອອກໄປຫາບ່ອນງຽບໆ? (ຂ) ພະເຢຊູຮູ້ສຶກແນວໃດຕອນທີ່ຜູ້ຄົນມາຍາດເວລາສ່ວນໂຕຂອງເພິ່ນ ເປັນຫຍັງເພິ່ນຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ?
9 ຄວາມອີ່ຕົນກະຕຸ້ນພະເຢຊູໃຫ້ສອນຄົນອື່ນເລື່ອງພະເຈົ້າ. ເລື່ອງທີ່ບັນທຶກໃນມາຣະໂກ 6:30-34 ຊ່ວຍໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນຫຍັງພະເຢຊູຈຶ່ງຮູ້ສຶກອີ່ຕົນແລະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ລອງນຶກພາບເບິ່ງວ່າມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນຕອນທີ່ພວກອັກຄະສາວົກຫາກໍກັບມາແຕ່ປະກາດແລະກຳລັງເລົ່າໃຫ້ພະເຢຊູຟັງຢ່າງຕື່ນເຕັ້ນວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຈິຫຍັງແດ່ ໃນຕອນນັ້ນມີຄົນບັກຫຼາຍໆມາຫາພະເຢຊູ ຈົນເພິ່ນກັບພວກອັກຄະສາວົກບໍ່ມີຮອດເວລາຊິກິນເຂົ້າ. ພະເຢຊູເປັນຄົນຊ່າງສັງເກດ. ເພິ່ນເຫັນວ່າພວກອັກຄະສາວົກເມື່ອຍ ເພິ່ນຈຶ່ງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໄປ໋ ພວກເຮົາໄປບ່ອນທີ່ຫ່າງໄກຈາກຄົນເພື່ອຈະໄດ້ພັກຜ່ອນໜ້ອຍໜຶ່ງ.” ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຂຶ້ນເຮືອໄປທາງເໜືອສຸດຂອງທະເລຄາລີເລເພື່ອໄປຊອກຫາບ່ອນພັກຜ່ອນທີ່ງຽບໆ. ແຕ່ເມື່ອຫຼາຍຄົນເຫັນພະເຢຊູກັບພວກອັກຄະສາວົກຂຶ້ນເຮືອໄປແລະມີຫຼາຍຄົນໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້ ເຂົາເຈົ້າກໍພາກັນແລ່ນເລາະໄປຕາມແຄມຝັ່ງແລະໄປລັດຢູ່ທາງໜ້າແລະຮອດບ່ອນນັ້ນກ່ອນທີ່ເຮືອຈະໄປຮອດຊ້ຳ!
10 ພະເຢຊູຮູ້ສຶກຫງຸດຫງິດບໍເມື່ອເຫັນວ່າເພິ່ນກັບພວກອັກຄະສາວົກຈະບໍ່ໄດ້ພັກຜ່ອນ? ບໍ່ດອກ! ເມື່ອເຫັນວ່າຫຼາຍພັນຄົນກຳລັງຖ້າເພິ່ນຢູ່ ເພິ່ນກໍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ. ປຶ້ມມາຣະໂກບອກວ່າເມື່ອ “ເພິ່ນເຫັນຄົນບັກຫຼາຍໆມາຖ້າຢູ່ກໍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເປັນຄືແກະທີ່ບໍ່ມີຄົນລ້ຽງ ພະເຢຊູຈຶ່ງສອນເຂົາເຈົ້າຫຼາຍເລື່ອງ.” ພະເຢຊູເຂົ້າໃຈວ່າຄົນເຫຼົ່ານີ້ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຍິນຄຳສອນທີ່ມາຈາກພະເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຄືກັບແກະທີ່ບໍ່ມີຄົນລ້ຽງຫຼືບໍ່ມີຄົນປົກປ້ອງ. ພະເຢຊູຮູ້ວ່າພວກຜູ້ນຳສາສະໜາຄວນຈະເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນທີ່ເປັນຄືກັບຝູງແກະຢ່າງດີ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າພັດບໍ່ສົນໃຈເລີຍ. (ໂຢຮັນ 7:47-49) ເພິ່ນຮູ້ສຶກອີ່ຕົນປະຊາຊົນແລະເລີ່ມສອນເຂົາເຈົ້າ “ເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ.” (ລູກາ 9:11) ເພິ່ນເຮັດແບບນັ້ນທັງໆທີ່ຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຕອບຮັບຄຳສອນຂອງເພິ່ນຫຼືບໍ? ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະເຢຊູຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຜູ້ຄົນກ່ອນ ແລ້ວກໍລົງມືສອນເຂົາເຈົ້າ ບໍ່ແມ່ນວ່າຫຼັງຈາກທີ່ສອນແລ້ວຈຶ່ງອີ່ຕົນເຂົາເຈົ້າ.
“ພະເຢຊູຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຈຶ່ງເດ່ມືໄປຈັບລາວ”
11, 12. (ກ) ໃນສະໄໝຄຳພີໄບເບິນ ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດຖືກເບິ່ງແນວໃດ ແຕ່ພະເຢຊູເຮັດແນວໃດເມື່ອຄົນທີ່ເປັນ “ຂີ້ທູດເຕັມໂຕ” ເຂົ້າໄປຫາເພິ່ນ? (ຂ) ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດອາດຮູ້ສຶກແນວໃດຕອນທີ່ພະເຢຊູເດ່ມືໄປຈັບລາວ ແລະປະສົບການຂອງທ່ານໝໍຄົນໜຶ່ງຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ຫຍັງໃນເລື່ອງນີ້?
11 ຄວາມອີ່ຕົນກະຕຸ້ນພະເຢຊູໃຫ້ຊ່ວຍຄົນທີ່ມີຄວາມທຸກ. ເມື່ອຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍຫຼາຍຄົນເຫັນວ່າພະເຢຊູເປັນຄົນທີ່ເມດຕາ ເຂົາເຈົ້າກໍເລີຍມາຂໍໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍ. ເຮົາເຫັນເລື່ອງນີ້ໄດ້ແຈ້ງຕອນທີ່ພະເຢຊູຢູ່ກັບຄົນບັກຫຼາຍໆ ແລ້ວກໍມີຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນ “ຂີ້ທູດເຕັມໂຕ” ເຂົ້າໄປຫາເພິ່ນ. (ລູກາ 5:12) ໃນສະໄໝຄຳພີໄບເບິນ ກົດໝາຍຂອງພະເຢໂຫວາສັ່ງໃຫ້ແຍກຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດອອກຈາກໝູ່ ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ຄົນອື່ນຕິດພະຍາດນຳເຂົາເຈົ້າ. (ຈົດເຊັນບັນຊີ 5:1-4) ແຕ່ຕໍ່ມາພວກຜູ້ນຳສາສະໜາໄດ້ຕັ້ງກົດທີ່ເຂັ້ມງວດໂພດ ແລະກົດເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ໄດ້ສອນຜູ້ຄົນໃຫ້ສະແດງຄວາມເມດຕາກັບຄົນທີ່ເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ. a ແຕ່ພະເຢຊູເຮັດແນວໃດກັບຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດ? ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ມີຜູ້ໜຶ່ງທີ່ເປັນຂີ້ທູດໄດ້ມາຫາພະເຢຊູ ລາວເຖິງຂັ້ນຄູ້ເຂົ່າລົງອ້ອນວອນເພິ່ນວ່າ: ‘ຖ້າທ່ານຢາກຊ່ວຍ ຂ້ອຍຮູ້ວ່າທ່ານຈະປົວຂ້ອຍໄດ້.’ ພະເຢຊູຮູ້ສຶກອີ່ຕົນຈຶ່ງເດ່ມືໄປຈັບລາວແລະເວົ້າວ່າ: ‘ຂ້ອຍຢາກຊ່ວຍ. ໃຫ້ເຈົ້າເຊົາເດີ້.’ ແລ້ວລາວກໍເຊົາເປັນຂີ້ທູດທັນທີ.” (ມາຣະໂກ 1:40-42) ພະເຢຊູຮູ້ດີວ່າຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດບໍ່ຄວນຢູ່ໃກ້ກັບຄົນອື່ນ. ແຕ່ແທນທີ່ຈະໄລ່ລາວໜີ ພະເຢຊູພັດອີ່ຕົນລາວຫຼາຍແລະລົງມືເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ມີໃຜຄາດຄິດ. ພະເຢຊູໄດ້ເດ່ມືໄປຈັບຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ!
12 ເຈົ້ານຶກພາບອອກບໍວ່າຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດຈະຮູ້ສຶກແນວໃດຕອນທີ່ພະເຢຊູເດ່ມືໄປຈັບໂຕລາວ? ໝໍຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ພໍແບນທີ່ເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານພະຍາດຂີ້ທູດເລົ່າວ່າ ລາວເຄີຍປົວຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດຄົນໜຶ່ງຢູ່ປະເທດອິນເດຍ. ຕອນທີ່ກຳລັງກວດພະຍາດ ລາວໄດ້ຈັບບ່າຂອງຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນພ້ອມກັບອະທິບາຍວິທີປິ່ນປົວໂດຍໃຊ້ຄົນແປພາສາ. ແລ້ວຢູ່ບໍ່ຢູ່ຜູ້ຊາຍທີ່ເປັນຂີ້ທູດກໍເລີ່ມຮ້ອງໄຫ້. ໝໍເລີຍຖາມວ່າ: “ຂ້ອຍເວົ້າຫຍັງຜິດບໍ?” ຄົນທີ່ແປພາສາຈຶ່ງຖາມຜູ້ຊາຍທີ່ເປັນຂີ້ທູດ ແລະລາວກໍຕອບ. ແລ້ວຄົນທີ່ແປພາສາກໍບອກໝໍວ່າ: “ລາວບອກວ່າ ບໍ່ ທ່ານໝໍບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງຜິດດອກ. ລາວໄຫ້ຍ້ອນຕື້ນຕັນໃຈທີ່ທ່ານໝໍເອົາມືມາຈັບບ່າລາວ. ບໍ່ມີໃຜຈັບໂຕລາວມາຫຼາຍປີແລ້ວຈົນມາຮອດຕອນນີ້.” ດັ່ງນັ້ນ ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດຕ້ອງຮູ້ສຶກດີຫຼາຍແທ້ໆເມື່ອພະເຢຊູຈັບໂຕລາວເຖິງວ່າຈະຈັບພຽງແຕ່ເທື່ອດຽວ. ແຕ່ການຈັບເທື່ອນີ້ພິເສດຫຼາຍ ຍ້ອນພະເຢຊູໄດ້ປົວລາວໃຫ້ເຊົາເປັນພະຍາດທີ່ຮ້າຍແຮງ ແລະເຮັດໃຫ້ລາວໄດ້ກັບໄປຢູ່ກັບຄອບຄົວແລະນະມັດສະການພະເຢໂຫວານຳກັນ.
13, 14. (ກ) ພະເຢຊູເຈິເຫດການຫຍັງຕອນທີ່ໃກ້ຈະຮອດເມືອງນາອິນ ແລະເປັນຫຍັງເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງເປັນຕາໂສກເສົ້າຫຼາຍ? (ຂ) ຄວາມອີ່ຕົນໄດ້ກະຕຸ້ນພະເຢຊູໃຫ້ລົງມືເຮັດຫຍັງເພື່ອແມ່ໝ້າຍຄົນເມືອງນາອິນ?
13 ຄວາມອີ່ຕົນກະຕຸ້ນພະເຢຊູໃຫ້ຊ່ວຍຄົນທີ່ກຳລັງໂສກເສົ້າ. ພະເຢຊູຮູ້ສຶກໂສກເສົ້າຫຼາຍທີ່ເຫັນຄົນອື່ນກຳລັງເສົ້າຍ້ອນຄົນທີ່ຮັກຕາຍໄປ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງໃນລູກາ 7:11-15 ນຳກັນ. ຫຼັງຈາກເລີ່ມວຽກຮັບໃຊ້ປະມານ 1 ປີກັບ 9 ເດືອນ ພະເຢຊູກໍເດີນທາງໄປເມືອງນາອິນໃນແຂວງຄາລີເລ. ເມື່ອໃກ້ຈະຮອດປະຕູເມືອງ ເພິ່ນເຫັນຄົນກຸ່ມໜຶ່ງຫາມສົບອອກມາ. ເຫດການນີ້ເປັນຕາໜ້າເສົ້າແທ້ໆ ຍ້ອນສົບທີ່ຖືກຫາມອອກມາເປັນສົບລູກຊາຍຂອງແມ່ໝ້າຍ. ລາວມີລູກແຕ່ຄົນດຽວ. ກ່ອນໜ້ານີ້ລາວໄດ້ຈັດງານສົບຂອງຜົວໄປແລ້ວ ແລະຕອນນີ້ລາວຕ້ອງເສຍລູກຊາຍໄປອີກ. ລູກຜູ້ນີ້ອາດເປັນຄົນດຽວທີ່ເບິ່ງແຍງລາວ. ຫຼາຍຄົນທີ່ມານຳລາວໄດ້ຮ້ອງເພງແລະຫຼິ້ນດົນຕີໄວ້ອາໄລນຳ. (ເຢເຣມີຢາ 9:17, 18; ມັດທາຍ 9:23) ແຕ່ພະເຢຊູສົນໃຈແມ່ໝ້າຍເປັນພິເສດທີ່ລາວກຳລັງຍ່າງແລະໂສກເສົ້າຢູ່ໃກ້ໆກັບເປທີ່ມີສົບຂອງລູກຊາຍ.
14 ພະເຢຊູ “ຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ” ແມ່ໝ້າຍຄົນນີ້ຫຼາຍ. ເພິ່ນເວົ້າດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ອົບອຸ່ນວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງໄຫ້.” ແລ້ວເພິ່ນກໍຍ່າງເຂົ້າໄປໃກ້ໆແລະຈັບເປຫາມສົບ. ຄົນທີ່ຫາມເປແລະຄົນທີ່ຍ່າງນຳເປກໍຢຸດ. ພະເຢຊູເວົ້າດ້ວຍສຽງທີ່ມີພະລັງວ່າ: “ຊາຍໜຸ່ມເອີ້ຍ ຂ້ອຍສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ!” ຈາກນັ້ນ “ຜູ້ທີ່ຕາຍນັ້ນກໍລຸກຂຶ້ນນັ່ງແລ້ວເລີ່ມເວົ້າ” ຄືກັບວ່າຄົນທີ່ນອນຫຼັບສະໜິດຢູ່ຖືກປຸກໃຫ້ຕື່ນ! ແລ້ວພະເຢຊູກໍ “ເອົາລາວສົ່ງຄືນໃຫ້ແມ່.”
15. (ກ) ຕົວຢ່າງຂອງພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າຄວາມອີ່ຕົນກ່ຽວຂ້ອງກັບການກະທຳ? (ຂ) ເຮົາຈະຮຽນແບບພະເຢຊູໄດ້ແນວໃດ?
15 ເຮົາຮຽນຫຍັງຈາກເລື່ອງນີ້? ຈາກ 2 ເຫດການນີ້ ເຮົາສັງເກດວ່າຄວາມອີ່ຕົນກ່ຽວຂ້ອງກັບການກະທຳ. ເມື່ອພະເຢຊູເຫັນຄົນອື່ນມີຄວາມທຸກ ເພິ່ນກໍອົດອີ່ຕົນບໍ່ໄດ້ ເພິ່ນຈຶ່ງເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າຕະຫຼອດ. ເຮົາຈະຮຽນແບບເພິ່ນໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນມີໜ້າທີ່ປະກາດຂ່າວດີແລະຊ່ວຍຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດ. ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ເຮົາເຮັດແບບນີ້ຍ້ອນເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາ ແຕ່ອີກເຫດຜົນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນເຮົາອີ່ຕົນຄົນອື່ນນຳ. ຖ້າເຮົາອີ່ຕົນຄົນອື່ນຄືກັບພະເຢຊູ ເຮົາກໍຈະພະຍາຍາມເຕັມທີທີ່ຈະປະກາດຂ່າວດີໃຫ້ຄົນອື່ນຟັງ. (ມັດທາຍ 22:37-39) ແລ້ວເຮົາຈະສະແດງຄວາມອີ່ຕົນຕໍ່ພີ່ນ້ອງທີ່ມີຄວາມທຸກແລະໂສກເສົ້າໄດ້ແນວໃດ? ເຖິງວ່າເຮົາຈະປົວຫຼືປຸກຄົນຕາຍບໍ່ໄດ້ ແຕ່ເຮົາກໍສະແດງຄວາມອີ່ຕົນໄດ້ໂດຍຫາທາງທີ່ຈະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນຫຼືບອກລາວວ່າເຮົາຮັກແລະເປັນຫ່ວງລາວຫຼາຍ.—ເອເຟໂຊ 4:32
“ພໍ່ເອີ້ຍ ຍົກໂທດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແດ່”
16. ພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນເຕັມໃຈໃຫ້ອະໄພແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ເພິ່ນຖືກຕອກຢູ່ເທິງເສົາທໍລະມານ?
16 ວິທີໜຶ່ງທີ່ພະເຢຊູຊີ້ໃຫ້ເຫັນຄວາມຮັກຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນພະເຢຊູ “ພ້ອມທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພ.” (ເພງສັນລະເສີນ 86:5) ເພິ່ນເຮັດແບບນີ້ແມ່ນແຕ່ຕອນທີ່ເພິ່ນຖືກຕອກຢູ່ເທິງເສົາ. ເຖິງວ່າເພິ່ນກຳລັງຈະຕາຍຢ່າງໜ້າອັບອາຍແລະຕ້ອງເຈັບປວດທໍລະມານຍ້ອນຖືກຕອກຕະປູຢູ່ຕີນແລະມື ແຕ່ເພິ່ນຍັງເວົ້າຫຍັງ? ເພິ່ນຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາລົງໂທດຄົນທີ່ຈະຂ້າເພິ່ນບໍ? ບໍ່. ແທນທີ່ຈະເປັນແນວນັ້ນ ພະເຢຊູເວົ້າວ່າ: “ພໍ່ເອີ້ຍ ຍົກໂທດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແດ່. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່.”—ລູກາ 23:34 b
17-19. ພະເຢຊູສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າໃຫ້ອະໄພເປໂຕທີ່ເຄີຍປະຕິເສດເພິ່ນຮອດ 3 ເທື່ອ?
17 ຕົວຢ່າງທີ່ໜ້າປະທັບໃຈກ່ຽວກັບການໃຫ້ອະໄພຂອງພະເຢຊູເຫັນໄດ້ຈາກທີ່ເພິ່ນເຮັດແລະເວົ້າກັບເປໂຕ. ເຮົາຮູ້ວ່າເປໂຕຮັກພະເຢຊູຫຼາຍ. ໃນວັນທີ 14 ເດືອນນີຊານເຊິ່ງເປັນຄືນສຸດທ້າຍທີ່ພະເຢຊູມີຊີວິດຢູ່ໂລກ ເປໂຕບອກເພິ່ນວ່າ: “ອາຈານ ຂ້ອຍພ້ອມຈະຕິດຄຸກແລະຕາຍນຳທ່ານ.” ແຕ່ບໍ່ຈັກຊົ່ວໂມງຕໍ່ມາເປໂຕກໍປະຕິເສດວ່າບໍ່ຮູ້ຈັກພະເຢຊູຮອດ 3 ເທື່ອ! ຄຳພີໄບເບິນບອກເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າເກີດຫຍັງຂຶ້ນຕອນທີ່ເປໂຕປະຕິເສດເທື່ອທີ 3 ຕອນນັ້ນ “ພະເຢຊູກໍປິ່ນມາເບິ່ງເປໂຕ.” ເມື່ອເປໂຕຮູ້ວ່າໂຕເອງໄດ້ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງ ລາວກໍ “ອອກໄປທາງນອກແລະຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດໃຈຫຼາຍ.” ໃນມື້ນັ້ນຕອນທີ່ພະເຢຊູຕາຍ ເປໂຕອາດຈະສົງໄສວ່າ ‘ອາຈານຈະໃຫ້ອະໄພຂ້ອຍບໍ?’—ລູກາ 22:33, 61, 62
18 ເປໂຕບໍ່ຕ້ອງຖ້າດົນຈຶ່ງຈະໄດ້ຄຳຕອບ. ພະເຢຊູຖືກປຸກໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍໃນຕອນເຊົ້າວັນທີ 16 ເດືອນນີຊານ ແລະເບິ່ງຄືວ່າມື້ນັ້ນພະເຢຊູໄດ້ໄປຫາເປໂຕເປັນສ່ວນໂຕ. (ລູກາ 24:34; 1 ໂກຣິນໂທ 15:4-8) ເປັນຫຍັງພະເຢຊູຈຶ່ງຢາກລົມກັບເປໂຕຫຼາຍທັງໆທີ່ລາວເຄີຍປະຕິເສດເພິ່ນຮອດ 3 ເທື່ອ? ພະເຢຊູອາດຢາກໃຫ້ເປໂຕທີ່ກັບໃຈແລ້ວໝັ້ນໃຈວ່າເພິ່ນຍັງຮັກລາວຢູ່ແລະຖືວ່າລາວເປັນຄົນທີ່ມີຄ່າ. ແຕ່ພະເຢຊູເຮັດຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກເພື່ອໃຫ້ເປໂຕໝັ້ນໃຈວ່າເພິ່ນໃຫ້ອະໄພລາວແລ້ວ.
19 ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ພະເຢຊູໄດ້ໄປເຈິກັບພວກລູກສິດຢູ່ທະເລຄາລີເລ. ຕອນນັ້ນ ພະເຢຊູຖາມເປໂຕຕັ້ງ 3 ເທື່ອວ່າລາວຮັກເພິ່ນບໍ? ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຢຊູຖາມເປັນເທື່ອທີ 3 ເປໂຕກໍຕອບເພິ່ນວ່າ: “ນາຍເອີ້ຍ ທ່ານກໍຮູ້ວ່າຂ້ອຍຮັກທ່ານ.” ທີ່ຈິງ ພະເຢຊູຮູ້ຢູ່ແລ້ວວ່າເປໂຕຄິດຫຍັງໃນໃຈແລະຮູ້ວ່າລາວຮັກເພິ່ນຫຼາຍ. ແຕ່ພະເຢຊູໃຫ້ໂອກາດເປໂຕທີ່ເຄີຍປະຕິເສດເພິ່ນຮອດ 3 ເທື່ອໃຫ້ຢືນຢັນຄວາມຮັກຂອງລາວທີ່ມີຕໍ່ເພິ່ນຮອດ 3 ເທື່ອຄືກັນ. ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູໃຫ້ລາວມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ “ເບິ່ງແຍງແກະໂຕນ້ອຍໆ” ຂອງເພິ່ນ. (ໂຢຮັນ 21:15-17) ກ່ອນໜ້ານັ້ນ ເປໂຕໄດ້ຮັບວຽກມອບໝາຍໃຫ້ປະກາດ. (ລູກາ 5:10) ແຕ່ໃນຕອນນີ້ ພະເຢຊູໃຫ້ລາວມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບທີ່ສຳຄັນໃນການເບິ່ງແຍງຄົນທີ່ເຂົ້າມາເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດ. ນີ້ສະແດງວ່າພະເຢຊູໄວ້ໃຈເປໂຕຫຼາຍແທ້ໆ. ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ພະເຢຊູກໍໃຫ້ລາວມີບົດບາດທີ່ສຳຄັນໃນວຽກຂອງພວກລູກສິດ. (ກິດຈະການ 2:1-41) ເປໂຕຄືຊິໄດ້ກຳລັງໃຈຫຼາຍແທ້ໆທີ່ຮູ້ວ່າພະເຢຊູໃຫ້ອະໄພແລະຍັງໄວ້ໃຈລາວຄືເກົ່າ.
ເຈົ້າ “ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດ” ບໍ?
20, 21. ເຮົາຈະມາ “ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດ” ຢ່າງເຕັມທີໄດ້ແນວໃດ?
20 ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດໃນແບບທີ່ດີແທ້ໆ ແຕ່ຄວາມຮັກຂອງພະເຢຊູຄລິດຄວນຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ເຮັດຫຍັງ? ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າເຮົາຕ້ອງ “ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດທີ່ເໜືອກວ່າຄວາມຮູ້.” (ເອເຟໂຊ 3:19) ເຮົາເຫັນວ່າໃນປຶ້ມຂ່າວດີມີເລື່ອງຕ່າງໆກ່ຽວກັບພະເຢຊູທີ່ສອນເຮົາຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດ. ແຕ່ເພື່ອຈະ “ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດ” ແທ້ໆ ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຼາຍກວ່າການມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບເພິ່ນ.
21 ຄຳພາສາກຣີກທີ່ແປວ່າ “ຮູ້ຈັກ” ໝາຍເຖິງຮູ້ຈັກ “ໂດຍທາງປະສົບການຂອງເຮົາເອງ.” ເມື່ອເຮົາສະແດງຄວາມຮັກແບບພະເຢຊູເຊິ່ງກໍແມ່ນການເສຍສະລະໂຕເອງເພື່ອປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນແບບບໍ່ເຫັນແກ່ໂຕ ສະແດງຄວາມອີ່ຕົນໂດຍໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ຈຳເປັນ ແລະໃຫ້ອະໄພຄົນອື່ນຈາກໃຈ ເຮົາກໍຈະເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະເຢຊູແທ້ໆ. ເມື່ອເຮັດແນວນັ້ນ ເຮົາຈະ “ຮູ້ຈັກຄວາມຮັກຂອງພະຄລິດທີ່ເໜືອກວ່າຄວາມຮູ້” ຈາກປະສົບການຂອງເຮົາເອງ. ຢ່າລືມວ່າຖ້າເຮົາພະຍາຍາມຮຽນແບບພະຄລິດ ເຮົາກໍແຮ່ງຈະໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າທີ່ເຮົາຮັກເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ພະເຢຊູຮຽນແບບໄດ້ຢ່າງສົມບູນແບບ.
a ພວກຜູ້ນຳສາສະໜາຕັ້ງກົດວ່າຕ້ອງຢູ່ຫ່າງຈາກຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດປະມານ 2 ແມັດ. ແຕ່ຖ້າມີລົມພັດ ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດຕ້ອງຢູ່ໄກໆຢ່າງໜ້ອຍປະມານ 45 ແມັດ. ໜັງສືມິດລາດ ຣັບບາ ເລົ່າວ່າມີຜູ້ນຳສາສະໜາຄົນໜຶ່ງບໍ່ຍອມເຂົ້າໃກ້ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດ ແລະອີກຄົນໜຶ່ງກໍເອົາຫີນດຶກໃສ່ຄົນຂີ້ທູດເພື່ອໃຫ້ລາວໜີໄປໄກໆ. ດັ່ງນັ້ນ ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດຈຶ່ງມີປົມດ້ອຍຫຼາຍຍ້ອນມີຄົນລັງກຽດ.
b ສຳເນົາເກົ່າແກ່ບາງສະບັບ ມີການຕັດສ່ວນທຳອິດຂອງລູກາ 23:34 ອອກທີ່ບອກວ່າ: “ພໍ່ເອີ້ຍ ຍົກໂທດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແດ່. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່.” ແຕ່ຂໍ້ຄວາມນີ້ມີຢູ່ໃນສຳເນົາເກົ່າແກ່ທີ່ໜ້າເຊື່ອຖືຫຼາຍສະບັບ ແລະມີຢູ່ໃນຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປໂລກໃໝ່ ແລະສະບັບແປອື່ນໆນຳ. ເບິ່ງຄືວ່າພະເຢຊູໄດ້ເວົ້າເຖິງທະຫານໂຣມທີ່ຄຶງເພິ່ນ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າໂຕເອງກຳລັງເຮັດຫຍັງຢູ່ແລະບໍ່ຮູ້ວ່າພະເຢຊູແມ່ນໃຜແທ້ໆ. ນອກຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູອາດໝາຍເຖິງຄົນຢິວທີ່ຢາກຂ້າເພິ່ນກໍໄດ້ ແຕ່ຕໍ່ມາເຂົາເຈົ້າກໍເຂົ້າມາເປັນລູກສິດເພິ່ນ. (ກິດຈະການ 2:36-38) ທີ່ຈິງ ພວກຜູ້ນຳສາສະໜາທີ່ກະຕຸ້ນທະຫານໂຣມໃຫ້ຂ້າພະເຢຊູມີຄວາມຜິດຫຼາຍກວ່າ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຢາກໃຫ້ພະເຢຊູຕາຍທັງໆທີ່ຮູ້ວ່າເພິ່ນເປັນລູກຂອງພະເຈົ້າ. ຫຼາຍຄົນໃນພວກນີ້ຈຶ່ງບໍ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພ.—ໂຢຮັນ 11:45-53
