တစ်နေ့၊ ယေရှု​ဆီ​ကို လူတစ်ယောက် ရောက်လာတယ်။ ယေရှု အင်မတန် ပညာရှိ​မှန်း သိထားလို့ ‘ဆရာ၊ ကျွန်တော့်ကို အမွေ​ခွဲပေး​ဖို့ ကျွန်တော့်​အစ်ကို​ကို ပြောပေးပါ’ ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဒီ​လူက အစ်ကို​ရဲ့ ဥစ္စာ​တွေ​တချို့ကို ရသင့်တယ်​လို့ ထင်နေတယ်လေ။

ကလေးတို့သာ ယေရှု ဖြစ်မယ်ဆိုရင် ဘာ​ပြောလိုက်​မလဲ။— ဒီ​လူမှာ ပြဿနာ ရှိနေမှန်း ယေရှု သိတယ်။ အစ်ကို​ဆီက ဥစ္စာ​ပစ္စည်း​ကို လိုအပ်​နေလို့ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီ​လူရဲ့ ပြဿနာ​က ဘဝမှာ တကယ် အရေးကြီး​တာ ဘာလဲ​ဆိုတာကို မသိတာ။

ဒီ​အချက်ကို စဉ်းစား​ကြည့်ရအောင်။ တို့တစ်တွေ​အတွက် အရေး​အကြီးဆုံး​အရာဟာ ဘာ​ဖြစ်သင့်သလဲ။ ကစားစရာ​အရုပ် လှလှလေး​တွေ၊ အဝတ်အစား အသစ်တွေ၊ တခြား​လိုချင်​စရာတွေ​ကို ပိုင်ဆိုင်ခြင်း​လား။— မဟုတ်ဘူး၊ ဒီထက်ပိုပြီး အရေးကြီးတဲ့​အရာ ရှိသေးတယ်။ အဲဒါကို ယေရှု သင်​ပေးချင်တယ်။ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ကို မေ့တဲ့​လူနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ပုံပြင်​တစ်ပုဒ် ပြောပြတယ်။ နားထောင်ချင်သလား။—

အဲဒီ​လူဟာ သိပ်​ချမ်းသာသ​တဲ့။ လယ်​တွေ၊ ကျီတွေ အများကြီး ပိုင်တယ်။ ကောက်ပဲသီးနှံ​တွေ​လည်း သီး​ထွက် တအား​ကောင်းတယ်။ ကျီတွေ​လည်း မဆံ့​တော့​ဘူး။ ဒါနဲ့ ဘာလုပ်မလဲ။ ‘ငါ့ရဲ့​ကျီတွေ​ကို ဖျက်​ပြီး ပို​ကြီးတဲ့ ကျီတွေ​ကို ဆောက်မယ်။ အဲဒီမှာ ငါ့ရဲ့​ကောက်နှံ​ရှိသမျှ၊ ဥစ္စာ​ရှိသမျှ သိမ်းထားမယ်’ လို့ စဉ်းစား​တယ်။

ဒီလို​လုပ်တာဟာ အမြော်အမြင် ရှိတယ်လို့ သူဌေးကြီး ထင်နေတာ။ ဥစ္စာ​တွေ အများကြီး သိမ်းထား​နိုင်​လို့ သူ့ကိုယ်သူ ဟုတ်​လှ​ပြီ ထင်တာပေါ့။  ‘နှစ်ပေါင်းများစွာ​အတွက် ဥစ္စာ​အများကြီး စုဆောင်း​ထားပြီဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေး စားသောက်​ပြီး ဇိမ်နဲ့ပဲ နေ​တော့​မယ်’ ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူဌေးကြီး အတွေး​ချော်​နေတယ်။ ဘာလဲဆိုတာ သိသလား။— ကိုယ့်အကြောင်း၊ ဇိမ်​နဲ့ နေဖို့​အကြောင်း​ပဲ စဉ်းစား​တယ်။ ဘုရားသခင်ကို​ကျတော့ မေ့​နေတယ်​လေ။

ဒါနဲ့ ဘုရားသခင်က ‘ဆင်ခြင်​ဉာဏ်​မဲ့​သူ၊ ဒီ​ညမှာ​ပဲ မင်းရဲ့​အသက်ကို ရုပ်သိမ်း​လိမ့်မယ်။ ဒါဆိုရင် မင်း​စုဆောင်း​ထားသမျှကို ဘယ်သူ ရမလဲ’ လို့ သူဌေးကြီး​ကို ပြောတယ်။ သူဌေးကြီး သေ​ပြီးနောက် အဲဒီ​ဥစ္စာတွေကို သုံးနိုင်​ဦး​မှာ​လား။— ဘယ်​သုံးနိုင်​တော့​မလဲ။ တခြား​လူ လက်ထဲ ရောက်​သွားမှာ​ပေါ့။ ယေရှု​က “အလားတူပဲ ကိုယ့်​အတွက် ဘဏ္ဍာစုဆောင်း​ထားပေမဲ့ ဘုရားသခင်​ရှေ့မှာ ဆင်းရဲတဲ့​သူဟာ အဲဒီ​သူဌေး​နဲ့ တူတယ်” ဆိုပြီး ပြော​လိုက်တယ်။—လုကာ ၁၂:၁၃-၂၁။

ကလေးတို့ ဒီ​သူဌေးကြီး​နဲ့ တူချင်မှာ မဟုတ်ဘူး​နော်။ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား။— သူ့​ဘဝမှာ ဥစ္စာ​ပစ္စည်း ရဖို့​ပဲ အဓိက​ထားတယ်။ အဲဒါ သူ့ရဲ့ မဟာအမှားပဲ။ ရလေ ပို​လိုချင်​လေ​ပဲ။ ဒါပေမဲ့ ‘ဘုရား​ရှေ့မှာ​တော့ ဆင်းရဲ’ နေ​လေ​ရဲ့။

 လူ​အတော်များများ​က ဒီ​သူဌေးကြီး​နဲ့ တူတယ်။ ရလေ လိုချင်​လေ​ပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက ပြဿ​နာကြီး​နဲ့ တိုး​စေ​တတ်တယ်။ ဥပမာ၊ ကလေးတို့​မှာ ကစားစရာ အရုပ်​တွေ ရှိတယ် မဟုတ်လား။— ကလေးတို့​မှာ ဘာက​စားစရာတွေ ရှိသလဲ။ ပြောပြပါ။— သူငယ်ချင်း​ဆီမှာ ဘောလုံး​လေး၊ အရုပ်​လေး၊ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်​ဆီမှာ မရှိတဲ့ ကစားစရာ​တချို့ ရှိတယ်ဆိုရင်ကော။ ဝယ်​ပေးဖို့ မိဘတွေကို ပူဆာ​ရင် ကောင်းမလား။—

ကစားစရာ​တစ်ခု သိပ်​တန်ဖိုးရှိ​တယ်လို့ ထင်ရတဲ့​အချိန် ရှိ​နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခဏလေး​ကြာရင် ဘာ​ဖြစ်သွားသလဲ။— ဟောင်းသွားတာပဲ။ ကျိုးပဲ့​သွားတာ၊ လုံးဝ မလိုချင်​တော့​တာ​လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ တကယ်တော့ ကလေးတို့​မှာ ကစားစရာ​တွေ​ထက် ပို​တန်ဖိုးရှိတဲ့​အရာတစ်ခု ရှိတယ်။ ဘာလဲ​ဆိုတာ သိသလား။—

အသက်ပဲကွဲ့။ အသက်ဟာ အလွန်​အဖိုးတန်တယ်၊ အသက်ရှင်ဖို့ အရေးကြီးတယ်။ အသက်မရှိ​ရင် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အသက်ဟာ ဘုရားသခင် ကြိုက်တာကို လုပ်ဆောင်ခြင်း​အပေါ် မူတည်​နေတယ်။ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား။— ဒါကြောင့် ဘုရားကို မေ့တဲ့ သူဌေး​မိုက်​လို ဘယ်တော့မှ မဖြစ်​နဲ့​နော်။

 ကလေးတွေ​ပဲ သူဌေးကြီး​လို မိုက်မဲတာတွေကို လုပ်တတ်​တာ မဟုတ်ဘူး။ လူကြီး အတော်များများလည်း လုပ်တတ်​ကြတယ်။ တချို့က ကိုယ့်မှာ ရှိတာ​ထက် ပိုပြီး လိုချင်ကြတယ်။ နေ့တိုင်း စားဖို့​အစာ၊ ဝတ်ဖို့​အဝတ်၊ နေဖို့​အိမ် ရှိရဲ့နဲ့ နောက်ထပ် အများကြီး လိုချင်ကြတယ်။ အဝတ်အစား အများကြီး ရချင်တယ်။ တိုက်ကြီး​တာ​ကြီး လိုချင်​တယ်။ ဒါတွေ​ရဖို့ ငွေ အများကြီး လိုမယ်။ ဒါကြောင့် ငွေ​များများ​ရအောင် အလုပ် နင်း​ကန်​လုပ်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ငွေ များများ​ရလေ၊ ပို​လိုချင်​လေ ဖြစ်လာကြတယ်။

တချို့​လူကြီးတွေ​ဆိုရင် မိသားစုနဲ့​နေဖို့ အချိန်​မရတဲ့​အထိ နေ့​မ​အား ည​မ​နား ငွေ ရှာကြတယ်။ ဘုရားသခင်အတွက်​လည်း အချိန် မပေး​နိုင်ဘူး​ပေါ့။ သူတို့ရဲ့​ငွေ​က သူတို့ အသက်ရှင်​အောင် လုပ်ပေး​နိုင်​မ​တဲ့​လား။— မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး။ သေ​ပြီးနောက် အဲဒီ​ငွေကို သုံးနိုင်​ဦး​မလား။— ဘယ်သုံး​နိုင်​တော့​မလဲ။ ဘာကြောင့်လဲ​ဆိုတော့ သေလွန်သူတွေ​ဟာ ဘာတစ်ခုမှ မလုပ်နိုင်တော့ဘူး​လေ။—ဒေသနာ ၉:၅၊ ၁၀။

ဒီလို​ဆိုရင် ငွေ​ရှိတာ မကောင်း​ဘူးလို့ ပြောချင်တာ​လား။— မဟုတ်ပါဘူး။ ငွေ​ရှိရင် စားစရာ၊ ဝတ်စရာ​တွေ ဝယ်​နိုင်တယ်။ ငွေဟာ ကာကွယ်​တတ်တယ်လို့ ကျမ်းစာက ဆိုတယ်။ (ဒေသနာ ၇:၁၂) ငွေကို တပ်မက်​ရင်​တော့ ဒုက္ခရောက်​သွားနိုင်တယ်။ ကိုယ့်​အတွက် ဘဏ္ဍာစု​ဆောင်း​ပေမဲ့ ဘုရားသခင်​ရှေ့မှာ ဆင်းရဲတဲ့ သူဌေး​မိုက်​နဲ့ တူ​သွား​လိမ့်မယ်။

ဘုရားသခင်​ရှေ့မှာ ချမ်းသာ​တယ်​ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလို​တာလဲ။— ဘဝမှာ ဘုရားသခင်ကို ဦးစား​ပေးတာကို ပြော​နေတာ။ တချို့က ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်တယ်​လို့ ပြောကြမယ်။ ယုံကြည်​ရင် တော်လောက်ပြီလို့ ထင်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘုရားသခင်​ရှေ့မှာ သူတို့ တကယ်​ကော ချမ်းသာကြရဲ့လား။— မချမ်းသာကြဘူး။ ဘုရားကို မေ့​နေတဲ့ သူဌေးကြီး​လို ဖြစ်နေတယ်။

ယေရှု​ကတော့ ကောင်းကင်ဘုံမှာ​ရှိတဲ့ ဖခင်​ကို ဘယ်တော့မှ မမေ့​ဘူးကွဲ့။ ငွေ များများ​ရဖို့ မကြိုးစား​ဘူး။ ပစ္စည်းဥစ္စာ အများကြီး​လည်း မပိုင်​ဘူး။ ဘဝမှာ တကယ်​အရေးကြီး​တာ ဘာလဲဆိုတာ ယေရှု သိတယ်။ ကလေးတို့​ကော သိသလား။— ဘုရားသခင်​ရှေ့မှာ ချမ်းသာဖို့ ဖြစ်တယ်။

ဘုရားသခင်​ရှေ့မှာ ဘယ်လို ချမ်းသာ​နိုင်သလဲ ပြောပြပါ။— ဘုရား ကြိုက်​တာတွေကို လုပ်မယ်ဆိုရင် ချမ်းသာ​နိုင်တယ်။ ယေရှု​က ဘုရား “နှစ်သက်တာကို​ပဲ အမြဲ​လုပ်” တယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။  (ယောဟန် ၈:၂၉) ဘုရား လုပ်စေချင်တာကို တို့တစ်တွေ လုပ်တဲ့​အခါ ဘုရား သဘောကျ​တယ်။ ဘုရားသခင် ပျော်​အောင် ဘာတွေ လုပ်နိုင်သလဲ ပြောပြပါ​ဦး။— ဟုတ်တယ်၊ ကျမ်းစာ ဖတ်​မယ်၊ အစည်းအဝေးတွေ တက်မယ်၊ ဘုရားဆီ ဆုတောင်းမယ်၊ ဘုရား​အကြောင်း သိလာအောင် တခြား​လူတွေကို ကူညီ​ပေးမယ်။ ဒါတွေဟာ ဘဝမှာ တကယ့်ကို အရေး​အကြီးဆုံး အရာတွေ​ပဲ။

ယေရှုဟာ ဘုရား​ရှေ့မှာ ချမ်းသာတဲ့​အတွက် သူ့ကို ယေဟောဝါ စောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်။ ထာဝစဉ် အသက်ရှင်​နိုင်တဲ့ ဆုလာဘ်​ကြီး ပေးခဲ့တယ်။ ယေရှု​လို လုပ်မယ်ဆိုရင် တို့တစ်တွေကို​လည်း ယေဟောဝါ ချစ်​မှာ၊ စောင့်ရှောက်​မှာ​ပဲ။ ဒါကြောင့် ဘုရားကို မေ့တဲ့ သူဌေးကြီး​လို မဟုတ်ဘဲ ယေရှု​လို ဖြစ်နိုင်​ကြပါစေ။