ជំពូកទី១៨
តើកូននិយាយអរគុណទេ?
តើថ្ងៃនេះកូនបានញ៉ាំអាហារឬទេ?— តើកូនដឹងថានរណាបានរៀបចំទេ?— ប្រហែលជាម៉ាក់កូន ឬក៏នរណាផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងគួរអរគុណព្រះ។ ហេតុអ្វី?— ពីព្រោះព្រះជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យដំណាំនិងដើមឈើដុះលូតលាស់ ដើម្បីផ្ដល់ជាអាហារដល់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏គួរអរគុណអ្នកដែលបានរៀបចំ ឬអ្នកដែលបានលើកអាហារមកឲ្យយើងដែរ។
ជួនកាលពេលអ្នកឯទៀតជួយយើង យើងភ្លេចអរគុណគេ មែនទេ? ពេលដែលគ្រូដ៏ល្អប្រសើរនៅផែនដី មានមនុស្សឃ្លង់ខ្លះបានភ្លេចអរគុណលោក។
តើកូនដឹងថាជំងឺឃ្លង់ជាជំងឺបែបណាទេ?— គឺជាជំងឺម្យ៉ាងដែលបណ្ដាលឲ្យសាច់ខ្លះរបស់អ្នកកើតជំងឺនោះ រលួយដាច់ធ្លាក់ចេញ។ ពេលលោកយេស៊ូរស់នៅផែនដី អ្នកកើតជំងឺឃ្លង់ត្រូវរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីមនុស្សឯទៀត។ បើមនុស្សឃ្លង់បានឃើញមនុស្សម្នាក់ទៀតដើរសំដៅមកគាត់ គាត់ត្រូវស្រែកឲ្យខ្លាំងដើម្បីព្រមានមនុស្សនោះឲ្យនៅឆ្ងាយពីគាត់។ ធ្វើដូច្នេះដើម្បីកុំឲ្យមនុស្សឯទៀតចូលមកជិតគាត់ពេក ក្រែងលោឆ្លងជំងឺ។
លោកយេស៊ូមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សឃ្លង់ណាស់។ នៅថ្ងៃមួយ កាលដែលលោកយេស៊ូកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម លោកបានដើរកាត់តាមក្រុងតូចមួយ។ ពេលលោកបានទៅជិតដល់ក្រុង បុរសកើតជំងឺឃ្លង់១០នាក់បានមកជួបលោក។ ពួកគេបានឮថា លោកយេស៊ូបានទទួលឫទ្ធានុភាពពីព្រះ ដើម្បីធ្វើឲ្យជំងឺទាំងអស់ជាសះស្បើយ។
បុរសកើតជំងឺឃ្លង់ទាំងនោះមិនបានចូលមកជិតលោកយេស៊ូទេ។ ពួកគេបានឈរពីចម្ងាយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូអាចធ្វើឲ្យពួកគេជាពីជំងឺឃ្លង់បាន។ ដូច្នេះហើយ ពេលបុរសកើតជំងឺឃ្លង់ឃើញគ្រូដ៏ល្អប្រសើរ ពួកគេបន្លឺសំឡេងថា៖ ‹លោកយេស៊ូ! លោកគ្រូ! សូមជួយយើងផង!›។
តើកូនអាណិតអ្នកដែលឈឺទេ?— លោកយេស៊ូបានអាណិតពួកគេ។ លោកដឹងថាអ្នកដែលមានជំងឺឃ្លង់ពិតជាកម្សត់ណាស់។ ដូច្នេះ លោកបានតបទៅពួកគេថា៖ «ចូរទៅបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកសង្ឃឃើញ»។—តើលោកយេស៊ូកំពុងប្រាប់បុរសកើតឃ្លង់ទាំងនេះឲ្យធ្វើអ្វី?
ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបង្គាប់ពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ? នេះដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យច្បាប់ដល់រាស្ដ្ររបស់លោកស្ដីអំពីអ្នកកើតជំងឺឃ្លង់។ ច្បាប់នេះបានចែងថា សង្ឃរបស់ព្រះត្រូវពិនិត្យមើលសាច់អ្នកដែលមានជំងឺឃ្លង់។ រួចមកសង្ឃត្រូវប្រាប់អ្នកជំងឺនោះឲ្យដឹងថាគាត់បានជាពីជំងឺឬយ៉ាងណា។ ពេលបានជាស្អាតហើយ គាត់អាចទៅរស់នៅជាមួយនឹងអ្នកដែលមានសុខភាពល្អវិញ។—លេវីវិន័យ ១៣:១៦, ១៧
បុរសទាំងនេះនៅមានជំងឺឃ្លង់នៅឡើយ។ ដូច្នេះ តើពួកគេទៅជួបសង្ឃតាមបង្គាប់លោក
យេស៊ូទេ?— មែន ពួកគេបានទៅជួបសង្ឃភ្លាមៗ។ បុរសទាំងនេះជឿប្រាកដថាលោកយេស៊ូនឹងជួយពួកគេឲ្យជាសះស្បើយ។ តើអ្វីបានកើតឡើង?ពេលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរទៅជួបសង្ឃ នោះស្រាប់តែពួកគេបានជាពីជំងឺ។ ស្បែករបស់ពួកគេបានជាស្អាត ហើយពួកគេមានសុខភាពល្អឡើងវិញ! នេះដោយសារពួកគេបានជឿទៅលើឫទ្ធានុភាពរបស់លោកយេស៊ូ។ ពួកគេពិតជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់! ប៉ុន្តែ ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេដឹងគុណលោក តើពួកគេគួរធ្វើអ្វី? បើជាកូនវិញ តើកូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?—
តើបុរសកើតឃ្លង់នេះមិនបានភ្លេចអ្វី?
ក្នុងចំណោមបុរសដែលបានជាសះស្បើយទាំងនោះ មានតែបុរសម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ វិលមករកលោកយេស៊ូវិញ។ បុរសនោះបានចាប់ផ្ដើមនិយាយសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា។ អ្វីដែលគាត់បានធ្វើគឺត្រឹមត្រូវ ពីព្រោះគាត់បានជាសះស្បើយដោយសារឫទ្ធានុភាពដែលមកពីព្រះ។ បុរសនោះបានលុតជង្គង់នៅជិតជើងគ្រូដ៏ល្អប្រសើរ ហើយអរគុណលោក។ គាត់ដឹងគុណលោកយេស៊ូខ្លាំងណាស់។
ចុះយ៉ាងណា៩នាក់ទៀត? លោកយេស៊ូសួរថា៖ ‹មានដប់នាក់ដែលបានត្រូវធ្វើឲ្យជាស្អាត មែនទេ? ចុះតើប្រាំបួននាក់ទៀតនៅឯណា? តើមានតែម្នាក់វិលមកវិញដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះឬ?›។
ពិតមែន មានតែម្នាក់ក្នុងចំណោម១០នាក់នោះដែលបានសរសើរតម្កើងព្រះ ហើយបានវិលមកវិញដើម្បីអរគុណលោកយេស៊ូ។ បុរសនោះជាជនជាតិសាម៉ារី គាត់មកពីស្រុកដទៃ។ បុរស៩នាក់ទៀតមិនបានអរគុណព្រះ ហើយក៏មិនបានអរគុណលោកយេស៊ូដែរ។—តើកូនចង់ធ្វើដូចបុរសមួយណា? យើងចង់ធ្វើដូចបុរសជនជាតិសាម៉ារី មែនទេ?— ដូច្នេះ ពេលនរណាម្នាក់ធ្វើអ្វីមួយល្អចំពោះយើង តើយើងគួរធ្វើអ្វី?— យើងគួរអរគុណគាត់។ ជាធម្មតាមនុស្សច្រើនតែភ្លេចអរគុណ។ ប៉ុន្តែ ជាការត្រឹមត្រូវដែលយើងថាអរគុណ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់លោកពេញចិត្ត។
តើកូនអាចធ្វើតាមបុរសកើតឃ្លង់ដែលបានត្រឡប់មកជួបលោកយេស៊ូវិញយ៉ាងដូចម្ដេច?
បើកូនគិត កូននឹងនឹកឃើញថាអ្នកឯទៀតបានធ្វើអ្វីៗជាច្រើនសម្រាប់កូន។ ជាឧទាហរណ៍ តើកូនធ្លាប់ឈឺទេ?— កូនប្រហែលជាមិនធ្លាប់ឈឺដូចបុរសកើតឃ្លង់ទាំង១០នាក់នោះទេ តែកូនប្រហែលជាធ្លាប់គ្រុនផ្ដាសាយ ឬក៏ឈឺពោះ។ តើមាននរណាម្នាក់មើលថែទាំកូនទេ?— គាត់ប្រហែលជាបានយកថ្នាំឲ្យកូនញ៉ាំ និងធ្វើអ្វីៗផ្សេងទៀតឲ្យកូន។ កូនសប្បាយចិត្តដែលគាត់បានជួយកូនឲ្យជាឡើងវិញ មែនទេ?—
បុរសជនជាតិសាម៉ារីបានអរគុណលោកយេស៊ូដែលបានជួយគាត់ឲ្យជាសះស្បើយ ហើយនេះបានធ្វើឲ្យលោកយេស៊ូសប្បាយចិត្ត។ ពេលឪពុកម្ដាយបានធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់កូន ហើយកូនអរគុណគាត់ តើកូនគិតថាពួកគាត់សប្បាយចិត្តទេ?— ពួកគាត់ពិតជាសប្បាយចិត្តមែន។
ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ឲ្យយើងចេះអរគុណ?
អ្នកខ្លះធ្វើអ្វីៗឲ្យកូនរាល់ថ្ងៃ ឬរាល់សប្ដាហ៍។ នោះប្រហែលជាការងាររបស់ពួកគាត់។ ពួកគាត់ប្រហែលជាសប្បាយចិត្តនឹងធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ កូនប្រហែលជាភ្លេចអរគុណពួក
គាត់។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកគ្រូរបស់កូនប្រហែលខំប្រឹងខ្លាំងដើម្បីជួយបង្រៀនកូន។ នេះជាការងាររបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់នឹងសប្បាយចិត្ត បើកូនអរគុណគាត់ដែលគាត់បានជួយបង្រៀនកូន។ជួនកាល មានគេធ្វើអ្វីតែបន្តិចបន្តួចឲ្យកូន។ ជាឧទាហរណ៍ តើមានអ្នកណាម្នាក់ធ្លាប់បើកទ្វារឲ្យកូនឬទេ? ឬក៏តើមានអ្នកណាម្នាក់ធ្លាប់ហុចអាហារឲ្យកូននៅតុបាយទេ? ជាការល្អឲ្យកូនថាអរគុណ សូម្បីតែនោះជាកិច្ចការបន្តិចបន្តួចក្ដី។
បើយើងមិនភ្លេចអរគុណមនុស្សនៅផែនដី នោះយើងក៏ប្រហែលជាមិនភ្លេចអរគុណបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវអរគុណព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់អ្វីៗជាច្រើនដែលលោកឲ្យដល់យើង! លោកឲ្យជីវិតយើង ព្រមទាំងរបស់ល្អទាំងអស់ដើម្បីឲ្យយើងមានជីវិតសប្បាយ។ ដូច្នេះ យើងមានមូលហេតុច្រើនណាស់ ដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ស្ដីអំពីការដឹងគុណ សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៩២:១ អេភេសូរ ៥:២០ កូឡុស ៣:១៧ និងថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៨។