ជំពូកទី២៧
តើនរណាជាព្រះរបស់កូន?
តើហេតុអ្វីសំណួរអំពីនរណាជាព្រះរបស់កូនជាសំណួរមួយសំខាន់?— ដោយសារមនុស្សគោរពបូជាព្រះជាច្រើន។ (កូរិនថូសទី១ ៨:៥) ពេលសាវ័កប៉ូលបានទទួលឫទ្ធានុភាពពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីជួយបុរសម្នាក់ឲ្យដើរបានវិញ នោះបណ្ដាជនបានបន្លឺសំឡេងថា៖ «ព្រះបានប្រែកាឡាជាមនុស្សជាតិ រួចចុះមកឯយើងហើយ!»។ បណ្ដាជនចង់គោរពបូជាប៉ូលនិងមិត្តរបស់គាត់ឈ្មោះបាណាបាស។ ពួកគេបានហៅប៉ូលថាព្រះហ៊ើមេស ហើយហៅបាណាបាសថាព្រះសឺស។ នោះជាឈ្មោះរបស់ព្រះមិនពិត។
ប៉ុន្តែប៉ូលនិងបាណាបាសមិនព្រមឲ្យបណ្ដាជនគោរពប្រណិប័តន៍ពួកគាត់ទេ។ ពួកគាត់បានស្ទុះរត់ទៅកណ្ដាលបណ្ដាជន ហើយនិយាយថា ចូរ«វៀរចាកការឥតប្រយោជន៍ទាំងនេះ ហើយបែរមកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»វិញ។ (សកម្មភាព ១៤:៨-១៥) តើនរណាជា«ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»ដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់?— មែនហើយ គឺព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតលើផែនដីទាំងមូល»។ លោកយេស៊ូបានហៅព្រះយេហូវ៉ាថា «ព្រះពិតតែមួយ»។ ដូច្នេះ តើមានតែអ្នកណាប៉ុណ្ណោះដែលសមនឹងទទួលការគោរពប្រណិប័តន៍ពីយើង?— គឺមានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ!—ទំនុកតម្កើង ៨៣:១៨; យ៉ូហាន ១៧:៣; ការបើកបង្ហាញ ៤:១១
ហេតុអ្វីប៉ូលនិងបាណាបាសមិនព្រមឲ្យមនុស្សក្រាបគោរពពួកគាត់?
មនុស្សភាគច្រើនគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះផ្សេងៗមិនមែន«ព្រះពិតតែមួយ»ទេ។ ពួកគេច្រើនតែគោរពបូជាអ្វីដែលពួកគេធ្វើពីឈើ ថ្ម ឬដែក។ (និក្ខមនំ ៣២:៤-៧; លេវីវិន័យ ២៦:១; អេសាយ ៤៤:១៤-១៧) សូម្បីតែបុរសនិងស្ដ្រីដែលល្បីល្បាញ ជួនកាលក៏មនុស្សហៅពួកគេថាជាតារា ហើយលើកតម្កើងពួកគេដូចជាព្រះ ឬចាត់ទុកពួកគេជានិមិត្តរូបរបស់ខ្លួន។ តើការលើកតម្កើងពួកគេជាការត្រឹមត្រូវឬទេ?—
ក្រោយពីសូលបានទៅជាសាវ័កប៉ូល គាត់បានសរសេរថា៖ «ព្រះនៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះបានធ្វើឲ្យគំនិតរបស់ពួកអ្នកមិនជឿទៅជាងងឹត»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៤) តើព្រះនេះជានរណា?— ពិតមែន គឺមេកំណាចសាថាន! សាថានបានធ្វើឲ្យមនុស្សគោរពបូជាអ្វីៗជាច្រើនព្រមទាំងមនុស្សផងដែរ។
ពេលសាថានព្យាយាមល្បួងលោកយេស៊ូឲ្យក្រាបប្រណិប័តន៍វា តើលោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្វីដល់សាថាន?— លោកប្រាប់ថា៖ «គឺព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ដែលអ្នកត្រូវគោរពប្រណិប័តន៍ ហើយគឺសម្រាប់តែលោកប៉ុណ្ណោះ ដែលអ្នកត្រូវបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ»។ (ម៉ាថាយ ៤:១០) ដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ការគោរពប្រណិប័តន៍គឺសម្រាប់តែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។ សូមយើងអានរឿងអំពីយុវជនខ្លះដែលបានដឹងអំពីបង្គាប់នេះ។ ពួកគាត់ឈ្មោះសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ។
យុវជនហេប្រឺទាំងនេះជាសមាជិកនៃប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជារាស្ដ្ររបស់ព្រះ។ ពួកគាត់បានត្រូវចាប់ជាឈ្លើយទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ ស្ដេចដែលគ្រប់គ្រងស្រុកនោះឈ្មោះនេប៊ូក្នេសា គាត់បានសាងសង់រូបសំណាកធំមួយពីមាស។ នៅថ្ងៃមួយគាត់បានបង្គាប់ថា ពេលឮភ្លេងប្រគំឡើង មនុស្សទាំងអស់គួរក្រាបគោរពរូបសំណាកនោះ។ គាត់បានព្រមានថា៖ ‹បើអ្នកណាមិនក្រាបគោរពទេ នោះនឹងត្រូវបោះទៅកណ្ដាលគុកភ្លើង ដែលកំពុងឆេះយ៉ាងសន្ធោសន្ធៅនៅវេលានោះឯង›។ បើកូននៅទីនោះ តើកូននឹងធ្វើអ្វី?—
ហេតុអ្វីបុរសទាំងនេះមិនព្រមក្រាបគោរពរូបសំណាកនោះ?
តាមធម្មតាសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោបានធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងអស់របស់ស្ដេច។ ប៉ុន្តែលើកនេះពួកគាត់មិនព្រមធ្វើតាមទេ។ តើកូនដឹងមូលហេតុអ្វីទេ?— នេះគឺដោយសារច្បាប់របស់ព្រះប្រាប់ថា៖ ‹កុំឲ្យមានព្រះឯណាទៀតក្រៅពីខ្ញុំ។ កុំឲ្យឆ្លាក់ធ្វើរូបណាសំរាប់អ្នកឲ្យសោះ ហើយកុំឲ្យក្រាបគោរពនៅចំពោះរបស់ទាំងនោះឡើយ›។ (និក្ខមនំ ២០:៣-៥) ដូច្នេះ សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោបានធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនបង្គាប់របស់ស្ដេចនោះទេ។
នេះធ្វើឲ្យស្ដេចខឹងខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះភ្លាមនោះគាត់បានឲ្យគេនាំយុវជនហេប្រឺទាំងបីនាក់នោះមកចំពោះគាត់។ គាត់សួរថា៖ ‹តើឯងរាល់គ្នាមិនក្រាបគោរពដល់ព្រះនៃយើងមែនឬ? ឥឡូវយើងនឹងផ្ដល់ឱកាសមួយទៀតដល់ឯង។ ពេលដែលឯងឮភ្លេងប្រគំ នោះត្រូវក្រាបគោរពរូបមាសដែលយើងបានធ្វើនេះ។ តែបើឯងមិនក្រាបគោរពទេ នោះឯងនឹងត្រូវបោះទៅក្នុងគុកភ្លើងដែលឆេះយ៉ាងសន្ធោសន្ធៅ។ តើមានព្រះឯណា ដែលអាចនឹងដោះឯងរាល់គ្នាឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃយើងបាន?›។
តើយុវជនទាំងនោះនឹងធ្វើយ៉ាងណា? បើកូននៅទីនោះ តើកូននឹងធ្វើអ្វី?— ពួកគាត់បាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ ‹ព្រះនៃយើងខ្ញុំ ដែលយើងខ្ញុំគោរពប្រណិប័តន៍អាចនឹងជួយយើងខ្ញុំឲ្យរួចបាន។ តែទោះបើមិនជួយក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំមិនព្រមគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះរបស់ស្ដេចដែរ។ យើងខ្ញុំមិនព្រមក្រាបគោរពដល់រូបមាសនោះឡើយ›។
ស្ដេចខឹងកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយបានបង្គាប់ថា៖ ‹ចូរដុតគុកភ្លើងឲ្យក្ដៅជាងធម្មតា១ជា៧!›។ រួចមកស្ដេចបង្គាប់ឲ្យបុរសខ្លាំងពូកែចងសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ ហើយបោះពួកគាត់ទៅក្នុងគុកភ្លើង! គុកភ្លើងនោះក្ដៅដល់ម៉្លេះ សូម្បីតែបុរសខ្លាំងពូកែទាំងនោះក៏បានស្លាប់ដោយអណ្ដាតភ្លើងដែរ។ ចុះយ៉ាងណាបុរសហេប្រឺបីនាក់នោះវិញ?
សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោបានធ្លាក់ចូលកណ្ដាលភ្លើងតែម្ដង។ ប៉ុន្តែពួកគាត់បានក្រោកឡើងវិញ! ពួកគាត់មិនបានត្រូវភ្លើងឆេះទេ ហើយក៏លែងជាប់ចំណងដែរ។ តើរឿងនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?— ស្ដេចបានមើលទៅគុកភ្លើង ហើយឃើញអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យគាត់ភ័យខ្លាច។ ស្ដេចបានសួរអ្នកបម្រើថា៖ ‹តើមិនមែនបីនាក់ដែលយើងបានបោះទៅក្នុងភ្លើងទេឬ?›។ អ្នកបម្រើឆ្លើយថា៖ ‹ពិតហើយលោកម្ចាស់›។
តើព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះអ្នកបម្រើលោកពីគុកភ្លើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
បន្ទាប់មកស្ដេចនិយាយថា៖ ‹មើល! យើងឃើញបួននាក់កំពុងដើរនៅកណ្ដាលភ្លើង ហើយភ្លើងមិនបានឆេះពួកគេណាម្នាក់ឡើយ›។ តើកូនដឹងថាអ្នកទី៤នោះជាអ្នកណាទេ?— គឺទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទេវតានេះបានការពារកុំឲ្យភ្លើងឆេះបុរសហេប្រឺបីនាក់នោះ។
ដោយឃើញដូច្នេះ ស្ដេចបានទៅមាត់ទ្វារគុកភ្លើង ហើយស្រែកឡើងថា៖ ‹ឱសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោជាអ្នកគោរពព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតអើយ សូមចេញមក ហើយមកឯណេះចុះ›។ ពេលពួកគាត់ចេញមក មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចឃើញថាពួកគាត់មិនបានត្រូវភ្លើងឆេះទេ សូម្បីតែលើខ្លួនពួកគាត់ក៏គ្មានក្លិនឈ្ងៀមដែរ។ រួចមកស្ដេចនិយាយថា៖ ‹សូមឲ្យព្រះនៃសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ បានប្រកបដោយព្រះពរ ជាព្រះដែលបានចាត់ទេវតាឲ្យមកជួយសង្គ្រោះអ្នកបម្រើរបស់លោក ដោយសារពួកគេមិនព្រមក្រាបគោរពព្រះឯណាទៀត ក្រៅពីព្រះរបស់ខ្លួនឡើយ›។—ដានីយ៉ែល ជំពូកទី៣
នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកណាឬអ្វីខ្លះដែលមនុស្សចាត់ទុកជានិមិត្តរូបរបស់ខ្លួន?
យើងអាចរៀនមេរៀនមួយពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅសម័យនោះ ពីព្រោះសូម្បីតែនៅសព្វថ្ងៃនេះមនុស្សបានធ្វើរូបផ្សេងៗដើម្បីគោរពបូជា។ សៀវភៅមួយបានសរសេរថា៖ «ទង់ជាតិគឺពិសិដ្ឋ ដូចឈើឆ្កាងក៏ពិសិដ្ឋដែរ» (The Encyclopedia Americana)។ គេអាចធ្វើរូបផ្សេងៗពីឈើ ថ្ម ក្រណាត់ ឬដែកជាដើម។ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅសម័យដើមមិនបានធ្វើអ្វីមួយដែលបង្ហាញថាពួកគេគោរពបូជាអ្នកគ្រប់គ្រងរ៉ូមឡើយ។ អ្នកប្រវត្តិសាស្ដ្រម្នាក់ឈ្មោះដានីយ៉ែល មេននិកបាននិយាយថា ការមិនព្រមគោរពបូជាអ្នកគ្រប់គ្រងរ៉ូមគឺស្មើនឹង«ការមិនព្រមគោរពទង់ជាតិ ឬសូត្រពាក្យសច្ចាស្មោះត្រង់ចំពោះប្រទេសជាតិ»។
ដូច្នេះ ទោះបីគេធ្វើរូបខាងសាសនាពីឈើ ថ្ម ក្រណាត់ ឬដែកក៏ដោយ តើកូនគិតថានោះសំខាន់ចំពោះព្រះឬទេ?— តើអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វីមួយដែលបង្ហាញថាពួកគេគោរពបូជារូបបែបនោះទេ?— សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោមិនបានធ្វើដូច្នោះឡើយ។ ហេតុនោះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានពេញចិត្តចំពោះពួកគាត់។ តើកូនអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?—
អស់អ្នកដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវគោរពបូជាមនុស្សឬអ្វីណាឡើយ។ ស្ដីអំពីរឿងនេះសូមអាន យ៉ូស្វេ ២៤:១៤, ១៥, ១៩-២២ អេសាយ ៤២:៨ យ៉ូហានទី១ ៥:២១ និងការបើកបង្ហាញ ១៩:១០។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ចូរធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់ព្រះយេហូវ៉ា
ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយកូនឲ្យមានចិត្តក្លាហាន
តើអ្វីអាចជួយកូនឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិយាយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
