DLACZEGO powinieneś zastanowić się, kto jest twoim Bogiem? — Ponieważ ludzie oddają cześć wielu bogom (1 Koryntian 8:5). Pewnego razu apostoł Paweł dzięki mocy od Jehowy uzdrowił człowieka, który nie chodził od urodzenia. Widząc to, wielu wołało: ‛To bogowie stali się podobni do nas i tu zstąpili!’ Ludzie chcieli oddać cześć Pawłowi i jego przyjacielowi Barnabasowi. Nadali im imiona swoich fałszywych bogów: Pawła nazwali Hermesem, a Barnabasa Zeusem.

Ale Paweł i Barnabas nie pozwolili, żeby im oddano cześć. Wpadli między tłum, krzycząc: ‛Odwróćcie się od tych nic niewartych rzeczy i oddajcie cześć żywemu Bogu’ (Dzieje 14:8-15). Kto jest „żywym Bogiem”, który stworzył wszystko? — Masz rację, Jehowa, „Najwyższy nad całą ziemią”. Jezus nazwał Jehowę „jedynym prawdziwym Bogiem”. Komu więc tylko należy się cześć? — Tylko Jehowie! (Psalm 83:18; Jana 17:3; Objawienie 4:11).

Większość osób nie oddaje czci „jedynemu prawdziwemu Bogu”, lecz innym bogom. Często czczą różne przedmioty zrobione z drewna, kamienia albo metalu (Wyjścia 32:4-7; Kapłańska 26:1; Izajasza 44:14-17). Nawet sławnych mężczyzn i kobiety nazywa się niekiedy bożyszczami, gwiazdami lub idolami. Czy wolno ich ubóstwiać? —

Apostoł Paweł, zwany wcześniej Saulem, napisał, że ‛bóg tego świata zaślepił umysły niewierzących’ (2 Koryntian 4:4). Kto jest tym bogiem? — Tak, to Szatan Diabeł! Szatanowi  udaje się nakłaniać ludzi, by oddawali cześć wielu osobom i rzeczom.

Również Jezusa próbował namówić, żeby mu się pokłonił i oddał cześć. Co wtedy zrobił Jezus? — Powiedział: „Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę” (Mateusza 4:10). Jezus postawił sprawę jasno: cześć należy się tylko Jehowie. Przeczytajmy teraz o młodych mężczyznach, którzy o tym pamiętali. Nazywali się Szadrach, Meszach i Abed-Nego.

Ci młodzieńcy byli Hebrajczykami. Należeli do Izraela, narodu wybranego przez Boga, i zostali wzięci do niewoli do Babilonu. Tamtejszy król Nebukadneccar wzniósł olbrzymi złoty posąg. Któregoś dnia rozkazał, by na dźwięk muzyki wszyscy pokłonili się przed tym posągiem. Zagroził też: ‛Kto się nie pokłoni  i nie odda czci, zostanie wrzucony do rozpalonego pieca’. Co byś zrobił na miejscu tych młodzieńców? —

Szadrach, Meszach i Abed-Nego zazwyczaj wypełniali rozkazy króla. Ale tym razem odmówili. Czy wiesz, dlaczego? — Ponieważ Jehowa powiedział: ‛Nie wolno ci mieć żadnych bogów oprócz mnie. Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku, by mu się kłaniać’ (Wyjścia 20:3-5). Tak więc Szadrach, Meszach i Abed-Nego posłuchali prawa Jehowy, a nie rozkazu króla.

Król bardzo się rozgniewał. Natychmiast polecił przyprowadzić ich do siebie. Zapytał: ‛Czy to prawda, że nie służycie moim bogom? Dam wam jeszcze jedną szansę. Gdy usłyszycie muzykę, upadnijcie i oddajcie cześć posągowi, który wykonałem. Jeśli tego nie zrobicie, zostaniecie wrzuceni do rozpalonego pieca. A któryż to bóg zdoła was wyratować z moich rąk?’

Jak teraz zachowają się trzej młodzi Hebrajczycy? Jak ty byś postąpił? — Hebrajczycy odpowiedzieli królowi: ‛Nasz Bóg, któremu służymy, potrafi nas wyratować. A choćby nawet tego nie zrobił, i tak nie będziemy służyć twoim bogom. Nie pokłonimy się złotemu posągowi’.

 Król wpadł w furię. Rozkazał: ‛Rozpalcie piec siedem razy mocniej niż zwykle!’ Następnie polecił silnym mężczyznom związać Szadracha, Meszacha i Abed-Nega i wrzucić ich do pieca. Ogień tak buchał, że słudzy króla zginęli w płomieniach! A co z trzema Hebrajczykami?

Szadrach, Meszach i Abed-Nego wpadli w sam środek ognia. Ale po chwili wstali! Nic im się nie stało. I nie byli już związani. Jak to możliwe? — Król zajrzał do pieca i się przestraszył. Zapytał: ‛Czy nie wrzuciliśmy do ognia trzech mężczyzn?’ Słudzy odpowiedzieli: „Tak, królu”.

Król odrzekł: ‛Ale ja widzę, że chodzą cztery osoby, a ogień nie robi im żadnej krzywdy’. Czy wiesz, kim była ta czwarta osoba? — Był to anioł Jehowy. Chronił trzech Hebrajczyków, żeby nic im się nie stało.

Widząc to, król zbliżył się do drzwi pieca i zawołał: „Szadrachu, Meszachu i Abed-Nego, słudzy Boga Najwyższego, wyjdźcie i podejdźcie tutaj!” Gdy wyszli,  każdy mógł zobaczyć, że wcale się nie poparzyli. Nie było nawet od nich czuć spalenizny. Wtedy król powiedział: ‛Błogosławiony niech będzie Bóg Szadracha, Meszacha i Abed-Nega. Posłał anioła, by wyratował Jego sług, ponieważ nie chcieli oddać czci żadnemu innemu bogu oprócz swojego Boga’ (Daniela, rozdział 3).

Z tego zdarzenia możemy się dużo nauczyć. Również obecnie ludzie otaczają czcią różne przedmioty zrobione z drewna, kamienia, metalu czy tkaniny. Na przykład w pewnej encyklopedii czytamy: „Sztandar, podobnie jak krzyż, jest święty” (The Encyclopedia Americana). Tymczasem, jak napisał pewien historyk, pierwsi uczniowie Jezusa nie oddawali czci władcy rzymskiemu, co dzisiaj można przyrównać do sytuacji, gdy ktoś nie zgadza się pozdrowić sztandaru albo złożyć ślubowania.

Jak zatem myślisz? Czy dla Boga ma jakieś znaczenie, z czego jest zrobiona rzecz, której ludzie oddają cześć: z tkaniny, drewna, kamienia lub metalu? — Czy sługom Jehowy wolno oddawać cześć jakiemukolwiek przedmiotowi? — Szadrach, Meszach i Abed-Nego nie pokłonili się przed posągiem i Jehowa był z nich zadowolony. Jak mógłbyś ich naśladować? —