BATAN bir gemide olduğunu hayal et. Birinin seni kurtarmasını ister miydin?— Ya bu kişi seni kurtarabilmek için hayatını verseydi ne hissederdin?— Aslında İsa tam da bunu yaptı. Bir önceki bölümde öğrendiğimiz gibi, o bizi kurtarmak için yaşamını fidye olarak verdi.

İsa’nın bizi nelerden kurtardığını hatırlıyor musun?— Evet, Âdem’den aldığımız günah ve ölümden kurtardı. İsa sadece iyi insanlar için değil, çok kötü şeyler yapmış kişiler için de öldü. Sen böyle kişileri kurtarmak için hayatını tehlikeye atar mıydın?—

Kutsal Kitap şöyle der: “Doğru bir insan uğruna hayatını verecek biri kolay kolay çıkmaz; [ama] belki iyi bir insan uğruna ölümü göze alacak biri çıkabilir.” Evet, doğru ya da iyi bir insan uğruna bile ölecek biri zor bulunur. Oysa İsa “günahkârlar için öldü.” Bu kişiler arasında Tanrı’ya hizmet etmeyen kişiler bile var. Kutsal Kitap “Biz henüz günahkârken [yani kötü şeyler yaparken] Mesih bizim için ölmüştür” der (Romalılar 5:6-8).

Aklına bir elçi olmadan önce çok kötü şeyler yapmış biri geliyor mu?— Bu elçi şöyle yazmıştı: ‘Mesih İsa bu dünyaya günahkârları kurtarmak için geldi. O günahkârların en başında da ben vardım.’ Bunları söyleyen kişi Pavlus’tu. O, bir zamanlar “akılsız” ve ‘kötülükler’ yapan biri olduğunu söyledi (1. Timoteos 1:15; Titus 3:3).

Tanrı’nın bize ne büyük bir sevgi duyduğunu bir düşün. O, kötü şeyler yapan insanlar uğruna ölmesi için biricik oğlunu gönderdi! Hadi, Kutsal Kitaptan bununla ilgili bir ayet okuyalım.  Yuhanna’nın 3. bölümünün 16. ayetini açalım. Orada şöyle diyor: “Tanrı dünyayı [yani dünyadaki insanları] öyle sevdi ki, biricik oğlunu verdi; ona iman eden hiç kimse yok olmasın, hepsi sonsuz yaşama sahip olsun diye bunu yaptı.”

İsa da bize Babasının duyduğu kadar büyük bir sevgi duyduğunu gösterdi. 30. bölümde, İsa’nın tutuklandığı gece yaşadığı acı olaylardan bazılarını görmüştük. O, Başkâhin Kayafa’nın evine götürülmüş ve orada yargılanmıştı. Onu suçlamak için yalancı şahitler getirilmişti. İnsanlar onun yüzüne yumruk atmışlardı. Hatta o gece Petrus İsa’yı tanıdığını inkâr etmişti. Hadi şimdi orada olduğunu düşün ve kendini İsa’nın daha sonra yaşadıklarını izlerken hayal et.

Sabah olmuştu. İsa bütün gece uyumamıştı. Gece yaptıkları duruşma kanunlara aykırı olduğundan kâhinler İsa’yı yeniden yargılamak için hemen Yahudilerin yüksek mahkemesi olan Sanhedrin’i topladılar. İsa’yı yine Tanrı’ya karşı günah işlemekle suçladılar.

Kâhinler daha sonra İsa’yı bağlayıp Romalı vali Pilatus’a götürdüler. Pilatus’a ‘İsa devlete karşı geliyor. O ölmeli’ dediler. Ancak Pilatus kâhinlerin yalan söylediğini anladı. Bu yüzden onlara şöyle dedi: ‘Ben bu adamda hiçbir suç göremiyorum. Onu serbest bırakacağım.’ Ancak kâhinler ve diğerleri ‘Hayır, öldür onu!’ diye bağırıyorlardı.

Pilatus yine, İsa’yı serbest bırakacağını söylemeye çalıştı. Ancak kâhinlerin kışkırtmasıyla kalabalık hep bir ağızdan, ‘Eğer İsa’yı serbest bırakırsan sen de devlete karşı gelmiş olursun! Öldür onu!’ diye bağırdı. Kalabalığın sesi gittikçe artıyordu. Bunun üzerine Pilatus ne yaptı biliyor musun?—

Pes etti. İnsanların isteğini kabul etti. Önce İsa’yı kırbaçlattı. Ardından öldürmeleri için onu askerlere teslim etti. Askerler İsa’nın başına dikenli bir taç takıp önünde eğilerek onunla dalga  geçtiler. Daha sonra, taşıması için İsa’ya büyük bir direk verdiler ve onu şehrin dışına, Kafatası denilen bir yere götürdüler. Orada İsa’yı ellerinden ve ayaklarından direğe çivilediler. Sonra direği kaldırdılar. İsa direğin üzerinde asılıydı. Yaralarından kan akıyordu. Canı çok acıyordu.

İsa hemen ölmedi. Direğin üzerinde bir süre asılı kaldı. Yüksek kâhinler onunla alay etti. Oradan geçenler “Eğer Tanrı Oğluysan işkence direğinden in de görelim!” dediler. Ancak İsa, Babasının onu ne yapması için gönderdiğini biliyordu. İnsanların sonsuz yaşam kazanabilmesi için kusursuz yaşamını vermesi gerekiyordu. Sonunda, öğleden sonra saat üç gibi İsa Babasına haykırarak son nefesini verdi  (Matta 26:36–27:50; Markos 15:1; Luka 22:39–23:46; Yuhanna 18:1–19:30).

İsa Âdem’den ne kadar farklıydı! Âdem davranışlarıyla Tanrı’yı sevmediğini gösterdi. O’na itaatsizlik etti. Âdem bizi de sevmedi. O günah işlediği için bugün hepimiz günahkâr olarak doğuyoruz. Ama İsa davranışlarıyla hem Tanrı’yı hem de bizi sevdiğini gösterdi. O her zaman Tanrı’ya itaat etti. Ayrıca Âdem’in yol açtığı zararı telafi edebilmek için bizim uğrumuza yaşamını verdi.

İsa’nın ne kadar harika bir şey yaptığını anlayabiliyor musun?— Tanrı’ya dua ederken, Oğlunu gönderdiği için O’na teşekkür ediyor musun?— Elçi Pavlus İsa’nın yaptığı şeyin kendisi için ne anlama geldiğinin farkındaydı. O, Tanrı’nın Oğlu ‘beni sevdi ve benim uğruma canını verdi’ diye yazdı (Galatyalılar 2:20). İsa senin için de öldü. O, sonsuz yaşam kazanabilmemiz için kusursuz yaşamını verdi. Bu, İsa’yı sevmek için şüphesiz çok güçlü bir neden.

Pavlus Korintos cemaatindeki Hıristiyanlara, ‘Bizi harekete geçiren güç Mesih’in sevgisidir’ diye yazdı. Peki Mesih’in sevgisi bizi ne yapmak için harekete geçirmeli, ne dersin?— Bak Pavlus bunu nasıl cevapladı: “[Mesih] herkes için öldü ki, yaşayanlar artık kendileri için değil, kendileri uğruna ölen ve diriltilen için yaşasınlar.” Pavlus bu sözlerle İsa’nın hepimiz için öldüğünü, dolayısıyla artık bizim kendimizi memnun etmek için değil, İsa’yı memnun etmek için yaşamamız gerektiğini söyledi (2. Korintoslular 5:14, 15).

 İsa’yı memnun etmek için yaşadığını hangi yollarla gösterebilirsin?— Bunun bir yolu onun hakkında öğrendiğin şeyleri başkalarıyla paylaşmaktır. Bunun başka bir yolu daha var. Ne biliyor musun? Şunu düşün: Diyelim ki yalnızsın ve anne baban ya da başka biri senin ne yaptığını görmüyor. Televizyonda, İsa’yı memnun etmeyeceğini bildiğin şeyleri izler miydin? Veya internette böyle şeylere bakar mıydın?— Şunu unutma, İsa hayatta ve yaptığımız her şeyi görebilir!

İsa’yı sevmemizin başka bir nedeni de şu: Yehova İsa’yı çok seviyor ve biz de Yehova’yı örnek almak istiyoruz. İsa “Babam beni sever” demişti. Peki Tanrı İsa’yı neden seviyor biliyor musun?— Çünkü İsa Tanrı’nın amacının yerine gelebilmesi için ölmeye istekliydi (Yuhanna 10:17). Öyleyse hepimiz Kutsal Kitabın şu öğüdünü uygulayalım: ‘Sevgili çocukları olarak Tanrı’ya benzemeye çalışın ve tıpkı Mesih gibi sevgi yolunda yürüyün; o sizi sevdi ve sizin için kendisini verdi’ (Efesoslular 5:1, 2).