BİR keresinde Büyük Öğretmen çok şaşırtıcı bir soru sordu. Şöyle dedi: “Benim annem kim, kardeşlerim kim?” (Matta 12:48). Sen bu sorunun cevabını biliyor musun?— Büyük ihtimalle İsa’nın annesinin adının Meryem olduğunu biliyorsun. Peki onun erkek kardeşlerinin isimleri neydi?— Acaba İsa’nın kız kardeşleri de var mıydı?—

Kutsal Kitap İsa’nın erkek kardeşlerinin isimlerinin “Yakup, Yusuf, Simun ve Yahuda” olduğunu söyler. Ayrıca İsa’nın hizmeti sırasında hayatta olan kız kardeşlerinden de bahseder. İsa ailenin ilk doğan çocuğu olduğu için bütün kardeşleri ondan küçüktü (Matta 13:55, 56; Luka 1:34, 35).

Peki İsa’nın kardeşleri onun öğrencisi oldu mu?— Kutsal Kitap, ilk başta ‘kardeşlerinin ona iman etmediğini’ söyler (Yuhanna 7:5). Ancak daha sonra Yakup ve Yahuda İsa’nın öğrencileri oldular, hatta Kutsal Yazılarda bulunan iki kitabı kaleme aldılar. Bu kitaplar hangileri biliyor musun?— Evet, Yakup ve Yahuda kitapları.

Kutsal Kitapta İsa’nın kız kardeşlerinin isimleri geçmese de, onun en az iki kız kardeşi olduğunu biliyoruz. Belki daha fazla da olabilir. Peki kız kardeşleri İsa’nın takipçisi oldu mu?— Bunu bilmiyoruz, çünkü Kutsal Kitap bu konuda bir şey söylemez. Peki İsa neden “Benim annem kim, kardeşlerim kim?” diye sormuştu?— Hadi öğrenelim.

İsa öğrencilerine öğretim verirken bir adam onun sözünü kesip şöyle dedi: “Annen ve kardeşlerin dışarıda, seninle konuşmak  istiyorlar.” Bunun üzerinde İsa bu fırsatı onlara önemli bir ders vermek için kullanarak daha önce bahsettiğimiz şaşırtıcı soruyu sordu ve “Benim annem kim, kardeşlerim kim?” dedi. Sonra eliyle öğrencilerini göstererek şöyle devam etti: “İşte benim annem ve kardeşlerim.”

Ardından İsa ne söylemek istediğini açıklamak için şunları dedi: “Kim göklerdeki Babamın isteğini yerine getirirse, benim kardeşim, kız kardeşim ve annem odur” (Matta 12:47-50). Bu sözler İsa’nın kendisini öğrencilerine ne kadar yakın hissettiğini gösteriyor. O bizlere şunu öğretmek istiyordu: İsa öğrencilerini gerçek kardeşleri ve annesi gibi görüyordu.

İsa’nın bu sözleri söylediği sırada kardeşleri Yakup, Yusuf, Simun ve Yahuda onun Tanrı’nın oğlu olduğuna inanmıyorlardı. Onlar büyük ihtimalle Cebrail’in annelerine söylediği sözlere de inanmamışlardı (Luka 1:30-33). Bu nedenle İsa’ya  kötü davranmış olabilirler. Böyle biri gerçek bir kardeş gibi davranmış olmaz. Peki kardeşine kötü davranan başka kişiler de aklına geliyor mu?—

Örneğin Kutsal Kitap Esav’dan bahseder. Esav kardeşi Yakup’a o kadar öfkelenmişti ki şöyle demişti: ‘Kardeşim Yakup’u öldüreceğim.’ Bunu duyunca anneleri Rebeka çok korkmuş, bu nedenle Yakup’u uzaklara göndermişti (Başlangıç 27:41-46). Ancak yıllar sonra Esav değişti ve Yakup’la karşılaştığında onu kucaklayıp boynuna sarıldı ve öptü (Başlangıç 33:4).

Aradan zaman geçti ve Yakup’un 12 oğlu oldu. Ama Yakup’un oğulları küçük kardeşleri Yusuf’u sevmiyordu. Babaları en çok Yusuf’u sevdiği için onu kıskanıyorlardı. Bu nedenle onu Mısır’a yolculuk eden köle tüccarlarına sattılar. Ancak babalarına Yusuf’un vahşi bir hayvanın saldırısına uğrayıp öldüğünü söylediler (Başlangıç 37:23-36). Bu yaptıkları ne kadar korkunçtu, öyle değil mi?—

Sonra Yusuf’un abileri yaptıklarından çok pişman oldular. Bu  nedenle Yusuf onları affetti. Yusuf İsa’ya ne kadar benziyordu, değil mi?— İsa’nın da kendi elçileri çok zor bir anında onu bırakıp kaçmışlardı. Ayrıca Petrus İsa’yı tanıdığını bile inkâr etmişti. Ama Yusuf gibi İsa da onların hepsini affetmişti.

Kutsal Kitap, Kain ve kardeşi Habil’den de bahseder. Onların yaşadıkları da bizim için bir ders olabilir. Tanrı Kain’in yüreğine baktı ve onun kardeşini gerçekten sevmediğini gördü. Bu nedenle, Kain’e tutum ve davranışlarını değiştirmesi gerektiğini söyledi. Kain Tanrı’yı gerçekten sevseydi, O’nun sözünü dinlerdi. Ama o Tanrı’yı sevmiyordu. Bir gün Habil’e “Gel, kıra gidelim” dedi. Kırda yalnızlarken Kain kardeşine çok sert bir şekilde vurup onu öldürdü (Başlangıç 4:2-8).

Kutsal Kitap bundan önemli bir ders çıkarmamız gerektiğini söyler. Bunun ne olduğunu biliyor musun?— Kutsal Kitap şöyle der: “Baştan beri duyduğunuz sözü hatırlayın: Birbirimizi sevelim, kötüden olup kardeşini katleden Kain gibi olmayalım.” Kardeşlerimizi gerçekten sevmeliyiz. Kain gibi olmamalıyız (1. Yuhanna 3:11, 12).

Neden Kain gibi olmamalıyız?— Çünkü Kutsal Kitap Kain’in ‘kötüden olduğunu’, yani İblis Şeytan gibi davrandığını söyler. O, bu şekilde Şeytan’ın çocuğuymuş gibi davranmış oldu.

Öyleyse kardeşlerini sevmen neden çok önemli?— Eğer onları sevmezsen kimin çocuklarını örnek almış olursun?— Şeytan’ın çocuklarını. Onlara benzemek istemezsin değil mi?— Tanrı’nın çocuğu olmak istediğini nasıl gösterebilirsin?— Kardeşlerini gerçekten severek.

Peki sevgi nedir?— Sevgi bizi başkaları için iyilik yapmaya yönelten, içten gelen bir duygudur. Başkalarına olumlu duygular besleyerek ve iyilikler yaparak onları sevdiğimizi göstermiş  oluruz. Peki sevmemiz gereken kardeşlerimiz sadece aynı anne babaya sahip olduğumuz kardeşlerimiz mi?— Hatırlarsan, İsa kardeşlerinin kendisini takip eden kişiler olduğunu söylemişti. Bu kişiler büyük bir aileyi meydana getiriyordu.

Cemaatlerimizdeki kardeşlerimizi sevmemiz ne kadar önemli?— Kutsal Kitap şöyle der: “Gördüğü kardeşini sevmeyen görmediği Tanrı’yı seviyor olamaz” (1. Yuhanna 4:20). Yani sadece bazı kardeşleri sevmemiz yeterli değildir. Bütün kardeşlerimizi sevmeliyiz. İsa şöyle demişti: “Aranızda sevgi olursa, herkes benim öğrencilerim olduğunuzu bununla bilecek” (Yuhanna 13:35). Sen bütün kardeşleri seviyor musun?— Şunu unutma, bütün kardeşleri sevmiyorsan Tanrı’yı gerçekten seviyor olamazsın.

Peki kardeşlerimizi gerçekten sevdiğimizi nasıl gösterebiliriz?— Eğer onları seviyorsak onlardan uzak durmayız, “Ben bu kardeşle konuşmak istemiyorum” demeyiz. Hepsine dostça davranırız. Her zaman onlara iyilikler yaparız ve paylaşmaya hazır oluruz. Bir sorun yaşadıklarında onların yardımına koşarız. Çünkü biz gerçekten büyük bir aileyiz.

Kardeşlerimizi gerçekten seversek neyi göstermiş oluruz?— Büyük Öğretmen İsa’nın öğrencileri olduğumuzu. Sen de böyle olmak istiyorsun, değil mi?—