۱.‏ چه کسی تمام موجودات زنده را آفرید؟‏

یَهُوَه در کتاب مقدّس خدای زنده و خالق تمام موجودات خوانده شده است.‏ در همین خصوص شماری از مخلوقات روحی یَهُوَه در آسمان خطاب به او گفتند:‏ «تو همهٔ موجودات را آفریده‌ای و محض ارادهٔ تو بودند و آفریده شدند.‏» (‏مکاشفه ۴:‏۱۱؛‏ اِرْمیا ۱۰:‏۱۰‏)‏ داود نیز در مزمور خود در تحسین یَهُوَه گفت:‏ «نزد تو چشمهٔ حیات است.‏» (‏مزمور ۳۶:‏۹‏)‏ یَهُوَه براستی خالق و سرچشمهٔ حیات همهٔ موجودات زنده است.‏

۲.‏ یَهُوَه برای ادامهٔ حیات چه چیزهایی در اختیار ما گذاشته است؟‏

^۲ یَهُوَه نه تنها به ما جان بخشیده بلکه تمام نیازهای ما را نیز برای ادامهٔ حیاتمان برآورده کرده است.‏ (‏اَعمال ۱۷:‏۲۸‏)‏ او به ما غذا و آب،‏ همچنین هوایی برای تنفس و مکانی برای زیستن داده است.‏ ‏(‏اَعمال ۱۴:‏۱۵-‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ شگفت آنکه خدای مهربانمان به نحوی همهٔ این چیزها را خلق کرده است که نه تنها نیازهای ما را رفع می‌کنند بلکه برایمان دلپذیر و لذّت‌بخشند.‏ آیا شما هم می‌خواهید از زندگی لذّت ببرید؟‏ شادی و سعادت ما در گرو این است که با قوانین خدا آشنا شویم،‏ و به آن‌ها عمل کنیم.‏—‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۳.‏ یَهُوَه از همان آغاز خلقت بشر چگونه نظر خود را در مورد حیات و جان انسان ابراز داشت؟‏

^۳ یَهُوَه از ما خواسته است که برای جان خود و جان دیگران ارزش قائل باشیم.‏ او از همان آغاز خلقت بشر،‏ نظر خود را در این خصوص بر انسان آشکار ساخت.‏ و این زمانی بود که قائن،‏ فرزند ارشد آدم و حوّا،‏ از دست برادرش هابیل شدیداً به خشم آمده بود.‏ یَهُوَه به قائن گوشزد کرد که اگر خشمش را فرو ننشاند،‏ خشم و غیظش به گناهی بزرگ منجر خواهد شد.‏ قائن توجهی به تذکر یَهُوَه نکرد و ‹برادر خود هابیل را کشت.‏› (‏پیدایش ۴:‏۳-‏۸‏)‏ یَهُوَه نیز قائن را مجازات کرد.‏—‏پیدایش ۴:‏۹-‏۱۱‏.‏

۴.‏ یَهُوَه در شریعت موسی چگونه نشان داد که برای جان یک انسان ارزش قائل است؟‏

^۴ قرن‌ها بعد یَهُوَه قوانینی در اختیار قوم اسرائیل قرار داد،‏ و برایشان روشن ساخت که از خادمان خود چه انتظار دارد.‏ این قوانین از طریق موسی به اسرائیلیان داده شد،‏ و از این رو به شریعت موسی معروف شد.‏ در شریعت موسی به اسرائیلیان صریحاً حکم شده بود که ‹قتل نکنند.‏› (‏تثنیه ۵:‏۱۷‏)‏ این حکم به آنان نشان می‌داد که یَهُوَه برای جان انسان ارزش قائل است و آن‌ها نیز باید برای آن ارزش قائل باشند.‏

۵.‏ نظر خدا در مورد سِقط جنین چیست؟‏

^۵ آیا یَهُوَه برای جان یک جنین در رحم مادر نیز ارزش قائل است؟‏ بر طبق شریعت موسی کسی که سبب کشته شدن بچه‌ای در شکم زنی می‌شد،‏ خطایی جدی کرده بود.‏ آری،‏ یَهُوَه برای جان طفلی که زاده نشده،‏ به اندازهٔ جان هر انسان دیگری ارزش قائل است.‏ ‏(‏خروج ۲۱:‏۲۲،‏ ۲۳‏؛‏ * مزمور ۱۲۷:‏۳ خوانده شود.‏)‏ به همین دلیل،‏ یَهُوَه سِقط جنین را مردود می‌شمارد.‏

۶.‏ چرا نباید از همنوع خود نفرت داشته باشیم؟‏

^۶ آیا کسی که از همنوع خود نفرت دارد می‌تواند ادعا کند که برای جان او  ارزش قائل است؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید هر کس که از همنوع خود نفرت داشته باشد،‏ «قاتل» محسوب می‌شود و هیچ قاتلی به «حیات جاودانی» دست نمی‌یابد.‏ (‏۱یوحنّا ۳:‏۱۵‏)‏ پس اگر می‌خواهیم به حیات جاودانی دست یابیم،‏ باید نفرت را که عامل بسیاری از خشونت‌ها و قتل‌هاست از دل خود ریشه‌کن کنیم.‏ (‏۱یوحنّا ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ و به جای آن بذر عشق و محبت را در دلمان بکاریم.‏

۷.‏ چه رفتار یا عاداتی نشان‌دهندهٔ آن است که شخص برای زندگی و حیات ارزش قائل نیست؟‏

^۷ برخی ظاهراً برای جان خود نیز ارزش قائل نیستند.‏ در این خصوص می‌توانیم به کسانی اشاره کنیم که محض تفریح و تفنن جان خود را به خطر می‌اندازند.‏ یا کسانی که با استعمال دخانیات (‏سیگار،‏ قلیان و غیره)‏ یا مصرف غیردرمانی مواد مخدّر سلامت و زندگی خود را به خطر می‌اندازند.‏ آیا می‌توان گفت کسی که خود را به استعمال این گونه مواد عادت می‌دهد برای حیات خود ارزش قائل است؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید که اعتیاد به این مواد شخص را در نظر خدا ناپاک می‌کند.‏ ‏(‏رومیان ۶:‏۱۹؛‏ ۱۲:‏۱؛‏ ۲قُرِنتیان ۷:‏۱ خوانده شود.‏)‏ اگر می‌خواهیم خدا را از خودمان خوشنود کنیم باید خود را از چنگ این گونه اعتیادها برهانیم.‏ ترک اعتیاد آسان نیست.‏ ولی می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه ارادهٔ لازم را در ما به وجود می‌آورد.‏ او برای تلاش بندهٔ خود ارزش بسیار قائل است و از هیچ کمکی به او دریغ نمی‌کند.‏

۸.‏ چرا باید اصول ایمنی را مد نظر داشته باشیم؟‏

^۸ کسی که برای زندگی و جان دیگران ارزش قائل است باید به اصول ایمنی نیز اهمیت بدهد؛‏ به عنوان مثال،‏ در رانندگی احتیاط کند،‏ محض تفریح و شوخی جان خود و دیگران را به خطر نیندازد،‏ و از ورزش‌های خطرناک پرهیز کند.‏ (‏مزمور ۱۱:‏۵‏)‏ ببینید خدا چه قانونی به اسرائیلیان داد.‏ او گفت:‏ «چون خانهٔ نو بنا کنی،‏ بر پشت‌بام خود دیواری بساز،‏ مبادا کسی از آن بیفتد و خون بر خانهٔ خود بیاوری.‏» (‏تثنیه ۲۲:‏۸‏)‏ این اصل را در موارد دیگر نیز می‌توان به کار گرفت؛‏ برای مثال،‏ در مورد گذاشتن نرده برای راه‌پلّه یا توجه به نکات ایمنی اتومبیل؛‏ نکاتی از قبیل،‏ رسیدگی به وضعیت ترمزها و فرمان.‏ سهل‌انگاری در این گونه موارد باعث می‌شود که سلامت و جان خود و دیگران را در معرض خطر قرار دهیم.‏

۹.‏ کسی که برای زندگی موجودات زنده ارزش قائل است با حیوانات چگونه رفتار می‌کند؟‏

^۹ آیا خدا برای جان حیوانات هم ارزش قائل است؟‏ بله.‏ با اینکه خدا به  انسان‌ها اجازه داده است که به منظور خوراک و پوشاک و یا در صورت خطر حیوانی را بکشند،‏ اما بدرفتاری با حیوانات یا کشتن آن‌ها را صرفاً محض تفریح و سرگرمی،‏ کاملاً مردود شمرده است.‏ (‏پیدایش ۳:‏۲۱؛‏ ۹:‏۳؛‏ خروج ۲۱:‏۲۸‏)‏ این رفتار در واقع نشان می‌دهد که شخص برای حیات موجود زنده ارزشی قائل نیست.‏—‏امثال ۱۲:‏۱۰‏.‏

۱۰.‏ یَهُوَه چگونه رابطهٔ میان جان موجود زنده و خون او را نشان داد؟‏

^۱۰ پس از آنکه قائن برادر خود هابیل را کشت یَهُوَه به او گفت:‏ «خون برادرت از زمین نزد من فریاد برمی‌آورد!‏» (‏پیدایش ۴:‏۱۰‏)‏ توجه کنید که یَهُوَه به خون هابیل اشاره کرد و گفت خون اوست که از زمین فریاد برمی‌آورد.‏ مثل این بود که خون هابیل که معرف حیات یعنی جان او بود از یَهُوَه دادخواهی می‌کرد.‏ قائن جان هابیل را گرفته بود و می‌بایست مجازات می‌شد.‏ یَهُوَه پس از توفان نوح نیز یک بار دیگر به رابطهٔ میان خون و حیات اشاره کرد.‏ پیش از آن توفان خوراک انسان‌ها میوه و سبزی و حبوبات بود.‏ اما بعد از آن یَهُوَه به نوح و پسرانش گفت:‏ «هر جنبنده‌ای که زندگی دارد،‏ برای شما طعام باشد.‏» اما این ممنوعیت را نیز گذاشت:‏ «گوشت را با جانش که خون او باشد،‏ مخورید.‏» (‏پیدایش ۱:‏۲۹؛‏ ۹:‏۳،‏ ۴‏)‏ یَهُوَه با اشاره به رابطهٔ میان جان موجود زنده و خون او نشان داد،‏ همان قدر که برای زندگی و جان مخلوقش ارزش قائل است،‏ برای خون او نیز ارزش قائل است.‏

۱۱.‏ یَهُوَه در زمان نوح چه چیز را منع کرد؟‏

^۱۱ کسی که به دیدگاه یَهُوَه در مورد ارزش خون پی می‌برد باید از خوردن خون پرهیز کند.‏ دلیل آن چیست؟‏ یَهُوَه در یکی از قوانین شریعت به اسرائیلیان گفته بود که وقتی حیوانی را برای خوراک می‌کشند باید خون آن را بریزند و با خاک بپوشانند.‏ همچنین تأکید کرد که هرگز نباید خون حیوان را بخورند.‏ (‏لاویان ۱۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ این قانون در شریعت موسی نشان می‌داد،‏ قانونی که به نوح داده شده بود و ۸۰۰ سال از آن می‌گذشت،‏ هنوز به قوّت خود باقی بود.‏ پس تا آن زمان دیدگاه خدا نسبت به مصرف خون تغییر نکرده بود.‏ اسرائیلیان می‌توانستند گوشت حیوانات را بخورند،‏  اما باید از خوردن خون آن پرهیز می‌کردند.‏ خون حیوان می‌بایست به زمین ریخته می‌شد تا به مفهوم سمبولیک،‏ جان حیوان به جان‌آفرین بازگردد.‏

۱۲.‏ یَهُوَه از طریق روح‌القدس چه حکمی در خصوص خون به همهٔ مسیحیان ابلاغ کرد؟‏

^۱۲ همین فرمان بعدها به مسیحیان نیز ابلاغ شد.‏ در قرن اوّل،‏ رسولان عیسی و شماری از ریش‌سفیدانی که رهبری مسیحیان را بر عهده داشتند گرد هم آمدند تا در مورد احکام اصلی‌ای که مسیحیان باید از آن‌ها پیروی کنند تصمیم بگیرند.‏ در کتاب مقدّس نتیجه‌گیری آنان چنین عنوان شده است:‏ «روح‌القدس و ما صواب دیدیم که باری بر شما ننهیم جز این ضروریات،‏ که از قربانی‌های بت‌ها و خون و حیوانات خفه‌شده [منظور حیوانی است که خون آن ریخته نشده باشد] و زنا بپرهیزید.‏» (‏اَعمال ۱۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ ۲۱:‏۲۵‏)‏ با این وصف امروزه نیز مسیحیان می‌باید ‹از خون پرهیز کنند.‏› در نظر خدا پرهیز از مصرف خون،‏ به اندازهٔ پرهیز از بت‌پرستی و زنا حائز اهمیت است.‏

۱۳.‏ چرا می‌توان گفت که قانون پرهیز از مصرف خون شامل انتقال خون نیز می‌شود؟‏

^۱۳ آیا قانون پرهیز از مصرف خون شامل انتقال خون نیز می‌شود؟‏ بله.‏ برای توضیح این موضوع اجازه دهید مثالی بزنیم.‏ فرض کنید پزشک به شما تجویز کرده است که از مصرف الکل پرهیز کنید.‏ به نظر شما،‏ آیا تزریق الکل برایتان جایز خواهد بود؟‏ مسلّماً خیر!‏ حال،‏ اگر خدا از ما خواسته است از خوردن خون بپرهیزیم،‏ مسلّماً انتقال خون نیز برایمان جایز نخواهد بود.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ اگر به فرد مسیحی گفته شود بدون انتقال خون جان خود را از دست خواهد داد،‏ چه امکانات و چه اصولی را باید در نظر داشته باشد،‏ و چرا؟‏

^۱۴ حال اگر فردی مسیحی در اثر تصادف خون‌ریزی کند و یا نیاز به یک جرّاحی دشوار داشته باشد و دکتر معالج وی بگوید بدون انتقال خون زنده نخواهد ماند،‏ چه باید بکند؟‏ فرد مسیحی در چنین شرایطی برای آنکه هم حکم پرهیز از خون را حفظ کند و هم موهبت باارزش حیات را از دست ندهد،‏ می‌تواند از شیوه‌های درمانی‌ای استفاده کند که نیاز به انتقال خون ندارد.‏ محققان شیوه‌های متعددی برای این منظور یافته‌اند.‏ مراکزی که به این داروها و شیوه‌های درمانی مجهزند می‌توانند این خدمات را در اختیار بیماران قرار دهند.‏

^۱۵ آیا درست است که فردی مسیحی برای آنکه چند سال به عمر خود بیفزاید  قانون خدا را زیر پا بگذارد؟‏ عیسی در این مورد گفت:‏ «زیرا هر که بخواهد جان خود را حفظ کند آن را از دست می‌دهد،‏ اما هر که به خاطر من جان خود را فدا کند آن را نگاه خواهد داشت.‏» (‏متّیٰ ۱۶:‏۲۵‏،‏ انجیل شریف‏)‏ طبعاً هیچ یک از ما نمی‌خواهد جان خود را از دست بدهد.‏ اما اگر بخواهیم برای نجات جان خود قوانین خدا را زیر پا بگذاریم،‏ چه بسا موهبت حیات جاودانی را از دست بدهیم.‏ باید به خاطر داشته باشیم که یَهُوَه همواره سعادت ما را می‌خواهد و بجاست مطیع احکام او باشیم.‏ حتی اگر جان خود را در راه اجرای احکام او از دست بدهیم،‏ خدای جان‌آفرینمان قادر است ما را رستاخیز دهد و بار دیگر عطیهٔ پرارزش حیات را در اختیارمان بگذارد.‏—‏یوحنّا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۶‏.‏

۱۶.‏ امروزه خادمان خدا برای رعایت قوانین مربوط به خون مصمم به چه کاری هستند؟‏

^۱۶ امروزه،‏ خادمان وفادار یَهُوَه مصممند مطابق قانون خدا از خوردن خون یا انتقال خون پرهیز کنند.‏ * آنان نیک می‌دانند همان خالقی که خون را به انسان داده است،‏ بهتر از هر کسی می‌داند چگونه باید از آن استفاده کرد.‏ نظر شما در این مورد چیست؟‏

۱۷.‏ تنها استفاده‌ای که اسرائیلیان عهد باستان می‌توانستند از خون بکنند چه بود؟‏

^۱۷ در شریعت موسی از خون فقط برای یک منظور می‌بایست استفاده می‌شد.‏ یَهُوَه به اسرائیلیان فرمود که ‹جان موجود زنده در خون اوست.‏› اسرائیلیان می‌بایست خون حیوانات را برای کفّارهٔ جان خود،‏ یعنی پاک کردن گناهانشان،‏ به خدا تقدیم  می‌کردند.‏ یَهُوَه اشاره نمود که تنها خون می‌تواند گناه را پاک سازد.‏ (‏لاویان ۱۷:‏۱۱‏)‏ اسرائیلیان برای اینکه خدا از سر گناهانشان بگذرد می‌بایست حیوانی را قربانی می‌کردند و مقداری از خون حیوان را بر قربانگاه که مکان آن را خدا مشخص کرده بود می‌ریختند.‏ این تنها استفاده‌ای بود که اسرائیلیان می‌بایست از خون می‌کردند.‏

۱۸.‏ خون عیسی درِ چه برکاتی را در مقابل ما گشوده است؟‏

^۱۸ البته،‏ مسیحیان حقیقی تابع شریعت موسی نیستند و خدا قربانگاه مشخصی نیز برایشان تعیین نکرده است تا خون حیوان قربانی‌شده را بر آن بریزند.‏ در حقیقت آنان دیگر حتی نیازی ندارند حیوانات را برای بخشیده شدن گناهانشان قربانی کنند.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۱‏)‏ دلیل آن چیست؟‏ باید بدانیم که خون قربانی‌هایی که اسرائیلیان عهد باستان بر قربانگاه می‌ریختند در واقع مظهر خون پرارزشی بود که عیسی مسیح تقدیم خدا کرد.‏ چنانکه در فصل پنجم این کتاب اشاره شد،‏ عیسی جانش را فدا کرد.‏ او اجازه داد دشمنانش خون او را همچون قربانی بریزند.‏ بعد از آن به آسمان عروج کرد و بهای خون خود را به عنوان خون‌بهای بشر  تقدیم خدا کرد.‏ (‏عبرانیان ۹:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ عیسی از طریق این خون‌بهایی که برای گناهان ما به خدا پرداخت،‏ موهبت حیات جاودانی را که از انسان‌ها گرفته شده بود به آنان بازگرداند.‏ (‏متّیٰ ۲۰:‏۲۸؛‏ یوحنّا ۳:‏۱۶‏)‏ پس می‌بینیم که این شیوهٔ استفاده از خون چقدر برای ما مفید و ارزشمند بوده است!‏ (‏۱پِطْرُس ۱:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ اما فقط در صورتی از طریق خون عیسی به زندگی ابدی دست می‌یابیم که با تمام وجود نشان دهیم،‏ برای خونی که در راه ما داد ارزش قائلیم.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم ‹از خون همه بری باشیم›؟‏

^۱۹ چقدر باید از یَهُوَه سپاسگزار باشیم که موهبت زندگی را در اختیار ما گذاشته است و امکان حیات ابدی را برای ما به وجود آورده است.‏ محبت به یَهُوَه و همنوع حکم می‌کند که از هیچ تلاشی برای آشنا کردن مردم دنیا با این عطیهٔ الٰهی یعنی حیات جاودانی کوتاهی نکنیم.‏ ‏(‏حِزْقِیال ۳:‏۱۷-‏۲۱ خوانده شود.‏)‏ به این ترتیب می‌توانیم مانند پولُس رسول با وجدان آسوده بگوییم:‏ «من از خون همه بری هستم،‏ زیرا که از اعلام نمودن شما به تمامی ارادهٔ خدا کوتاهی نکردم.‏» (‏اَعمال ۲۰:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ موعظه به انسان‌ها در مورد خدا و مقصود زیبای او گواهی است بر اینکه برای زندگی و خون ارزش قائلیم.‏