در کتاب مقدّس شما،‏ مزمور ۸۳:‏۱۸ چگونه ترجمه شده است؟‏ این آیه در ترجمه‌ها و زبان‌های مختلف به شکل‌های گوناگون آمده است.‏ در ترجمهٔ قدیم کتاب مقدّس فارسی،‏ این آیه به این صورت نوشته شده است:‏ «بدانند تو که اسمت یَهُوَه می‌باشد،‏ به تنها بر تمامی زمین متعال هستی.‏» در برخی از ترجمه‌های کتاب مقدّس این آیه به شکلی مشابه ترجمه شده است.‏ اما در بسیاری از ترجمه‌ها به جای آوردن نام خدا «یَهُوَه» از عناوین یا صفاتی استفاده کرده‌اند،‏ مثل «تو که اسمت سَروَر می‌باشد» یا «تو که اسمت ابدی می‌باشد.‏» به نظر شما چه کلمه‌ای در این آیه مناسب است،‏ آوردن نام خدا «یَهُوَه» یا واژه‌ای دیگر؟‏

قسمت اعظم کتاب مقدّس به زبان عبری نگاشته شده است.‏ این آیه در زبان اصلی آن به یک اسم خاص اشاره می‌کند که با حروف عبری יהוה (‏ی ه و ه)‏ آمده است.‏ در زبان فارسی این نام به صورت «یَهُوَه» نوشته شده است.‏ نام «یَهُوَه» تنها در آیهٔ فوق نیامده بلکه نزدیک به ۷۰۰۰ مرتبه فقط در متون اصلی نوشته‌های عبرانی ذکر شده است.‏

نام خدا تا چه حد اهمیت دارد؟‏ عیسی در دعایی که به دعای نمونه معروف است اهمیت نام خدا را نشان می‌دهد.‏ این دعا به این صورت آغاز می‌شود:‏ «ای پدر ما که در آسمانی،‏ نام تو مقدّس باد.‏» (‏متّیٰ ۶:‏۹‏)‏ همچنین در جای دیگر عیسی این طور دعا کرد:‏ «ای پدر،‏ اسم خود را جلال بده!‏» خدا در پاسخ به دعای عیسی گفت:‏ «جلال دادم و باز جلال خواهم داد.‏» (‏یوحنّا ۱۲:‏۲۸‏)‏ این موضوع روشن می‌کند که نام خدا از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است.‏ پس چرا برخی مترجمان در ترجمهٔ کتاب مقدّس نام خدا را حذف کرده و عناوینی را جانشین آن کرده‌اند؟‏

به نظر می‌رسد که مترجمان به دو دلیل اصلی از ذکر نام خدا در ترجمه‌هایشان خودداری کرده‌اند.‏ بسیاری بر این عقیده‌اند که چون تلفظ اصلی این نام مشخص  نیست نباید آن را به کار برد.‏ از آنجایی که زبان عبری قدیم،‏ بدون حروف صدادار نوشته می‌شد،‏ هیچ کس نمی‌تواند بگوید مردم در زمانی که کتاب مقدّس نگاشته می‌شد،‏ چگونه نام خدا را تلفظ می‌کردند.‏ اما آیا این امر باید ما را از استفاده از نام خدا باز دارد؟‏ در واقع باید گفت در مورد اسامی دیگر نیز چنین است.‏ به عنوان مثال،‏ ما نمی‌دانیم که نام عیسی در قرن اوّل چگونه تلفظ می‌شد.‏ ممکن است در آن زمان این نام را به صورت‌های یَشُوع یا یَهُوشُوع تلفظ می‌کردند.‏ ما تلفظ دقیق نام عیسی را نمی‌دانیم،‏ اما این موضوع باعث نمی‌شود که این نام را به کار نبریم.‏ امروزه مردم دنیا نام عیسی را به شکلی تلفظ می‌کنند که در زبانشان رایج است.‏ به همین صورت اگر شما به خارج از کشور سفر کنید مردم آن کشور ممکن است نام شما را به شکل دیگری تلفظ کنند.‏ از این رو ناآشنا بودن با تلفظ قدیمی نام خداوند دلیل بر این نیست که نام او را به کار نبریم.‏

دلیل اصلی دیگرِ حذف نام خدا از کتاب مقدّس به سُنتی برمی‌گردد که در قدیم بین یهودیان رواج داشته است.‏ بسیاری از یهودیان بر این اعتقادند که نام خدا نباید به زبان آورده شود.‏ ظاهراً این اعتقاد از تفسیر غلط یکی از قوانین کتاب مقدّس ناشی شده است که می‌گوید:‏ «نام یَهُوَه،‏ خدای خود را به باطل مبر،‏ زیرا خداوند کسی را که اسم او را به باطل بَرَد،‏ بی‌گناه نخواهد شمرد.‏»—‏خروج ۲۰:‏۷‏.‏

این آیه استفادهٔ نابجا و سوءاستفاده از نام خدا را منع کرده است.‏ اما آیا ما را منع می‌کند که با شایستگی و احترام از نام خدا استفاده کنیم؟‏ به هیچ وجه!‏ نویسندگان نوشته‌های مقدّس عبرانی (‏عهد عتیق)‏ مردانی باایمان بودند که مطابق با قوانینی که خداوند به اسرائیلیان باستان داده بود زندگی می‌کردند.‏ آنان به کرّات در نوشته‌های خود نام خدا را استفاده کرده‌اند.‏ به عنوان مثال آنان این نام را در مزامیر به کار برده‌اند و جماعت پرستندگان یَهُوَه،‏ آن سرودها را با صدای بلند می‌خواندند.‏ حتی یَهُوَه خدا خود از پرستندگانش خواسته است که نام او را به کار برند.‏ کسانی که به او ایمان دارند این خواست او را به جا می‌آورند و نام او را به کار می‌برند.‏ (‏یوئیل ۲:‏۳۲؛‏ اَعمال ۲:‏۲۱‏)‏ به همین دلیل امروزه مسیحیان نیز با احترام نام خدا را به کار می‌برند همان طور که عیسی آن را به کار می‌برد.‏—‏یوحنّا ۱۷:‏۲۶‏.‏

 مترجمان کتاب مقدّس با جانشین کردن عناوین،‏ به جای نام خدا اشتباه بزرگی مرتکب شدند.‏ آنان با این کار خود،‏ خدا را بیگانه و دست‌نیافتنی جلوه دادند.‏ در صورتی که در کتاب مقدّس آمده است خداوند به انسان‌ها نزدیک است.‏ (‏مزمور ۱۴۵:‏۱۸‏)‏ برای مثال،‏ یکی از دوستانتان را در نظر بگیرید که با او نزدیک و صمیمی هستید.‏ اگر نام دوست خود را نمی‌دانستید آیا می‌توانستید چنین رابطه‌ای با او داشته باشید؟‏ حال کسی که نسبت به نام خدا یَهُوَه بی‌تفاوت باشد تا چه حد می‌تواند به او نزدیک شود؟‏ به علاوه اگر نام خدا به کار برده نمی‌شد کسی نیز معنی فوق‌العادهٔ این نام را نمی‌فهمید.‏ معنی نام خدا چیست؟‏

خداوند معنی نامش را برای موسی خادم وفادارش روشن کرد.‏ وقتی موسی از خداوند نام او را جویا شد یَهُوَه پاسخ داد:‏ «هستم آنکه هستم.‏» (‏خروج ۳:‏۱۴‏)‏ برگردان این آیه از ترجمهٔ روتِرهام ‏(‏انگل‍.‏)‏ چنین است:‏ «هر آنچه بخواهم،‏ خواهم شد.‏» به این معنی که یَهُوَه در هر زمان برای به تحقق رساندن وعده‌هایش هر آن چه لازم باشد خواهد شد و سبب می‌شود آفریده‌هایش نیز هر آنچه لازم بیند،‏ بشوند.‏

این مطلب را با مثالی روشن می‌کنیم.‏ فرض کنید یکی از دوستان شما به یک بیماری سخت مبتلا شده است.‏ آیا آرزو نداشتید که یک دکتر متخصص و ماهر بودید و درد او را دوا می‌کردید؟‏ اگر یکی از عزیزانتان مشکل مالی پیدا کند،‏ آیا دوست نداشتید که شخصی ثروتمند بودید و مشکل او را حل می‌کردید؟‏ واقعیت این است که توانایی‌های ما محدود است و ما نمی‌توانیم به اصطلاح هر آنچه می‌خواهیم بشویم.‏ اما یَهُوَه در هر زمان برای به تحقق رساندن وعده‌هایش هر آنچه نیاز باشد می‌شود و ما هر چه بیشتر با کتاب مقدّس آشنا شویم بهتر به این موضوع فوق‌العاده پی خواهیم برد.‏ علاوه بر این،‏ یَهُوَه همواره قدرتش را به کسانی که به او محبت می‌ورزند نشان می‌دهد.‏ (‏۲تواریخ ۱۶:‏۹‏)‏ اما این جنبهٔ شخصیت یَهُوَه بر کسانی که نام او را نمی‌شناسند پوشیده می‌ماند.‏

شکی نیست که نام یَهُوَه باید در کتاب مقدّس به کار برده شود.‏ دانستن معنی نام پدر آسمانی‌مان و به کار بردن این نام در پرستش او،‏ ما را به او نزدیک می‌کند.‏ *