ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άνθρωποι αγαπούν και σέβονται το σταυρό. Η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα αποκαλεί το σταυρό «το κυριότερο σύμβολο της Χριστιανικής θρησκείας». Εντούτοις, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν χρησιμοποιούν το σταυρό στη λατρεία. Γιατί;

Ένας σημαντικός λόγος είναι ότι ο Ιησούς Χριστός δεν πέθανε σε σταυρό, όπως εννοούν σήμερα το σταυρό οι άνθρωποι. Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου σταυρός βασικά σημαίνει «όρθιος πάσσαλος ή ξύλο». Η μετάφραση της Αγίας Γραφής Δε Κομπάνιον Μπάιμπλ (The Companion Bible) τονίζει: «[Η λέξη σταυρός] δεν σημαίνει ποτέ δύο κομμάτια ξύλο τοποθετημένα σταυρωτά σε οποιαδήποτε γωνία . . . Στην ελληνική γλώσσα της [Καινής Διαθήκης] δεν υπάρχει τίποτα που να υπονοεί καν δύο κομμάτια ξύλο».

 Σε αρκετές περικοπές, οι Βιβλικοί συγγραφείς χρησιμοποιούν μια άλλη λέξη αναφερόμενοι στο όργανο με το οποίο θανατώθηκε ο Ιησούς. Πρόκειται για τη λέξη ξύλον. (Πράξεις 5:30· 10:39· 13:29· Γαλάτες 3:13· 1 Πέτρου 2:24) Αυτή η λέξη σημαίνει απλώς ένα κομμάτι ξύλο, ένα ραβδί, ένα ρόπαλο ή ένα δέντρο.

Εξηγώντας γιατί ένας απλός πάσσαλος χρησιμοποιούνταν πολλές φορές για εκτελέσεις, το βιβλίο Ο Σταυρός και η Σταύρωση (Das Kreuz und die Kreuzigung), του Χέρμαν Φούλντα, δηλώνει: «Δεν υπήρχαν δέντρα σε όλα τα μέρη που επιλέγονταν για δημόσιες εκτελέσεις. Γι’ αυτό, έμπηγαν μέσα στο έδαφος ένα απλό δοκάρι. Πάνω σε αυτό έδεναν ή κάρφωναν τα χέρια των παρανόμων σηκωμένα προς τα πάνω, συχνά δε και τα πόδια τους».

Η πιο πειστική απόδειξη, όμως, προέρχεται από το Λόγο του Θεού. Ο απόστολος Παύλος λέει: «Ο Χριστός, μέσω εξαγοράς, μας απελευθέρωσε από την κατάρα του Νόμου με το να γίνει κατάρα αντί για εμάς, επειδή είναι γραμμένο: “Καταραμένος είναι κάθε κρεμασμένος πάνω σε ξύλο”». (Γαλάτες 3:13) Εδώ ο Παύλος παραθέτει τα εδάφια Δευτερονόμιο 21:22, 23, τα οποία αναφέρονται σαφώς σε πάσσαλο και όχι σε σταυρό. Εφόσον ένα τέτοιο μέσο εκτέλεσης έκανε το άτομο να αποτελεί «κατάρα», δεν θα ήταν κατάλληλο να διακοσμούν οι Χριστιανοί τα σπίτια τους με εικόνες που παρουσιάζουν τον Χριστό κρεμασμένο στο ξύλο.

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να πιστοποιούν ότι, κατά τα πρώτα 300 χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού, όσοι ισχυρίζονταν πως ήταν Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το σταυρό στη λατρεία. Τον τέταρτο αιώνα, όμως, ο ειδωλολάτρης Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μεταστράφηκε στην αποστατική Χριστιανοσύνη και προώθησε το σταυρό ως σύμβολό της. Οποιαδήποτε και αν ήταν τα κίνητρα του Κωνσταντίνου, ο σταυρός, όπως τον εννοούν σήμερα οι άνθρωποι, δεν είχε καμία σχέση με τον Ιησού Χριστό. Αυτού του είδους ο σταυρός στην πραγματικότητα έχει ειδωλολατρική προέλευση. Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) παραδέχεται: «Ο σταυρός εντοπίζεται τόσο σε προχριστιανικούς όσο και σε μη Χριστιανικούς πολιτισμούς». Διάφορες άλλες έγκυρες πηγές έχουν συνδέσει το σταυρό με τη λατρεία της φύσης και τις ειδωλολατρικές σεξουαλικές τελετουργίες.

Γιατί, λοιπόν, προωθήθηκε αυτό το ειδωλολατρικό σύμβολο; Προφανώς, για να διευκολύνει τους ειδωλολάτρες να αποδεχτούν τη «Χριστιανοσύνη». Εντούτοις, η αφοσίωση σε οποιοδήποτε ειδωλολατρικό σύμβολο καταδικάζεται σαφώς από την Αγία Γραφή. (2 Κορινθίους 6:14-18) Επίσης, οι Γραφές απαγορεύουν κάθε  μορφή ειδωλολατρίας. (Έξοδος 20:4, 5· 1 Κορινθίους 10:14) Άρα λοιπόν, οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν πολύ βάσιμους λόγους να μη χρησιμοποιούν το σταυρό στη λατρεία. *