ضمیمه
چرا مسیحیان حقیقی از صلیب در پرستش خدا استفاده نمی‌کنند
امروزه میلیون‌ها نفر صلیب را نمادی مسیحی می‌شمارند، و آن را عزیز و گرامی می‌دارند. در دایرة‌المعارف بریتانیکا نیز از صلیب به عنوان «نماد اصلی مسیحیت» نام برده شده است. ولی، چرا مسیحیان حقیقی از صلیب در پرستش خدا استفاده نمی‌کنند؟
اوّلاً، مدارکی در دست است که نشان می‌دهد عیسی روی صلیب اعدام نشد. واژهٔ یونانی‌ای که در اغلب متون کتاب مقدّس صلیب ترجمه شده است واژهٔ اِستاوروس می‌باشد و مفهوم آن تیر یا چوبی ایستاده است. در کتاب «راهنمای کتاب مقدّس» (انگل.) آمده است: ‹در زبان یونانی قدیم، واژهٔ اِستاوروس به مفهوم یک تیر چوبی بوده است و به هیچ وجه تصویر دو تیر چوبی عمود یا غیرعمود را در ذهن شنونده ایجاد نمی‌کرد.›
در برخی از آیات متون یونانی کتاب مقدّس در اشاره به وسیله‌ای که عیسی بر روی آن اعدام شد، از واژهٔ یونانی اِکزیلون به جای اِستاوروس استفاده شده است. (اَعمال ۵:۳۰؛ ۱۰:۳۹؛ ۱۳:۲۹؛ غَلاطیان ۳:۱۳؛ ۱پِطْرُس ۲:۲۴) اِکزیلون در کتاب مقدس فارسی گاهی صلیب ترجمه شده است، ولی این واژه در واقع به معنی الوار، تیر چوبی و درخت است.
کتابِ «صلیب و مصلوب» (آلمانی، اثر هِرمَن فودا) در اشاره به اینکه چرا از تیر چوبی برای اعدام استفاده می‌شد می‌گوید: «از آنجا که در همهٔ اعدام‌گاه‌ها درخت یافت نمی‌شد، دست‌ها و پاهای محکوم را به یک تیر، با میخ یا طناب، متصل می‌کردند و تیر را در حفره‌ای در زمین فرو می‌بردند. به این ترتیب محکوم از دست‌هایش آویزان می‌شد.»
همچنین، به این نکتهٔ بسیار مهم در کتاب مقدّس توجه کنید. پولُس رسول می‌گوید: «مسیح، ما را از لعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد، چنانکه مکتوب است ‹ملعون است هر که بر دار آویخته شود.›» (غَلاطیان ۳:۱۳) پولُس در اینجا از تثنیه ۲۱:۲۲، ۲۳ نقل قول کرده است. واژهٔ «دار» در اینجا به یک تیر چوبی اشاره دارد، نه دو تیر عمود بر هم، مثل صلیب. اما نکتهٔ مهم‌تری در این آیه وجود دارد. بر طبق کتاب مقدّس کسی را بر تیر چوبی اعدام می‌کردند که مورد لعنت خدا باشد و می‌دانیم که عیسی را به اتهامی واهی بر تیر شکنجه اعدام کردند. به همین دلیل، مسیحیان حقیقی این وسیلهٔ اعدام را زینتگر خانهٔ خود نمی‌سازند.
هیچ گواهی در دست نیست که نشان دهد حتی تا ۳۰۰ سال بعد از مرگ مسیح، مسیحیان از صلیب استفاده کرده باشند. در قرن چهارم کنستانتین، امپراتور مشرک روم به مسیحیت مرتدی که در آن زمان رواج داشت گروید، و صلیب را سمبول آن دین قرار داد. ما نمی‌دانیم انگیزهٔ کنستانتین از این عمل چه بوده است، ولی آنچه واضح است، صلیب وسیله‌ای بود که بت‌پرستان از آن استفاده می‌کردند. جالب آنکه حتی «دایرة‌المعارف کاتولیکی» (انگل.) به این نکته اشاره می‌کند که «استفاده از صلیب در میان اقوام غیرمسیحی به دوران قبل از مسیحیت باز می‌گردد.» و حتی در شماری از کتب مرجع آمده است که در دوران باستان مشرکان صلیب را در مناسکی استفاده می‌کردند که در آن‌ها نمادهای جنسی مورد پرستش قرار می‌گرفت.
دلیل رواج یافتن این سمبولِ مشرکانه در مسیحیت چه بوده است؟ ظاهراً به این دلیل بوده است که بت‌پرستان را به مسیحیت جلب کنند. اما، کتاب مقدّس استفاده از سمبول‌های مشرکانه را در خداپرستی به طور اکید منع کرده است. (۲قُرِنتیان ۶:۱۴-۱۸) کتاب مقدّس بت‌پرستی را به هر شکل آن محکوم می‌کند. (خروج ۲۰:۴، ۵؛ ۱قُرِنتیان ۱۰:۱۴) با توجه به آنچه گفته شد مسیحیان حقیقی نباید از صلیب در عبادت و پرستش یَهُوَه استفاده کنند. *
^ بند 2 برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به کتاب «استدلال از روی نوشته‌های مقدّس» (انگل.) صفحه‌های ۸۹-۹۳ چاپ شاهدان یَهُوَه مراجعه نمایید.
