သန်းပေါင်းများစွာသောသူတို့ဟာ လက်ဝါးကားတိုင်ကို မြတ်နိုးကြပြီး လေးမြတ်ကြတယ်။ ဗြိတိန်နီကာစွယ်စုံကျမ်းမှာ လက်ဝါးကားတိုင်ကို “ခရစ်ယာန်ဘာသာ၏ အဓိကအမှတ်အသား” လို့ခေါ်ဆိုထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခရစ်ယာန်စစ်တွေက ဝတ်ပြုရေးမှာ လက်ဝါးကားတိုင်ကို အသုံးမပြုကြဘူး။ ဘာကြောင့်လဲ။

အရေးကြီးတဲ့အကြောင်းရင်းတစ်ခုက ယေရှုခရစ်ဟာ လက်ဝါးကားတိုင်ပေါ်မှာ သေဆုံးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့အချက်ပဲ။ “လက်ဝါးကားတိုင်” လို့ အများအားဖြင့် ပြန်ဆိုတဲ့ ဂရိစကားလုံးက စတောရော့စ်ဖြစ်တယ်။ အခြေခံအားဖြင့် “ဖြောင့်တန်းတဲ့တုတ်ချွန် ဒါမှ မဟုတ် တိုင်” ကိုဆိုလိုတယ်။ ကောမ်ပဲနီယန်သမ္မာကျမ်းစာမှာ ဒီလိုဆိုတယ်– “[စတောရော့စ်] သည် ကန့်လန့်ဖြတ်ထားသည့် သစ်တိုင်နှစ်ချောင်းကို လုံးဝမဆိုလိုချေ။ . . . ဂရိ [ဓမ္မသစ်] ကျမ်း၌ သစ်နှစ်ပိုင်းကို ဆိုလိုသည့်သဘောပင် လုံးဝမပါရှိချေ။”

ကျမ်းချက်အတော်များများမှာ ကျမ်းရေးသူတွေက ယေရှုသေဆုံးခဲ့တဲ့ကိရိယာအတွက် တခြားစကားလုံးကို အသုံးပြုကြတယ်။ အဲဒါကတော့ ဂရိစကားလုံး ဇိုင်လွန် ဖြစ်တယ်။ (တမန်တော် ၅:၃၀; ၁၀:၃၉; ၁၃:၂၉; ဂလာတိ ၃:၁၃; ၁ ပေတရု ၂:၂၄) အဲဒီစကားလုံးကလည်း “သစ်” ဒါမှမဟုတ် “တုတ်ချောင်း၊ တုတ်တိုင်၊ ဒါမှမဟုတ် သစ်ပင်” ကိုဆိုလိုတယ်။

ကွပ်မျက်ရာမှာ ဘာကြောင့် ရိုးရိုးသစ်တိုင်ကိုသာ အသုံးပြုလေ့ရှိကြောင်း ရှင်းပြတဲ့ ဟာမန်ဖူလ်ဒါရဲ့ လက်ဝါးကားတိုင်နှင့် ကားတိုင်တင်ခြင်းစာအုပ်မှာ ဒီလိုဖော်ပြထားတယ်– “လူထုရှေ့ကွပ်မျက်ရန် ရွေးချယ်သည့်နေရာတိုင်းတွင် သစ်ပင်များမရှိနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် ရိုးရိုးသစ်တိုင်ကိုသာ မြေကြီးထဲစိုက်၍ ထောင်လိုက်သည်။ ထိုတိုင်ပေါ်တွင် ရာဇဝတ်သားများကိုတင်ပြီး သူ၏လက်များကို အပေါ်သို့မြှောက်ကာ ကြိုးချည်၊ သို့မဟုတ် သံဖြင့်ရိုက်ကြသည်။ ခြေထောက်ကိုလည်း ထိုသို့ပြုလေ့ရှိကြသည်။”

ဒါပေမဲ့ ယုံကြည်စိတ်ချရဆုံး သက်သေအထောက်အထားက ဘုရားသခင့်တရားစကားတော်ဖြစ်တယ်။ တမန်တော်ပေါလု ဒီလိုပြောခဲ့တယ်– “‘သစ်တိုင်တွင်ဆွဲထားခြင်းခံရသောသူတိုင်း ကျိန်ခြင်းခံရသောသူဖြစ်သည်’ ဟုကျမ်းစာ၌ရေးထားသည့်အတိုင်း ခရစ်တော်သည် ငါတို့ကိုယ်စား ကျိန်ခြင်းကိုခံရသဖြင့် ပညတ်တရား၏ကျိန်ခြင်းမှ ငါတို့ကိုဝယ်ယူ၍ လွတ်မြောက်စေတော်မူပြီ။” (ဂလာတိ ၃:၁၃) ဒီကျမ်းချက်မှာ ပေါလုက တရားဟောရာ ၂၁:၂၂၊ ၂၃ ကို ကိုးကားဖော်ပြခြင်းဖြစ်တယ်။ အဲဒီကျမ်းချက်မှာ လက်ဝါးကားတိုင်လို့မဖော်ပြဘဲ သစ်တိုင်လို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖော်ပြထားတယ်။ အဲဒီလိုကွပ်မျက်ခံရတဲ့လူတစ်ဦးက “ကျိန်ခြင်းခံရသောသူ” ဖြစ်တဲ့အတွက် ခရစ်တော်နှက်တိုင်တင် အသတ်ခံရတဲ့ရုပ်ပုံတွေနဲ့ ကိုယ့်အိမ်ကို အလှဆင်တာက ခရစ်ယာန်တွေအတွက် မသင့်တော်ပါဘူး။

ခရစ်တော်သေဆုံးပြီး အနှစ် ၃၀၀ အတွင်းမှာ ခရစ်ယာန်လို့ပြောတဲ့သူတွေက ဝတ်ပြုရေးမှာ လက်ဝါးကားတိုင်တွေ အသုံးပြုခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားမရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့ စတုတ္ထရာစုရောက်လာတဲ့အခါ အယူမှားဘုရင် ကော်န်စတင်တိုင်းက အယူဖောက်ပြန်တဲ့ခရစ်ယာန်ဘာသာထဲ ပြောင်းဝင်လာပြီး လက်ဝါးကားတိုင်ကို ခရစ်ယာန်အမှတ်အသားအဖြစ်သုံးဖို့ အားပေးခဲ့တယ်။ ကော်န်စတင်တိုင်းရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာပဲဖြစ်နေပါစေ လက်ဝါးကားတိုင်က ခရစ်တော်နဲ့ ဘယ်လိုမှမပတ်သက်ဘူး။ အမှန်တော့ လက်ဝါးကားတိုင်ဟာ အယူမှားသူတွေဆီကနေ မြစ်ဖျားခံလာတာဖြစ်တယ်။ ကက်သလစ်စွယ်စုံကျမ်းသစ်က ဒီလိုဝန်ခံတယ်– “လက်ဝါးကားတိုင်ကို ခရစ်ယာန်ခေတ်မတိုင်မီနှင့် ခရစ်ယာန်မဟုတ်သူတို့၏ယဉ်ကျေးမှု နှစ်မျိုးစလုံးတွင် တွေ့ရှိရသည်။” အခြားအကိုးအကားတွေကလည်း လက်ဝါးကားတိုင်ကို သဘာဝတရားကိုးကွယ်မှုနဲ့ အယူမှားသူတွေရဲ့ လိင်ဝတ်ပြုမှုနဲ့ ဆက်စပ်ဖော်ပြခဲ့တယ်။

 ဒါဆိုရင် ဒီအယူမှားအမှတ်အသားကို ဘာကြောင့် လက်ခံခဲ့ကြတာလဲ။ ဖြစ်နိုင်တာက အယူမှားသူတွေ “ခရစ်ယာန်ဘာသာ” ကို လက်ခံရ ပိုလွယ်ကူစေဖို့ဖြစ်တယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ပါစေ အယူမှားအမှတ်အသားတွေကို လေးမြတ်တာကို သမ္မာကျမ်းစာက ပြတ်ပြတ်သားသား ပြစ်တင်ရှုတ်ချတယ်။ (၂ ကောရိန္သု ၆:၁၄-၁၈) ကျမ်းစာက ရုပ်ပုံကိုးကွယ်မှုပုံစံအားလုံးကိုလည်း တားမြစ်တယ်။ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၀:၄၊ ၅; ၁ ကောရိန္သု ၁၀:၁၄) ဒါကြောင့် ခရစ်ယာန်စစ်တွေဟာ အကြောင်းကောင်းရှိလို့ ဝတ်ပြုရေးမှာ လက်ဝါးကားတိုင်ကို အသုံးမပြုကြတာဖြစ်တယ်။ *