HET kruis wordt door miljoenen mensen vereerd en gerespecteerd. Het wordt dan ook wel „het voornaamste symbool van de christelijke religie” genoemd (The Encyclopædia Britannica). Maar is het voor christenen juist om bij hun aanbidding het kruis te gebruiken?

Het is interessant dat Jezus Christus niet aan een kruis gestorven is. Het Griekse woord dat gewoonlijk met „kruis” wordt vertaald, is stauʹros. Het betekent in wezen „een rechtopstaande paal of staak”. Volgens een bijbelcommentaar betekent het „nooit twee stukken hout die onder een bepaalde hoek dwars over elkaar geplaatst zijn . . . In het Grieks van het [Nieuwe Testament] wordt zelfs geen enkele zinspeling gemaakt op twee stukken hout.” — The Companion Bible.

 In een aantal teksten gebruiken bijbelschrijvers een ander woord voor het strafwerktuig waaraan Jezus stierf. Dat is het Griekse woord xuʹlon (Handelingen 5:30; 10:39; 13:29; Galaten 3:13; 1 Petrus 2:24). Dit woord betekent gewoon „een balk” of „een stok, knots of boom”.

In het boek Das Kreuz und die Kreuzigung van Hermann Fulda wordt uitgelegd waarom er voor terechtstellingen vaak gewoon een paal werd gebruikt: „Bomen waren niet overal beschikbaar op de voor openbare terechtstellingen uitgekozen plaatsen. Daarom plantte men een eenvoudige balk in de grond. Daaraan werden de vogelvrijverklaarden met omhooggeheven handen en dikwijls ook met de voeten vastgebonden of genageld.”

Het overtuigendste bewijs komt echter uit Gods Woord zelf. De apostel Paulus zegt: „Christus heeft ons losgekocht van de vloek der Wet door voor ons in de plaats een vloek te worden, want er staat geschreven: ’Vervloekt is een ieder die aan een paal [„een hout”, Statenvertaling] is gehangen’” (Galaten 3:13). Paulus haalt hier Deuteronomium 21:22, 23 aan, waar duidelijk wordt gesproken over een paal, en niet over een kruis. Aangezien een dergelijke terechtstelling de persoon tot „een vloek” maakte, zou het voor christenen niet juist zijn kruisbeelden in huis op te hangen.

Er zijn geen aanwijzingen dat het kruis in de eerste driehonderd jaar na Christus’ dood door belijdende christenen bij hun aanbidding gebruikt werd. Maar in de vierde eeuw bekeerde de heidense keizer Constantijn zich tot het afvallige christendom en hij begon het kruis te promoten als symbool van het christendom. Wat Constantijns motieven ook zijn geweest, het kruis had niets te maken met Jezus Christus. Het kruis is zelfs van heidense oorsprong. Een katholieke encyclopedie erkent: „Het kruis komt zowel in voorchristelijke als in niet-christelijke culturen voor” (New Catholic Encyclopedia). In diverse andere gezaghebbende bronnen wordt het kruis in verband gebracht met natuuraanbidding en heidense seksriten.

Waarom werd het gebruik van dit heidense symbool dan gestimuleerd? Kennelijk om het voor heidenen makkelijker te maken het ’christendom’ te aanvaarden. Toch wordt in de bijbel  de verering van heidense symbolen duidelijk veroordeeld (2 Korinthiërs 6:14-18). Bovendien verbiedt de bijbel elke vorm van afgoderij (Exodus 20:4, 5; 1 Korinthiërs 10:14). Ware christenen hebben dan ook goede reden om bij hun aanbidding het kruis niet te gebruiken. *