ผู้คนนับล้านบูชาและเคารพนับถือไม้กางเขน. สารานุกรมบริแทนนิกา เรียกไม้กางเขนว่า “เครื่องหมายสำคัญของศาสนาคริสเตียน.” ถึงกระนั้น คริสเตียนแท้ไม่ใช้ไม้กางเขนในการนมัสการ. เพราะเหตุใด?

 เหตุผลสำคัญอย่างหนึ่งคือ พระเยซูคริสต์ไม่ได้สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน. คำภาษากรีกที่มักแปลกันโดยทั่วไปว่า “ไม้กางเขน” คือสเตารอส. คำนี้โดยพื้นฐานแล้วหมายถึง “เสาหรือหลักที่ตั้งตรง.” เดอะ คอมแพนเนียน ไบเบิล ชี้แจงว่า “[สเตารอส ] ไม่เคยหมายถึงไม้สอง ท่อนวางตัดกันที่มุมใด ๆ . . . ไม่มีอะไรในภาษากรีกของ [คัมภีร์ภาคพันธสัญญาใหม่] ที่บ่งชี้ถึงไม้สองท่อนเลยด้วยซ้ำ.”

ในข้อความหลายตอน ผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิลใช้อีกคำหนึ่งสำหรับเครื่องมือประหารพระเยซู. คำภาษากรีกนั้นคือซีลอน. (กิจการ 5:30; 10:39; 13:29; กาลาเทีย 3:13; 1 เปโตร 2:24) คำนี้เพียงแต่หมายถึง “ท่อนไม้” หรือ “แท่งไม้, ไม้ตะบอง, หรือต้นไม้.”

เพื่ออธิบายเหตุผลที่มีการใช้เสาธรรมดาสำหรับการประหารชีวิต หนังสือไม้กางเขนและการตรึงพระเยซูบนไม้กางเขน (ภาษาเยอรมัน) โดยเฮอร์มันน์ ฟุลดา กล่าวว่า “ในที่ซึ่งเลือกไว้สำหรับเป็นที่ประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชน ต้นไม้ไม่ใช่จะหาได้ทุกแห่ง. ดังนั้น จึงมีการปักหลักไม้ธรรมดาลงไปในดิน. มือของผู้ร้ายจะถูกจับมัดหรือตอกเหนือศีรษะและบ่อยครั้งเท้าที่เหยียดอยู่ก็จะถูกมัดหรือตอกติดกับหลักนี้ด้วย.”

แต่ข้อพิสูจน์ที่น่าเชื่อถือมากที่สุดในบรรดาข้อพิสูจน์ทั้งหมด มาจากพระคำของพระเจ้า. อัครสาวกเปาโลกล่าวว่า “พระคริสต์ทรงซื้อเราให้พ้นคำแช่งสาปในพระบัญญัติโดยทรงเป็นผู้ถูกแช่งสาปแทนเรา เพราะมีคำเขียนไว้ว่า ‘ทุกคนที่ถูกแขวนไว้บนเสาเป็นคนที่ถูกแช่งสาปแล้ว.’ ” (กาลาเทีย 3:13) ในข้อนี้เปาโลยกพระบัญญัติ 21:22, 23 ขึ้นมากล่าว ซึ่งพูดอย่างชัดเจนถึงต้นไม้ ไม่ใช่ไม้กางเขน. เนื่องจากเครื่องมือประหารชีวิตแบบนั้นทำให้คนเรา “ถูกแช่งสาป” คงจะไม่เหมาะสมที่คริสเตียนจะประดับบ้านของตนด้วยภาพของพระคริสต์ที่ถูกตรึง.

ไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าตลอดช่วง 300 ปีแรกหลังจากที่พระคริสต์ทรงสิ้นพระชนม์ คนเหล่านั้นที่อ้างตัวเป็นคริสเตียนได้ใช้ไม้กางเขนในการนมัสการ. แต่ในศตวรรษที่สี่ คอนสแตนติน จักรพรรดินอกรีตได้เปลี่ยนมาถือศาสนาคริสเตียนที่ละทิ้งความเชื่อแท้ และส่งเสริมให้ใช้ไม้กางเขนเป็นเครื่องหมายของศาสนาคริสต์. ไม่ว่าคอนสแตนตินจะมีเจตนาเช่นไรก็ตาม ไม้กางเขนก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพระเยซูคริสต์เลย. ที่จริง ไม้กางเขนมีต้นตอมาจากพวกนอกรีต. สารานุกรมคาทอลิกฉบับใหม่ ยอมรับว่า “ไม้กางเขนพบได้ทั้งในวัฒนธรรมก่อน ยุคคริสเตียนและวัฒนธรรมที่ไม่ใช่คริสเตียน.” แหล่งอ้างอิงอื่น ๆ ได้เชื่อมโยงไม้กางเขนเข้ากับการนมัสการธรรมชาติและพิธีร่วมเพศของพวกนอกรีต.

ถ้าเช่นนั้น ทำไมมีการส่งเสริมเครื่องหมายนอกรีตนี้. ดูเหมือนว่า เพื่อทำให้พวกนอกรีตยอมรับ “ศาสนาคริสเตียน” ได้ง่ายขึ้น. อย่างไรก็ตาม คัมภีร์ไบเบิลได้ตำหนิอย่างชัดเจนว่าการแสดงความเลื่อมใสศรัทธาต่อเครื่องหมายใด ๆ ก็ตามของพวกนอกรีตนั้นเป็นสิ่งผิด. (2 โครินท์ 6:14-18) พระคัมภีร์ยังห้ามการไหว้รูปเคารพทุกชนิดด้วย. (เอ็กโซโด 20:4, 5; 1 โครินท์ 10:14) ฉะนั้น ด้วยเหตุผลที่ดีคริสเตียนแท้จึงไม่ใช้ไม้กางเขนในการนมัสการ. *