WAN du de Wieed “Seel” un “Jeist” hieescht, aun waut denkjst du dan? Väle jleewen, daut es waut onsechtboaret un onstoafeljet en ons. Dee stalen sikj daut soo väa, daut de Seel dän Kjarpa velat, wan de Mensch stoaft un dan irjentwua wiedaläft. Wiels dis Gloowen soo wiet vebreet es, wundren sikj väle Menschen sea, wan dee enwoaren, daut de Schreft soont äwahaupt goanich lieet. Waut es dan no de Schreft no de Seel un de Jeist?

Betracht wie daut ieeschte daut Wuat “Seel”. Daut mieeschte en de Schreft es je ieeschtemma en de hebräische un griechische Sproak oppjeschräwen worden. Wan de Bibelschriewa von de Seel schreewen, brukten dee daut hebräische Wuat néfesch ooda daut griechische Wuat psykhḗ. Dise beid Wieed sent mea aus 800 Mol en de Schreft to finjen. En plautdietsche Biblen woaren dee opp Städen uk met “Mensch” ooda “Läwen” äwasat. Wan wie unjasieekjen, woo de Wieed néfesch un psykhḗ en  de Schreft jebrukt woaren, woa wie seenen, daut dee jeweenlich fa dreeatlei jebrukt woaren: Fa Menschen, fa Tieren un fa daut Läwen von Menschen ooda Tieren. Well wie ons mol eenje Städen en de Schreft noseenen, dee daut wiesen.

Menschen. En 1. Petrus 3:20 sajcht daut von Noah siene Tiet: “Doa wieren oba mau een poa, daut es acht Menschen [griechisch: psykhḗ], dee derch daut Wota jerat worden.” Hia es daut Wuat psykhḗ ooda Seel met Menschen äwasat, daut wieren Noah, siene Fru, siene dree Säns un dee äare Frues. En 2. Mose 1:5 rät daut von Jakob siene Famielje: “Jakob siene Nokomen wieren 70 Menschen [hebräisch: néfesch].” Hia woat daut Wuat néfesch ooda Seel aulsoo fa Menschen jebrukt. Noch mea Städen, wua met dise beid Wieed Menschen jemeent sent, finj wie en 1. Mose 46:18, Josua 11:11, Aposteljeschicht 27:37 un 1. Korinta 15:45.

Tieren. No de Sintflut säd Gott to Noah: “Wan ekj woa Wolkjen brinjen, un de Boagen doa woat to seenen sennen, woa ekj aun dän Bunt tweschen mie un junt un aule Tieren [néfesch] denkjen, un daut Wota woat nienich wada eene Äwaschwamunk jäwen waut aule Menschen un Tieren ombrinjen woat” (1. Mose 9:14-15). Soo aus wie seenen, sent uk Tieren Seelen ooda néfesch. Uk en 1. Mose 9:12 un 4. Mose 31:28 woat dit Wuat fa veschiedne Tieren jebrukt.

Daut Läwen von Menschen. Eenjemol es met de Wieed néfesch un psykhḗ uk daut Läwen von Menschen jemeent. Biejlikj säd Jotam: “Mien Voda haft fa junt jekjamft un sien Läwen [néfesch] opp Spell jesat, om junt ut de Midianita äare Jewault to raden” (Rechta 9:17). Von Rahel, waut eene Tiet verhäa läwd, wort jesajcht, daut “äa Läwen [néfesch] von ar jinkj, wiels see storf” bie de Jeburt von Benjamin (1. Mose 35:16-19). Wie kjennen aulsoo seenen, daut daut Wuat néfesch ooda Seel hia fa Rahel äa Läwen stunt. Denkj wie uk aun daut, waut Jesus to siene Jinja säd: “Waut wudd een Mensch daut halpen, wan hee de gaunze Welt jewennen wudd, wan am daut siene Seel [psykhḗ] kosten wudd?” (Markus 8:34-36). Jesus wull doamet sajen, siene Jinja sullen nich oppjäwen, wan see vefolcht worden, uk dan nich, wan äa Läwen en Jefoa stunt. En  aul dise Städen kjenn wie kloa seenen, daut néfesch ooda psykhḗ fa daut Läwen von Menschen jebrukt woat. Un en 1. Kjennichs 17:17-23, Spricha 25:13, Aposteljeschicht 20:10 un 1. Petrus 2:11 finj wie noch mea Biespels fa dit.

En de Schreft sajcht daut noanich, daut de Seel (néfesch ooda psykhḗ) onstoaflich ooda eewich es. Em Jäajendeel, Gott sien Wuat sajcht, daut de Seel (néfesch) stoawen kaun (Hesekiel 18:4, 20, Lutherbibel). Doawäajen sajcht de Schreft, daut eena, waut jestorwen es, eene doodje Seel es. Doa es aulsoo nuscht en dän Mensch, waut no dän Doot wiedaläft (Liera 9:5, 10).

Well wie mol seenen, woo daut Wuat “Jeist” en de Schreft jebrukt woat. Eenje jleewen, de “Jeist” es dautselwje waut de “Seel”. Oba daut es nich soo. No de Schreft no sent de “Jeist” un de “Seel” waut gaunz veschiednet. Waut es dan de Unjascheet?

Wan de Bibelschriewa von dän “Jeist” schreewen, brukten dee daut hebräische Wuat rúach ooda daut griechische Wuat pneema. En de Schreft kjenn wie seenen, waut dee bedieden. Biejlikj en Psalm 146:4 sajcht daut von Menschen: “Wan äa Jeist [rúach] an velat, woaren see wada Ieed, un krakjt dan es daut met aul äa Väanämen jewast.” Un en Jakobus 2:26 läs wie, daut “de Kjarpa onen Jeist [pneema] doot es”. Dise Varzh wiesen, daut de “Jeist” de Krauft es, waut dän Kjarpa aum läwen helt. Onen Jeist es de Kjarpa doot. Doawäajen woat en de Schreft daut Wuat rúach nich bloos met “Jeist” äwasat, oba uk met “läwendja Odem”. Biejlikj säd Gott to Noah: “Ekj [woa] eene Äwaschwamunk . . . komen loten. Dee woat aule Menschen un Tieren met läwendjen Odem [rúach] oppe Ieed un unjarem Himmel ombrinjen” (1. Mose 6:17; 7:15, 22). Soo aus to seenen es, es de “Jeist” eene onsechtboare Krauft, de läwendja Odem, waut aule Menschen un Tieren aum läwen helt.

De Jeist es aulsoo nich dautselwje waut de Seel. Onen Jeist kaun de Kjarpa nich läwen, krakjt soo aus een Rädio onen Fia nich schauft. Wan wie daut enploggen ooda doa Betrie nendoonen un daut enswitschen, moakt daut Fia daut em schaufen. Sent doa kjeene Betrie bennen ooda es daut utjeplocht,  schauft daut nich. De Jeist es de Krauft, waut onsen Kjarpa soo to sajen em schaufen moakt ooda aum läwen helt. Un soo aus daut Fia kaun uk de Jeist nuscht feelen un nich denkjen. Daut es eefach bloos eene Krauft. Onen dee stoaft de Mensch un woat wada to Ieed.

En Liera 12:7 rät daut doavon, waut passieet, wan de Mensch stoaft: “Dan jeit de Stoff [von dän de Kjarpa jemoakt es] trigj no de Ieed, von wua dee uk jekomen es, un de Jeist jeit trigj no Gott, dee dän jejäft haft.” Wan de Jeist ooda de Krauft, waut dän Mensch aum läwen helt, nich mea em Kjarpa es, stoaft de Kjarpa un woat wada to Ieed, von waut dee mol jenomen es. Un de Krauft, waut dän Kjarpa aum läwen helt, de läwendja Odem, jeit wada trigj no Gott, von wua dee jekomen es (Hiob 12:9-10; Psalm 36:10). Daut bediet nich, daut dise Krauft opp iernst wada trigj nom Himmel jeit. Daut meent bloos, daut daut gaunz von Jehova Gott aufhenjt, aus een Vestorwna vom Doot oppstonen woat. Dän sien Läwen es en Gott siene Macht. Bloos hee kaun am dän Jeist ooda dän läwendjen Odem trigjäwen.

Krakjt dit woat Gott noch mol fa Vestorwne doonen (Johanes 5:28-29). Es daut nich scheen to weeten? Wan daut ieescht bat doa es, woat Jehova fa deejanje, waut unjare Ieed schlopen, eenen nieen Kjarpa moaken un dän derch dän Jeist ooda läwendjen Odem wada läwendich moaken. Waut woat daut nich fa eene Freid jäwen!

Wan du noch mea doaräwa weeten west, waut met “Seel” un “Jeist” en de Schreft jemeent es, kaust du die daut noläsen en daut Heft Was geschieht mit uns, wenn wir sterben? un en daut Buak Unterredungen anhand der Schriften opp de Sieden 174 bat 178 un 386 bat 390. Dee sent beid bie Jehova siene Zeijen to haben.