СИЗ қиямәт күнини қандақ тәсәввур қилисиз? Нурғун кишиләр шундақ ойлайдуки, қиямәттә миллиардлиған адәмләр тирилип бир-бирләп Худаниң тәхти алдида сорақ қилиниду. Мукапатқа лайиқ болғанлири асмандики җәннәттә бәхит-саадәткә еришиду, җазаға лайиқ болғанлири дозақта мәңгү азап-оқубәт чекиду. Бирақ, Муқәддәс Китап қиямәт күнини башқичә тәсвирлигән. Муқәддәс Китап, қиямәт күнини дәһшәтлик әмәс, бәлки арзу-үмүткә толған, һәммә әслигә қайтип келидиған күн дәп тәсвирләйду.

Муқәддәс Китапниң Вәһийләр 20:11, 12 айәттә, қиямәт күнни мундақ тәсвирләнгән: “Чоң бир ақ тәхт вә униңда Олтарғучини көрдүм. Асман билән зимин Униң алдидин қечип, ғайип болди. Мән йәнә өлүкләрни көрдүм. Улуқ яки әрзимәс болсун, һәммиси тәхтниң алдида туратти. Китаплар ечилди. «Һаятлиқ дәптири» дейилгән йәнә бир китапму ечилди. Өлүкләр китапларда хатириләнгәнләр бойичә өз әмәлиятиға қарап һөкүм қилинди”. Бу йәрдә тәсвирләнгән һөкүм қилғучи ким?

Пүтүн аләмниң һөкүмрани Худа Йәһвә әң алий һөкүм қилғучидур. Амма, у әмәлий һөкүм қилиш ишини бириниң өзигә вәкаләтән қилиши үчүн башқа биргә һавалә қилип тапшурған. Әлчиләр 17:31 айәттә, әлчи Павлус шундақ дегән: Худа “Чүнки У Өзи таллиған Адәм арқилиқ пүтүн дунияни адиллиқ  билән сорақ қилидиған қиямәт күнини бәлгүлиди”. Мошу тайинланған һөкүм қилғучи өлүмдин тирилдүрүлгән Әйса Мәсиһтур (Юһанна 5:22). Ундақта, қиямәт күни қачан башлиниду? Қанчә узун давамлишиду?

Муқәддәс Китапниң Вәһийләр қисими, Армагедон урушида Шәйтан тәсир қиливатқан мошу җәмийәт йәр йүзидин йоқитилғандин кейин, Қиямәт күни башлинидиғанлиғини көрситиду * (Вәһийләр 16:14, 16; 19:19—20:3). Армагедон урушидин кейин, Шәйтан вә униңға әгәшкән җинлар 1 000 жиллиқ кишәнлинип теги йоқ һаңға ташлиниду. Шу мәзгилдә, 144 000 киши асманда “Мәсиһ билән бирликтә миң жил һөкүм” қилиду (Вәһийләр 14:1—3; 20:1—4; Римлиқлар 8:17). Қиямәт күни тезла 24 саат ичидә ахирлашмастин, 1 000 жил давам қилиду.

Шу 1 000 жил җәриянида, “тирикләр билән өлгәнләрни сорақ қилидиған” Әйса Мәсиһтур (Тимотийға 2-хәт 4:1). “Тирикләр” болса Армагедон урушида һаятта қалған “зор бир топ” кишиләр (Вәһийләр 7:9—17). Шагирт Юһанна йәнә “өлүкләр... тәхтниң алдида турғинини” көргән. Бу өлгәнләрниң тирилидиғанлиғини көрситиду. Әйса вәдә қилғандәк, “өлгәнләрниң һәммиси Мениң авазимни аңлайдиған вақит келиду” вә улар йәрликлиридин чиқишиду (Юһанна 5:28, 29; Әлчиләр 24:15). Бирақ, адәмләр немигә асасән һөкүм қилиниду?

Шагирт Юһанна көргән Вәһийләргә асасән, “китаплар ечилди” вә “өлүкләр китапларда пүтүлгәндәк өз әмәллиригә мувапиқ һөкүм қилинди”. Шу китапта кишиләрниң өтмүштә қилған иш-һәрикәтлири хатириләнгәнму? Яқ, кишиләр өлүштин бурун немә иш қилғанлиғиға асасән һөкүм қилинмайду. Биз буни қандақ билимиз? Муқәддәс Китап: “Өлгән һәр қандақ киши гунаниң күчидин халас болған болиду” дәйду (Римлиқлар 6:7). Шуңа, өлүмдин тирилдүрүлидиғанларни гунадин қутулуп пак дейишкә болиду. Шу сәвәптин, “китаплар” Худаниң кәлгүсидики башқа тәләплиригә символ қилинған. Армагедон урушида аман қалғанлар вә тирилгәнләрниң һәммиси Худаниң буйруқлириға бой сунса йәни миң жил җәриянида Йәһвә ашкарә қилидиған йеңи тәләпләрни орунлиса мәңгү яшайду. Демәк, һәр бир  инсан қиямәт күни җәриянида қилған иш-һәрикәтлиригә асасән һөкүм қилиниду.

Қиямәт күни җәриянида миллиардлиған адәмләр тунҗа қетим Худаниң ирадиси вә униң ирадисигә мувапиқ яшаш һәққидә үгиниш пурситигә егә болиду. Бу кәң-көләмдә тәлим-тәрбийә хизмити мәйданға келиду дегәнлик. У вақитта, “йәр йүзиниң сакинлири [олтурақлашқан хәлқи] адаләт өгүнур” (Йәшая 26:9). Бирақ, һәммила киши Худаниң ирадисигә мувапиқ яшашни халимайду. Йәшая 26:10-айәт: “Мунапиққа рәһим қилинса адаләт үгәнмәй тоғрилиқниң йуртида яманлиқ қилип Худавәндиниң җалал [улуқлуқ] ни көрмәйдур” дәйду. Шу яманлиқ қилғучи мунапиқлар қиямәт күни җәриянида мәңгүлүк өлүмгә һөкүм қилинип һалак қилиниду (Йәшая 65:20).

Қиямәт күни ахирлишиш вақтида, әң дәсләптә Адәм ата вә Һава ана йоқатқан мукәммәл һаятлиққа инсанлар қайта еришиду (Коринтлиқларға 1-хәт 15:24—28). Шу чағда барлиқ кишиләр әң ахирқи бир қетимлиқ синаққа дуч келиду. Шәйтан кишәндин азат болуп, әң ахирқи қетим инсанларни аздурушқа рухсәт қилинған (Вәһийләр 20:3, 7—10). Шу аздурлушқа қарши турғучилар Муқәддәс Китапниң төвәндикидәк вәдисиниң пүтүнләй әмәлгә ашқанлиғини өз бешидин кәчүриду: “Адиллар өзи йәргә варис болуп әбәдкичә унда [у йәрдә] олтурар” (Зәбур 37:29). Шундақ, қиямәт күни барлиқ садақәтмән инсанлар үчүн бәхит-саадәт елип кәлгүси!